παπα-Γιώργης Προμπονάς
Πειθαρχώντας αυτή τη φορά στην ηθική επιταγή του Α. Παύλου, βάσει της οποίας στον αγώνα για την αναχαίτιση του κακού προτρέπει: «να ελέγχονται οι αμαρτωλοί και ακόμα να τιμωρούνται οι άτακτοι για να μη αποθρασύνονται και να το αναπαράγουν» · και έχοντας σαν πρότυπο τον Πατριάρχη Ιωάννη Χρυσόστομο ο οποίος πέρασε στην εξορία μεγάλο μέρος της ζωής ,γιατί κατήγγελλε αυτοκράτορες και Πατριάρχες και γενικά κάθε λογής αξιωματούχους οσάκις προκαλούσαν σκανδαλωδώς το λαό ,προκαταβολικά και επιγραμματικά αναγνωρίζω, ότι ενίοτε ο λόγος μου είναι καταγγελτικός αλλά συνάμα αντικειμενικός .Για να είναι τέτοιος ,προσπάθησα αφ’ ενός σαν έλληνας πολίτης να μη βολέψω την οικογένεια μου με κομματικά ρουσφέτια, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που μου προτάθηκε κάτι τέτοιο και αφ΄ ετέρου σαν κληρικός δεν έκαμα τη Ιεροσύνη επάγγελμα και την προσευχή εμπόρευμα. Γενικότερα προσπαθώ να είμαι συνεπής «έργοις και λόγοις » , έτσι ώστε να εξασφαλίζω την αξιοπιστία και φερεγγυότητά του. Αγωνίζομαι , μιμούμενος αυτόν τον μεγάλο πατέρα της Εκκλησίας ,να καταφέρω σε ένα απειροελάχιστο βαθμό αυτό που ολοκληρωμένα κατάφερε εκείνος ,που κατά το βιογράφο του « η φωνή του ακούστηκε σαν βροντή γιατί η ζωή του άστραψε σαν αστραπή»
Ως εκ τούτου έχει σημασία προκαταβολικά να επισημάνω ότι, όχι μόνο δεν ντρέπομαι αλλά αντίθετα επαίρομαι που μεγάλωσα τα παιδιά μου με μεταχειρισμένα .Εξόπλισα τα σπίτια , που με τα ίδια μου τα χέρια έκτισα , μετερχόμενος όλες τις εμπειρικές τέχνες, ανασκευάζοντας και αξιοποιώντας κάθε λογής πεταμένο εξοπλισμό , συλλέγοντας τον από τις χωματερές που τον πετούσαν οι νεόπλουτοι και σπάταλοι νεοέλληνες. Καλύπτω τις ανάγκες μου αξιοποιώντας το ελεύθερο χρόνο μου δημιουργικά και παραγωγικά, ενασχολούμενος με τη μελισσοκομία τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Έμαθα την οικογένεια μου να αρκείται στα απαραίτητα και να μη επιδιώκει τα περιττά.
Ακόμα δεν σας κρύβω ,πριν προχωρήσω στο θέμα αγαπητοί διαδικτυακοί μου φίλοι , και όχι μόνο , μέσω μιας δημόσιας εξομολόγησης που δεν έχω πρόβλημα να κάνω, ότι χρειάσθηκε να επιστρατεύσω όλα τα αποθέματα των ψυχικών δυνάμεων και των ηθικών αντιστάσεων που διέθετα , για να αντιπαρέλθω τις σύγχρονες δελεαστικά προκλητικές σειρήνες της, με δανεικά χλιδής , εποχής των τελευταίων χρόνων, που αντέστρεψε τους όρους , άλλαξε τις έννοιες των λέξεων και διαμόρφωσε μια κοινωνία για την οποία οι απαξίες ανήχθησαν σε αξίες , δηλαδή η όποια ατιμία θεωρείται τιμή . Πάλεψα με δυο λόγια ,όχι να αλλάξω το σύστημα, γιατί κάτι τέτοιο δεν θα το μπορούσα, αλλά να μη με αλλάξει εκείνο .
Λόγου χάρη ο εύκολος και μάλιστα ακοπίαστος πλουτισμός αποτελεί πια αυτοσκοπό της ζωής. Μια ζωή της αντίληψης: κλέψε για να έχεις και αδίκησε για να πλουτίσεις. Κατ’ αυτή μόνο τα κορόϊδα δουλεύουν τώρα πια ,που οι κουτόφραγκοι μας στέλνουν με τις νταλίκες τα λεφτά. Εμείς δεν χρειάζεται παρά να βρίσκουμε τον τρόπο να τα κλέβουμε και να τα φυγαδεύουμε, όσοι βέβαια μπορούμε, στις τραπεζιτικές τους λίστες του εξωτερικού . ’Ελα όμως που δεν απεδείχθησαν αυτοί κουτοί αλλά αντίθετα παμπόνηροι, και εμείς όχι μόνο κουτοί αλλά και συνάμα αφελείς , μετά από την καλοστημένη παγίδα που μας έστησαν και πέσαμε μέσα, χωρίς την δυνατότητα να βγούμε για ενενήντα εννιά χρόνια κατά την κυβερνητική βουλευτίνα Άννα Βαγενά.
Τοποθέτησαν με μαστοριά το νοστιμότατο και μυρωδάτο τυράκι στην καλοκαμουφλαρισμένη φάκα ,έτσι ώστε να μη την αντιληφθούμε και να εγκλωβισθούμε .Και τώρα, με το μαχαίρι στο λαιμό και την μπότα τους να μας συμπιέζει το στομάχι σαν στυγνοί τοκογλύφοι ,μας πιέζουν αγκομαχώντας να τα ξεράσομε. Μα δεν βγαίνουν. Είναι τόσα πολλά που στριμώχνονται στον οισοφάγο και τον φράζουν. Φρόντισαν να μας δανείσουν τόσα ,που να μη μπορέσουμε ποτέ να τους τα αποπληρώσομε και μάλιστα συνεχίζουν να μας δανείζουν για να τα αποπληρώνομε αναπαράγοντας τα , διαιωνίζοντάς τα και ανακυκλώνοντάς τα ,δίκη σκύλου που κυνηγά την ουρά του .
