Πρακτική ἐξάσκησις εἰς ἀδίδακτον κείμενον (ΜΕΡΟΣ ΣΤ') (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν






Ο πλατωνικός διάλογος «Δημόδοκος» είναι έν εκ των επτά μικρών διαλογικών έργων του Πλάτωνος των θεωρουμένων ουχί γνησίων.


Παρεγενόμην ἀνθρώπῳ τινί νουθετοῦντι ἑαυτοῦ ἑταῖρον, διότι ἐπίστευε τῷ κατηγοροῦντι οὐκ ἀκούσας τοῦ ἀπολογουμένου, ἀλλά μόνον τοῦ κατηγοροῦντος. Ἔλεγεν οὖν ὡς δεινόν πρᾶγμα ποιοῖ καταγιγνώσκων τοῦ ἀνθρώπου, οὔτε αὐτός παραγενόμενος οὔτε τῶν φίλων ἀκούσας παρεγενομένων, οἷς εἰκός ἦν αὐτόν λέγουσι πιστεύειν, οὐδ’ αὖ ἀμφοτέρων ἀκούσας οὕτω προπετῶς ἐπίστευσε τῷ κατηγοροῦντι. Δίκαιον δ’ εἶναι καί τοῦ ἀπολογουμένου ἀκοῦσαι πρό τοῦ ἐπαινεῖν ἤ μέμφεσθαι, ὥσπερ καί τοῦ κατηγοροῦντος. Πῶς γάρ ἄν τις δίκην καλῶς δικάσαι ἤ ἀνθρώπους κατά τρόπον κρῖναι δύναιτο μή ἀμφοτέρων τῶν ἀντιδίκων ἀκούσας; Τούς γάρ λόγους παραβαλλομένους, ὥσπερ τήν πορφύραν καί τό χρυσίον, ἄμεινον κρίνεσθαι. Ἒδει ἢ τινός ἕνεκεν ἢ χρόνον ἀμφοτέροις δίδοσθαι τοῑς ἀντιδίκοις, ἢ ὀμνύειν τους δικαστάς ἀκροάσασθαι ὁμοίως ἀμφοτέρων, εἰ μη ὑπελάμβανεν ὁ νομοθέτης τάς δίκας δικαιότερον ἂν και βέλτιον κρίνεσθαι ὑπό τῶν δικαστῶν; Συ δε μοι δοκεῑς οὐδέ τοῡτο το ὑπό τῶν πολλῶν ἀνθρώπων λεγόμενον ἀκηκοέναι. Το ποῑον; Ἒφη. «Μηδέ δίκην δικάσης, πριν ἀμφοῑν μῡθον αν ἀκούσῃς»

Πλάτωνος Δημόδοκος 383 Α-Β




ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ: Τα φῦλα στήν Λογοτεχνία (Προτεινόμενα κείμενα - Ἐρωτήσεις - Ἐργασίαι)





Των
Κωνσταντίνας Χρυσικοπούλου
& Μαρίας Μαθινού


Νέα Ελληνική Λογοτεχνία


Στην εξεταστέα ύλη της Α ́ Τάξης Ημερησίου ΓΕΛ περιλαμβάνονται μόνο δύο θεματικές Ενότητες: α) Τα φύλα στη Λογοτεχνία, β) Παράδοση και μοντερνισμός στη νεοελληνική ποίηση.
  



Διάκρισις καί περιγραφή τοῦ κεντρικοῦ ἥρωος ἑνός λογοτεχνικοῦ ἔργου (ΛΟΓΟΤ. Α' ΛΥΚΕΙΟΥ)(ΜΕΡΟΣ Β')





Τα φύλα στη Λογοτεχνία


ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΗΡΩΩΝ
 

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



Για την εξέταση στη Νέα Ελληνική Λογοτεχνία της Α ́ τάξης Ημερήσιου Γενικού Λυκείου και Α ́ τάξης Εσπερινού Γενικού Λυκείου δίνονται στους μαθητές δύο θέματα.


