Η Ακριβολογική Περιγραφή του Ψυχολογικού Φαινομένου


τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
MSc Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ὑπ. Δρος(Dph) Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Το Ψυχολογικόν Φαινόμενον έχει το γνώρισμα της παραπομπής εις κάτι, όπερ ευρίσκεται πέρα και έξω των ορίων του ψυχικού βιώματος. Π.χ όταν έχω την παράστασιν ενός δένδρου εντός μου, η παράστασις αύτη με παραπέμπει εις κάτι το οποίον ευρίσκεται έξω από την ψυχικήν μου συνείδησιν, εις τον εξωτερικόν χώρον κι ουχί εντός της συνειδήσεώς μου μόνον. Επίσης όταν βούλωμαι, η βούλησίς μου έχει έν αντικείμενον τα δε συναισθήματα είναι συναισθήματα χαράς, λύπης, αγωνίας κτλ. 


ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ


ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Στα σχολεία διδάσκουν και φοιτούν διαφορετικοί εκπαιδευτικοί και μαθητές. Ωστόσο, πώς μπορούν όλοι αυτοί να εργαστούν προς ένα κοινό στόχο;

Συχνά κατά την καθημερινή μαθησιακή διαδικασία προτρέπουμε τα παιδιά να εργαστούν σε ομάδες, να σεβαστούν το συμμαθητή τους και τους δασκάλους τους, να μοιράζονται τις ιδέες τους, να εκφράζονται ελεύθερα στοχεύοντας σε ένα αποτέλεσμα. Ουσιαστικά να εργαστούν συνεργατικά. Το ζήτημα είναι, εμείς οι ενήλικες πράττουμε αυτό που ζητάμε από τα παιδιά ώστε να είμαστε πρότυπο για αυτά; Και αν ναι, με ποιον τρόπο; Και αν εμείς το πράττουμε, αλλά όχι κάποιος συνάδελφος, τότε τι μηνύματα λαμβάνουν οι μαθητές;



"ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ..."- ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ


ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

       
        Εδώ και καιρό ήθελα να γράψω ένα άρθρο που να αναφέρεται στα πλεονεκτήματα της τέχνης στα παιδιά με αναπηρία. Αλλά καλύτερος τρόπος δε θα υπήρχε παρά να μιλήσει για αυτό κάποιος που έχει δει στην πράξη το πώς η τέχνη επηρεάζει τη ζωή και την καθημερινότητα ατόμων με αναπηρία.


Eνίσχυσα την συνεργασία στην τάξη μου σήμερα;

της Χρυσαυγής Καπατσούλια


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ




Πολλές φορές αναρωτιέμαι κατά πόσο προάγω την δυναμική της ομάδας και κατά πόσο καλλιεργείται ένα αίσθημα συνεργασίας μεταξύ των μαθητών . Το μωσαϊκό των μαθητών στις  μέρες  μας είναι τόσο διαφορετικό που από μόνο του αποτελεί ένα περιβάλλον πλούσιο σε ερεθίσματα πιο πολύ από ποτέ άλλοτε. Οι ευκαιρίες για συνεργασία προσφέρονται απλόχερα αρκεί να είμαστε παρόντες και έτοιμοι να αφουγκραστούμε την επιτακτική ανάγκη για εποικοδομητική συνύπαρξη και μοίρασμα γνώσεων, εμπειριών και συναισθημάτων .
Στα προγράμματα σπουδών αναφέρεται  ως όρος «συνεργατική μάθηση». Μια ομάδα ατόμων που εργάζεται μαζί δεν σημαίνει όμως πως εργάζεται και συνεργατικά. Η έννοια της συνεργατικής μάθησης παραπέμπει στο εξής σχήμα: τα άτομα δουλεύουν μαζί προκειμένου να πετύχουν ένα κοινό σκοπό. Είναι δηλαδή κάτι περισσότερο από το να «ρίχνεις» τους μαθητές σε μια ομάδα και να τους λες να μιλούν μεταξύ τους.
Συγκεκριμένα η συνεργατική μάθηση είναι στενά συνυφασμένη με την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων .Οι Johnson και Johnson (2009) έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων των μαθητών προκειμένου να είναι πετυχημένη η συνεργατική μάθηση. Ανάμεσα στις κοινωνικές δεξιότητες που αναφέρθηκαν σημαντική θέση κατέχουν , οι δεξιότητες επικοινωνίας , συνεργασίας, λήψη αποφάσεων, αμοιβαίου σεβασμού, ανάπτυξη φιλίας ,εμπιστοσύνης, διαχείρισης και επίλυσης συγκρούσεων.
Η ικανότητα συνεργασίας θεωρείται μια δεξιότητα ιδιαίτερα σημαντική τόσο για τους μαθητές όσο και για τους εκπαιδευτικούς και γενικά για τον σύγχρονο άνθρωπο σε όλους τους τομείς της ζωής του. Γι αυτό άλλωστε αποτελεί μια από τις οχτώ δεξιότητες του 21ου αιώνα (Kearny C. 2017) . Με την κατάλληλη ενθάρρυνση των μαθητών μας να εξαλειφθούν φόβοι και στερεότυπα ,η δεξιότητα της συνεργασίας, μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές αλλά κ εμάς να εξελιχθούμε πιο ευέλικτα στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας και κατ επέκταση να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι σε μια καλύτερη εκδοχή του κόσμου που ζούμε.

