Τό Δ' Ἐπεισόδιον τῆς Ἀντιγόνης (στίχ. 801-943)

Π. Ν. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ 

 

νῦν δ᾽ ἤδη ᾽γὼ καὐτὸς θεσμῶν

ἔξω φέρομαι τάδ᾽ ὁρῶν ἴσχειν δ᾽

οὐκέτι πηγὰς δύναμαι δάκρυ

τὸν παγκοίτην ὅθ᾽ ὁρῶ θάλαμον

τήνδ᾽ Ἀντιγόνην ἀνύτουσαν. 805

Διαβάστε Περισσότερα

Τό Γ' Ἐπεισόδιον τῆς Ἀντιγόνης (στίχ. 626-780)

Π. Ν. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

 ὅδε μὴν Αἵμων, παίδων τῶν σῶν

νέατον γέννημ᾽· ἆρ᾽ ἀχνύμενος

τάλιδος ἥκει μόρον Ἀντιγόνης,

ἀπάτης λεχέων ὑπεραλγῶν; 630

ΚΡ. τάχ᾽ εἰσόμεσθα μάντεων ὑπέρτερον.

ὦ παῖ, τελείαν ψῆφον ἆρα μὴ κλύων

τῆς μελλονύμφου πατρὶ λυσσαίνων πάρει;

ἢ σοὶ μὲν ἡμεῖς πανταχῇ, δρῶντες φίλοι;

Διαβάστε Περισσότερα

Ἡ ραψωδία ε' τῆς Οδύσσειας μετά σχολίων (ΜΕΡΟΣ Β') (στίχ. 145-493)

ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ Ξ. ΕΛΕΟΠΟΥΛΟΥ 
& ΚΑΛΛΙΡΡΟΗΣ Ν. ΕΛΕΟΠΟΥΛΟΥ

Ὁ Ὀδυσσέυς μανθάνει τὴν ἀπὸφασιν τῶν θεῶν

*

Ὥς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κρατὺς ἀργεϊοφόντης· 148

ἡ δ’ ἐπ’ ᾽Οδυσσῆα μεγαλήτορα πότνια νύμφη

ἤι ἐπεὶ δὴ Ζηνὸς ἐπέκλυν ἀγγελιάων, 150

τὸν δ’ ἄρ’ ἐπ’ ἀκτῆς εὗρε καθήμενον˙ οὐδέ ποτ’ ὄσσε

δακρυόφιν τέρσοντο, κατείβετο δὲ γλυκὺς αἰὼν

νόστον ὀδυρομένῳ ἐπεὶ οὐκέτι ἥνδανε νύμφη,

ἀλλ’ ἦ τοι νύκτας μὲν ἰαύεσκεν καὶ ἀνάγκῃ

ἐν σπέεσι γλαφυροῖσι παρ’ οὐκ ἐθέλων ἐθελούσῃ˙ 155

ἤματα δ’ ἄμ’ πέτρῃσι καὶ ἠιόνεσσι καθίζων

δάκρυσι καὶ στοναχῇσι καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἐρέχθων

πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον δερκέσκετο δάκρυα λείβων.

Διαβάστε Περισσότερα

Ἡ μόρφωσις τῶν νέων τῶν ἀρχαίων Ἀθηνῶν

Διαβάστε Περισσότερα

Τό Β' Ἐπεισόδιον τῆς Ἀντιγόνης (στίχ. 376 - 581)

Π. Ν. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

 ἐς δαιμόνιον τέρας ἀμφινοῶ

τόδε· πῶς εἰδὼς ἀντιλογήσω

τήνδ᾽ οὐκ εἶναι παῖδ᾽ Ἀντιγόνην.