Το κάθε θέμα περιλαμβάνει ένα ή (αν πρόκειται για ποιήματα) περισσότερα άγνωστα λογοτεχνικά κείμενα, ομοειδή ή ομόθεμα με τις διδακτικές ενότητες που διδάχτηκαν. Οι μαθητές καλούνται να επιλέξουν το ένα από τα δύο θέματα.



Διάκρισις καί περιγραφή τοῦ κεντρικοῦ ἥρωος ἑνός λογοτεχνικοῦ ἔργου (ΛΟΓΟΤ. Α' ΛΥΚΕΙΟΥ)(ΜΕΡΟΣ Α')






Τα φύλα στη Λογοτεχνία



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



Για την εξέταση στη Νέα Ελληνική Λογοτεχνία της Α ́ τάξης Ημερήσιου Γενικού Λυκείου και Α ́ τάξης Εσπερινού Γενικού Λυκείου δίνονται στους μαθητές δύο θέματα.

Το κάθε θέμα περιλαμβάνει ένα ή (αν πρόκειται για ποιήματα) περισσότερα άγνωστα λογοτεχνικά κείμενα, ομοειδή ή ομόθεμα με τις διδακτικές ενότητες που διδάχτηκαν. Οι μαθητές καλούνται να επιλέξουν το ένα από τα δύο θέματα.



Ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ





Στοιχεία θεωρίας
της αφήγησης

***
σημειώσεις για τον εκπαιδευτικό



επιμέλεια:

Μαρία Παπαλεοντίου
Φιλόλογος
  


1.   Θεωρία της αφήγησης

·        Αφηγηματολογία: όρος, ορισμός
·        Αφήγηση: όρος, ορισμός, είδη
·        Αφηγητής: διάκριση συγγραφέα - αφηγητή, τύποι αφηγητή, αφηγηματική σκοπιά
·        Αφηγηματικοί τρόποι - τεχνικές αφήγησης και λειτουργία τους
·        Ο χρόνος στην αφήγηση: εξωκειμενικός - εσωκειμενικός χρόνος, χρόνος ιστορίας – χρόνος αφήγησης, διάκριση ως προς τη χρονική σειρά, τη διάρκεια και τη συχνότητα των γεγονότων



«Επί Ασπαλάθων…» - Γ. Σεφέρη (ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ / ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΙΣ)






"Επί ασπαλάθων ..."

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...


Παντελής Πρεβελάκης O Κρητικός – Η Πολιτεία







Θεοδόσης Πυλαρινός

Σοφία Χατζηδημητρίου

Λάμπρος Βαρελάς

 

Πηγή
Π. Πρεβελάκης, O Κρητικός – Η Πολιτεία, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα χ.χ., (απόσπασμα από το κεφ. «Το κατευόδιο ενός πολιτικού).


Παντελής Πρεβελάκης O Kρητικός – H Πολιτεία

Το μικρό αυτό απόσπασμα προέρχεται από το τρίτο βιβλίο της μυθιστορηματικής τριλογίας του Παντελή Πρεβελάκη O Κρητικός (αποτελείται από τα μέρη: Το δέντρο, Η πρώτη λευτεριά και Η Πολιτεία). Μας μεταφέρει στα κρίσιμα ιστορικά γεγονότα της Κρητικής Πολιτείας και στους αγώνες του Ελευθέριου Βενιζέλου και των Κρητικών για την απελευθέρωση του νησιού τους. Στο συγκεκριμένο τμήμα παρακολουθούμε το μεγάλο Kρητικό πολιτικό να απευθύνεται στους συντρόφους του, λίγο πριν αναχωρήσει για την Αθήνα. Μέσα από τα λόγια του αποκαλύπτεται το μεγαλόπνοο και φιλελεύθερο πολιτικό πρόγραμμά του καθώς και οι οραματισμοί του για τον ελληνικό λαό.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ & ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ





BOUTET, J. 1980.
Quelques courants dans l’approche sociale de langage. Langage et Societe 12: 34-70. Μετάφραση: Α. Ιορδανίδου-Ειρ. Τσαμαδού υπό τον τίτλο Εισαγωγή στην Κοινωνιογλωσσολογία. Αθήνα: Γρηγόρη, 1984.