Προκειμένου να πετύχουν τον καταχθόνιο σκοπό τους διέθεσαν τόσα ,όσα χρειαζόταν για να διογκωθεί σε τέτοιο βαθμό το δημόσιο χρέος(400.000.000 περίπου), ώστε να μη μπορεί να καταστεί ποτέ βιώσιμο και αποπληρώσημο για τους εξής λόγους . Πρώτο: Με την αδιαφορία ή την συνειδητή συγκατάθεση τη δική μας συνάμα, φρόντισαν μέσω δολοφόνων της ελληνικής οικονομίας νόμων της Ε.Ε να διαλύσουν τον μέχρι το ¨81 παραγωγικό και εξαγωγικό ιστό της χώρας ήτοι: την αποβιομηχάνισή της και την εξόντωση του πρωτογενούς τομέα που θα παρήγαγε πλούτο , μέρος του οποίου θα ικανοποιούσε τις δόσεις και όχι η εξαθλιωτική υπερφορολόγηση και ο συνεχής δανεισμός όπως τώρα. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι το 80% των όσων καταναλώνομε σήμερα να είναι εισαγόμενα και μάλιστα ενώ συνεχίζομε να επιδοτούμαστε ανεξέλεγκτα ακόμα για να παράγομε , να ζούμε από παραγόμενα και να εξάγομε όσα περισσεύουν .Δεύτερο: Το 20% των ανέργων, που προκάλεσε αυτή η διπλή κατάρρευση, δεν παράγει πλούτο για τον ίδιο επίσης σκοπό. Τρίτο: Το θανατηφόρο ενιαίο νόμισμα για την ελληνική οικονομία καθιστά αδύνατη την ανταγωνιστικότητα της και κατά συνέπεια την εξαγωγή έστω εκείνων των παραγομένων ελάχιστων προϊόντων . Τρίτο: Οι αποτρεπτικές νομοθετικές ρυθμίσεις της Ε.Ε (ποσοστόσεις κ.λ), αποθαρρύνουν την οποιαδήποτε μορφή δραστηριότητας . Τέταρτο: Ο αυστηρός έλεγχος των εξαγωγών .Πέμπτο: Η χρονοβόρα και πολλές φορές ατέρμονη ή και ατελέσφορη ,αν δεν την λαδώσεις κατά το κοινώς λεγόμενο, γραφειοκρατία. Έκτο: Η απαγορευτική και αβάστακτη υπερφορολόγιση της επιχειρηματικότητας. Έβδομο: Η φυγάδευση του συναλλάγματος από τις δραστηριοποιημένες στην Ελλάδα πολυεθνικές εταιρείες σε φορολογικούς παραδείσους ανά το κόσμο . Όγδοο: Σχεδίασαν και επέβαλαν τα μνημόνια ,για να αποτρέψουν υφεσιακά την ανάπτυξη και να ευνοήσουν την υπανάπτυξη. Ένατο: Μετά από ακόμα πολλούς άλλους λόγους ,που τους προσπερνώ για να μη σας κουράσω , την αδυναμία αποπληρωμής του δυσβάστακτου αυτού χρέους , πάνω από όλα και πέρα από όλα η αθρόα μεταναστευτική αιμορραγία ποιών; Όχι αυτή τη φορά των εργατών όπως των δεκαετιών του εξήντα και εβδομήντα , αλλά των φθασμένων ,των καταρτισμένων, των ανοικτόμυαλων νέων. ( 600000 μέχρι τώρα από την αρχή της κρίσης). Μια , εκτός από τις άλλες, αρνητική παράμετρος αυτής της συμφοράς για μένα είναι η ακόλουθη. Αν θα αποφάσιζε ένας π.χ. εθνικός ευεργέτης ,τύπου Τοσίτσα ,Ρειζάρη ,Συγκρού ,Αβέρωφ, αδελφών Ζωσημάδων ,να διαθέσει το πλούτο του για να αναστήσει την χώρα αναπτύσσοντάς την, με ποιο εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό θα το επιχειρούσε; Με τα εναπομείναντα μέχρι τότε γερόντια; Ή μήπως όλοι αυτοί οι νέοι που θα έχουν ριζώσει πια εκεί που θα πάνε, υπάρχει περίπτωση να επιστρέψουν;
Έτσι με αυτή τη λογική είναι θέμα λίγου χρόνου η Πατρίδα μας να γίνει μια χώρα γερόντων και όποιοι νέοι για κάποιους λόγους δεν μπορούν να μεταναστεύσουν ,θα καταλήγουν λαντζέρηδες των ευρωπαίων και άλλων τουριστών ,όπως το προέβλεψε κάποτε ένας λαοπλάνος πολιτικός που είχε την δύναμη να το αποτρέψει, αλλά δεν το τόλμησε.
Αυτός ήταν λοιπόν ο απώτερος σκοπός τους και τον πέτυχαν «μέχρι κεραίας», όπως ακριβώς τον σχεδίασαν με την αποκλειστική δική μας ευθύνη. Δηλαδή η ,μέσω μιας άψογα καλοσχεδιασμένης και τέλεια εφαρμοσμένης τεχνικής χρεοκοπίας, κοινωνική εξαθλίωση , υποθήκευση και εκμετάλλευση του αμύθητου και πολύπλευρου πλούτου της χώρας μας .(« ο πλούτος της Ελλάδας είναι υπερπολλαπλάσιος του χρέους της ». Σ. Στρίνγλις Νομπελίστας οικονομολόγος) . Αυτή την ,μια ακόμα, εθνική συμφορά διείδε μέσα από το διορατικό χάρισμα που τον διέκρινε και εξέφρασε την ανησυχία για τις συνέπειες της ο φωτισμένος μακαριστός Επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος τον ¨79 ,όταν υπεγράφη στο Ζάπειο μέγαρο η συμφωνία για την ένταξη της Ελλάδος στη τότε Ε.Ο.Κ: «σήμερα είναι η αποφράδα ημέρα της άλωσης της ελληνικής οικονομίας». Ακριβώς την αντίστοιχη εκείνη ανησυχία του εξέφρασε ο Γ.Παπανδρέου, όταν το ¨48 αποδεχθήκαμε την συμφωνία της Ζυρίχης , βάσει της οποίας δυστυχώς θέμε δεν θέμε οι Τούρκοι κατέχουν σήμερα νόμιμα την μισή Κύπρο. Το κακό τρίτωσε μόλις προχθές με την αποδοχή της ύποπτης και επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών, που υπεγράφη με το ευτελές αντεθνικό κριτήριο των 153 εθνοπατέρων να μη χάσουν τους μισθούς ολίγων μηνών. Είναι πια θέμα ολιγότερου χρόνου αυτή τη φορά να επαναληφθεί η τραγωδία της Κύπρου το ¨74 ……. Όπως την προέβλεψε και την διατύπωσε ο Γ. Παπανδρέου με την προφητική παροιμιώδη ατάκα του το ¨ 48 : «αρχαί ωδίνων για την Κύπρο». Και ακόμα είναι θέμα λίγου χρόνου έτσι όπως εύκολα μοιράζομε τη γη μας, να ανοίξει η όρεξη και άλλων κατά γεω-πολιτοκο-στατηγικούς αναλυτές…..
Κατά το λαϊκό «τι ήθελε η αλεπού στο παζάρι»; Κάτι το οποίο κατ’ εμέ πιο εκλαϊκευμένα θα πει . Τι γυρεύαμε εμείς οι ξυπόλητοι στην οικονομική Ελίτ της Ευρώπης ; Πως θα μπορούσαμε να καθίσομε στο ίδιο τραπέζι οι χορτασμένοι με τους πεινασμένους ,αφού και πάλι κατά το λαϊκό «ο χορτασμένος δεν θυμάται τον πεινασμένο»;
Μας δέχθηκαν άραγε από συμπόνια και διάθεση να μας θεωρήσουν αδελφούς τους, ή κάτι το πονηρό είχαν κατά νουν ; Αποδείχθηκε ότι είχαν το δεύτερο. Πολύ περισσότερο δίνοντας την χαριστική βολή στην οικονομία μας αργότερα , υπογράψαμε την συμφωνία του Μάαστριχ σχετική με την συγκρότηση και αποδοχή του ενιαίου νομίσματος. Τι το θέλαμε εμείς το Ευρώ ,αφού γνωρίζαμε ότι δεν μας ευνοεί ,και μάλιστα καταφέρνοντας με μπαγαποντιά να ενταχθούμε σ’ αυτό , αποκρύπτοντας το δημόσιο χρέος πουλώντας το στην διεθνή τράπεζα Γκλομα Σαξ;
Μας ωφέλησε ή μας έβλαψε ;Εγώ κάθετα διατείνομαι ότι μας έβλαψε ανεπανόρθωτα ,όσο και αν χαρακτηρισθώ υπερβολικός από κάποιους, όπως επιχειρηματολόγησα προηγούμενα και θα συνεχίσω παρακάτω. Βέβαια ,αυτοί οι κάποιοι, που πέρασαν καλά με ακοπίαστα και αδούλευτα ευρώ που εισέπραξαν , μέσω κάθε λογής ανεξέλεγκτων και σκόπιμων επιδοτήσεων και αρέσκονται ρηχά να αποφαίνονται επί των πραγμάτων , ικανοποιούνται με την ψευδαίσθηση ότι ωφεληθήκαμε, αφού με το δελεαστικό επιτόκιο μόνο του 3% -νάτο το μυρωδάτο τυράκι- δανειστήκαμε αφειδώς, όχι για ανάπτυξη –ποιός θα μπορούσε να διαφωνήσει για κάτι τέτοιο – αλλά απλά και μόνο για να έχομε να κλέβουμε, να σπαταλούμε απερίσκεπτα και να καταναλώνομε ακατάσχετα μέσω των κάθε λογής καλοστημένων δελεαστικών καταναλωτικών δανείων. Ποιος δεν θυμάται, ή μάλλον λίγοι γλίτωσαν από την ακόρεστη και μανιώδη απληστία των τραπεζών να διαφημίζουν και να παρέχουν τα κάθε λογής καταναλωτικά δάνεια σαν εκείνα τα διακοποδάνεια ,τα γαμοδάνεια ,τα βαπτισιοδάνεια ,τα εορτοδάνεια και άλλα που προκάλεσαν τον άκρατο και ξέφρενο εκείνο υπερκαταναλωτισμό ; Από αυτά όλα τα «δανεικά και ανύστρεφτα» δισεκατομμύρια προέκυψε το δυσβάστακτο χρέος, που καλούμαστε τώρα να ξεράσομε ,και το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι ζημιές των τραπεζών, οι οποίες γλεντοκοπάνε τώρα σαρκάζοντας ,τα κέρδη που τους απέφερε αυτή η παγίδα που μας έστησαν. Αυτές μας έπεισαν με Κεμπελίστικης μορφής προπαγάνδα , να επιζητούμε τα περιττά και όχι τα απαραίτητα. Έχω στο αρχείο μου επ’ αυτού έγγραφο τράπεζας της 1ης-1ου-2005 που μου προτείνει απερίφραστα : «σου παρέχομε πενήντα χιλιάδες ευρώ μόνο με την υπογραφή σου, για να ικανοποιήσεις μια σου επιθυμία» όχι ανάγκη.
