Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ

Ζιώγου Καλλιόπη, θεολόγος

Ο πιο μεγάλος αντίπαλός μας είναι τελικά ο εαυτός μας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που λαχτάρησες στιγμές αληθινής σιωπής για να δεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι; Ίσως εδώ και πολύν καιρό..ε; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνουμε, όταν μπαίνουμε στο σπίτι μας; Πατάμε ένα οποιοδήποτε κουμπί του τηλεχειριστηρίου, να ανοίξουμε την τηλεόραση για να ακούμε κάτι, όχι απαραίτητα πως προσέχουμε ποιο κανάλι βάλαμε και τι λένε, απλά να ακούγεται μια φωνή, γιατί όμως..Μήπως επειδή δεν αντέχουμε ούτε λεπτό την ησυχία και την αναμέτρηση με τον εαυτό μας; Μήπως επειδή κατά βάθος δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας με τις σκέψεις μας; Τί είναι αυτό που μας ενοχλεί; Γιατί κάτι είναι, κάτι υπάρχει εκεί στα άραχλα σκοτάδια του νου και της ψυχής μας που κεντάει τη συνείδησή μας και δεν μας αφήνει, μας ενοχλεί. Γιατί δεν θέλουμε να ακούσουμε τη φωνή της συνείδησής μας..

Διαβάστε Περισσότερα

Ο πρώτος καθεδρικός ναός του κόσμου: San Giovanni in Laterano

της
Ιωάννας Αρβανιτίδου

Ο Άγιος Ιωάννης στο Λατερανό (ή Βασιλική Σωτήρος) είναι ο παλαιότερος καθεδρικός ναός του δυτικού κόσμου. Ιδρύθηκε τον 4^ο αιώνα (313μ.Χ.) από τον Μ. Κωνσταντίνο και είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη Βαπτιστή και στον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Σήμερα, ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννη βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία και αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μνημεία της αιώνας πόλης.

Διαβάστε Περισσότερα

Σαράντος Καργάκος (1937-2019): Ἀνένδοτος μέχρις ἑσχάτων

Ο φετινός Γενάρης στάθηκε σκληρός απέναντι στον φιλολογικό κόσμο. Εν μέσω της ψήφισης ενός νομοσχεδίου για τους διορισμούς των εκπαιδευτικών που έχει δημιουργήσει έριδες, δύο πολύ σημαντικοί θάνατοι σφραγίζουν με τον καταλυτικότερο τρόπο τις αναταραχές που μας ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια και ακόμα δεν λένε να καταλαγιάσουν: μόλις πριν από μία εβδομάδα, ο θάνατος του Φάνη Κακριδή εμφανίστηκε σαν κεραυνός ἐν αἰθρία, συγκλονίζοντας την κοινή γνώμη και προκαλώντας έντονο αντίκτυπο εντός και εκτός του φιλολογικού κόσμου.

Εν τούτοις, σαν να μην έφθανε η απώλεια του Κακριδή, μια άλλη είδηση ήρθε να ενισχύσει την ψυχρότητα του Γενάρη: ο Σαράντος Καργάκος φεύγει στα 82 του χρόνια ύστερα από μάχη με τον καρκίνο. Ἐξαπίνης. Η φωνή του σίγησε σε μια εποχή που η Συμφωνία των Πρεσπών βρίσκεται στην κρισιμότερη καμπή της. Πριν φύγει, όμως, φρόντισε να μιλήσει, να φωνάξει, ακόμα και να δακρύσει στη συνέντευξη που παρέθεσε πέρυσι στη Μαρία Γιαχνάκη για λογαριασμό του iEllada.gr. Ήταν ένας οραματιστής που κατηγορήθηκε πολλάκις ως μάντης κακών, ενώ η ευθύτητα και η επίμονη άρνησή του να ενταχθεί σε ό,τι δεν ήρμοζε στα ιδανικά του τον έθετε στο στόχαστρο: ως γνήσιο τέκνο της Λακωνίας, ηρνείτο πεισματικά να παρουσιάζει την αλήθεια με ωραία λόγια· δεν ήταν άνθρωπος που θα ήθελε να εμπλακεί στα πολιτικά παιχνίδια. Για αυτόν, η αλήθεια έπρεπε να παρουσιάζεται ως έχει, όχι ὥς δεῖ εἶναι.

