ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ: ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ

Σόνια Σιούτη

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς;


απόσπασμα,
Το Μονόγραμμα, Ίκαρος, Αθήνα 1972



Τι λείπει, άραγε, από αυτόν τον κόσμο; Μιλάμε όλοι για κρίση αξιών, κρίση θεσμών, κρίση οικονομική, κρίση ηθική αλλά η κρίση μας θόλωσε γιατί η αγάπη "χάθηκε στη σκόνη". Συνηθίσαμε να ζούμε μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια της καθημερινότητας. Κυνηγάμε το κέρδος, την ηθική ικανοποίηση, την ευτυχία...Τρέφουμε το "εγώ" μας αλλά όχι την ψυχή μας. Ο Απόστολος Παύλος στον περίφημο Ύμνο της Αγάπης ( Προς Κορινθίους Α' Επιστολή) γράφει:


Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Η αγάπη λειτουργεί ως θετικό κίνητρο. Δίνει νόημα στην ανθρώπινη ζωή, εμπνέει, ενισχύει την αντοχή μας. Οποιαδήποτε μορφή αγάπης πρέπει να είναι καλοδεχούμενη: προς τον συνάνθρωπο, προς τον Θεό, προς το άλλο φύλο.

Αν θέλουμε, λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουμε, αν θέλουμε να έχει νόημα η ζωή μας, ας παραμερίσουμε το "εγώ" και ας φωνάξουμε "Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς; "