Ποιοί όφειλαν να μας υποψιάσουν και να μας προστατεύσουν απ’ αυτή την παγίδα; Μα ποιοι άλλοι από τους κρατηκοδίαιτους εθνοπατέρες μας. Αντί τούτου μας έσπρωχναν προς αυτή ,διαβεβαιώνοντάς μας ότι «το χρηματιστήριο που δείχνει την εικόνα της οικονομίας θριαμβεύει». Όλοι αυτοί που θα έπρεπε ,αν ήταν πατριώτες ,οραματιστές, τολμηροί και ριζοσπάστες και νοιαζόταν για τη πρόοδο τη Χώρας μας ,αφ ενός να την αποτρέψουν απ’ αυτόν τον όλεθρο και αφ’ ετέρου με αυτό το φειδωλό χρήμα, αντί να το φυγαδεύουν κλέβοντάς τα σε προσωπικούς τραπεζιτικούς λογαριασμούς , να το επενδύσουν στον εκσυγχρονισμό και την μεταρρύθμισή της.
Πιο απλά όλα αυτά, που βίαια σήμερα μας επιβάλλονται, να ξεκινούσαν να προγραμματίζονται και να εφαρμόζονται σιγά σιγά και λίγα λίγα από την μεταπολίτευση και μετά που ήταν η ιδεώδης στιγμή , αφού μετά τους δικτάτορες υποδεχθήκαμε με κεριά στην πλατεία Συντάγματος τον εθνικό « Μεσσία» αργότερα «Ηγέτη» . Βρεθήκαμε σε τέτοια κατάσταση απόγνωσης τότε, που είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε λυτρωτικά και αδιαμαρτύρητα οτιδήποτε μας ζητούσε . Και ότι θα ξεκινούσε εκείνος να το ολοκλήρωνε το ‘’81 ο άλλος «χαρισματικός Ηγέτης» ο οποίος το τόλμησε με το λάβαρο της πολυπόθητης « αλλαγής» αλλά λιποψύχησε στο δρόμο υπακούοντας στους εντολείς του. Αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή ,όταν αν κάποιος ενάρετος υπουργός του, τολμούσε να κάμει μια βαθειά τομή, να αγγίξει δηλαδή το μαχαίρι στο κόκαλο, του έκοβε το κεφάλι , για να μη κόψουν το δικό του οι εντός και εκτός των συνόρων σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες και τσιφλικάδες αυτού του τόπου, αλλά και οι εκτός αυτού πάτρωνες του προτεκτοράτου τους , που τους έθιγε τα συμφέροντας τους .
Αντίθετα κάποιον άλλο υπουργό του , δεν τον κούνησε από την θέση του , όταν το ¨83 για λόγους ψηφοθηρικούς ξεσήκωσε ,ανάμεσα σε άλλους, και τις γυναίκες από τους νεροχύτες και διόγκωσε ασφυκτικά τον ήδη διογκωμένο ρουσφετολογικά στενό και ευρύ δημόσιο Τομέα από αργόμισθους ,περιττούς και άχρηστους κομματικούς οπαδούς -ο οποίος μη δυνάμενος να τους αντέξει κατέρρευσε σήμερα- για να τους συντηρεί εις βάρος του ακμάζοντος Ιδιωτικού .Παρεμπιπτόντως επειδή αποτελεί για μένα απαρέκλητη αρχή να σκέπτομαι και να ενεργώ αντικειμενικά , όταν αναφέρομαι για κάποιο ιδιαίτερα διαφωνούντα ·τουτέστι θα πρέπει μαζί με τα κακά του να αναδείξω και τα καλά του, δεν σας κρύβω, ότι αυτόν τον πολιτικό, ο οποίος ευθύνεται κατά πολύ γιατί δεν πρόλαβε ,ενώ μπορούσε ,την σημερινή εξέλιξη της οικονομίας μας ,τον ψήφισα αναζητώντας στο πρόσωπο του τον Εθνικό Μεσσία. Αλλά επιπρόσθετα γιατί εφαρμόζοντας τον Ευαγγελικό Κοινωνισμό, άσκησε μια τέτοια κοινωνική πολιτική ,μέσω της οποίας ενδιαφέρθηκε για τις, μέχρι τότε ανυπόληπτες, περιφρονημένες ,παραπεταμένες ,περιθωριοποιημένες και διωγμένες από τις οικογένειές τους, αναξιοπαθούσες κοινωνικές ομάδες, και τις φρόντισε σε τέτοιο βαθμό , που έκτοτε καταφεύγουν στα δικαστήρια οι οικογένειες τους διεκδικώντας την φροντίδα τους ,όχι για εκείνες, αλλά για τα οικονομικά οφέλη που απολαμβάνουν. Η Ιστορία απέδειξε ότι, όσοι αποπειράθηκαν να επιβάλλουν στις κοινωνίες βίαια τα σχέδια τους ,απέτυχαν παταγωδώς. Αυτά εφαρμόζονται μέσω του δημοκρατικού διαλόγου ,την έμπνευση εμπιστοσύνης και την κατανόηση. Αυτό ήταν η αιτία που στερήθηκε η Ελλάδα με βίαιο τρόπο τον, κατά τα άλλα πραγματικό εθνικό Μεσσία , Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος έκαμε το λάθος να επιβάλει βίαια σε ένα λαό αγροίκο, όπως τον είχε διαμορφώσει η σκλαβιά , ένα τρόπο σκέψης και δράσης ελεύθερων λαών. Αλληγορικά, πιο απλά βάλθηκε να φορέσει στο φουσταανελοφόρο και στο βρακοφόρο το φράγκικο παντελόνι, όπως υποστήριξε απολογούμενος κατά τη «Δίκη των Δικαστών» ο δικαστής Πολυζωίδης , κατηγορούμενος επειδή αθώωσε τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα.