Βιβλιογραφία:

Johnson , D.W & Johnson , R.T. (2009) An educational Psycology  Success Story: Social Interdependence Theory and Cooperative Learning. Journal of Educational researcher, 38(5), pp 365-379.
Kearny C. (2017), “The Importance and Definition of Key Competences”, Competences for 21st Century Schools-Rerun, Teacher Academy





MINDFULLNESS ΚΑΙ ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΣΗ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ




Οι δεξιότητες αυτορύθμισης αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο ως σημαντικές  για την επιτυχία των μαθητών στο σχολικό πλαίσιο.
Η συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη εξάλλου είναι άμεσα συνυφασμένες με τη γνωστική εξέλιξη του ατόμου. Η ικανότητα ρύθμισης της προσοχής, του συναισθήματος και των σκέψεων είναι μορφές αυτορύθμισης που παρέχουν τη βάση για την ετοιμότητα του σχολείου, ευνοώντας τη μάθηση και τη διατήρηση θετικών κοινωνικών σχέσεων (Blair, 2002∙ Spinrad et al., 2006). Έρευνες διαχρονικά αναδεικνύουν τη σημασία ανάπτυξης τέτοιων ικανοτήτων από την παιδική ηλικία και τη συνδέουν με τη συναισθηματική υγεία, την ακαδημαϊκή επιτυχία και την οικονομική σταθερότητα στην ενηλικίωση (Moffitt et al., 2011).



Καλοκαιρινές επισκέψεις και μουσεία!!



Της Καπατσούλια Χρυσαυγής


Καλοκαιρινές επισκέψεις σε μουσεία!!

Το καλοκαίρι μας προσφέρει απλόχερα την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου που τόσο πολύ στερούμαστε τις άλλες εποχές λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων. Τα σχολεία παραμένουν κλειστά, οι περισσότεροι γονείς λαμβάνουν ολιγοήμερες άδειες και όλα ευνοούν προς την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου μας κατά βούληση. Φυσικά η θάλασσα βρίσκεται υψηλά στις προτιμήσεις μεγάλων και μικρών με ευεργετικά οφέλη για όλους. Ωστόσο όσο πιο πολλά ερεθίσματα και εμπειρίες συλλέξουμε τόσο πιο δυναμική και αναζωογονητική θα είναι η επιστροφή μας στα καθήκοντα της καθημερινότητας.


ΑΥΤΟΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Η έννοια του εαυτού, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, είναι πολυδιάστατη και πολυσήμαντη.

Η αυτοαντίληψη αποτελεί μια πλευρά αυτής της έννοιας (Cast & Burke, 2002), ιδιαίτερα σημαντική για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Εμπεριέχοντας δύο βασικές διαστάσεις, της ικανότητας και της αξίας, επηρεάζει αφενός το βαθμό που το άτομο βλέπει τον εαυτό του ικανό και αποτελεσματικό και αφετέρου το βαθμό που το άτομο αισθάνεται ότι είναι σημαντικό και αξίζει, (Hertz & Gullone, 1999). 



