ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ




επιμέλεια
Δρ Ιωάννου Παναγιώτη Αμπελά
Φιλολόγου



ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ




επιμέλεια
Δρ Ιωάννου Παναγιώτη Αμπελά
Φιλολόγου





ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ





επιμέλεια
Δρ Ιωάννου Παναγιώτη Αμπελά
Φιλολόγου
  



ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 


Κείμενα Ἀττικῆς Πεζογραφίας


ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΠΑΛΑΙΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ
επιμελεία
Δρ Ιωάννου Παναγιώτη Αμπελά

Φιλολόγου




ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΠΑΛΑΙΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ




ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (ο μύθος του Σπηλαίου)


ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

(ο μύθος του Σπηλαίου)

ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ




επιμελεία
Δρ Ιωάννου Αμπελά





ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (ο μύθος του Σπηλαίου) ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 


Πρακτική ἐξάσκησις εἰς ἀδίδακτον κείμενον (ΜΕΡΟΣ Γ')






ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν







Ο Μενέξενος του Πλάτωνα είναι ένας επιτάφιος λόγος που πήρε το όνομά του από το μαθητή του Σωκράτη Μενέξενο.

[246d] ὦ παῖδες, ὅτι μέν ἐστε πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ μηνύει τὸ νῦν παρόν· ἡμῖν δὲ ἐξὸν ζῆν μὴ καλῶς, καλῶς αἱρούμεθα μᾶλλον τελευτᾶν, πρὶν ὑμᾶς τε καὶ τοὺς ἔπειτα εἰς ὀνείδη καταστῆσαι καὶ πρὶν τοὺς ἡμετέρους πατέρας καὶ πᾶν τὸ πρόσθεν γένος αἰσχῦναι, ἡγούμενοι τῷ τοὺς αὑτοῦ αἰσχύναντι ἀβίωτον εἶναι, καὶ τῷ τοιούτῳ οὔτε τινὰ ἀνθρώπων οὔτε θεῶν φίλον εἶναι οὔτ' ἐπὶ γῆς οὔθ' ὑπὸ γῆς τελευτήσαντι. Χρὴ οὖν μεμνημένους τῶν ἡμετέρων λόγων, ἐάν τι καὶ ἄλλο [246e] ἀσκῆτε, ἀσκεῖν μετ' ἀρετῆς, εἰδότας ὅτι τούτου λειπόμενα πάντα καὶ κτήματα καὶ ἐπιτηδεύματα αἰσχρὰ καὶ κακά. Οὔτε γὰρ πλοῦτος κάλλος φέρει τῷ κεκτημένῳ μετ' ἀνανδρίας - ἄλλῳ γὰρ ὁ τοιοῦτος πλουτεῖ καὶ οὐχ ἑαυτῷ - οὔτε σώματος κάλλος καὶ ἰσχὺς δειλῷ καὶ κακῷ συνοικοῦντα πρέποντα φαίνεται ἀλλ' ἀπρεπῆ, καὶ ἐπιφανέστερον ποιεῖ τὸν ἔχοντα καὶ ἐκφαίνει τὴν δειλίαν·



Ἑπτά (7) ἀσκήσεις online για τήν Ἑλένη τοῦ Εὐριπίδου

επιμελεία
Σ. Σταμάτη


Η Ελένη του Ευριπίδη γράφτηκε το 412 π.Χ και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την ίδια εποχή, δηλαδή μόλις είχε τελειώσει η Σικελική εκστρατεία με την πανωλεθρία του αθηναϊκού στόλου. Παράλληλα την ίδια εποχή αναπτύσσεται το σοφιστικό κίνημα που είχε αρχίσει να αμφισβητεί πατροπαράδοτες αξίες και προκαλούσε με την κριτική των εκπροσώπων του κρίση στο δημοκρατικό πολίτευμα και φαινόμενα ασέβειας. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ο Ευριπίδης με την τραγωδία του Ελένη καταδικάζει τον πόλεμο ως πρόξενο όλων των κακών. Το παράλογο του τρωικού πολέμου με πρόσχημα την Ελένη προσπάθησε να τονίσει σ΄ όλα τα δράματα, που ήταν εμπνευσμένα από τον τρωικό κύκλο, ο Ευριπίδης. Έτσι στο παράλογο της άποψης ότι για μια γυναίκα μπορεί να εξοντωθεί ένας λαός και ένα κράτος και να σκοτωθούν χιλιάδες Ελλήνων, ο Ευριπίδης θα απαντήσει με το παράλογο του «ειδώλου», δηλαδή ο μύθος που αξιοποιεί λογοτεχνικά δεν είναι η ομηρική του εκδοχή, αλλά αυτή που δημιούργησε ο Λυρικός ποιητής Στησίχορος.