Αντί τούτου εμφορούμενοι αφ’ ενός από την ωχαδελφιστική αντίληψη «όποιοι τάβρουν ας τα κλαίνε» και αφ’ ετέρου φοβούμενοι το πολιτικό κόστος, δεν επέδειξαν την αρετή της τόλμης. Και όταν πια η Ελλάδα βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού, ο δεύτερος , ενώ ήταν η στιγμή που ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να την προλάβει , την άφησε να πέσει . Την κοίταζε που έπεφτε και τότε «ετεροχρονισμένα» είπε: «αν δεν σκοτώσει η Ελλάδα το χρέος ,θα σκοτώσει το χρέος την Ελλάδα» . Μα πώς να την έσωναν όλοι αυτοί, αφού όλη τους την πολιτική δραστηριότητα περιοριζόταν να την εξαντλούν και συνεχίζουν να την εξαντλούν μόνο στον προεκλογικό τους αγώνα;
«Προς γαρ το τελευταίο εκβάν έκαστο των προ υπαρξάντων κρίνεται »λέγανε οι αλάνθαστοι αρχαίοι μας πρόγονοι. Που πάει να πει στα σημερινά ελληνικά : από το σημερινό οδυνηρό αποτέλεσμα κρίνεται, ότι ήταν πραγματικά «αποφράδα» μέρα εκείνη που μπήκε αυτή και η μια, και η άλλη , καταραμένη υπογραφή.
Κινδυνεύω να ξεστρατίσω παρασυρμένος από αβάστακτο πόνο για αυτή την, χωρίς παρόμοια προηγούμενη στη διαχρονική μας ιστορία, κατάντια , στην οποία οδήγησαν την Χώρα μας τα αλλόφρονα καμώματα μας και δεν προχωρώ περισσότερο επ’ αυτού γιατί δεν είναι της ώρας . Σας παραπέμπω αν ενδιαφέρεσθε για περισσότερα σε σχετικές προηγούμενες αναρτήσεις μου.
Παρέκαμψα τους κανόνες του γραπτού λόγου μακραίνοντας το πρόλογο μου , γιατί θεώρησα απαραίτητη αυτή την εισαγωγική αναδρομή και διαδρομή, προκειμένου να σας συντονίσω στην, από εδώ και πέρα, συχνότητά μου και να σας προδιαθέσω για αυτό με ο οποίο προτίθεμαι να σας απασχολήσω.
Με αφορμή λοιπόν αυτή τη φορά τον πόνο και τη θλίψη που μου προκάλεσε η απώλεια όχι τόσο των εργατοωρών όσο των μαθητοωρών ,εξ αιτίας των παρατεταμένων διακοπών των σχολείων λόγω των εορτών με αφορμή τις δήθεν δύσκολες καιρικές συνθήκες, ή την έλλειψη καυσίμων για την θέρμανση των σχολείων και αμέσως μετά την προαναγγελία απεργιακών κινητοποιήσεων και ως εκ τούτου την στέρηση έστω και αυτής της τυποποιημένης, αποπνευματικοποιημένης ,ελεγχόμενης, κατευθυνόμενης και ελάχιστης γνώσης ,σαν συνειδητοποιημένος έλληνας πολίτης με απόγνωση διαπιστώνω καθημερινά, ότι είμαστε έρμαια μιας αυτοκαταστροφικής συντηρητικής νοοτροπίας , που μας βολεύει μια χαρά. Αρεσκόμαστε στη γκρίνια, τη μιζέρια , την κακομοιριά , τη μοιρολατρία ,την αποποίηση των ευθυνών μας. Έτσι εφησυχάζομε με το να επιμένομε να μη θέλουμε να συνειδητοποιηθούμε και να αποφασίσομε επιτέλους κάποια στιγμή να ακολουθήσομε εκείνη , την καλώς εννοούμενη, προοδευτική ,έτσι ώστε να αντιγράψομε και να μιμηθούμε, να εφαρμόσομε και να αξιοποιήσομε -όπως θέτε πάρτε το- επιτυχημένα συστήματα γενικά σωστά δομημένων και οργανωμένων και άψογα λειτουργούντων εμπνέοντα εμπιστοσύνη στον πολίτη Κρατών, και ειδικά εν προκειμένω εκπαιδευτικά.
Πιστεύω ,προσεγγίζοντας κοινωνιολογικά το θέμα ότι, όλα αυτά τα κουσούρια ,τα ανασταλτικά στοιχεία τα αρνητικά συναισθήματα , τις νοσηρές και μοιρολατρικές αντιλήψεις ,τις πονηριές διαμόρφωσε η ελληνική κοινωνία κατά τη τετρακοσάχρονη τούρκικη σκλαβιά ,στην προσπάθεια της να την αντιμετωπίσει για να επιβιώσει. Χάρη του λόγου ,απόρροια αυτής της προσπάθειας ήταν και η επινόηση του Θεάτρου Σκιών –κοινώς Καραγιώζης, για να χλευάζει και να υποτιμά τον κατακτητή, χωρίς εκείνος να το αντιλαμβάνεται. Αυτά έχωσαν την προβοσκίδα τους σαν τσιμπούρια βαθιά μέσα στο γονίδιό της. Έτσι έκτοτε απομυζούν τους προοδευτικούς χυμούς της κάνοντάς την ατροφική και μεταφέρονται κληρονομικά μέχρι σήμερα. Φαίνεται να χρειάζονται άλλα τόσα χρόνια , για να μπορέσει να τα αποβάλλει εξελικτικά από μόνο του. Η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να το απαλλάξει από αυτή τη μάστιγα θα ήταν η ΠΑΙΔΕΙΑ ,όπως την ορίζει και τη θέλει η Κλασική Σκέψη και η Χριστιανική Διδασκαλία. Μόνο αυτή , όταν είχε λιποψυχήσει η ελληνική ψυχή από το αβάστακτο τούρκικο ζυγό , έκρινε ο πυρπολητής της ελληνικής ψυχής Κοσμάς ο Αιτωλός ,ότι είχε την δύναμη –όχι από μόνα τους τα όπλα- να την απελευθερώσει από εκείνη την άλλη σκλαβιά πριν από διακόσα χρόνια .Και τόσο πίστευε σ’ αυτή που επέμενε να «γκρεμίζουν εκκλησίες και να κτίζουν σχολεία » . Παρενθετικά θα πρέπει να υπογραμμίσω εδώ ότι, εκείνο τον ζυγό μας τον επέβαλαν ,τον τωρινό μας το πρόσφεραν και εμείς τον αποδεχθήκαμε και μάλιστα με τεμενάδες .Όπως ακριβώς εκείνη η πόρνη που όχι από ανάγκη - η ανάγκη ή άλλοι λόγοι κατανοούνται σε ένα βαθμό όπως την κατανόησε ο Χριστό …- ενώ μπορεί να ζήσει τίμια με τα απαραίτητα πουλάει το κορμί της όσο όσο ,απλά και μόνο για να έχει να σπαταλά και να απολαμβάνει τα περιττά……
Μια τέτοια παιδεία δεν υπάρχει - για μένα τουλάχιστον- ούτε βλέπω να υπάρξει, όσο τα πράγματα διαιωνίζονται όπως έχουν. Γι’ αυτό χαριτολογώντας θα πρότεινα την εξής αστεία λύση: Να μεταφερθούμε όλοι- μηδενός εξαιρουμένου- για μερικά χρόνια σε μια σωστά δομημένη χώρα .Εκεί θα απεντομωθούν τα γονίδια μας, κάτι που βλέπομε να συμβαίνει με την ομογένεια . Και όταν Θα εναρμονιστούμε και θα προσαρμοσθούμε με τις ανοικτόμυαλες αντιλήψεις αυτής να επιστρέψομε ,και με βάση αυτές να γκρεμίσομε το ετοιμόρροπο κτίριο που δεν επιδέχεται συντήρηση ,και να κτίσομε ένα καινούργιο εφάμιλλο της και μάλιστα καλύτερο ,αφού διαθέτομε δυναμικό ασυγκρίτως αξιότερο από εκείνη, αλλά είναι θαμμένο στο τάφο όλης αυτής της αρρωστημένης νοοτροπίας . Σε αντίθετη περίπτωση αυτά θα θεριεύουν και με το αναισθητικό που μας εκχύνουν ,για να μας ναρκώνουν και να δρουν ανενόχλητα, εμείς θα ζούμε τον ύπνο του δικαίου. Ο,τι το καλύτερο για τους πάτρωνές μας.
