ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ...

Για να  δούμε ποια  λάθη  γίνονται  στην ελληνική γλώσσα……

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Σημ.: Το παρεμπιπτόντως, ως προερχόμενον εκ του ρήμ. παρ-εμ-πίπτω λανθασμένως εις την ανωτέρω εικόνα εγράφη ως φαίνεται και δέον να λογισθή ως παρόραμα



Ἐχουμε ξεφύγει πλέον: Σατανιστικὴ τελετὴ εἰς ἐγκαίνια σήραγγος





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


ΤΟ ΤΥΜΠΑΝΙΑΙΟ (πνευματικὰ) πτῶμα τῆς Δύσεως συνεχίζει νὰ ἀναδίδει ἀνυπόφορη πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ μπόχα! Πασχίζει νὰ ἀποτινάξει καὶ τὰ τελευταῖα ψήγματα χριστιανικῆς κληρονομίας καὶ προωθεῖ πυρετωδῶς τὸν ἀποκρυφισμὸ καὶ τὸν σατανισμό!

Πρὶν λίγες ἡμέρες ἔγιναν τὰ ἐγκαίνια τῆς μεγαλύτερης σιδηροδρομικῆς σήραγγας τῆς Εὐρώπης στὴν Ἑλβετία. Ἐκεῖ καὶ ἐνώπιον τῶν περισσοτέρων εὐρωπαίων ἡγετῶν, ἀντὶ γιὰ «ἁγιασμό», τελέστηκαν φρικτὲς παγανιστικοῦ καὶ σατανιστικοῦ χαρακτήρα τελετές!



ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΡΜΟΝΙΚΑ;



Ζιώγου Καλλιόπη



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Η Ορθοδοξία μπορεί το ίδιο καλά - ή το ίδιο άσχημα - να ζήσει και μέσα σ’ ένα καπιταλιστικό και μέσα σ’ ένα κομμουνιστικό καθεστώς, με μοναδική προϋπόθεση να μην της ζητηθεί να αρνηθεί τον Θεό της. Εκείνο που δεν μπορεί ποτέ να κάνει, είναι να γίνει η ίδια « καθεστώς ». Μπορεί να συνυπάρξει, να εμπνεύσει οποιαδήποτε πολιτική. Αλλά δεν μπορεί ποτέ να γίνει η ίδια κόμμα και πρόγραμμα πολιτικό.

Σκοπός της είναι να πάρει όλα τα σχήματα, να μπει σε όλες τις ιστορικές μορφές για να διώξει το κακό και να γεμίσει όλες τις ιστορικές πραγματικότητες με το Πνεύμα. Αλλά αυτό είναι διαμετρικά αντίθετο από το να γίνει η ίδια μία από τις πραγματικότητες αυτές.

Όπως το ηλιακό φως έρχεται από άλλον πλανήτη και χωρίς να ταυτιστεί ή να δεσμευτεί στο παραμικρό από τη γη, διεισδύει σε όλες τις μορφές και τα σχήματα της επιφάνειάς της και φωτίζοντάς τα, τα ζωοποιεί, κατά τον ίδιο τρόπο και η Εκκλησία διοχετεύει μέσω των πιστών μελών της, που είναι συγχρόνως και μέλη της Πολιτείας, τη ζωή της στον πολιτειακό οργανισμό. Μαρτυρώ περί του Χριστού δεν σημαίνει απλώς μιλάω κατά τρόπο εξωτερικό γι’ Αυτόν, αλλά μεταδίδω τη ζωή Του..


Από το περιοδικό Σύνορο 


ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΤΟ ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ



Επιμέλεια: Σόνια Σιούτη


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ὁ μὲν Νικίας τοιάδε παρακελευόμενος ἅμα ἐπῄει τὸ στράτευμα, καὶ εἴ πῃ ὁρῴη διεσπασμένον καὶ μὴ ἐν τάξει χωροῦν ξυνάγων καὶ καθιστάς, καὶ ὁ Δημοσθένης οὐδὲν ἧσσον τοῖς καθ’ ἑαυτὸν τοιαῦτά τε καὶ παραπλήσια λέγων. τὸ δὲ ἐχώρει ἐν πλαισίῳ τεταγμένον, πρῶτον μὲν ἡγούμενον τὸ Νικίου, ἐφεπόμενον δὲ τὸ Δημοσθένους· τοὺς δὲ σκευοφόρους καὶ τὸν πλεῖστον ὄχλον ἐντὸς εἶχον οἱ ὁπλῖται.καὶ ἐπειδή [τε] ἐγένοντο ἐπὶ τῇ διαβάσει τοῦ Ἀνάπου ποταμοῦ, ηὗρον ἐπ’ αὐτῷ παρατεταγμένους τῶν Συρακοσίων καὶ ξυμμάχων, καὶ τρεψάμενοι αὐτοὺς καὶ κρατήσαντες τοῦ πόρου ἐχώρουν ἐς τὸ πρόσθεν· οἱ δὲ Συρακόσιοι παριππεύοντές τε προσέκειντο καὶ ἐσακοντίζοντες οἱ ψιλοί.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑΙ 7.78.1-3