Η ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ





των Μαρίας Κακριδή,
Δήμητρας Κατή
και Βασιλικής Νικηφορίδου



*** Παρουσιάζω ερωτηματολόγιο το οποίο καταρτήθηκε* προς διελεύκανσι του προβλήματος μόνο και μόνο για προβληματισμό. Ο καθείς ας καλέση εαυτόν να απαντήση τα ερωτήματα και τότε θα καταλάβη, θα επισημάνη και θα αναρωτηθή…(Φιλόλογος Ερμής)

Με δεδομένο ότι επιθυμούμε ένα διάλογο πάνω στα ζητήματα που τίθενται για την εκπαίδευση σχετικά με την αντιμετώπιση της γλωσσικής ποικιλίας, καταθέτουμε τα εξής ενδεικτικά μόνο ερωτήματα ως ερέθισμα για έναν καταρχήν προβληματισμό και μια πρώτη προσπάθεια καταγραφής εμπειριών και απόψεων. Οι δικές σας σκέψεις μπορεί να αποτελέσουν τη βάση για την πορεία του διαλόγου και ταυτοχρόνως να λειτουργήσουν ως αξιολόγηση της ίδιας της στήλης.



ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ: ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ


των Μαρίας Κακριδή, Δήμητρας Κατή
και Βασιλικής Νικηφορίδου


ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ: ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η ιδέα ότι σε κάθε γλωσσική κοινότητα χρησιμοποιείται μία κοινή ομοιογενής γλώσσα είναι οπωσδήποτε διαδεδομένη καθημερινή αντίληψη. Ειδικότερα η εκπαίδευση έχει παραδοσιακά στηριχτεί σε αυτή την παραδοχή. Ωστόσο, η γλωσσολογία, κυρίως στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, έδειξε ότι αυτή η παραδοχή συσκοτίζει την πραγματικότητα της γλωσσικής επικοινωνίας, η οποία είναι πολύ πιο περίπλοκη. Συγκεκριμένα, κάθε ομιλητής/τρια χρησιμοποιεί διαφορετικά τα στοιχεία της γλώσσας, ενώ ομάδες ομιλητών/τριών χαρακτηρίζονται από δικές τους γλωσσικές ποικιλίες. Η πραγματικότητα συνεπώς χαρακτηρίζεται από εγγενή γλωσσική ανομοιογένεια και διαφοροποίηση — διαφοροποίηση που μπορεί να προκύπτει και από την ταυτότητα του/της χρήστη/στριας-ομιλητή/τριας και από τη συγκεκριμένη χρήση-περίσταση της ομιλίας.


ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 3ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ






ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
3ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ




ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 2ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ





ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
2ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ




ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 1ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ







ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
1ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ



(ΚΕΦ. 21-28)
Α1. Να μεταφράσετε τα παρακάτω αποσπάσματα:
Huic Arria funus ita paravit, ut ignoraretur a marito; quin immo cum illa cubiculum mariti intraverat, vivere filium simulabat, ac marito persaepe interroganti, quid ageret puer, respondebat: “Bene quievit, libenter cibum sumpsit”. Deinde, cum lacrimae suae, diu cohibitae, vincerent prorumperentque, egrediebatur; tum se dolori dabat et paulo post siccis oculis redibat. Scribonianus arma in Illyrico contra Claudium moverat;
…………………………………………………………………………….
Tu hominem investiga, quaeso, summaque diligentia vel Romam mitte vel Epheso rediens tecum deduc. Noli spectare quanti homo sit. Parvi enim preti est, qui tam nihili est. Sed, propter servi scelus et audaciam, tanto dolore Aesopus est adfectus, ut nihil ei gratius possit esse quam recuperatio fugitivi.
Μονάδες 40



Διδασκαλία αγνώστου κειμένου Λυκείου





Καραντώνη Χριστίνας
Καθηγήτριας ΠΕ2
στο ΠΠΛΠΠ



Διδασκαλία αγνώστου κειμένου Λυκείου by ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Πρακτική ἐξάσκησις εἰς ἀδίδακτον κείμενον (ΜΕΡΟΣ E')




Επιμέλεια: 
Κολιοπούλου Ιωάννα

  
Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από τον φιλοσοφικό διάλογο Γοργίας, στον οποίο ο Σωκράτης και οι συνομιλητές του αναφέρονται σε θέματα όπως το δίκαιο του ισχυροτέρου, η αντίθεση νόμου-φύσης, η ρητορική, η πειθώ και άλλα ζητήματα ηθικής και πολιτικής.



ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ - ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ III (2014)







ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ




Διδαγμένο κείμενο
Πλάτωνος Πρωταγόρας 321Β6-322Α


Ἅτε δὴ οὖν οὐ πάνυ τι σοφὸς ὢν ὁ Ἐπιμηθεὺς ἔλαθεν αὑτὸν καταναλώσας τὰς δυνάμεις εἰς τὰ ἄλογα· λοιπὸν δὴ ἀκόσμητον ἔτι αὐτῷ ἦν τὸ ἀνθρώπων γένος, καὶ ἠπόρει ὅ,τι χρήσαιτο. Ἀποροῦντι δὲ αὐτῷ ἔρχεται Προμηθεὺς ἐπισκεψόμενος τὴν νομὴν, καὶ ὁρᾷ τὰ μὲν ἄλλα ζῷα ἐμμελῶς πάντων ἔχοντα, τὸν δὲ ἄνθρωπον γυμνόν τε καὶ ἀνυπόδητον καὶ ἄστρωτον καὶ ἄοπλον· ἤδη δὲ καὶ ἡ εἱμαρμένη ἡμέρα παρῆν, ἐν ᾗ ἔδει καὶ ἄνθρωπον ἐξιέναι ἐκ γῆς εἰς φῶς. Ἀπορίᾳ οὖν σχόμενος ὁ Προμηθεὺς ἥντινα σωτηρίαν τῷ ἀνθρώπῳ εὕροι, κλέπτει Ἡφαίστου καὶ Ἀθηνᾶς τὴν ἔντεχνον σοφίαν σὺν πυρί ―ἀμήχανον γὰρ ἦν ἄνευ πυρὸς αὐτὴν κτητήν τῳ ἤ χρησίμην γενέσθαι― καὶ οὕτω δὴ δωρεῖται ἀνθρώπῳ.



ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ - ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ II (2014)







ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ
 




Διδαγμένο κείμενο
Πλάτωνος Πολιτεία 519Β-520Α


Ἡμέτερον δὴ ἔργον, ἦν δ’ ἐγώ, τῶν οἰκιστῶν τάς τε βελτίστας φύσεις ἀναγκάσαι ἀφικέσθαι πρὸς τὸ μάθημα ὃ ἐν τῷ πρόσθεν ἔφαμεν εἶναι μέγιστον, ἰδεῖν τε τὸ ἀγαθὸν καὶ ἀναβῆναι ἐκείνην τὴν ἀνάβασιν, καὶ ἐπειδὰν ἀναβάντες ἱκανῶς ἴδωσι, μὴ ἐπιτρέπειν αὐτοῖς ὃ νῦν ἐπιτρέπεται.
Σὸ ποῖον δή;
Σὸ αὐτοῦ, ἦν δ’ ἐγώ, καταμένειν καὶ μὴ ἐθέλειν πάλιν καταβαίνειν παρ’ ἐκείνους τοὺς δεσμώτας μηδὲ μετέχειν τῶν παρ’ ἐκείνοις πόνων τε καὶ τιμῶν, εἴτε φαυλότεραι εἴτε σπουδαιότεραι.
Ἔπειτ’, ἔφη, ἀδικήσομεν αὐτούς, καὶ ποιήσομεν χεῖρον ζῆν, δυνατὸν αὐτοῖς ὂν ἄμεινον;


ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ - ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ I (2014)





ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ



Διδαγμένο κείμενο
Ἀριστοτέλους Ἠθικὰ Νικομάχεια Β6, 1-8

Δεῖ δὲ μὴ μόνον οὕτως εἰπεῖν, ὅτι ἕξις, ἀλλὰ καὶ ποία τις. Ῥητέον οὖν ὅτι πᾶσα ἀρετή, οὗ ἂν ᾖ ἀρετή, αὐτό τε εὖ ἔχον ἀποτελεῖ καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ εὖ ἀποδίδωσιν, οἷον ἡ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀρετὴ τόν τε ὀφθαλμὸν σπουδαῖον ποιεῖ καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ· τῆ γὰρ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀρετῆ εὖ ὁρῶμεν. Ὁμοίως ἡ τοῦ ἵππου ἀρετὴ ἵππον τε σπουδαῖον ποιεῖ καὶ ἀγαθὸν δραμεῖν καὶ ἐνεγκεῖν τὸν ἐπιβάτην καὶ μεῖναι τοὺς πολεμίους. Εἰ δὴ τοῦτ᾽ ἐπὶ πάντων οὕτως ἔχει, καὶ ἡ τοῦ ἀνθρώπου ἀρετὴ εἴη ἂν ἡ ἕξις ἀφ᾽ ἧς ἀγαθὸς ἄνθρωπος γίνεται καὶ ἀφ᾽ ἧς εὖ τὸ ἑαυτοῦ ἔργον ἀποδώσει. Πῶς δὲ τοῦτ᾽ ἔσται,< ὧδ᾽ ἔσται φανερόν, ἐὰν θεωρήσωμεν ποία τίς ἐστιν ἡ φύσις αὐτς.


ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ - ΓΙΩΡΓΗ






Χρίστος Χριστοβασίλης
« ᾽Απὸ τὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς »




Τὸ ἁμάρτημα ποὺ θὰ διηγηθῶ ἔχει γίνει στὴν Κόνιτσα, λίγα χρόνια πρὶν ἐλευθρωθῆ ἀπὸ τὸν τούρκικο ζυγό.

῾Η Κόνιτσα εἶναι ἡ πλιὸ βορινὴ ἐπαρχία τῆς πατρίδας μου καὶ πρωτεύουσα τῶυ « μαστοροχωριῶν », δηλαδὴ τῆς ἐπαρχίας ποὺ βγάζει τοὺς πλιότερους χτίστες τῆς ῾Ελλάδας - γιατὶ οἱ χτίστες λέγονται γενικῶς « μαστόροι » ὄχι μόνον στὴν ῎Ηπειρο, ἀλλὰ καὶ σ’ ὅλην τὴν χέρση ῾Ελλάδα.



Ψυχαγωγία, Κριτήριο αξιολόγησης





 Γερακίνη Αλεξάνδρα




 Η νόθη και η γνήσια ψυχαγωγία

[...] Η νόθη ψυχαγωγία είναι απόπειρα φυγής, επιθυμία απόδρασης από τον κλοιό μιας ζωής που μόνο πληγές μας δίνει και απογοητεύσεις ή που μας έγινε αφόρητη από το αθεράπευτο κενό της. Απόπειρα φυγής, όχι φυγή· επιθυμία απόδρασης, όχι απόδραση. Γιατί σε λίγο ξαναγυρίζομε στην αρένα βαρύτερα πληγωμένοι, βρισκόμαστε και πάλι στο πηγάδι μας με μεγαλύτερο άγχος – η απελευθέρωση ήταν ψεύδος, τραγική αυταπάτη. Πίσω λοιπόν από τη νόθη ψυχαγωγία υπάρχει πανικός και μωρία·1 όταν μαυρίσει από την απελπισία ή ρημάξει μέσα στην ανία η ψυχή μας, μας πιάνει τρόμος, και τρέχομε να αναπληρώσομε αυτό που μας λείπει με μια συγκίνηση (ας είναι και αγωνία), με μια διέγερση (ας είναι και αλλοτρίωση του προσώπου μας), με μιαν εξαντλητική ηδονή (ας φέρνει και την αποκτήνωση) – με κάτι τέλος πάντων που έστω και προσωρινά θα δώσει άλλη τροπή στη ζωή μας.