Καλοκαιρινές διακοπές και Υπολογιστής:Δημιουργία ή εξάρτηση;

Της Καπατσούλια Χρυσαυγής

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

   Πως διαχειριζόμαστε τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών μας ιδιαίτερα τώρα που κλείνουν τα σχολεία;
 
   Σε πολλούς γονείς και εκπαιδευτικούς τίθεται η προβληματική πόση ευελιξία δίνουμε στα παιδιά μας  να αναπτύξουν δεξιότητες κριτικής σκέψης και ενεργούς βούλησης ώστε ως αυριανοί πολίτες να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις σύγχρονές απαιτήσεις χωρίς να είναι προσκολλημένοι σε συγκεκριμένα πλαίσια. Η οπτική που αναπτύσσει το άτομο μέσα από την ολιστική εκπαίδευση η οποία του παρέχεται από την παιδική ηλικία του δίνει την δυνατότητα να ελίσσεται και να τοποθετείται στα διαφορετικά σημεία μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο ζεί.



ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ ΕΝΤΑΞΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ


ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


       H μάθηση μέσω παιχνιδιού έχει διαπιστωθεί ερευνητικά ως προς τα πολλαπλά οφέλη της στην ανάπτυξη των παιδιών.


Γραμματισμός στα Μέσα Επικοινωνίας



της Καπατσούλια Χρυσαυγής


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Στη σύγχρονη εποχή τα Μέσα Επικοινωνίας αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του ανθρώπου ήδη από μικρή ηλικία, γεγονός που αναδεικνύει την ανάγκη για εκπαίδευση των παιδιών σε αυτά.

Χαρακτηριστικά αναφέρει ο Prensky (2001) που εισήγαγε τον όρο ‘Ψηφιακοί Ιθαγενείς’ (digital natives) για να περιγράψει το άτομο που γεννήθηκε και μεγάλωσε όταν εμφανίστηκε η ψηφιακή τεχνολογία θέτοντας το ορόσημο για μια νέα εποχή. Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, οι ΄ψηφιακοί ιθαγενείς έχουν γεννηθεί σε ένα ψηφιακό περιβάλλον και έχουν μεγαλώσει με το να χρησιμοποιούν έναν μεγάλο αριθμό ψηφιακών προϊόντων όπως τα κινητά, τα tablet και το Ιντερνετ για να επικοινωνούν, να δρούν και να μαθαίνουν. Τα σημερινά παιδιά του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού είναι οι κατεξοχήν ψηφιακοί ιθαγενείς ενώ οι γονείς τους αποτελούν τους λεγόμενους «ψηφιακούς μετανάστες»


ΠΑΙΓΝΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


H παιγνιοθεραπεία αποτελεί μια μέθοδο συμβουλευτικής παιδιών που βασίζεται στο παιχνίδι.


Ο ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ


της ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Η εκπαίδευση δεν αποτελεί μόνο μια μαθησιακή, αλλά και μια ψυχολογική διαδικασία. 

Αυτό συμβαίνει καθώς επηρεάζεται από τις τρέχουσες κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, από τις κοινωνικές-μορφωτικές καταβολές των μαθητών, από τα προσωπικά τους κίνητρα και ενδιαφέροντα, από τις διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσουν. Επόμενως, ο εκπαιδευτικός καλείται να αναλάβει έναν πολυδιάστατο ρόλο στην καθημερινότητά του και συνεχώς να βρίσκεται σε επαγρύπνηση ώστε να μπορεί να δημιουργήσει και να διατηρήσει ένα κλίμα στην τάξη του που να διαπνέεται από σεβασμό και αποδοχή στη διαφορετικότητα του καθενός.


ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Οι στερεοτυπίες αποτελούν απλές επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες ή συγκεκριμένες τελετουργίες. Μέσω αυτών το παιδί προσπαθεί να επικοινωνήσει διαφορετικές ανάγκες του:
Ø      Να αιτηθεί κάτι που επιθυμεί
Ø      Να αποφυγεί κάτι δυσάρεστο για το ίδιο
Ø      Να διαχειριστεί άγχος που πιθανόν βιώνει
Ø      Να κατανοήσει το τι εκτυλίσσεται εκείνη τη στιγμή
Ø      Να διαχειριστεί πιθανόν πολλά και διαφορετικά αισθητηριακά ερεθίσματα.
Ø      Να εκφράσει ενδιαφέρον για συγκεκριμένα ερεθίσματα
Ø      Να αυτορρυθμιστεί.


Πολλές φορές στο πλαίσιο σχολικών τάξεων οι στερεοτυπίες (φτερουγίσματα, έντονα παλαμάκια, κίνηση σώματος κλπ) μπορεί να αποτελούν πηγές «διαταρακτικής συμπεριφοράς» όπως συχνά περιγράφεται από συναδέλφους, με αποτέλεσμα οι ίδιοι να προσπαθούν να τις περιορίσουν ή και να τις σταματήσουν. Ωστόσο, με τη χρήση τεχνικών συμπεριφορισμού (δράσεις τύπο συνέπεια-επιβράβευση) ουσιαστικά γίνεται προσπάθεια κανονικοποίησής τους και όχι αποδοχής της συμπεριφοράς τους.

Η παρατήρηση του πότε αναπαράγεται η στερεοτυπία, η κατανόηση του πλαισίου εντός του οποίου αναπαράγεται, όπως και η εύρεση των αιτιών εμφάνισης διευκολύνουν την κατανόηση εκ μέρους του εκπαιδευτικού των πραγματικών λειτουργιών τους. Μέσα από αυτό τον τρόπο, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να αξιοποιήσουν την εμφάνιση των στερεοτυπιών ως εργαλείο για την εκμάθηση εναλλακτικών τρόπων επικοινωνίας και την κατανόηση του μαθητή τους, αφού ερευνητικά έχει ήδη αναδειχθεί το γεγονός ότι οι στερεοτυπικές συμπεριφορές συνδέονται με την προσοχή και τη μάθηση. Σταδιακά με αυτόν τον τρόπο μπορούν να δομήσουν το περιβάλλον έτσι ώστε ο μαθητής να αισθάνεται οικεία και άνετα σε αυτόν. Δομημένο πρόγραμμα δραστηριοτήτων, γυμναστικές ασκήσεις, εκμάθηση αυτοδιαχείρησης (κατανόηση αιτιών, εκμάθηση εναλλακτικών συμπεριφορών, διαχείριση αυτών), παροχή διαφοροποιημένων δραστηριοτήτων καθ’όλο το μήκος του σχολικού προγράμματος που να εμπεριέχουν στοιχεία που να κινητοποιούν και το συγκεκριμένο μαθητή είναι μερικές προτάσεις. 

Σημασία έχει μέσα στο πλαίσιο τάξης να γίνουν κατανοητές οι ανάγκες του συνόλου των μαθητών από το σύνολο των μαθητών. Εξάλλου οι στερεοτυπικές συμπεριφορές μπορούν να εκδηλωθούν από μαθητές ανεξαρτήτου αν φέρουν αναπηρία ή όχι. Πολλές φορές τα άλλα παιδιά ιδίως στις μικρότερες ηλικίες εκφράζουν παράπονα σε περίπτωση που υπάρχει «διαφορετικό» πλαίσιο αντιμετώπισης ενός άλλου συμμαθητή τους. Για αυτό το λόγο το πλαίσιο αυτό δεν πρέπει να είναι «διαφορετικό» αλλά διαφοροποιημένο και να αφορά όλους τους μαθητές. Ο κάθε μαθητής έχει δικαίωμα να αναγνωρίζονται και να γίνονται σεβαστές οι ανάγκες του και οι συμπεριφορές του. Η διαφορετικότητα και η αποδοχή της δεν αποτελεί απλά μια θεματική αλλά καθημερινή πρακτική, καθημερινό βίωμα. Κατ' αυτόν τον τρόπο, οι στερεοτυπίες ενός μαθητή είναι κομμάτι του εαυτού του και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες και όχι ως διαταρακτικές συμπεριφορές που χρειάζονται συμμόρφωση. 





ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Ο όρος «δεξιότητα» ή αλλιώς «competence» χρησιμοποιήθηκε αρχικά στο επαγγελματικό πλαίσιο στη Γαλλία κατά τη δεκαετία του '70 για να αναφερθεί στις ικανότητες που οι εργαζόμενοι χρειάζονταν πέρα ​​από τα τυπικά προσόντα τους για να ενεργούν αποτελεσματικά σε μια σειρά εργασιακών καταστάσεων[1].


Η Διδασκαλία της ν.ε Λυρικής Ποίησης στο Λύκειο


Αγάθη Γεωργιάδου
Προτεινόμενη διάρκεια: 12-14 διδακτικές ώρες 




Εισαγωγή

Η διδακτική ενότητα «Ποιητικές φωνές» προτείνεται για το δεύτερο δίμηνο του σχολικού έτους και συνομιλεί με την ενότητα «Λογοτεχνικοί χαρακτήρες». Όπως και στην πεζογραφία, με τη συγκεκριμένη πρόταση οι μαθητές θα μελετήσουν στην ποίηση τις ποικίλες εναλλαγές των ποιητικών φωνών, μέσα από τις κειμενικές τους λειτουργίες, προσπαθώντας να ανασυγκροτήσουν τις ταυτότητες που υποβάλλονται.

Κι ενώ οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες είναι πιο ευδιάκριτοι στην πεζογραφία, η σκιαγράφηση των «φωνών» στα ποιητικά κείμενα είναι δυσκολότερη. Οι χαρακτήρες αναδύονται στην ιστορία μέσα από τις πράξεις τους ή τα σχόλια και τις περιγραφές του συγγραφέα. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και σε ένα ποίημα αφηγηματικό ή δραματικό. Στα λυρικά, όμως, ποιήματα, η φωνή του ποιητικού υποκειμένου, η ταυτότητά του, δεν είναι άμεσα ορατή. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόσωπο που βλέπει, αισθάνεται, σχολιάζει, σκέφτεται. Είτε μιλάει επίμονα με το «εγώ» ή με το «εσύ», είτε με το «εμείς» ή «εσείς», υποβάλλει την παρουσία μιας περσόνας, μιας πιθανόν επινοημένης μορφής που μένει να ανιχνευθεί.


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ...!!!!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



            Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που όλοι μας –μικροί και μεγάλοι- περιμένουμε να έρθει! Για το σχολείο, ωστόσο, αυτή η ανυπομονησία συνοδεύεται πολλές φορές από άγχη και κούραση τόσο για τους εκπαιδευτικούς όσο και για τα παιδιά!


Κοινωνικές αναπαραστάσεις στη ρεαλιστική νεοελληνική πεζογραφία


Βενετία Αποστολίδου &
Νικολίνα Κουντουρά

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Προτεινόμενη διάρκεια: 16 διδακτικές ώρες

Εισαγωγή

Η σχέση της λογοτεχνίας με την κοινωνική πραγματικότητα έχει απασχολήσει θεωρητικούς της λογοτεχνίας, φιλολόγους και λογοτέχνες. Μετά την έμφαση που δόθηκε, στις δύο προηγούμενες διδακτικές ενότητες, στους λογοτεχνικούς χαρακτήρες και στις ποιητικές φωνές, στην αναπαράσταση δηλαδή της ατομικής ζωής και στην έκφραση της υποκειμενικότητας, στην παρούσα ενότητα μετακινούμαστε στον άλλο πόλο της λογοτεχνικής δημιουργίας, την κοινωνία, χωρίς να ξεχνούμε ποτέ πως οι δύο αυτοί πόλοι, το άτομο και η κοινωνία, διαπλέκονται σε κάθε ένα λογοτεχνικό έργο. Στη συνειδητοποίηση αυτής της σχέσης αποσκοπούσε εξάλλου η διδακτική ενότητα της Γ΄ Γυμνασίου «Άτομο και κοινωνία». Η παρούσα ενότητα επιδιώκει να ενισχύσει τη συνειδητοποίηση αυτή και να εμβαθύνει σε ζητήματα λογοτεχνικής γραφής.


