ΑΒΔΗΡΑ: Ιστορία μιας θρακικής πόλης (Α΄)

της
Ιωάννας Αρβανιτίδου


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Τα Άβδηρα είναι μια από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαιότητας, με ζωή από τα αρχαϊκά χρόνια. Πληροφορίες για την πόλη μας δίνουν ο Ηρόδοτος, ο Στράβωνας, ο Απολλόδωρος, ο Διόδωρος, ο Κικέρωνας και πολλοί άλλοι. Ήταν η πατρίδα του περίφημου σοφιστή Πρωταγόρα (485- 411 π.Χ.) και του κορυφαίου, πατέρα της ατομικής θεωρίας, Δημόκριτου.


ΔΙΨΥΧΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ..



Καλλιόπη Ζιώγου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Είναι δυνατόν να έχουμε δυο ψυχές; Είναι δυνατόν να σκέφτομαι και να αποζητώ κάτι που γνωρίζω πως είναι σε λάθος κατεύθυνση; Ναι είναι δυνατόν, όταν οι επιθυμίες μας συγκρούονται μετωπικά και σφοδρά με κάθε τι λογικό. Όταν τα «θέλω» μας και τα «πρέπει» μας ισορροπούν φαινομενικά, σε μιαν διελκυστίνδα, μα σύντομα η πλάστιγγα γέρνει υπέρ των «θέλω» μας, δηλαδή υπέρ των παθών μας, τις περισσότερες φορές.


ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟ 2017: Ομάδα Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών




Μαθαίνω σχεδιάζοντας...

Της Μενελίας Τολόγλου
  
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Το παιδικό σχέδιο είναι μια γνωστική διεργασία, καθώς το παιδί “μαθαίνει σχεδιάζοντας”. Στη σημερινή σχολική τάξη παραμερίζεται στο δημοτικό και στις μεγαλύτερες εκπαιδευτικές βαθμίδες. Στο νηπιαγωγείο δε, θεωρείται μία δραστηριότητα “απασχόλησης” των μικρών παιδιών. Ωστόσο, είναι εξίσου σημαντικό με τα υπόλοιπα μαθήματα ή και δραστηριότητες μιας και μπορείς να εκπαιδεύσεις μέσω της τέχνης.

Επιπροσθέτως, μέσω του παιδικού σχεδίου μπορούμε να δούμε ενδείξεις για την κοινωνική, αντιληπτική, αισθητηριακή και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Συν τοις άλλοις, όταν το παιδί ζωγραφίζει ταυτίζεται συναισθηματικά με το σχέδιο. Μολαταύτα, το παιδικό σχέδιο δεν αναπαριστά ούτε μιμείται την πραγματικότητα. Τα παιδιά ζωγραφίζουν έννοιες και σύμβολα που έχουν κατακτήσει.

Επίσης, στα πρώτα στάδια του παιδικού σχεδίου τα παιδιά μπορεί να κάνουν γραμμές και καμπύλες χωρίς όμως να έχουν κάποιο νόημα ή να αναπαριστούν συγκεκριμένες έννοιες, ανθρώπους ή πράγματα. Το λάθος που κάνουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί είναι ότι πιέζουμε τα παιδιά να αποδώσουν κάποια σημασία στα σχέδια τους.

Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι ότι μπορούμε να αναπτύξουμε το σχέδιο των παιδιών με μια απλή πράξη. Όταν καθίσουμε δίπλα τους και ζωγραφίσουμε και εμείς. Τα παιδιά θα μιμηθούν, θα προβληματιστούν και στη συνέχεια θα εμπλουτίσουν το σχέδιο τους. Και όχι μόνο, αλλά μπορούμε να τους κάνουμε διάφορες εκμαιευτικές ερωτήσεις έτσι ώστε να προσπαθήσουν να εξελίξουν το κατά τα άλλα αυθόρμητο παιδικό τους σχέδιο.

Αυτό που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνουμε είναι να τους δίνουμε "εργοστασιακές" φωτοτυπίες με τυποποιημένες ασκήσεις, να κάνουμε κατασκευές για τα μάτια των γονιών και οποιαδήποτε άλλη πράξη μπορεί να καταστείλει την αυθόρμητη, ανεκτίμητη δημιουργική έκφραση.


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Το μυστικό όλων των συλλογικών δεινών μας, βρίσκεται στην καταστολή της αυθόρμητης δημιουργικής ικανότητας του ατόμου. Η καταστροφικότητα είναι συνέπεια μιας ζωής που δεν έχει βιωθεί.
(Herbert Read, 1943)

Βιβλιογραφικές Παραπομπές

Τολόγλου Μενελία - Μαρία (2017), Η “αυθόρμητη” ανάπτυξη του παιδικού σχεδίου, Ημερίδα με θέμα: Η ανάπτυξη του παιδιού, IST College, Αθήνα.

Read H. (1943), Education through Art, N.Y., Pantheon.