Όσο για το πολυσχιδές έργο του, ο μόνος αρμόδιος για να το περιγράψει είναι ο ίδιος, στην πολυτονική γραφή, την οποία υπερασπιζόταν μέχρις εσχάτων. Πέρασε από τη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση, και η ευρύτητα του έργου έφτασε μέχρι και τους ναυτικούς της Σχολής Πολέμου, τη Σχολή Εθνικής Αμύνης και τη Διακλαδική Σχολή στον Χορτιάτη. Επίσης, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά, ακόμα και με τους «4 Τροχούς» (!), και δε σταματούσε ποτέ να γράφει, όπως αποδεικνύεται και από το (δυστυχώς, κύκνειο άσμα του) «Το αγκάθι των Σκοπίων» (2018).

Αν υπάρχουν κάποια στοιχεία του έργου του που πρέπει όλοι να θυμόμαστε αυτά είναι τα εξής, όπως αποτυπώνονται στο βιογραφικό του:


1. «Στίς 19 Μαρτίου 1969 παραιτήθηκε ἀπό τήν ἰδιωτική ἐκπαίδευση (Λύκειο Μπαρμπίκα), ἀρνούμενος νά εκφωνήσει τόν «προκατασκευασμένο» λόγο γιά τήν Ἐθνική Ἐπέτειο».

2. «Ἀρνήθηκε τήν "ἀρένα" τῆς πολιτικῆς καί ἀκολούθησε τήν ὁδό τῆς Μεγάλης Πολιτικῆς, πού γι' αὐτόν ἦν ἡ Διδασκαλία».

3. «Ἀποσύρθηκε ἀπό τή φροντιστηριακή δραστηριότητα τό 1983 καί ἔκτοτε ἀφοσιώθηκε στήν ἄσκηση τοῦ συγγραφικοῦ καί δημοσιογραφικοῦ ἔργου, χωρίς νά ζητήσει ποτέ νά γίνει μέλος τῆς ΕΣΗΕΑ. Οὐδεμία σχέση εἶχε μέ φροντιστηριακούς ἤ σχολικούς ὀργανισμούς. Τό λεγόμενο ὅτι γεγονώς εἴη ἰδιοκτήτης γνωστοῦ ἰδιωτικοῦ σχολείου δέν εὐσταθεῖ».

Ακαταπόνητος, ανένδοτος, ανήσυχος. Έτσι θα τον θυμάμαι αφότου διαβεί το κατώφλι της τελευταίας του κατοικίας στο Β’ Νεκροταφείο Αθηνών. Θα κλείσω το άρθρο με τη συμβουλή που δίνει όχι μόνο στους φιλολόγους, αλλά σε όλους όσους εργάζονται:

“Η λέξη επάγγελμα, παραγόμενη από το ρήμα επαγγέλλομαι (=υπόσχομαι), σημαίνει την υπόσχεση, που δίνει ο καθένας προς το κοινωνικό σύνολο ότι θα ασκήσει τίμια κ’ ευσυνείδητα το έργο του...” (Μαθήματα Εκθέσεων, 1985).

Πηγή εικόνας: neakriti.gr. Τα αποσπάσματα από το βιογραφικό του τέθηκαν από την γράφουσα σε παρελθοντικό χρόνο, προς μεγάλη μας θλίψη.

Διαβάστε Περισσότερα

Μια βόλτα στη φύση αρκεί να εμφυσησεις στα παιδιά σου νοήματα ζωής!

Της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

Ανακαλύψαμε ένα δύσβατο μονοπάτι της φύσης σε ένα ξεχασμένο στον χάρτη χωριό. Το επισκεφθηκαμε ένα απόγευμα με το σκύλο μας. Ένα μονοπάτι με καταρράκτη, ποτάμι, ξερά και χλωρά χόρτα, καλαμιές, γκρεμούς, βουνοκορφές, πυκνή βλάστηση, λάσπη και αρουραίους.

