Τ’ ἀνείπωτα

Στίχοι – Μουσική – Πρώτη εκτέλεση:

Δημήτρης Ζερβουδάκης

Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί…
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα…
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Και τα χαράματα σαν ’ρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θα’ ναι μι’ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά…
Θα’ ναι μι’ αλλόκοτη χαρά…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί…
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα…
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί…
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα…
Απόψε, μη χαθείς…

Διαβάστε Περισσότερα

Εἰρήνη στήν καρδιά

Ποιήμα του

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακού ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Εσύ που μόνον αυτήν αγάπησες και μίσησες μνηστήρες,

βρήκες τότε μόνον ειρήνη στην καρδιάν,

ωσάν τους χάλασες αντρίκια και φύκια

ξεβρασμένους τους ραίνουνε σε θάλασσες

και πήρες, εσύ είπες,

εκδίκηση να ποθούνε, να ζούνε για δύο χείλη ξένα

που μόνος δικαίωμα να φιλάς σύ είχες.

Διαβάστε Περισσότερα

Μάνα πολλά μαλώνεις με

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Μάνα, πολλά μαλώνεις με

κι εγώ μισέψω θέλει,
να πάω, μάνα, στην ξενιτιά,

να πάω, μάνα, στα ξένα,
να κάμεις μήνες, μάνα, να με ιδείς
καιρούς, μάνα, να μ’ ανταμώσεις,
να ‘ρθουν, μάνα μου, οι γιορτές
οι μεγαλοβδομάδες και να ‘μαι εγώ στην ξενιτιά.

Διαβάστε Περισσότερα

Ο κόσμος μέσα από την εικόνα της γυναίκας (Δάντης- Πετράρχης-Βιγιόν)

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

του

ΘΟΔΩΡΗ ΣΟΛΔΑΤΟΥ

Ο κόσμος μέσα από την εικόνα της γυναίκας (Δάντης- Πετράρχης-Βιγιόν)

Διαβάστε Περισσότερα

Στο πλάι σου

Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου

Μουσική: Διάφανα Κρίνα

Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα

Στεκόμαστε γυμνοί απ' όνειρα

κάτω απ' τα μαύρα σύννεφα,

απόγονοι του τίποτα,

πελάτες της σιωπής.

Έχουμε τσέπες αδειανές

και στην καρδιά δυο μνήματα,

μια άδεια μποτίλια δίπλα στο κρεβάτι

είναι ο μόνος μας συγγενής.

Κορόνα γράμματα ποντάρουμε

το θάνατό μας,

την ίδια κλίση παίρνουμε

φλερτάροντας γκρεμούς

κι όταν δε θα 'χουμε πια τίποτα δικό μας

ο έρωτας θα μας τσακίσει

και θα μας κάνει αληθινούς.

Θα μ' αγαπάς, θα μ' αγαπάς

μα δε θα φτάνει,

άγονη βροχή θα πέφτει πάνω μου

το χάδι σου

και εγώ σαν γέρικο σκυλί μες το λιμάνι

και εγώ σαν γέρικο σκυλί μες το λιμάνι

θα πεθαίνω στο πλάι σου,

θα πεθαίνω στο πλάι σου,

θα πεθαίνω στο πλάι σου...

 

το τραγούδι:

Διαβάστε Περισσότερα