Διερωτώμαι: Πότε επιτέλους θα επαναστατήσομε εναντίο του εαυτού μας. Μετά από τόσες- από συγκροτήσεως ελληνικού Κράτους - κρίσεις, ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, εξαθλιώσεις, απαξιώσεις εμπαιγμούς και απώλειες εθνικών κυριαρχικών, ηθικών, συνταγματικών, κοινωνικών ,εδαφικών και άλλων δικαιωμάτων, πόσες θα πρέπει να δεχθούμε ακόμα για να αλλάξομε ρώτα; Τι θα πρέπει να πάθομε ακόμα παρά πάνω απ’ ο,τι έχομε πάθει, για να αποφασίσομε να αλλάξομε τη μοίρα μας; Πόσα παθήματα ακόμα θα χρειασθούμε για να μας γίνουν μαθήματα ; Πόσα δεινά θα πρέπει να υποστούμε ακόμα για να συνέλθουμε . Πόσες δοκιμασίες θα πρέπει να περάσομε ακόμα για να σωφρονισθούμε; Πόσα χαστούκια θα πρέπει να φάμε ακόμα ,έτσι ώστε να αφυπνισθούμε και να αποβάλλομε από πάνω μας την νοοτροπία του ραγιά, για να αποτινάξουμε το ζυγό του προτεκτοράτου πού μας επέβαλαν οι ίδιοι οι σημερινοί δυνάστες μας -οι υποτίθεται ομόδοξοι και εταίροι μας ευρωπαίοι - από τη ναυμαχία του Ναβαρίνου μέχρι σήμερα αντικαθιστώντας τον προηγούμενο ζυγό, και κινούμενοι από ιδιοτελή συμφέροντα και μόνο, και όχι από αγάπη για την Ελλάδα όπως τότε και τώρα; Πότε θα απαλλαγούμε από τη μιζέρια και την κακομοιριά που μας μαστίζει όσο βρισκόμαστε εντός των συνόρων και μόλις βρεθούμε εκτός αυτών μεγαλουργούμε σε όλους τους τομείς ; ( πενήντα πέντε χιλιάδες Έλληνες καθηγητές και ερευνητές επανδρώνουν επάξια πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα μόνο της Αμερικής). Πότε τέλος πάντων σαν τον άσωτο υιό «θα έλθομε εις εαυτόν» και θα αναλογισθούμε τον πλούτο της παρακαταθήκης των προγόνων μας που σπαταλήσαμε άσωτα ,ιδιαίτερα μετά τη σκόπιμη με δανεικά χλιδή, που μας οδήγησε τα τελευταία χρόνια η συμμορία των προαναφερομένων που πλέξαμε; Πότε θα αφουγκρασθούμε τα κόκαλα των προγόνων μας, που τρίζουν μέσα στους τάφους τους βλέποντας την Ελλάδα που τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών που μας παρέδωσαν ,να την οδηγούμε σε αφανισμό;
Φοβάμαι ότι, βλέποντας την αχαριστία και την αγνωμοσύνη ,τον εκφυλισμό και την ασέβεια των αναξίων απογόνων τους, Θα σηκωθούν απ’ αυτούς και « θα μας πάρουν με τις πέτρες» κατά το λαϊκό , για να προασπίσουν την ευλογημένη αυτή γωνιά της Γης, όπου έζησαν και θεμελίωσαν τη δημοκρατία ,εμπνεύστηκαν τη σοφία , επινόησαν τις επιστήμες ,συνέλαβαν το ιδεώδες του αθλητισμού ,καλλιέργησαν το ωραίο ,θέσπισαν τις πανανθρώπινες, αιώνιες ,αναλλοίωτες και διαχρονικές αξίες και διαμόρφωσαν την ανάδελφη, βελούδινη ,πάμπλουτη, ευέλικτη ,καλόγνωμη, πολύγνωμη, γλυκόηχη, φιλοσοφική, εννοιοφορούσα ,μαθηματική ,επιστημονική και όχι χρηστική σαν τις υπόλοιπες - κακοποιημένη από μας σήμερα -Ελληνική Γλώσσα . Τι λόγο θα τους δώσομε, ωρέ νεοέλληνες, την ημέρα της κρίσης, που μας παρέδωσαν μια Ελλάδα πρότυπο και πρωτοπόρα της οικουμένης και εμείς την καταντήσαμε ουραγό ή μάλλον μια τριτοκοσμική Μπανανία;
Για όλα αυτά, το έχω ξαναπεί θα το επαναλαμβάνω και θα το ξανά επαναλαμβάνω, όσο και κακοφαίνεται σε κάποιους, και «όσο έχει το μάτι μου νερό» ,μήπως επιτέλους κάποια στιγμή ξυπνήσομε από το λήθαργο και αντιληφθούμε, ότι φταίμε όλοι μας- μηδενός εξαιρουμένου- από την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας μέχρι τη βάση γι’ αυτό το κατάντημα. Ήτοι η ακαδημαϊκή και εκπαιδευτική κοινότητα, η διανόηση, η πολιτική, ο συνδικαλισμός, η δικαιοσύνη ,η διοικούσα Εκκλησία και γενικά κάθε φορέας θεσμού και κάτοχος εξουσίας μέχρι τον τελευταίο ηλικιακά πολίτη . Και μη τολμήσει κανείς να με αντικρούσει γιατί « θα τον κωλύσω στο τοίχο» κατά το κοινώς λεγόμενο με επιχειρήματα.
Αυτό εξ άλλου φαίνεται να πιστεύει ένας στις μέρες μας γνήσιος απόγονος τους πανεπιστημιακός δάσκαλος και φιλόσοφος Χρήστος Γιανναράς όταν λέει: «υπάρχει μια πανέμορφη χώρα που λέγεται Ελλάδα και την κατοικεί ένας λαός» . Απαξιεί ο άνθρωπος να τον κατονομάσει ελληνικό, γιατί γνωρίζει ότι αυτός δεν έχει σχέση όπως σκέπτεται και ενεργεί με εκείνους τους γίγαντες (Άρθρο του.Εφ. ΚΑΘΗΜΕΙΝΗ 2010) . « Αλήθεια πως εκφυλίσθηκε τόσο αυτή ανάδελφη φυλή; » διερωτήθηκε ο Βάρναλης και συνηγορεί ο Σεφέρης με πόνο ψυχής: «όπου γυρίσω η Ελλάδα με πληγώνει»· φαίνεται όσο και να λιγοστεύουν αυτοί δεν θα εκλείψουν ποτέ ,έτσι ώστε ένας απ’αυτούς κάποια στιγμή -και είναι θέμα χρόνου τουλάχιστο για μένα αν δεν αποτελεί ευσεβή πόθο μου- να ξαναθεριέψει «την σκυμμένη ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου . Οι δε ευρωπαίοι δεν κρύβουν ότι, όσο απέραντο θαυμασμό θρέφουν για τους προγόνους μας , τόσο απέραντη αηδία και αποτροπιασμό θρέφουν για μας .Μάλιστα ένας απ’ αυτούς μου εξέφρασε την εξής απορία του το περασμένο καλοκαίρι : «δεν καταλαβαίνω γιατί ενώ εμείς προσπαθούμε να αφομοιώσομε τα καλά των προγόνων σας , σεις θέλετε ντε και καλά να αφομοιώσετε τα κακά τα δικά μας ». Αλλά θα σταματήσω εδώ επανερχόμενος για να μη ξεφύγω του θέματος ,κάτι που το συνηθίζω όταν παρασύρομαι από το συναίσθημα.
