Διδώ: Μια καταραμένη βασίλισσα

της Χριστίνας Σμαραγδάκη
- φιλολόγου

Η ιστορία της βασιλοπούλας Διδώς, που κατάφερε μόνη της να κατακτήσει τα πάντα και να τα χάσει εν ριπή οφθαλμού εξαιτίας ενός άνδρα, αν και άκρως συνταρακτική, παραμένει για πολλούς άγνωστη.

Πρόκειται για την κόρη του βασιλιά της Τύρου η οποία κληρονόμησε από τον πατέρα της το θρόνο για να τον μοιραστεί με το σύζυγο της Σιχαίο, ιερέα του Ηρακλή. Ωστόσο, από την αρχή ακόμα στέκεται άτυχη στο γάμο της, καθώς ο αδερφός της Πυγμαλίων προχωρεί στη δολοφονία του Σιχαίου ώστε να ανέβει ο ίδιος στο θρόνο και να κρατήσει μονάχος τα γκέμια της εξουσίας. Η βασιλοπούλα Διδώ τότε, μη έχοντας πολλές επιλογές, αλλά με αποσκευές την εξαίρετη ευφυΐα της και τους θησαυρούς του νεκρού άνδρα της, φτάνει στις ακτές της Λιβύης συνοδευόμενη από κάποιους πιστούς της Τύριους και μερικούς δούλους. Στο μέρος όπου προσάραξε το πλοίο της αποφασίζει, και πετυχαίνει να χτίσει ξανά την πόλη της, αναγεννώμενη από τις στάχτες της, δείχνοντας για άλλη μια φορά την ευστροφία της. Όταν ο βασιλιάς της Λιβύης, Ιάρβας, απάντησε στο αίτημα για δημιουργία νέας δικής της πόλης σε μια ακτή της περιοχής, πως μπορεί να χτίσει μεν την πόλη που επιθυμεί, με απαράβατο όρο, όμως, η πόλη αυτή να μην ξεπερνά σε έκταση το τομάρι ενός βοδιού, εκείνη κατάφερε να χτίσει όντως μια πόλη τέτοιας έκτασης. Σκεπτόμενη έξυπνα και συγχρόνως πονηρά, η Διδώ έκοψε ένα τομάρι βοδιού σε λεπτές λωρίδες, τις ένωσε και εκτείνοντας τες έφτιαξε τα σύνορα μιας περιοχής τέτοιας, που αρκούσε για να χτιστεί ολόκληρη η Καρχηδόνα και η ακρόπολη της, Βύρσα, η οποία πήρε την ονομασία της από το βύρσο, το τομάρι του βοδιού. Ο Ιάρβας, όπως κι όλοι οι άλλοι, δε μπόρεσε παρά να θαυμάσει τη γυναίκα αυτή με την τόση σπιρτάδα και τη ζήτησε σε γάμο. Η Διδώ, έχοντας επιλέξει να παραμείνει για πάντα πιστή στη μνήμη του νεκρού συντρόφου της Σιχαίου, απορρίπτει την πρόταση αυτή, όπως και δεκάδες άλλες προτάσεις που έγιναν από βασιλείς γειτονικών κι όχι μόνο περιοχών, όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά κι ο Βιργίλιος στο τέταρτο βιβλίο της Αινειάδας. Κατά μία εκδοχή, η βασιλοπούλα προτίμησε να βάλει τέλος στη ζωή της προκειμένου να μην αναγκαστεί να παντρευτεί το βασιλιά Ιάρβα, προδίδοντας έτσι τη μνήμη του νεκρού άνδρας της.

Διαβάστε Περισσότερα

Η πλατωνική προσέγγιση της ποίησης: Πολιτεία ΙΙ, ΙΙΙ και Χ.

 

της Ιωάννας Φάφκα

- φιλολόγου

ΠΟΛΙΤΕΙΑ Η’ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ

Στην Πολιτεία ή Περί Δικαίου ο πλατωνικός Σωκράτης και οι συνομιλητές του επιχειρούν να απαντήσουν στο ερώτημα «περὶ τοῦ ὅντινα τρόπον χρὴ ζεῖν» (352d) προσεγγίζοντας την έννοια της δικαιοσύνης. Κατά τη διάρκεια του διαλόγου και με την θεωρητική οικοδόμηση από μέρους τους μιας νέας πολιτείας εκ του μηδενός, αναφέρονται σε μια πληθώρα θεμάτων, στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται μεταξύ άλλων και η εκπαίδευση, η οποία με τη σειρά της φέρνει στην επιφάνεια την θέση της ποιητικής τέχνης στα πλαίσιά της. Τα βιβλία στα οποία οι συνομιλητές πραγματεύονται άμεσα το θέμα της ποίησης είναι το δεύτερο, το τρίτο και το δέκατο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι αναφορές σε ποιητές περιορίζονται μόνο σε αυτά. Στην ανάλυση, που ακολουθεί, γίνεται μια προσέγγιση του εν λόγω ζητήματος στα συγκεκριμένα βιβλία, προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα, τα οποία θα μας επιτρέψουν να διαμορφώσουμε μια εναργέστερη εικόνα για τις πλατωνικές αντιλήψεις σχετικά με το θέμα αυτό.

Διαβάστε Περισσότερα

ΨΗΦΙΔΕΣ ΑΠ'ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΛΥΡΙΚΟΥ ΒΙΟΥ ΤΟΥ Α. ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ

της Αγγελικής Μουστάκου
- φιλολόγου

Ιδιαίτερη είναι η φύση του Άγγελου Σικελιανού. Καθαρά ποιητική-συνεπώς πνέει πέρα από τα καλούπια του συνηθισμένου και του αναμενόμενου. Με αγωνίες ασίγαστες και πύρινη αγάπη για την δική του ιδεατή Ελλάδα αποτύπωσε στους πρωτοποριακούς στίχους των ποημάτων του το λαμπερό όραμά του.

