Ζιώγου Καλλιόπη,
θεολόγος
Κι έρχεται μια μέρα που σκάει η οβίδα στα χέρια σου και ο πόνος πατάει το κουμπί της « Επανεκκίνησης » στη ζωή σου. Κοιτάς τα συντρίμμια και λες τώρα εγώ πρέπει με αυτά να ξεκινήσω από την αρχή, τώρα πρέπει να βαδίσω στον μονόδρομο που ανοίχτηκε. Σε αυτήν την περίπτωση δεν έχεις το δικαίωμα να κοιτάξεις ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε πίσω, παρά μόνον μπροστά και ψηλά. Έρχεται η ώρα που η απώλεια του αγαπημένου σου προσώπου σε καλεί να κολυμπήσεις στα βαθιά νερά του ωκεανού, χωρίς αναπνευστήρα.