Πώς μπορεί ο γονιός και ο εκπαιδευτικος να υποστηρίξει το παιδί με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες;

της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
  ΦιλόλογοςΕρμής
 Οι μαθησιακές δυσκολίες είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μια ανομοιογενή ομάδα διαταραχών που εκδηλώνονται με δυσκολίες στις εξής ικανότητες: ομιλία, ανάγνωση, γραφή, συλλογισμού ή μαθηματικής ικανότητας. Αυτές οι διαταραχές είναι εγγενείς.
Σύμφωνα με το DSM-V οι μαθησιακές δυσκολίες είναι οι εξης:
1. Διαταραχή ανάγνωσης (Δυσλεξία)
2. Διαταραχή στη γραπτή έκφραση
3. Διαταραχή στα Μαθηματικά
4. Μαθησιακή διαταραχή μη προσδιοριζόμενη αλλιώς
Δυσκολίες οπτικής και ακουστικής αντίληψης είναι χαρακτηριστικές στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Οι κυριότερες περιοχές της οπτικής αντίληψης που εμφανίζονται προβλήματα είναι: οπτική διάκριση, οπτική μνήμη, οπτική ακολουθία και η αντίληψη σχέσεων του χώρου. Ενώ οι δυσκολίες στην ακουστική επεξεργασία σχετίζονται με την ακουστική μνήμη και την ακουστική ακολουθία. Επιπλέον, μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να εμφανίζουν ελλείψεις στην φωνολογική επίγνωση/ενημερότητα. Αυτό σημαίνει πως δυσκολευονται να αναγνωρίσουν τα διακριτά μέρη του προφορικού λόγου και να τα χειριστούν. Αρκετές έρευνες δεικνύουν πως το επίπεδο φωνολογικής επίγνωσης συνδέεται άμεσα με την επίδοση του μαθητή σε ορθογραφία και ανάγνωση.
Άλλη δυσκολία που συναντούν οι μαθητές με δυσκολίες μάθησης είναι στην μνήμη αλλά και στη συγκέντρωση. Η αργή επεξεργασία των πληροφοριών και η έλλειψη κινήτρων και στρατηγικών μάθησης είναι αιτιακοί παράγοντες δυσκολίας στην συγκέντρωση.
Σημαντική είναι η δυσκολία των μαθητών με δυσκολίες μάθησης και στην αυτορρύθμιση αλλά και στην μεταγνώση.
Ενδεικτικές προτάσεις αντιμετώπισης των δυσκολιών στην ανάγνωση:
1. επιλογή κειμένων με θεματικές που ενδιαφέρουν τον μαθητή
2. Ενημέρωση του μαθητή για το ύφος του κειμένου
3. Τεμαχισμός του κειμένου σε μικρότερες ενότητες
4. Ηχητική βιβλιοθήκη (ηχογραφήσεις κειμένων)
5. Ο εκπαιδευτικός ή ο γονιος να διαβάζει ο ίδιος το κείμενο μια φορά φωναχτά στον μαθητή
6. Χρησιμοποιηση έντονων χρωμάτων, υπογράμμιση λέξεων και καταλήξεων, εικονογραφήσεις κειμένων, αναδιήγηση κειμένου, αναπαράσταση κειμένου με παιγνιώδη τρόπο
Ενδεικτικές προτάσεις αντιμετώπισης των δυσκολιών στην γραφή:
1.Προγραφικές ασκήσεις
2. μείωση γραπτών εργασιών στο σπίτι
3.ασκήσεις λεπτής κινητικότητας
4. Να επιτραπεί στον μαθητή να γράφει σε διαφορετικής υφής επιφάνειες όπως στην άμμο, με κραγιόν, με κέτσαπ
Ενδεικτικές προτάσεις αντιμετώπισης των δυσκολιών στην ορθογραφία:
1. γραφή λέξεων στον αέρα και κατοπιν στο χαρτί
2. μάθηση κανόνων ορθογραφίας και δημιουργία αφισών με τους κανόνες
3. λίστες λέξεων, χρησιμοποιηση λεξικών
4. αντιγραφή κειμένων με θεατική που ενδιαφέρει τους μαθητες
5. χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή
Ενδεικτικές προτάσεις αντιμετώπισης των δυσκολιών στα Μαθηματικά:
1. Οι έννοιες και οι δεξιότητες να αναπαρίστανται πρώτα στο πραξιακό, στο εικονιστικό και κατόπιν στο συμβολικό επίπεδο
2. Διδασκαλία μέσα από εικόνες
3. χρησιμοποιηση φύλλων ανίχνευσης μαθηματικών δυσκολιών
4. Διδασκαλία μεταγνωστικών στρατηγικών
5. Επίλυση μαθηματικών πράξεων φωναχτά από τον μαθητή και εποπτεια μαθηματικού συλλογισμού από τον γονιό και τον εκπαιδευτικό
6. Χρησιμοποίηση Μοντεσσοριανού υλικού