-Είμαστε ομάδα παιδιά, όλοι βοηθάμε ολους, λέει ο συζυγος καθώς προχωράμε.

-Μπαμπά, εδω γλιστράει δεν μπορώ να προχωρήσω, τσιριζει η οκταχρονη κόρη μας.

-Κορίτσι μου, πάρε αυτό το καλάμι θα σε βοηθήσει να στηριχθείς, της απαντάει.

-Λάζαρε προχώρα μπροστά με τον Ζητη εσύ θα μας δείχνεις τον δρομο, λέω στον δεκατριαχρονο γιο μας

-Μαμά, έλα δεν μπορώ.

-Μαρια μου θέλω να στηρίζεσαι στον εαυτό σου. Θα πατάς και θα λες - είναι ένα σταθερό βήμα αυτό; -. Εμείς θα σε βοηθάμε αλλά θα στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου. Όποτε νιώθεις φόβο θα λες - μπορώ, και θα ενθαρρύνεις τον εαυτό σου να συνεχίσει αλλά αν νιώσεις πως κάτι δεν μπορείς να το χειριστείς θα μας φωνάξεις.

-Ναι, μαμά απαντά, ενώ τα μάτια της ρουφάνε καθετί που κινείται.

-Μπαμπά, κοίτα εδώ είναι δύο βράχοι που μοιάζουν σαν συμπληγάδες πέτρες. Είμαστε Αργοναυτες εσύ είσαι ο Ηρακλής η μαμά ο Ορφέας, εγω ο Ιασονας, η Μαρία είναι ο Καλαις και ο Ζητης είναι ο Ζητης. Ο Ζητης στη μυθολογια είχε πιο μεγαλα μάτια για να βλέπει τα αστέρια καθώς είχε 12 φορές μεγαλύτερα μάτια από τους άλλους Αργοναυτες. Άλλωστε ο πατέρας του έφτιαχνε χάρτες. Ξέρεις οτι στο βιβλιο που διάβασα ειχε και μπλε μαλλιά. Ο δικός μας Ζητης έχει μπλε μάτια, λέει ο Λάζαρος καθώς στην ματιά του διέκρινες ενθουσιασμό.

-"Υπέροχη παρομοίωση Λάζαρε μπράβο παιδί μου φωνάζει εκστασιασμενος ο αντρας μου.

-Δεν πειράζει να λερωθειτε φθάνει να μην κτυπήσετε. Με προσοχή, κάντε σταθερά βήματα, χρησιμοποιειτε το ένστικτό σας, τους φωνάζω.

Σουρουπωνε και τα βήματα γίνανε πιο γοργά. Έπρεπε να φθάσουμε γρήγορα στον καταρράκτη καθώς απο κει θα φαινόταν το χωριό. Κάποια στιγμή χάσαμε το μονοπάτι και μας έσωσε το φως του φεγγαριού που ήταν σαν μικρός ήλιος πάνω από τα κεφάλια μας. Ο Ζητης, αντάξιος του μυθικου του ονόματος του, έμοιαζε σαν φτεροποδαρος. Σαν αρχηγός αγέλης προχωρουσε μπροστά γυρνώντας συνεχώς το κεφάλι του για να σιγουρευεται οτι τον ακολουθούμε.

Φθάσαμε στο χωριό.

-Η νύκτα σε καταπίνει όταν δεν ξέρεις σίγουρα που να πας, λεει ποιητικα η κόρη μου. Και συνεχίζει: ενω τη μέρα ασχολούμαστε όλοι με διάφορα τη νύκτα κοιτάμε τα βήματα μας.

Την κάνω μια τεράστια αγκαλια.

-Μαμά αυτή η βόλτα θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη μου, μου λέει

-Γιατί κορίτσι μου;

-Γιατί περασα φανταστικά. Ήμασταν όλοι ο ένας για τον άλλον, μια ομάδα αλλά ο καθένας ήταν υπεύθυνος για τον εαυτό του. Επίσης, ηταν μια βόλτα περιπέτειας.