ΑΙΣΧΥΛΟΥ «ΙΚΕΤΙΔΕΣ»: Λόγος περί Προσφύγων





τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



«Μπορεί το μίασμα διπλό να φανή για την χώρα,
Θεριό αδάμαστο,
Που δεν θα χορταίνη από την συμφορά»
(Αισχύλου Ικέτιδες)



Τον Γενάρη του 2011 λαμβάνει χώρα στην πατρίδα μας ένα πρωτόγνωρον περιστατικόν. Πολυπληθής ομάδα μεταναστών από την βόρεια Αφρικήν κατόρθωσε να διασχίση ανενόχλητη την μισή Ελλάδα – μετακινούμενη από την Κρήτη στην Αθήνα – φτάνοντας στην Νομική Σχολή της Αθήνας μέρος της οποίας κατέλαβε. Τότε, την Παρασκευή 4 Μαρτίου του 2011, εδημοσιεύθη ένα άρθρον μου με αφορμή το περιστατικόν τούτο εις την ημερήσιαν απογευματινήν εφημερία «Ελεύθερος» με τίτλον «Ικέτες» που προσπαθόυσε να απαντήση εις ένα ερώτημα που είχε τεθεί υπό του Αισχύλου σε μια από τις ωραιώτερες τραγωδίες του τις «Ικέτιδες». Το ερώτημα, το οποίο και σήμερα ακόμα τυραννά τις ψυχές ενδομύχως απάντων των ελλήνων πιο πολύ από ποτέ είναι το εξής: «Από πού έρχεται το πλήθος αυτό, με την φορεσιά την τόσο λίγο ελληνική… μα πώς στην χώρα τούτη, χωρίς ν’ αναγγελθήτε από κήρυκες και πρόξενο, χωρίς οδηγό, άφοβα τολμήσατε να ‘ρθήτε;» (Ικέτιδες, στιχ. 234-240). Έγραφα τότε: «Νομίζομεν πως επειδή το ίδιον ερώτημα γεννάται και εις ημάς, τους συγχρόνους Έλληνας, δια αυτό το πρωτόγνωρον περιστατικόν[1], καλόν θα ήτο ν’ αντιπαραλληλίσωμεν την κατάστασιν ταύτην ως εδημιουργήθη με τας Ικέτιδας του Αισχύλου, ώστε και να προβληματισθώμεν αλλά και λύσεις να αναζητήσωμεν κυρίως εντός της θορυβημένης μας ψυχής.»



" ΡΟΔΟΝ ΤΟ ΑΜΑΡΑΝΤΟΝ "..ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ!




Ζιώγου Καλλιόπη




ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


"Ρόδον το Αμάραντον".. μια εικόνα αφιερωμένη στην Παναγία.. ένα λουλούδι με το ωραιότερο άρωμα: το ρόδο δηλ. την τριανταφυλλιά. Η Παναγία είναι η Τριανταφυλλιά, απ’ όπου βλάστησε το Τριαντάφυλλο που λέγεται Χριστός.


Ανδρέα Καρκαβίτσα: Το Συναίσθημα της Μάνας




τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
ΚΑΣΤΡΟΝ ΧΛΕΜΟΥΤΣΙ

Ο θεϊκός ρόλος της μάνας δεν είναι δυνατόν να περιγραφή έως το βάθος του. Γράφομεν μόνον παράδοσιν τινά δια το συναίσθημα αυτής. Η παράδοσις αύτη, ήντινα θα σας παρουσιάσωμεν ενθάδε, φέρει εις σχέσιν το συναίσθημα της μάνας με δύο φραγκικά κάστρα, άτινα ηυρίσκοντο εις την Ηλεία, το περίφημον Χλομούτσι και το γειτονικόν του Σανταμέρι. Ο σχετικός θρύλος τούτος αναφέρεται εις μίαν νεράιδα μάνα και εσώθη χάριν του εξαιρετικού διηγηματογράφου Ανδρέα Καρκαβίτσα, όστις εκατάγετο εξ εκείνων των μερών και ανήκε εις την μεγάλην λαογραφικήν ομάδαν δια την συγκέντρωσιν του υλικού, ήντινα είχεν σχηματίσει από το 1885 ο Νικόλαος Πολίτης. Δια πρώτην φορά ο θρύλος εδημοσιεύθη υπό του Καρκαβίτσα, διασκευασμένος εις διήγημα μετά του τίτλου «Η Μάνα» εις το περιοδικόν «Εστία» το 1890. Αργότερα, εις την αρχικήν του μορφήν, ήτοι όπως τον είχεν ακούσει περίπου ο Καρκαβίτσας, εδημοσιεύθη το 1904 εις τον Α’ τόμον των «Παραδόσεων» του Ν. Πολίτη.