ἐπιμελεία
τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
 |
| Ο Ερμής Κρατά το παιδί-Διόνυσο, του Πραξιτέλη, Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας |
Το μάρμαρο που
κείται μεταξύ της Παροικίας και του Αγίου Μηνά και Νάουσας είναι γνωστό από την
αρχαιότητα. Το Πάριο Μάρμαρον ελέγετο από τους αρχαίους λυχνίτης ή λυχνίας ή
λυχνεύς, επειδή έβγαινε με το φώς του λύχνου από τα βάθη της γής. Εξ αυτού
κατεσκευάσθησαν τα πιο πολλά αριστουργήματα της κλασσικής εποχής όπως ο Ερμής
του Πραξιτέλους και η πρόσοψις του Ναού των Δελφών.
Η νήσος Πάρος
είναι ορεινή και υψηλοτέρας κορυφάς διαθέτει τον προφήτην Ηλίαν – 750μ – και
την Στρούμπουλα – 730μ. Τα παριανά μάρμαρα έχουν χρώμα χιονόλευκον και ως ήδη
είπομεν εκ της αρχαιότητος ωνομάζοντο λυχνίτες. Εκτός από το ότι η εξόρυξίς των
εγίγνετο εις υπογείους στοάς υπό το φώς της λυχνίας, ίσως και η διαφάνεια των
μαρμάρων να συνετέλεσεν εις την παράξενην ταύτην ονομασίαν.
Προσεφέροντο
ιδιαιτέρως δια την αγαλματοποιίαν επειδή εφαίνοντο εξόχως διαφανή ωσάν να εφωτίζοντο
έως έν πάχος μέχρι 35 χιλιοστών. Τοιαύτην δύναμην διαφανείας δεν την είχον άλλα
μάρμαρα. Ακόμα και τα περίφημα μάρμαρα όπως εκείνα της Καράρας φθάνουν να έχωσι
διαφάνειαν ως προς το πάχος μόλις 25 χιλιοστά ενώ εις τα ονομαστά μάρμαρα της
Πεντέλης η διαφάνεια ελαττώνεται εις τα 15 χιλιοστά. Αύτη η σπουδαία ιδιότης
των μαρμάρων της Πάρου, να απορροφούν έν μέρος εκ του φωτός όπερ πίπτει επ’
αυτών χαρίζει εις τα αγάλματα τα οποία γινόντουσαν εξ αυτών μίαν αίγλην εντελώς
ξεχωριστήν.
Το εγνώριζον πολύ
καλώς το πλεονέκτημα τούτο οι αρχαίοι καλλιτέχνες. Δια τούτο και εγίγνετο
εντατική εξόρυξις κατά την αρχαιότητα, τι όπερ είχεν ως αποτέλεσμα να κάνει την
Πάρον να αναδειχθή νήσος ονομαστή. Την σήμερον τα αποθέματα των μαρμάρων της
Πάρου έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι επρόλαβον ολοκληρωτικώς
εις τούτο το σημείον τους νεωτέρους.
Εις την Παροικίαν
υπάρχει μικρόν μουσείον όπερ συγκεντρώνει τα αρχαία και μεσαιωνικά ευρήματα της
νήσου. Ανάμεσα στα ευρήματα εξέχουσαν θέσιν κατέχει μια μαρμάρινη επιγραφή ήτις
καλείται «Πάριον Χρονικόν» ή και «Πάριον Μάρμαρον».
Το μνημείον τούτο
ηυρέθη τω 1627 εις την νήσον και την σήμερον φυλάσσεται εις την Οξφόρδην. Ο
συγγραφεύς της μεγάλης ταύτης επιγραφής φιλοδοξεί να μας δώση βασικάς
χρονολογίας γεγονότων εκ της εποχής του Κέκροπως έως το 263 π.Χ. Ουσιαστικώς
ωστόσον η προσοχή αυτού εστιάζεται εις την ποίησιν και την μουσικήν, εις τους
αντιστοίχους «αγώνας», εις τας χρονολογίας γεννήσεως και θανάτου των ποιητών
και εις τας νίκας τας οποίας κέρδισαν.
Γενικώς εις το
Πάριον Χρονικόν ευρίσκονται χαραγμένα γεγονότα ελληνικής ιστορίας 1318 ετών,
δηλαδή από το 1582 π.Χ ένθα τοποθετείται ο μυθικός βασιλεύς της Αθήνας Κέκρωψ,
ως το 263 π.Χ. Ένα μικρόν τμήμα του πολύτιμου τούτου μαρμάρινου χρονικού
ανεκαλύφθη τω 1897 εις τινάν πλάκαν, μεθ’ ήν ήτο επιστρωμένον το μπαλκόνι
οικίας τινός της Παροικίας !!!