Κάποτε λοιπόν ένας αλήστου μνήμης έλληνας πολιτικός πέρασε στην Ιστορία με τη συνθηματική ατάκα του «ανήκομε στη Δύση», σαν κομματικό προεκλογικό αντισύνθημα ενός άλλου ,επίσης αλήστου μνήμης , ο οποίος χωρίς να το εννοεί έλεγε: « η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Για μένα, αν δεν ήταν σύνθημα αλλά όραμα και στόχος του , θα έπρεπε να πει ότι: « δε αρκεί να λέμε ότι ανήκομε στη Δύση, αλλά να επιδιώξομε να γίνομε Δύση». Δηλαδή να αντιγράψομε την δυτική αντίληψη, τη νοοτροπία και το μοντέλο οργάνωσης, διοίκησης και λειτουργίας των κρατών της , έτσι ώστε επάξια να διεκδικούμε την θέση ισότιμου μέλους ανάμεσα τους , και όχι να μας θεωρούν σαν τους φτωχούς και ανυπόληπτους παρακατιανούς συγγενείς τους . Ακόμα χειρότερα πιο συγκεκριμένα . Τεμπέληδες οι Γερμανοί · «ανώριμους έφηβους» η Χ. Λαγκάρντ (πρόεδρος ο του Δ.Ν.Τ) · «μικρούς» ο Γιούγκερ (πρόεδρος της Ε.Ε), «πεθαμένους» ο Τόμσε (πρόεδρο του Ε.Κ) · «κακομοίρηδες» οι Γάλλοι · «επαίτες» οι Άγγλοι · «παράσιτα της Ευρώπης» οι Αυστριακοι · «ρεμάλια » οι Βέλγοι · «ανατολίτες» οι Σουηδοί · «ακαμάτηδες» οι Ολλανδοί · «λαμόγια» οι Σκοπιανοί και αντικείμενο σατυρικών επιθεωρήσεων στα θέατρα όλων αυτών και ,και ,και …...
Κατόπι όλης αυτής της νοσηρή, οπισθοδρομικής ,μίζερης νοοτροπίας ,συμπεριφοράς ,σκέψης και αντίληψης από την οποία εμφορούμαστε , δεν ενδιαφερθήκαμε για καμιά μεταρρύθμιση και δεν συγχρονιστήκαμε με καμιά δυτική χώρα. Αφού κατά συνέπεια δεν προοδεύσαμε σε κανένα τομέα , πως θα μπορούσε να αναπτύξουμε τον νευραλγικό και κορυφαίο τομέα του εκπαιδευτικού συστήματος έτσι να προάγει την γνώση ,να σφυρηλατεί χαρακτήρες, να αναδεικνύει ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες ,να διαμορφώνει υγιείς συνειδήσεις, να παράγει πολιτισμό, να αναπτύσσει την κριτική σκέψη ,και να συγκροτεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Όσο για προαγωγή ανάμεσα στις άλλες και της υψίστης αρετής , αυτής του αλτρουισμού – ανθρωπισμού, που αποτελούν την κύρια αποστολή της Παιδείας , αποσκοπούσας στην άνοδο του πνευματικού επιπέδου και όχι της εκπαίδευσης - αυτής η αποστολή είναι η ανάδειξη δεξιοτήτων για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου - εκτοπίστηκε και αυτή από την εποχή του Διαφωτισμού . Τότε που διαχωρίστηκαν βίαια αυτές οι δύο σιαμαίες αδελφές, τις οποίες είχε ενώσει η Κλασική Σκέψη και ο Χριστιανισμό .Από τότε απεμπολήθηκε η Παιδεία από το ενιαίο σύστημα, αφού εκπαραθυρώθηκαν οι ανθρωπιστικές επιστήμες από τα ανώτατα εκπαιδευτικά Ιδρύματα που στοχεύουν πια μόνο στην ανάδειξη δεξιοτήτων -ήτοι ανθρωπομηχανών – ρομπότ,- μέσω μιας νεκρής αποπνευματικοποιημένης γνώσης, για να υπηρετούν αδιαμαρτύρητα τον παγκόσμιο καπιταλισμό. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν να ατροφήσει ο Πνευματικός Πολιτισμός ,που σημαίνει την πάλη του ανθρώπου με τον εαυτό του. Αυτός θα ήλεγχε το τεχνολογικό, που σημαίνει την πάλη του ανθρώπου με τη φύση, ο οποίος γιγαντώνεται έκτοτε ξέφρενα και ανεξέλεγκτα, επαπειλούνταν τον όμορφο Πλανήτη μας και τη φιλοξενούμενη απ αυτό πολύμορφη ζωή …..
Δεν είναι της ώρας , υπόσχομαι όμως ότι θα το επιχειρήσω μια άλλη φορά να αναφερθώ αναλυτικότερα στα επί μέρους πλεονεκτήματα των υγειών δυτικών εκπαιδευτικών συστημάτων έναντι του οπισθοδρομικού και αναχρονιστικού δικού μας. Περιορίζομαι να πω τούτο μόνο προς το παρόν για αυτό το παιδοκτόνο ψυχικά και δολοφόνο γνωστικά δικό μας . Κάποιες φορές μάλιστα άκρως αντιπαιδοψυχολογικό, όπως την ακραία περίπτωση του βιβλίου της φυσικής της Ε. Δημοτικού ,όπου στο κεφάλαιο της μείξης υλικών χρησιμοποιήθηκε μια φωτογραφία ενός πίνακα διεστραμμένου Ιάπωνα ζωγράφου, που απεικονίζει ένα μεικτήρα να αλέθει ανθρώπους.
Αυτό, ως έχει, ωθεί τα παιδιά μας σε ένα ψυχοφθόρο αγώνα δρόμου συλλογής μορίων μέσα από μια στείρα περιορισμένη και ελεγχόμενη γνώση -σκόπιμα για να συντηρεί την παραπαιδεία- και τα καλεί να την αποστηθίσουν, για να τα οδηγήσει, όχι εκεί που ορίζει το χάρισμα που φέρουν από το Θεό ερχόμενα στη ζωή , αλλά εκεί που αυτό θέλει. Έτσι τα εισάγει σε ανοργάνωτα και υπολειτουργούντα ιδιαίτερα Τ.Ε.Ι διασπαρμένα σε όλη την επικράτεια , με ο,τι αυτό συνεπάγεται ηθικά και οικονομικά για τα ίδια και τις οικογένειές τους, απλά και μόνο για να ευνοούνται τοπικές οικονομίες . Μάλιστα ενίοτε με βαθμό κάτω της βάσης έτσι ώστε αρκετά , μη δυνάμενα λόγω των αγεφύρωτων κενών που έχουν να συνεχίσουν ,τα εγκαταλείπουν . Όσα παραμένουν , επειδή όλα αυτά που αλλού θα κατέληγαν προς αναζήτηση απασχόλησης από την φτωχομάνα Αθήνα ,τα διασκορπίζει σκόπιμα , εξαπατώντας τα προσωρινά με τη ψευδαίσθηση ότι κάπου μπήκανε , για να μη εξεγείρονται από απελπισία και εκτονώνονται σε συλλαλητήρια ,κάτι που θα αποτελούσε καθημερινό πονοκέφαλο για το πολιτικό σύστημα. . Μετά την «κακήν κακώς» αποφοίτηση τους , τους δίνει ένα χαρτί ελλιπές και χωρίς αντίκρισμα ,αφού μετά την αποβιομηχάνιση της χώρας και την διάλυση του πρωτογενούς τομέα δεν απορροφούνται .Και αφού δεν έχουν τι να κάνουν, καταρρακωμένα πια και απογοητευμένα οδηγούνται στην παραβατικότητα, στην κατάθλιψη, στα ναρκωτικά ,στα ψυχιατρεία, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων εξαρτημένα από ένα κινητό ,ένα υπολογιστή ,μια τηλεόραση ή ένα σκύλο να τον περιφέρουν. Μέχρι που- μερικά εξ αυτών σε απόγνωση ευρισκόμενα - καταφέρουν «φιλώντας κατουρημένες ποδιές» και αν «έχουν μπάρμπα στην Κορώνη » και πάλι κατά το λαϊκό ,μέσω της αναξιοκρατίας - είδος που ευδοκιμεί σ΄αυτό το τόπο υπηρετούμενης από το ρουσφέτι- να «τρουπώσουν» κάπου και να υποαπασχοληθούν με κάτι άσχετο με αυτό για το οποίο δαπάνησαν πολύτιμο χρόνο και χρήμα.
