ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΛΥΤΡΑΣ



Θεμιστοκλῆς Σοφούλης

 
῾Ο Νικηφόρος Λύτρας ἐγεννήθη ἐν τῇ νήσῳ Τήνῳ, ἥτις εἶναι ἡ πατρὶς τοῦ Γύζη καὶ τῶν πλείστων τῶν ῾Ελλήνων καλλιτεχνῶν. ῾Η σύμπτωσις αὕτη σημαίνει ἄραγε ὅτι ἐν τῇ μικρᾷ ταύτῃ νήσῳ ἀκμαιότερον ἢ ἐν πάσῃ ῾Ελληνικῇ χώρᾳ τὸ αἴσθημα τοῦ καλοῦ θάλλει, ἢ μήπως ὀφεἴλεται εἰς ὅλως ἐξωτερικὴν ἀφορμήν, εἰς τὴν μικρὰν, δηλ. συνδρομήν, ἣν ἑκάστοτε ἡ μονὴ τῆς Τήνου παρέσχεν εἰς πάντας τοὺς ἐπιθυμοῦντας νὰ ἀφιερωθῶσιν εἰς τὴν λατρείαν τῆς καλλιτεχνίας;



Ἡ θεωρία τῶν Δευτερευουσῶν Τελικῶν προτάσεων τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς





ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ



 
Τελικαὶ προτάσεις

§ 142. Αἱ τελικαὶ προτάσεις, ἤτοι αἱ προτάσεις, αἱ ὁποῖαι δηλοῦν (τὸ τέλος, ἤτοι) τὸν σκοπὸν μιᾶς ἐνεργείας

1) εἰσάγονται μὲ τοὺς τελικοὺς συνδέσμους ἵνα, ὅπως καὶ ὡς (καὶ ὄφρα εἰς τοὺς ποιητὰς = γιὰ νά, νά), μετ’ ἀρνήσεως δέ, ὡς προτάσεις ἐπιθυμίας, εἰσάγονται μὲ τὸ ἵνα μή, ὅπως μὴ καὶ ὡς μή , ἢ μὲ μόνον τὸ μὴ (= γιὰ νὰ μή, νὰ μή).



Πρακτική ἐξάσκησις εἰς ἀδίδακτον κείμενον (ΜΕΡΟΣ Δ')






ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Ευρισκόμεθα εις το τελευταίον κεφάλαιον της «Απολογίας». Ο Σωκράτης απευθύνεται εις τους δικαστάς, οι οποίοι έδωσαν απαλλακτικήν ψήφον και υπενθυμίζει ότι δια τον αγαθόν άνδρα, ο θάνατος δεν είναι κακόν. Απόδειξις είναι το γεγονός, ότι το «δαινόνιον» ουδαμώς ηναντιώθη κατά την διάρκειαν  της δίκης. Εις τους δικαστάς τους «καταψηφισαμένους» δηλοί ότι δεν οργίζεται ουδέ λυπείται, διότι δεν νομίζει ότι ο θάνατος είναι κακόν.




ΒΑΣΙΚΟΝ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ (ΜΕΡΟΣ E’) (R - V) (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


 



R

1.    ratio, onis, (λογαριασμός). -2) σχέδιον, ὁδός, μέσον Ηn 10, 3. 3) (λογικὸς καὶ φρόνιμος) ὑπολογισμός, μεμετρημένη καί λογικὴ χρῆσις τοῦ χρήματος Α 14, 3.

2.    ratus, Ιδ. reor. -

3.    recepi, ἰδ. recipio.

4.    re - cipio.(re καὶ capio), cepi, ceptum, 3. (ἀνακομίζομαι). 2) me ἀποσύρομαι, ἀποχωρῶ Ηn 11, 2. 3) ὑποχωρῶ Ηn 1, 4.



Αὔξησις καὶ ἀναδιπλασιασμὸς εἰς τήν ἀρχαίαν ἑλληνικήν





ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ


 
Αὔξησις καὶ ἀναδιπλασιασμὸς

1. Αὔξησις

§ 185. Οἱ παραγόμενοι χρόνοι τῶν ῥημάτων εἰς τὴν ὁριστικὴν ἔχουν αὔξησιν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ θέματος, ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἕκαστος ἐξ αὐτῶν σχηματίζεται. ῾Η αὔξησις δηλοῖ τὸ παρελθόν, εἶναι δὲ δύο εἰδῶν, συλλαβικὴ καὶ χρονική .



ΒΑΣΙΚΟΝ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ (ΜΕΡΟΣ Δ’) (Ν - Q)





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Ν

1.    nactus, ἰδ. nanciscor.

2.    nam, σύνδ. διότι.

3.    namqυe, σύνδ. διότι.

4.    nanciscor, nactus sum, nancisci, 3, ἀποθ. λαγχάνω. sorte provinciam nactus Hispaniam κλήρῳ (ὡς) ἐπαρχίαν λαχὼν (ἀφοῦ ἔλαβε) τὴν Ἱσπανίαν. 2) morbum (κατά τύχην) περιπίπτω εἰς νόσον [πρβλ. τὸ ἡμέτερον πέτυχα ἀρρώστεια].



Σχεδιάγραμμα θέματος για την τέχνη




της
Γερακίνη Αλεξάνδρα.



Θέμα: Σ'ένα αποδεικτικό δοκίμιο 500-600 λέξεων ν'αναφερθείτε στους λόγους που αποξενώνουν τον σύγχρονο Έλληνα από τη γνήσια  τέχνη και στις συνέπειες της αποξένωσης αυτής.

Το ύφος του κειμένου είναι επίσημο και τα ρηματικά πρόσωπα που θα  χρησιμοποιηθούν είναι το  τρίτο ενικό και πληθυντικό και το α πληθυντικό.