Η αντίρρηση της φυγής ως λύση



της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου






Έλεγε ο Baudelaire: Στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου ξέχασαν δύο δικαιώματα: της αντίρρησης και της φυγής.
Αντίρρηση για όσα ζω και είμαι αναγκασμένη να τα υπομένω σε μια χώρα πάτρια αλλά τόσο ξένη
Και το δικαίωμα στην Φυγή
Να μπορείς να φεύγεις όταν δεν μπορούν τα πράγματα να γίνουν όπως ονειρεύεσαι γιατί οι αυτοί που κινούν τα νήματα είναι τόσο αλλιώτικοι από σένα
Ψάχνω μια χώρα, έναν πλανήτη που οι Άνθρωποι έχουν δικαίωμα στο όνειρο
Μα νιώθω πως το αγκυροβόλι με κρατά δέσμια σε μια χώρα που την είπαν «πατρίδα μου»
Δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, τι κρίμα!
Άλλαξα τον εαυτό μου και τώρα δεν μπορεί να χωρέσει πουθενά!


Πολύ συχνά συνηθίζω να γράφω αυτό που με απασχολεί. Το γράφω, όπως μου βγει, χωρίς φτιασίδια και περιττά κοσμητικά επίθετα. Σαν το γράψω μοιάζει αυτό το ίδιο το «πρόβλημα», αν μπορώ να το ονομάσω έτσι, να αρχίζει να παίρνει μια απόσταση από εμένα και έτσι βοηθιέμαι να το δω πιο καθαρά!

Ένα τέτοιο «πρόβλημα» είναι αυτό που γράφω πιο πάνω. Είναι ένα από αυτά τα ζητήματα που έρχονται, σε βασανίζουν και ύστερα σβήνουν γιατί κάτι άλλο τα επισκιάζει. Και κάνουν έτσι ένα μεγάλο σεργιάνισμα για χρόνια καθότι μόνο χρόνια μπορώ να ονομάσω την κατάσταση μιας πατρίδας που μένει στάσιμη. Στάσιμη σε συνήθειες παρακμής, σε τακτικές και βολέματα!


Επιθετικότητα:Παράγοντες που συντελούν στην εκδήλωση της


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου



Η επιθετική συμπεριφορά των παιδιών, που αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς και ανυπολόγιστες δυστυχώς συνέπειες, δεν γεννιέται από τη μια μέρα στην άλλη. Ποιοι είναι αυτοί οι παράγοντες, που φροντίζουν να καλλιεργήσουν αυτού του είδους τη συμπεριφορά;

Δεν είναι ένα ούτε δύο τα περιστατικά βίας από μαθητές σε μαθητές ή από μαθητές σε δασκάλους ή ακόμη και σε γονείς, που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας και έγιναν τροφή για συζήτηση στη Βουλή, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κ.λπ. Οι αρμόδιοι τα χαρακτηρίζουν ως μεμονωμένα περιστατικά, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί έχουν αντίθετη άποψη. Οι μαθητές από την άλλη μιλούν στα «κρυφά» και δεν αποκαλύπτουν τι πραγματικά συμβαίνει.


Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας να διαβάζει στα πρώτα του αναγνωστικά βήματα;


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου




Το πώς και πότε μαθαίνει ένα παιδί να διαβάζει εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Τα παιδιά τυπικά και επίσημα ξεκινούν να μαθαίνουν ανάγνωση και γραφή με την είσοδό τους στη σχολική κοινότητα. Κάποια παιδιά ήδη έχουν μάθει πράγματα από το νηπιαγωγείο ή και νωρίτερα με τη βοήθεια των γονιών ή των αδερφών τους. Κάθε παιδί έχει δικό του ρυθμό μάθησης, γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να προσαρμόζονται σε αυτόν το ρυθμό και να μην έχουν παράλογες απαιτήσεις από τα παιδιά τους συγκρίνοντάς τα με άλλα. Από τη στιγμή που το παιδί πηγαίνει στην Α’ δημοτικού μπαίνει «στα βαθιά νερά» της ανάγνωσης και της γραφής.