ὦ δύστηνος

καὶ δυστήνου πατρὸς Οἰδιπόδα, 380

τί ποτ᾽; οὐ δή που σέ γ᾽ ἀπιστοῦσαν

τοῖς βασιλείοισιν ἄγουσι νόμοις

καὶ ἐν ἀφροσύνῃ καθελόντες;

Διαβάστε Περισσότερα

"Ὂνειρον στο κῦμα" θέματα προσωμοιώσεως

επιμελεία του
Δημητρίου Χριστόπουλου

 

Ἐπί πόσον ἀκόμη θά τό ἐνθυμοῦμαι ἐκεῖνο τό ἁβρόν, τό ἁπαλόν σῶμα τῆς ἁγνῆς κόρης, τό ὁποῖον ᾐσθάνθην ποτέ ἐπάνω μου ἐπ' ὀλίγα λεπτά τῆς ἄλλως ἀνωφελοῦς ζωῆς μου! Ἦτον ὄνειρον, πλάνη, γοητεία.Καί ὁπόσον διέφερεν ἀπό ὅλας τάς ἰδιοτελεῖς περιπτύξεις, ἀπό ὅλας τάς λυκοφιλίας καί τούς κυνέρωτας τοῦ κόσμου ἡ ἐκλεκτή, ἡ αἰθέριος ἐκείνη ἐπαφή! Δέν ἦτο βάρος ἐκεῖνο, τό φορτίον τό εὐάγκαλον,ἀλλ' ἦτο ἀνακούφισις καί ἀναψυχή. Ποτέ δέν ᾐσθάνθην τόν ἑαυτόν μου ἐλαφρότερον ἤ ἐφ' ὅσον ἐβάσταζον τό βάρος ἐκεῖνο... Ἤμην ὁ ἄνθρωπος, ὅστις κατώρθωσε νά συλλάβῃ μέ τάς χεῖράς του πρός στιγμήν ἕν ὄνειρον, τό ἴδιον ὄνειρόν του...

Διαβάστε Περισσότερα

Ἡ ραψωδία ε' τῆς Οδύσσειας μετά σχολίων (ΜΕΡΟΣ Α') (στίχ. 1-115)

ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ Ξ. ΕΛΕΟΠΟΥΛΟΥ 
& ΚΑΛΛΙΡΡΟΗΣ Ν. ΕΛΕΟΠΟΥΛΟΥ

Ε

Ὁ Ἐρμὴς εἰς τὴν νήσον τῆς Καλυψοῦς.

[1 - 28. Ἤδη δὲ καὶ ὁ Ζεὺς εἶχεν ἀποφασίσει νὰ διάτάξη τὴν νύμφην Καλυψὼ ν’ ἀφήση τὸν ᾽Οδυσσέα ἐλεύθερον. ᾽Εκάλεσεν ὁ ἄρχων τοῦ Ὀλύμπου τὸν υἱὸν του ῾Ερμῆν καὶ εἶπε:]

«Ἐρμεία, συ γαρ, αὖτε τὰ τ’ ἄλλα περ ἄγγελος ἔσσι,

νύμφη ἐυπλοκάμῳ εἰπεῖν νημερτέᾳ βουλήν, 30

νόστον Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὥς κε νέηται

οὔτε θεῶν πομπῆ, οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων

ἀλλ’ ὅ γ’ ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου πήματα πάσχων

ἤματί κ’ εἰκοστῷ Σχερίην ἐρίβωλον ἵκοιτο,

Φαιήκων ἐς γαῖαν, οἱ ἀγχίθεοι γεγάασιν, 35

οἱ κέν μίν περὶ κῆρι θεὸν ὥς τιμήσουσιν,

πέμψουσιν δ’ ἐν νηί φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,

χαλκὸν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά τε δόντες,

πόλλ᾽, ὅσ’ ἂν οὐδέ ποτε Τροίης ἐξήρατ’ Ὀδυσσεύς,

εἴ περ ἀπήμων ἦλθε λαχὼν ἀπὸ ληίδος αἶσαν, 40

ὥς γάρ οἱ μοῖρ’ ἐστὶ φίλους τ’ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι

οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ ἐὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.»

Διαβάστε Περισσότερα