-Και μένα μου άρεσε γιατί ενώ σκεφτόμασταν να τα παρατησουμε τολμησαμε και προχωρήσαμε. Πηγαίναμε στο άγνωστο και αξιοποιώντας σαν ομάδα τις γνώσεις μας τα καταφέραμε. Αποδειξαμε οτι είμαστε οικογένεια, λεει ο Λάζαρος.

Μια βόλτα στη φύση αρκεί να εμφυσησεις στα παιδιά σου νοήματα ζωής! Δοκιμάστε το! 

 

 

 

Διαβάστε Περισσότερα

Οι 9 Μούσες της αρχαιότητας

Ποιες ήταν οι εννέα μούσες της αρχαιότητας;

Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, όλες οι τέχνες αντιπροσωπεύονται από τις εννέα Μούσες της αρχαιότητας. Πρόκειται για τις ταλαντούχες κόρες του παντοκράτορα Δία και της Τιτανίδας Μνημοσύνης, η σχέση των οποίων διήρκησε για εννέα χρόνια, κατά τα οποία ήρθαν σε επαφή μόνο τα εννέα βράδια. Αν κι η χρονική διάρκεια της σχέσης αυτής βρίσκεται υπό αμφισβήτηση, το βέβαιο είναι πως σκοπός του Δία ήταν να αποκτήσει τον πολυπόθητο διάδοχο του, ωστόσο κατάφερε μονάχα να αποκτήσει εννέα κόρες, ιδιαίτερα προικισμένες πνευματικά και ταλαντούχες. Κατ’ άλλους, οι μούσες προέρχονται από το γάμο του Ουρανού με τη Γαία. Πάντως, αν κι υπάρχει αμφισβήτηση ως προς του γονείς από τους οποίους προέρχονται, ο Ησίοδος φαίνεται να είναι απόλυτα σίγουρος για το σκοπό τον οποίο εξυπηρετεί η γέννηση των εννέα κοριτσιών. Κατά το σπουδαίο επικό ποιητή, οι εννέα κόρες ήλθαν στον κόσμο προκειμένου να απαλύνουν τα ανθρώπινα βάσανα και τους πόνους. Η μητέρα τους ανέθεσε στο θεό Απόλλωνα να τις διδάξει, ενώ τα «μαθήματα» φαίνεται να πραγματοποιούνταν στο βοιωτικό βουνό, Ελικώνα.

Καθεμία από τις κόρες ήταν προικισμένη με μία ιδιαίτερη χάρη. Οι χάρες αυτές ήταν αρκετά λατρευτές στην αρχαιότητα, ενώ ακόμα και σήμερα παραμένουν, όχι μόνο γνωστές, αλλά δημοφιλέστατες. Πρόκειται, μεταξύ άλλων, για τις αναζωογονητικές και συχνά θεραπευτικές τέχνες της μουσικής, της ποίησης, του χορού, του θεάτρου και της αστρονομίας.

Πιο συγκεκριμένα, οι εννέα Μούσες, καθώς κι η τέχνη που καθεμία από αυτές αντιπροσωπεύει είναι οι εξής:

Πρώτα, αναφέρεται η Καλλιόπη (<κάλος + όπη = η όμορφη στην όψη). Αυτή η Μούσα έχει παγιωθεί ως η πιο μεγάλη αλλά κι η σπουδαιότερη από όλες, καθώς θεωρείται προστάτιδα της επικής ποιήσεως, της τέχνης που ασκούσε κι ο σημαντικότερος, ίσως, από όλους τους ποιητές ανά τους αιώνες, ο Όμηρος. Αντιπροσωπεύει, ως επί τω πλείστο, την ευγλωττία, τη δυνατότητα, δηλαδή, να μιλάει κανείς άρτια και ως πρέπει. Η ανωτερότητα της φανερώνεται κι από το γεγονός πως θεωρείται συνοδός βασιλέων κι αρχόντων, ώστε να προσδώσει στο λόγο τους το αίσθημα της υποταγής του πολίτη. Συνηθίζεται να αναπαρίσταται έχοντας ανά χείρας πινάκιο, γραφίδα, και, πράγμα αξιοσημείωτο, έχοντας τα ομηρικά έπη στα γόνατα της. Απεικονίζεται νέα κι αρκετά όμορφη, με χρυσό στεφάνι στα μαλλιά, με δάφνες και κισσούς.