Μεταγνωστικές δεξιότητες και μάθηση


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου



Η μεταγνώση μπορεί να χωρισθεί σε δύο μεγάλες κατηγορίες: στις μεταγνωστικές εμπειρίες και στις μεταγνωστικές δεξιότητες. Ο όρος μεταγλωσσικές δεξιότητες ανήκει στην ευρύτερη σφαίρα των μεταγνωστικών διεργασιών. Αν ένα παιδί λέει: <Πριν έλεγα παλονι αλλά τώρα λέω μπαλόνι>, αυτό σημαίνει πως έχει φωνολογική ενημερότητα αλλά και μεταφωνολογική γνώση όσο για το τι ισχύει τώρα όσο και για το τι ίσχυε τότε. Αυτή η μεταγλωσσική και μεταγνωστική αυτοενημερότητα μπορεί να υπάρχει από την ηλικία των 2-3 ετών.


Η ζωγραφιά μας, δεν μας λέει ποτέ ψέματα


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
 



Ξεκινάς να ζωγραφίζεις δίχως να αναρωτιέσαι αν είσαι εσύ για την ζωγραφική ή η ζωγραφική για σένα. Η ζωγραφική είναι ένας τρόπος έκφρασης! Άσε την να σε παρασύρει σε μη λεκτικούς τρόπους έκφρασης!

Υπάρχει ένα τυφλό κομμάτι του μυαλού στον άνθρωπο που είναι το τέχνασμα της προσπάθειας να ξεφύγει κανείς από την αναγκαιότητα της παραδοχής δυσάρεστων πραγμάτων για τον εαυτό του αποδίδοντας τα στους άλλους. Ο περιορισμός της θέλησης ενός ανθρώπου που του επιβάλλεται από την εξουσία μερικές φορές μπορεί να γίνει αισθητός σαν μια υπαρξιακή απειλή αλλά και σαν μια προσπάθεια να τον χωρίσουν από την ίδια την πηγή της δημιουργικής σχέσης με τον κόσμο. Ζούμε σε ένα κόσμο που συνεχώς μας ζητά να δώσουμε κομμάτια από την ελευθερία μας! Να προσαρμοζόμαστε, να υπακούμε, να συμμορφωνόμαστε! Αν λοιπόν υποκύψει κανείς σε εκβιασμούς ή περιορισμούς ενδεχομένως να το αισθάνεται ως βαθύτερη δειλία ή και προδοσία ολόκληρης της ταυτότητας του.


Χαρούμενα παιδιά...Χαρούμενοι γονείς

της Δρος Αριστονίκης-Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου




Θεωρώ πως δεν μπορεί κανένας μας να είναι ιδανικός γονιός. Η λέξη «ιδανικό» είναι πολύ βαριά για να την επικαλεστεί ακόμα και η ίδια η επιστήμη. Αυτό που μπορεί να κάνει ένας γονιός είναι να είναι ενσυνείδητος και υπεύθυνος, εκφραστικός, ενθαρρυντικός. Εκείνο, όμως, που βοηθά πραγματικά τα παιδιά είναι να τα ενθαρρύνει ο γονιός να μεγαλώσουν, να τα παροτρύνει να αυτενεργούν και να αυτοεξυπηρετούνται. Είναι στη φύση της ανθρώπινης ανάπτυξης να περνά μέσα από στάδια εξέλιξης, που αυτά με τη σειρά τους σηματοδοτούν κάποιες συμπεριφορές οι οποίες θεωρούνται φυσιολογικές. Το παιδί βρεφικής, προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας θαυμάζει και εξαρτάται από τον γονιό, αλλά το παιδί δεύτερης σχολικής ηλικίας, προεφηβείας και εφηβείας χρειάζεται να αμφισβητήσει τον γονιό, να τον αποκαθηλώσει. Οπότε κάποιες συμπεριφορές των παιδιών απέναντι στους γονείς δικαιολογούνται ιδωμένες μέσα από το πλαίσιο της ανάπτυξης.