Διαγώνισμα Λατινικῶν Β’ (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2017)



«ΛΑΤΙΝΙΚΑ»
2o ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ
Λατινικά Ομάδας Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών
2ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ
(ΚΕΦ. 11-15)
των
Αργυροπούλου Μαρίας
Πλακίδα Γεωργίου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Α. Να μεταφράσετε τα παρακάτω αποσπάσματα :

Ob repentīnum monstrum terror animos militum invaserat et exercitus fiduciam amiserat.Tum Sulpicius Gallus de caeli ratiōne et de stellārum lunaeque statu ac motibus disputāvit eōque modo exercitum alacrem in pugnam misit. Sic liberāles artes Galli aditum ad illustrem illam Pauliānam victoriam dedērunt.
.............................................................................................
Ibi vix animum sollicitum somno dederat, cum repente apparuit ei species horrenda. Existimāvit ad se venīre hominem ingentis magnitudinis et facie squalidā, similem effigiēi mortui. Quem simul aspexit Cassius, timōrem concēpit nomenque eius audīre cupīvit. Respondit ille se esse Orcum.

Μονάδες 40




ΑΥΤΟ-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


    Στο σχολείο η έμφαση δίνεται στο σωστό αποτέλεσμα κάθε φορά, άποψη που απορρέει από την εφαρμοσμένη εκπαιδευτική πολιτική. Η τελευταία τείνει να δίνει έμφαση στην αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης. Αυτή με τη σειρά της συνδέεται με την αποδοτικότητα των μαθητών, οι οποίοι πρέπει να έχουν κατακτήσει συγκεκριμένες γνώσεις και δεξιότητες σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές. Εξάλλου, είναι γνωστός ο προσανατολισμός του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος στις αρχές της επίδοσης και απομνημόνευσης, που κατηγοριοποιεί τους μαθητές σε αυτούς που μπορούν να ανταπεξέλθουν και σε αυτούς που δε μπορούν. 

    Η ακαδημαϊκή αυτή αυτο-αποτελεσματικότητα συντελείται ουσιαστικά μέσα από διαδικασίες κοινωνικής σύγκρισης. Ο μαθητής κατατάσσει τον εαυτό του σε σχέση με τους άλλους, με βάση όμως τα κριτήρια που τίθενται αδιαφοροποίητα από το κυρίαρχο πλειοψηφικά πληθυσμό. Αυτή η πρακτική φυσικά βρίσκεται μακριά από τις αρχές της προσωποποιημένης και ενταξιακής εκπαίδευσης δημιουργώντας εκπαιδευτικό και κοινωνικό αποκλεισμό στους μαθητές εκείνους που δε συμβαδίζουν με αυτά τα κριτήρια. 

    Έρευνες αναδεικνύουν το γεγονός ότι οι αντιλήψεις των παιδιών για την αυτο- αποτελεσματικότητά τους καθορίζουν την κινητοποίησή τους για προσπάθεια και κατάκτηση στόχων. Για παράδειγμα, παιδιά με χαμηλή αίσθηση αυτό-αποτελεσματικότητας συχνά αποφεύγουν να εμπλακούν σε δραστηριότητες που θεωρούν ότι θα αποτύχουν με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα ποσοστά σχολικής αποτυχίας για τα ίδια. Οι αξιολογικές αυτές κρίσεις που το σύστημα ορίζει χαρακτηρίζοντας τους μαθητές λειτουργούν με τη μορφή αυτο-εκπληρούμενης προφητείας για τους ίδιους, αυξάνοντας ή μειώνοντας τις προσπάθειες που καταβάλλουν και τον τρόπο που διαχειρίζονται τα δρώμενα στα πλαίσια του σχολείου.

       Για αυτό το λόγο, είναι καίριας σημασίας η διαφοροποιημένη και προσωποποιημένη αξιολόγηση, ώστε να αποφεύγεται αυτή η κοινωνική σύγκριση. Η διαχείριση συναισθημάτων που σχετίζονται με την επιτυχία και την αποτυχία, η αντιμετώπιση της τελευταίας προς όφελος τους, η εκμάθηση ανάπτυξης στρατηγικών αυτο-ρύθμισης συνιστούν σημαντικά συστατικά ώστε οι μαθητές να αναπτύσσονται ομαλά και συναισθηματικά δυνατοί. Η αποτελεσματικότητα θα πρέπει να εξεταστεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και όχι μόνο στο επίπεδο των μαθητών. 













Ἡ Χρυσή Ἐποχή τῆς Παιδικῆς Ἡλικίας



τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ(Med) Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος(Dph) Κλασσικῆς Φιλολογίας 
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ο άνθρωπος σπανίως γνωρίζει να ζή το παρόν, να βιώνη τη κάθε στιγμή του. Συμβαίνει κυρίως το παράδοξον, και είναι ακόμα πιο παράδοξον το να ευαρεστήται εξ αυτού, να απασχολήται με το μέλλον και το παρελθόν, με άλλα λόγια με την ελπίδα και την ανάμνησιν(1). Και αν η ζωή του μέλλοντος ταιριάζει ως ενασχόλησιν εις την νεότητα, η ζωή και η αναπόλησις του παρελθόντος ταιριάζει εις την προχωρημένην ηλικία.