Η Διδασκαλία των Λογοτεχνικών Χαρακτήρων στο Λύκειο




Βενετία Αποστολίδου & Ειρήνη Γαμβρού 



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Προτεινόμενη διάρκεια: 14 διδακτικές ώρες


Εισαγωγή 

Στο πρώτο δίμηνο του σχολικού έτους προτείνουμε να ασχοληθούν οι μαθητές με τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες. Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες αποτελούν το θεμέλιο λίθο κάθε αφήγησης. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πώς η λογοτεχνία δημιουργεί με λέξεις ανθρώπινους τύπους που μας φαίνονται τόσο ζωντανοί, τόσο γοητευτικοί και ασκούν επάνω σε μας, τους αναγνώστες, μεγάλη επίδραση λόγω της ταύτισής μας μαζί τους ή/και της κριτικής απόστασης από αυτούς. Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες σχετίζονται με όλες τις κατασκευαστικές όψεις ή τα χαρακτηριστικά περιεχομένου του κειμένου ενώ η αρτιότητα της κατασκευής τους αποτελούσε πάντα ένα από τα σπουδαιότερα κριτήρια ποιότητας του λογοτεχνικού έργου. Η παρούσα διδακτική ενότητα σκοπεύει να εμβαθύνει στους λογοτεχνικούς χαρακτήρες σε αφηγηματικά κείμενα, να αναδείξει τη γοητεία που αναδίδουν και να δώσει τη δυνατότητα στους μαθητές να ανακαλύψουν τους τρόπους με τους οποίους η λογοτεχνία εμβαθύνει στους ίδιους τους ανθρώπινους χαρακτήρες, στην ατομική ζωή και στις ανθρώπινες σχέσεις.



Πώς να αντιμετωπίζει τον μαθητή με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες ο εκπαιδευτικός στην τάξη;


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσιου-Τρυφωνίδου

Ο εκπαιδευτικός που αντιμετωπίζει μέσα στην τάξη του παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες χρειάζεται:

1. Να δείχνει κατανόηση και να επιβραβεύει τακτικά τους μαθητές του
2. Να αντιμετωπίζει τους μαθητές που έχουν δυσκολίες με καλή πρόθεση και με χιούμορ
3. Να συζητά με τους μαθητές το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και να συναποφασίζουν μαζί τον τρόπο εξέτασης και αντιμετώπισης του προβλήματος
4. Να ενθαρρύνει τις προσπάθειες των μαθητών
5. Να αποφεύγει την σύγκριση μεταξύ των μαθητών



Λίγα λόγια για τη μετασχηματίζουσα μάθηση (Mezirow)





Τα τελευταία χρόνια, η ανάγκη για διαρκή εξέλιξη του ανθρώπου ως επακόλουθο και της συνεχούς αναζήτησης εργασίας, έχει δημιουργήσει την ανάγκη συγκρότησης κέντρων “δια βίου μάθησης”. Ο χώρος της εκπαίδευσης ενηλίκων είναι αναπτυσσόμενος με αποτέλεσμα να διατυπώνονται πολλές θεωρητικές προσεγγίσεις για το τρόπο με τον οποίο μπορούν οι ενήλικες να κατακτήσουν τη γνώση. Ωστόσο, οι θεωρίες που εφαρμόζονται στην εκπαίδευση των ενηλίκων εστιάζουν στις ήδη υπάρχουσες γνώσεις ενός ενηλίκου, τις εμπειρίες και τα βιώματά του και τον τρόπο με τον οποίο η κριτική σκέψη είναι σε θέση να τις επαναπροσδιορίζει. Βασικός πόλος της μάθησης είναι η μετασχηματίζουσα θεωρία, όπως παρουσιάστηκε από τον Αμερικανό Κοινωνιολόγο Jack Mezirow στο σύγγραμμά του με τίτλο “Transformative dimensions of adult learning”, επηρεασμένο από τον Paulo Freire, Jürgen Habermas και την “κριτική θεωρία” της Σχολής της Φρανκφούρτης που αναπτύχθηκε με βάση τη διαλεκτική φιλοσοφία των Hegel και Marx.