ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ









ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ


 

ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ


(Β, 34 - 46)

34. ᾽Εν δὲ τῷ αὐτῷ χειμῶνι Ἀθηναῖοι τῷ πατρίῳ νόμῳ χρώμενοι δημοσίᾳ ταφὰς ἐποιήσαντο τῶν ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ πρώτων ἀποθανόντων τρόπῳ τοιῷδε. τὰ μὲν ὀστᾶ προτίθενται τῶν ἀπογενομένων πρότριτα σκηνὴν ποιήσαντες καὶ ἐπιφέρει τῷ αὑτοῦ ἕκαστος, ἤν τι βούληται· ἐπειδὰν δὲ ἡ ἐκφορὰ ᾖ, λάρνακας κυπαρισσίνας ἄγουσιν ἅμαξαι φυλῆς ἑκάστης μίαν· ἕνεστι δὲ τὰ ὀστᾶ, ἧς ἕκαστος ἦν φυλῆς, μία δὲ κλίνη κενὴ φέρεται ἐστρωμένη τῶν ἀφανῶν, οἵ ἂν μὴ εὑρεθῶσιν ἐς ἀναίρεσιν. ξυνεκφέρει δὲ ὁ βουλόμενος καὶ ἀστῶν καὶ ξένων καὶ γυναῖκες πάρεισιν αἱ προσήκουσαι ἐπὶ τὸν τάφον ὀλοφυρόμεναι. τιθέασιν οὖν ἐς τὸ δημόσιον σῆμα, ὅ ἐστιν ἐπὶ τοῦ καλλίστου προαστίου τῆς πόλεως καὶ αἰεὶ ἐν αὐτῷ θάπτουσι τοὺς ἐκ τῶν πολέμων πλήν γε τοὺς ἐν Μαραθῶνι· ἐκείνων δὲ διαπρεπῆ τὴν ἀρετὴν κρίναντες αὐτοῦ καὶ τὸν τάφον ἐποίησαν. ἐπειδὰν δὲ κρύψωσι γῇ, ἀνὴρ ᾑρημένος ὑπὸ τῆς πόλεως, ὅς ἄν γνώμῃ τε δοκῇ μὴ ἀξύνετος εἶναι καὶ ἀξιώσει προήκῃ, λέγει ἐπ’ αὐτοῖς ἔπαινον τὸν πρέποντα. μετὰ δὲ τοῦτο ἀπέρχονται. ὧδε μὲν θάπτουσι· καὶ διὰ παντὸς τοῦ πολέμου, ὁπότε ξυμβαίη αὐτοῖς, ἐχρῶντο τῷ νόμῳ. ἐπὶ δ’ οὖν τοῖς πρώτοις τοῖσδε Περικλῆς ὁ Ξανθίππου ᾑρέθη λέγειν. καὶ ἐπειδὴ καιρὸς ἐλάμβανε, προελθὼν ἀπὸ τοῦ σήματος ἐπὶ βῆμα ὑψηλὸν πεποιημένον, ὅπως ἀκούοιτο ὡς ἐπὶ πλεῖστον τοῦ ὁμίλου, ἔλεγε τοιάδε.



Ἡ Ἐξειδίκευσις (θέμα ἐκθέσεως)



του

Δάγκλα Παναγιώτη




Οδυσσέας Ελύτης «Μικρός Ναυτίλος»

επιμελεία του
Κωνσταντίνου Μάντη



ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [Ι-VΙΙ]
 
                                                    Ι 
«Μια μέρα τη ζωή που ‘χασα την ξαναβρήκα στα μάτια ενός νέου μοσχαριού που με κοίταζε μ’ αφοσίωση. Κατάλαβα πως δεν είχα γεννηθεί στην τύχη. Βάλθηκα να σκαλίζω τις μέρες μου, να τις φέρνω άνω κάτω, να ψάχνω. Ζητούσα να ψαύσω την ύλη των αισθημάτων. Ν’ αποκαταστήσω, από τις νύξεις που έβρισκα διάσπαρτες μέσα στον κόσμο αυτόν, μιαν αθωότητα τόσο ισχυρή που να ξεπλένει τα αίματα -το άδικο- και να εξαναγκάζει τους ανθρώπους να μου αρέσουν.



Εἰσαγωγή Θουκυδίδου




ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
& AΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΓΕΡΑΚΙΝΗ



Ι. Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

1. Βίος ῾Ο Θουκυδίδης ἐγεννήθη ἐν τῷ δήμῳ Ἁλιμοῦντι (παρὰ τὸν σημερινὸν ῞Αλιμον, πέραν τοῦ Π. Φαλήρου) τῆς Ἀττικῆς περὶ τὸ 470 π. Χ. ῾Ο πατήρ του ῎Ολορος ἦτο ἀπόγονος ἄλλου ῾Ολόρου, βασιλέως τῶν Θρᾳκῶν, ἡ δὲ μήτηρ του ῾Ηγησιπύλη ἀπόγονος τοῦ Μαραθωνομάχου Μιλτιάὄου καὶ συγγενὴς τῶν Πεισιστρατιδῶν. Εἰς τὴν καταγωγήν του δ’ αὐτὴν ὤφειλε τὴν μεγάλην του περιουσίαν καὶ τὰ ἐν Σκαπτῇ ὕλῃ, θρᾳκικῷ χωρίῳ, μεταλλεῖα τοῦ χρυσοῦ.



ΡΙΑΛΙΤΙ - ΚΡΙΤΗΡΙΟΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΩΣ




  επιμελεία της

Δήμητρας Φυτιλή

 

 

Τα reality βλάπτουν σοβαρά την υγεία... των πρωταγωνιστών τους, οδηγώντας συχνά σε νευρικό κλονισμό, κατάθλιψη, ακόμη και σε αυτοκτονία. Αναλώσιμοι «διάττοντες αστέρες» της μιας νύχτας, οι εν λόγω (δι)άσημοι εισέρχονται, στην πλειονότητά τους, στο τηλεοπτικό τοπίο φορτωμένοι εκ των προτέρων με ψυχολογικά «βάρη» για να εξέλθουν από αυτό, μερικούς μήνες μετά, με διαταραχές και τάσεις αυτοκτονίας, οι οποίες έχουν κοστίσει τη ζωή σε 11 άτομα τα τελευταία χρόνια. 



Ἀντιγόνη Σοφοκλέους - Ἡ ἐξοδος (στίχ. 1155 - 1352)






 Π. Ν. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ





ΑΓΓΕΛΟΣ
Κάδμου πάροικοι καὶ δόμων Ἀμφίονος, 1155
οὐκ ἔσθ᾽ ὁποῖον στάντ᾽ ἂν ἀνθρώπου βίον
οὔτ᾽ αἰνέσαιμ᾽ ἂν οὔτε μεμψαίμην ποτέ.
τύχη γὰρ ὀρθοῖ καὶ τύχη καταρρέπει
τὸν εὐτυχοῦντα τόν τε δυστυχοῦντ᾽ ἀεί·
καὶ μάντις οὐδεὶς τῶν καθεστώτων βροτοῖς. 1160