Από τον Άγγελο είναι για μένα αρκετοί μερικοί διάσπαρτοι στίχοι που συγκρατώ μελετώντας τον ,για να μου φωτίζουν την διάθεση. Κάθε φορά κάνω στάσεις σε διαφορετικά σημεία των ποιητικών του στοχασμών του -και προϊόντος του χρόνου όλο και σε πιο απρόσμενα σημεία που άλλοτε ίσως και να μην κέντριζαν την προσοχή μου.

Διαβάστε Περισσότερα

Ο Υπηρεσιακός Διδάσκαλος, Πειθαρχικός Υπάλληλος του Σχολείου

 

του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

- φιλολόγου - παιδαγωγού

 

 

Στα χρόνια της «παιδαγωγικής της βέργας», τότε που ο δάσκαλος ήταν ο « μπαμπούλας»

 

Από εσωτερικής του σχολείου απόψεως και από απόψεως καταλληλότητος διακρίνεται και ο εξής τύπος διδασκάλου, ήτοι ο υπηρεσιακός διδάσκαλος. Κοινή πεποίθησις είναι ότι πολλοί διδάσκαλοι έχουν ενταχθεί δι' εξωτερικούς λόγους εις το διδασκαλικόν λειτούργημα. Ο υπηρεσιακός διδάσκαλος είναι ένας από αυτούς. Είναι ο αυστηρός και ασυμπαθής εις την πλειονότητα των μαθητών εκπαιδευτικός που εκτελεί τάχα με ευσυνείδητον τυπικότητα τα καθήκοντά του αυτά που απορρέουν μόνον από το γράμμα του νόμου. Δεν διαθέτει ίχνος παιδαγωγικής ευσυνειδησίας. Το μόνον που τον ενδιαφέρει είναι να εφαρμόζει τους τύπους του νόμου, ούτε κάν την έννοια και το πνεύμα αυτών. Ο υπηρεσιακός διδάσκαλος δεν επενεργεί παιδαγωγικώς. Εις την ουσίαν προκαλεί τρόμον και  απελπισίαν, αφ' ού αντιμετωπίζει το σχολείο ως κόσμον πειθήνιων ατόμων στους νόμους και τις εγκυκλίους της πολιτείας.

 

Διαβάστε Περισσότερα

Η Επιφωνηματική Θεωρία και η Αρχέγονη Γλώσσα

του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

- φιλολόγου

Ωρισμένοι της θεωρίας της Φιλοσοφίας θεωρώντας, ότι δεν είναι δυνατόν το ανθρώπινον γένος να εδιδάχθη και να έμαθε την φωνή, το ομιλείν από τα πετεινά του ουρανού και τα ζώα, έχουν την γνώμη, ότι οι πρώτοι φθόγγοι της γλώσσας προήλθαν από επιφωνήματα, όπως το «pah», «st», «hm» «φεύ», δηλαδή εξ αυτομάτων εκφράσεων της χαράς, του άλγους, της λύπης κτλ. Αυτή είναι η λεγόμενη Pah Theory.

Αλλά και σε αυτό υπάρχουν διάφορες γνώμες, αν δηλαδή οι μέχρι τώρα γνωστές γλώσσες δύνανται να αναχθούν σε μία μόνην μητέρα ή αρχέγονον γλώσσα, ή αν προς εξήγηση των υπαρχόντων γλωσσικών φαινομένων υπήρξαν πολλές τέτοιου είδους αρχέγονες γλώσσες.

Διαβάστε Περισσότερα

Η απομυθοποίηση των εφηβικών προτύπων στην ενήλικη ζωή

της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

Κάπου εκεί στην προεφηβεία σμιλεύουμε το (γονεικό ή άλλο) πρότυπο μας, μεταξύ γνώσης και άγνοιας! Λίγο αργότερα, στην εφηβεία, σείονται τα πρότυπα. Εκείνα τα άγρια χρόνια της έντονης αμφισβήτησης ο έφηβος απομονώνεται αλλά συνάμα ψάχνει εναγωνίως να βρει την ταυτότητα του. Θέλει να μοιάσει κάπου, αλλά που; Πολλές φορές ψάχνει αυτό που του λείπει. Αυτό που του λείπει είναι άρτια συνυφασμένο με τα βιώματα του. Η καταγωγή του είναι η παιδική του ηλικία και οι βιωματικές προσθαφαιρέσεις βγάζουν ενίοτε ελλειμματική διαφορά.

Διαβάστε Περισσότερα

ΙΩΝ Η ΠΕΡΙ ΙΛΙΑΔΟΣ

της Ιωάννας Φάφκα

φιλολόγου

Ο Ίων ή Περί Ιλιάδος αποτελεί ένα από τα έργα της λεγόμενης πρώιμης συγγραφικής περιόδου του Πλάτωνα. Σε γενικές γραμμές, στο διάλογο υποστηρίζεται ότι η ποιητική απαγγελία από τους ραψωδούς δεν αποτελεί εξειδικευμένη τέχνη, που συνεπάγεται κάποιο είδος γνώσης, αλλά συνιστά απότοκο θεϊκής έμπνευσης και κατάληψης. Πρόσωπα του διαλόγου είναι ο Σωκράτης και ο Ίωνας, ένας Εφέσιος ραψωδός. Ο δραματικός χρόνος του διαλόγου είναι περίπου το 413 π.Χ., ενώ η γνησιότητα του, αν και αμφισβητήθηκε από σημαντικούς λογίους, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται ο Goethe και ο Schleiemacher, σήμερα θεωρείται αναμφισβήτητη.[1]

Διαβάστε Περισσότερα