Έπειτα, έρχεται η Κλειώ (<κλέος= δόξα). Η σπουδαία αυτή Μούσα κατείχε την τέχνη της ιστορίας κι έμεινε γνωστή για την κλεψύδρα με την οποία την βλέπουμε συχνά να εικονίζεται, ενώ κρατούσε επίσης περγαμηνή. Ακόμα, θεωρείται πως εκτός από την ιστορία, ανακάλυψε και την κιθάρα. Το κεφάλι της κοσμούσε στεφάνι από δάφνες, ενώ ντυνόταν με έντονα κόκκινα ενδύματα. Πολλές φορές, την παρουσία της συμπληρώνει ένα σεντούκι να κείτεται στα πόδια της, σύμβολο της Ιστορίας.

Στη συνέχεια, γίνεται λόγος για την Πολύμνια (< πολύς + ύμνος = αυτή που υμνεί πολλούς ανθρώπους, ή <πολύς + μνήμη = αυτή που μνημονεύει πολλούς). Αυτή είναι η Μούσα της μίμησης, της γνωστής μας παντομίμας. Από αυτή, σύμφωνα με τα αρχαία σχόλια, ήταν εμπνευσμένοι οι τιμητικοί ύμνοι προς τους θεούς. Επίσης, θεωρείται προστάτιδα της μίμησης στο θέατρο, της ιστορίας, της γεωμετρίας κ.α. Παρουσιάζεται συνήθως με σκεπτικό βλέμμα, να κοιτά προς τον ουρανό, φορώντας στεφάνι από δάφνη σε συνδυασμό με μανδύες και πέπλα.

Επόμενη στη σειρά η Μούσα Τερψιχόρη (<τέρπω + χορός= αυτή που ευχαριστεί αλλά κι ευχαριστιέται μέσω του χορού). Ενώ ξεκίνησε ως η Μούσα του χορού, τον οποίο κι επινόησε, φαίνεται τελικά να τιμάται περισσότερο ως Μούσα της λυρικής ποιήσεως. Εικονογραφείται καθιστή, να κρατά μια λύρα, αν κι αρκετά συχνά συναντάται να χορεύει, κρατώντας άρπα, σχεδόν αιωρούμενη πάνω από το έδαφος.

Άλλη μία σπουδαία Μούσα, η Ερατώ (<έρως, εραστής). Θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει τον υμεναίο γάμο και είναι, κατά συνέπεια, Μούσα της ερωτικής ποιήσεως. Η Ερατώ, επίσης, συνηθίζεται να εικονίζεται καθιστή, έχοντας μια λύρα ανά χείρας, με στεφάνι φτιαγμένο από ρόδα στο κεφάλι. Αρκετά συχνά φαίνεται να κρατά και το τόξο του θεού Έρωτα στα χέρια της.

Συνεχίζοντας, η Ευτέρπη (<ευ+τέρπω = αυτή που ευχαριστεί, τέρπει). Αυτή είναι η Μούσα της μουσικής, αλλά και της διαλεκτικής, αρχικά, κι έπειτα η Μούσα της λυρικής ποίησης, συγκεκριμένα. Θεωρείται ακόλουθος του θεού Διονύσου, ενώ παριστάνεται να κρατά διπλό αυλό και να πλαισιώνεται από διάφορα άλλα μουσικά όργανα.

Προχωρώντας παρακάτω, συναντάμε τη Θάλεια (<θάλλω = ανθίζω, ακμάζω). Είναι η Μούσα της βουκολικής ποίησης, αλλά και της κωμωδίας, της οποία λεγόταν ότι έγινε η δημιουργός. Επίσης, λέγεται πως χάρη σε εκείνη γνωρίσαμε την τέχνη της αρχιτεκτονικής, αλλά και της γεωργίας. Αυτή, συνήθως, παρουσιάζεται να κρατά στο δεξί χέρι μια θεατρική μάσκα και στο αριστερό ράβδο, ενώ το κεφάλι της στεφανώνει ένας κισσός. Αξίζει να αναφερθεί πως η μούσα αυτή αναπαρίσταται πάντοτε ως μια νέα κοπέλα, διαρκώς χαμογελαστή, φορώντας ρούχα σε πράσινες αποχρώσεις.