Θα περιορισθώ μόνο να το συγκρίνω με τα δυτικά πρότυπα εκπαίδευσης από άμεση πληροφόρηση μέλους της οικογένεια μου που τυγχάνει να τα υπηρετεί.. Σ’ αυτά είναι άγνωστες έννοιες οι διακοπές κάθε λογής. Δηλαδή αργίες , παρατεταμένες άσκοπες και ανώφελες διακοπές εορτών, σχολικές γιορτές και εκδηλώσεις εις βάρος των μαθημάτων ή πολύ περισσότερο απεργίες . Αυτές μάλιστα τις προλαμβάνει το ίδιο το σύστημα ,με το να καλοαμοίβει τους εργαζομένους του αφ’ ενός ,και αφ’ ετέρου για να έχει απαιτήσεις απ αυτούς. Βέβαια κάνοντας εδώ το συνήγορο του διαβόλου και βάσει της λαϊκής παροιμίας «νηστικό αρκούδι δεν χορεύει» ,με τι ηθικό να πάει να εργασθεί για εξακόσα ευρώ από την Γαύδο στη Ξάνθη μια νηπιαγωγός;
Κατόπι τούτων διερωτώμαι: Με τη λογική ποιάς δημοκρατίας, προόδου και προοπτικής συνεχίζουν όλες αυτές οι αδικαιολόγητες απώλειες μαθητοωρών τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και τόσων άλλων αργιών στις περισσότερες εξ αυτών εκμεταλλευόμενο ή μάλλον καπηλευόμενο θρησκευτική γιορτή; Με πια λογική εκτός την ημέρα των Χριστουγέννων ,του νέου έτους, των Φώτων και του Πάσχα οι υπόλοιπες μέρες να είναι νεκρές μάθησης και γνώσης .Με ποιά λογική η ημέρα π.χ του Αγίου Πνεύματος να είναι αργία η οποία ,ενώ προϋποτίθεται ορίστηκε για να μπορέσει ο χριστιανός να επιτελέσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα λατρεύοντας το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος εκκλησιαζόμενος , παρατηρείται οι Ιεροί Ναοί είναι άδειοι αυτή την ημέρα; Με ποιά λογική η αργία των Φώτων αν πέσει -όπως φέτος-Κυριακή να μεταφερθεί στη Δευτέρα; Γιατί οπωσδήποτε θα πρέπει να χαθεί μια εργάσιμη μέρα επειδή η γιορτή έτυχε να πέσει Κυριακή; Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο έγκειται στο γεγονός ότι, αν τολμήσει κάποιος ριζοσπάστης πολιτικός να διορθώσει το λάθος αυτό , θα σηκωθούν τα πεζοδρόμια από τις αντιδράσεις. Αν η Γερμανία συνέλληνες αναστήθηκε , ορθοπόδησε και μεγαλούργησε από τα ερείπια που της προκάλεσαν οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, σε βαθμό που σήμερα να ανταγωνίζεται την παγκόσμια οικονομία , αυτό οφείλεται σε τέσσερεις μαγικές λέξεις που αποτελούν απαρέκλητη αρχή του κάθε γερμανού πολίτη. Ήτοι Συνέπεια ,Πειθαρχία ,Εργατικότητα, Πατρίδα. Ιδού πεδίο δόξης και δράσης λαμπρό συμπολίτες μου . Δεν έχομε παρά τους μηνυθούμε και όχι μοιρολατρικά να εναποθέτουμε τις δικές μας ευθύνες για τα χάλια μας σ’αυτούς. Αν έχουν κάποιες ευθύνες παλιές και τωρινές αυτές είναι ηθικές ……..
Προς επιβεβαίωση του λόγου μου επιτρέψατε μου μια δυσάρεστη προσωπική εμπειρία από σχετική συζήτηση με ένα εκπαιδευτικό και μάλιστα συντηρητικό .Κάποια χρονιά έπεσε η γιορτή τριών Ιεραρχών Σάββατο .Δεν παρουσιάστηκε στην Εκκλησία ούτε αυτός ούτε οι μαθητές του . Δεν κρύβω ότι μου στοίχισε πολύ αυτή η συμπεριφορά και δεδομένης ευκαιρίας του είπα: Που είναι, άνθρωπέ μου, η θρησκευτική σου συνείδηση που ορίζει να εκκλησιαστείς αυτή την ημέρα. Που είναι η εθνική σου συνείδηση που ορίζει να φέρεις τα παιδιά στην Εκκλησία , αφού η Πολιτεία τους ανακήρυξε προστάτες των γραμμάτων. Και που είναι πάνω από όλα η εκπαιδευτική σου συνείδηση που επιβάλει να το κάνεις . Αποκαρδιωτική , απρόσμενη και ανερυθρίαστη ομολογώ η απάντηση που πήρα : «ας με πληρώνει το Κράτος το Σάββατο να φέρω τα παιδιά στην Εκκλησία ». Επειδή δεν συνηθίζω να χαϊδεύω αυτιά ,γιατί δεν μου το επιτρέπει ο χαρακτήρας μου ο οποίος δεν διαθέτει καμπύλες παρά μόνο γωνίες – κάτι που το έχω πληρώσει ακριβά αλλά δεν το μετανιώνω – του απάντησα :Δεν μου λες παιδί μου τα Χριστούγεννα ,το Πάσχα και το καλοκαίρι και τις άλλες αργίες που κάθεσαι και πληρώνεσαι , δεν συμψηφίζεται οικονομικά το Σάββατο; Φτάνει να σας πω ότι, όσο απάντησε σε σας που δεν ήσαστε εκεί , απάντησε και σ εμένα .