Προ τελευταία, η Μελπομένη (<μέπλω + μένος = αυτή που μελοποιεί τη μανία, συμφορά). Θεωρείται Μούσα κι ευρέτρια της τραγωδίας, γι' αυτό και συχνά παρουσιάζεται με θυμωμένη όψη, να κρατάει μια μάσκα τραγωδίας, σκήπτρο ή ακόμα και ρόπαλο, σε συνδυασμό με ένα μαχαίρι, ενώ άλλοτε αναπαρίσταται  δίπλα στο θεό Διόνυσο. Ωστόσο, τιμάται κι ως μούσα της ρητορικής και της μελωδίας.

Για το τέλος, η Ουρανία (<ουρανός). Γνωστή ως η Μούσα της αστρονομίας, την οποία σύμφωνα με κάποιες εκδοχές εφηύρε η ίδια, και, κατά συνέπεια, της αστρολογίας, ενώ θεωρείται και προστάτιδα των ουράνιων σωμάτων. Εκείνη σκιαγραφείται να κρατά συνήθως στο δεξί χέρι ένα διαβήτη και στο άλλο μια ουράνια σφαίρα. Συνήθως παρουσιάζεται να φορά στο κεφάλι στεφάνι από αστέρια, ενώ είναι στενά συνδεδεμένη με το θεό Διόνυσο.

Αυτές είναι οι Μούσες της αρχαιότητας, και τα βασικά τους χαρακτηριστικά όπως μας έχουν παραδοθεί από την αρχαία γραμματεία και μελέτη. Αποτέλεσαν βασική πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες παντός είδους της αρχαιότητας και λατρεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό. Τα σπουδαιότερα πνεύματα των αρχαίων χρόνων, μεταξύ των οποίων ο Όμηρος, ο Απολλώνιος Ρόδιος, ο Ησίοδος, ο Πλάτων και διάφοροι άλλοι, θεωρούν αδύνατο να εκπονήσουν οποιοδήποτε έργο τους, αν δεν συνδράμουν οι πολυπόθητες μούσες, χαρίζοντας τους έμπνευση.

Διαβάστε Περισσότερα

Εσύ μπορείς να ζήσεις με τις μισές σου ρίζες;

της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

Έχω γνωρίζει κάτι παιδιά που με κοιτούσαν με κενό βλέμμα καθώς μέσα τους φώλιαζε η σύγχυση, το μπέρδεμα, το δηλητήριο που τους πότισε ο Αποξενωτής γονιός τους. Αυτά τα παιδιά βίωναν συγκρουση αφοσίωσης. Τι είναι η σύγκρουση αφοσίωσης; 

Σύγκρουση αφοσίωσης βιώνει ένα παιδί όταν αισθάνεται ότι πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους και να διατηρήσει σχέση με έναν από αυτούς αντί και με τους δύο, λόγω του ανταγωνισμού μεταξύ τους. 

Αν το παιδί εμπλέεται σε σύγρουση αφοσίωσης ισχυρίζεται επανειλημμένως ότι τα αρνητικά του συναισθήματα που νιώθει για τον αποξενωμένο γονιό του είναι πέρα για πέρα δικά του και ότι δεν έχει επηρεαστεί καθόλου από τον αποξενωτή γονιό κάτι που ονομάζεται το φαινόμενο του ανεξαρτητου στοχαστή!

Γιαυτά τα παιδιά και για τους γονείς τους, τους εκπαιδευτικούς και τους ειδικούς έχω γράψει αυτό το παραμύθι. Το παραμύθι αυτό εμπεριέχει ασκήσεις και δραστηριότητες για τα παιδιά καθώς και μια πλούσια και ευφάνταστη εικονογράφηση από την ταλαντούχα εικονογράφο Εμμανουέλα Κακαβιά.

<Οι γονείς μας είναι οι ρίζες μας. Όσο πιο βαθιά είναι η σχέση

μας τόσο πιο χαρούμενοι είμαστε. Υπάρχουν παιδιά που δεν

έχουν καλή σχέση με τους γονείς τους.

Εσύ τι σχέση έχεις με τους γονείς σου;

Με αυτή την ιστορία θα μάθεις πώς θα κάνεις τη σχέση σου

με τους γονείς σου καλύτερη.

Ακολούθησε τη σκέψη του Ανέστη και της μαγικής Ροδιάς του>.

-----------------------------

Για προπαραγγελίες εδώ

Διαβάστε Περισσότερα

Διάκριση Παθητικῆς & Μέσης Διαθέσεως τῶν Ρημάτων

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

Ὑπ. Δρ. Κλασσικῆς Φιλολογίας

Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου άσκηση που είχε βάλει για εργασία στο σπίτι η δασκάλα της Γ' Δημοτικού. Σε αυτήν καλούσε τα μικρά παιδιά να κλίσουν στην παθητική φωνή στους χρόνους Ενεστώτα, Παρατατικό κι Αόριστο το ρήμα "ενημερώνομαι".

Αμέσως εσκέφθην τον Τριαντάφυλλίδη και την Γραμματική του. Εκεί στην σελίδα 141 γράφει:

"Τα ρήματα που σημαίνουν πως το υποκείμενο παθαίνει, δηλαδή δέχεται μιαν ενέργεια από άλλον, έχουν παθητική διάθεση και λέγονται παθητικά.

Αναφέρει ως παράδειγμα.... "ο κάμπος φωτίστηκε από τον ήλιο".

Ωραία. Μας έδωσε και το ποιητικόν αίτιον "από τον ήλιο" και όλα κατανοητά. Για δε τα ρήματα μέσης φωνής λέγει πάλι στην ίδια σελίδα...

"Τα ρήματα που σημαίνουν πως το υποκείμενο ενεργεί και η ενέργεια γυρίζει σε αυτό έχουν μέση διάθεση και λέγονται μέσα"

Το παράδειγμα που επικαλείται είναι το "το πρωί σηκώνομαι στις εφτά".

Τώρα το παιδί εκαλείτο να κατανοήση τις διαθέσεις. Και με ρωτά το μικρό παιδί. 

- "Ο γονιός που ενημερώνεται από τον δάσκαλο για την πρόοδο του παιδιού του τί κάνει; Το ρήμα "ενημερώνομαι" τί διάθεση έχει; Παθαίνει τίποτα από τον δάσκαλο; 

- "Όχι βέβαια" του ανταπαντώ εγώ "δεν παθαίνει κάτι, η ενημέρωση δεν είναι πάθημα". 

- "Άρα ο γονιός ενεργεί;" μου συνέχισε εκείνο. 

- "Από μιαν άποψιν ναί" του ξαναείπα. "Σηκώνεται ντύνεται και πάει σχολείο, περιμένει στην σειρά του και σαν τον φωνάζει ο δάσκαλος ή η δασκάλα πλησιάζει, ώστε να ακούση τι έχει αυτός ή αυτή να του πή για το παιδί του. Και το να ακούη κανείς είναι μια σημαντική ενέργεια. Είναι σπουδαίο να είναι κανείς ενεργητικός ακροατής".

- "Και η ενέργεια γυρίζει σε αυτόν"; ρώτησε πάλι

- "Ασφαλώς... όλη του αυτή η κίνηση να πάη στο σχολείο να ακούση την ενημέρωση γυρνάει σε αυτόν ως απόκτηση της πληροφορίας."

- "Άρα είναι Μέση Φωνή" μου λέγει.

- "Μέσης διαθέσεως του λέγω". 

- "Η ενεργητική, δεν είναι φωνή;" μου ξαναλέει...

- "Διάθεση και φωνή"

- "Και η μέση γιατί δεν είναι φωνή και είναι μόνο διάθεση;"

... τότε κατάλαβα τί τραβάνε οι δάσκαλοι και έμεινα να συλλογιέμαι

Διαβάστε Περισσότερα