Μιας και ανέφερα αυτή την γιορτή που θα πρέπει ιδιαίτερα η συγκεκριμένη να θεωρείται η κορυφαία σχολική, φέτος τιμήθηκε με το απόγειο του μεγαλείου της βεβήλωσης ,της ύβρης, της καπηλείας, της ατίμωσης της απαξίωσης και τελικά της κατάργησης ,αφού όπως με πληροφόρησαν οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί τους είπαν -εκτελώντας διαταγές του Υπουργείου «Παιδείας» - για μένα απαιδείας- βέβαια οι άνθρωποι- «αύριο είναι αργία». Χωρίς ούτε καν να τους πουν γιατί θα είναι αργία . Ποιος σύννους σ’ αυτή την μωραμένη νοητικά, (πρόσφατη δημοσκοπική έρευνα έδειξε ότι, το 70% των ελλήνων δεν σκέπτονται ),την εκφυλισμένη ηθικά ,την παρηκμασμένη πνευματικά ,την αδιάφορη εθνικά ,την ορφανεμένη από κάθε λογής μπροστάρηδες και αφημένη στη τύχη της, ελληνική κοινωνία ,δεν διερωτήθηκε με πόνο ψυχής : «καλά ας μη εκκλησιαζόταν τα παιδιά , αφού «θα πρέπει να αποχριστιανισθούν». Γιατί όμως να μη λειτουργήσουν τα σχολεία έστω για μια ώρα και να γίνει μια σχετική εκδήλωση -ας είναι, όχι των αγίων , αφού αυτό ενοχλεί κάποιους νοσηρούς εγκεφάλους … - αλλά των προστατών των γραμμάτων και του πνεύματος , έτσι όπως τους έχει ανακηρύξει η Ελληνική Πολιτεία; Τι εξυπηρέτησε αυτή η αργία ,αφού δεν επετεύχθητε ο αντικειμενικός της σκοπός; Σε τι ωφέλησε η απώλεια μιας ακόμα εργάσιμης μέρας «στο γάμο του Καραγκιόζη» και πάλι κατά την πάλαι ποτέ στοχαζόμενη λαϊκή σοφία και όχι την απονευρωμένη σημερινή με τα κάθε λογής ηλεκτρονικά μαραφέτια ; (Παρεμπιπτόντως θα πρέπει θα αναφέρω εδώ τις γνώμες , για αυτήν την επίπτωση· προερχομένης από την κακή τους χρήση τους, στον ανθρώπινο εγκέφαλο αφ’ ενός του σοφού και θεωρητικού εμπνευστή των του αιώνα που πέρασε Α. Αιστάιν « δεν θα πρέπει να εξελιχτούν γιατί θα προκαλέσουν την ατροφία του ανθρώπινου εγκεφάλου και αφ’ ετέρου του κατασκευαστή τους πολυεφευρέτη Νίκολα Τέσλα « αν γνώριζα τι θα έβλαπτε τόσο πολύ τον ανθρώπινο εγκέφαλο θα έκοβα τα χέρια μου» ) .Ανήμερα αυτής της γιορτής ρώτησα μια μαθήτρια του Λυκείου: Χάρηκες παιδί μου ή λυπήθηκες που χάσατε δυο μέρες (την προηγούμενη πήγαν εκδρομή) μάθησης και γνώσης χωρίς λόγο; Το καημένο το παιδάκι μου απάντησε με περισσή αφέλεια : Ε! δεν με χάλασε δα και τόσο , αφού κοιμήθηκα όσο ήθελα και χάζεψα στο Face book!». Aγάπη μου, της λέω, δεν φταις εσύ για αυτή την καταστροφική για τη ζωή σου αντίληψη, αλλά το σύστημα που στην διαμόρφωσε σκόπιμα, γιατί έτσι σε θέλει. Γι’ αυτό σου συνιστώ ,γιατί σ’ αγαπώ ,να την αναθεωρήσεις πριν είναι αργά ,διαφορετικά θα θρηνήσεις επί ερειπίων…..
Σε αυτά τα εύλογα και συνάμα σπαραξικάρδια ερωτήματα σου , ευθύς αμέσως σου απαντώ συνανησυχούντα και συναντιλήπτορα φίλε μου: Θα θυμάσαι το δόγμα Κινσιγκέρ (τέως υπουργού Εξωτερικών και σήμερα προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου των ΗΠΑ) και αν δεν το θυμάσαι στο υπενθυμίζω « οι έλληνες είναι ένας δυσκολοκυβέρνητος λαός και γι αυτό θα πρέπει να του πλήξομε βαθειά τις πολιτισμικές του ρίζες .Τότε ίσως τιθασευτεί .Πρέπει δηλαδή να πατάξομε τη γλώσσα ,τη Θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματά , έτσι ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί ,να διακριθεί και να επικρατήσει» (Περιοδικό ΝΕΜΕΣΗΣ .Τεύχος 35 .2-2-1997. Όλα εκείνα δηλαδή που συνθέτουν τον Εθνικό Ιστό . Με δυο και μόνο λέξεις : Όλα εκείνα που ορίζουν την ανάδελφη ΕθΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ σου . Ε! αυτό το δόγμα έχει ταχθεί να υπηρετήσει σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα με την συγκατάθεση -με το αζημίωτο βέβαια- των εγκάθετων ηγετών σου. Αλλά μη σου κακοφανεί, και της δικής σου ανοχής ,για να μη σου πω αδιαφορίας ή και του βολέματος. Θα καταλάβεις τι εννοώ ,αν σου θέσω ένα απλό ερώτημα και με το χέρι στην καρδιά απάντησε μου: Αν σου πει ένας γνήσιος πατριώτης , οραματιστής και μεταρρυθμιστής που αγαπά την Ελλάδα ·και σε διαβεβαιώνω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι ,αλλά για να κυβερνήσουν θα πρέπει να προσκυνήσουν την παγκόσμια οικονομική δικτατορία , και αυτοί αρνούνται πεισματικά να ικανοποιήσουν -σαν άλλος Οδυσσέας- τα προκλητικά ,ψυχοφθόρα, ερωτικά θέλγητρα αυτών των σύγχρονων σειρήνων · Και αφού δεν προσκυνούν δεν μπορούν να αναρριχηθούν στην εξουσία ,αν σου πει επαναλαμβάνω « Ψήφισέ με για να αποκαταστήσω το πτοημένο γόητρο της Πατρίδας μας .Δώσε μου την ευκαιρία να την απαλλάξω από τους δυνάστες της. Βοήθησε με να διώξομε τους εκμεταλλευτές της και να τη κάνομε να μη έχει τίποτα να ζηλέψει από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ,τι θα του απαντήσεις; Θα σου πω εγώ μη κομπάζεις από το φόβο μήπως σε επιπλήξω: « ένα μεγάλο ΟΧΙ» θα του απαντήσεις .Και ευθύς αμέσως θα του θέσεις το όρο για να του απαντήσεις ναι «θα σε ψηφίσω μόνο αν μου φέρεις το στρατευμένο γιό μου από στην Αθήνα, να υπηρετήσει δίπλα στο σπίτι του» .Κάποιος συνομιλητής μου σε σχετική συζήτηση , μου είπε ξεδιάντροπα: «δεν με ενδιαφέρει αν με κυβερνά ο Κισιγκέρ ,αρκεί να μου δίνει λεφτά» .Σε διαβεβαιώνω λοιπόν αγαπητέ μου φίλε ότι, όσο σκεπτόμαστε και ενεργούμε έτσι, δε θα αλλάξει τίποτα σ΄αυτόν τον άμοιρο τόπο. Έτσι φαίνεται να ολοκληρώνεται στις μέρες μας αυτό το σατανικό σχέδιο ,προκειμένου επιτευχθεί ,ανάμεσα σε άλλα, και ο αφελληνισμός και αποχριστιανισμός των Ελλήνων.
Ακόμα με τη λογική ποιας δημοκρατίας επιτρέπεται ο ανώριμος και ανοργάνωτος ακόμα εφηβικός εγκέφαλος, εκφρασμένος μέσα από το δεκαπενταμελές, να αποφασίζει όποτε του καπνίσει να επιβάλει στο διδακτικό προσωπικό του σχολείου την απόφαση του να πάει εκδρομή και μάλιστα που ; ; ; Μα από τη σχολική αίθουσα στην αίθουσα της καφετέριας, όταν αυτή έχει εξ ορισμού εκπαιδευτικό χαρακτήρα σαν συνέχεια του μαθήματος από τη θεωρία στην πράξη ,σε ένα μουσείο ,ένα αρχαιολογικό χώρο ,ένα εργοστάσιο ,ένα θερμοκήπιο , μια στάνη , ένα αξιοθέατο κάθε λογής. Εκεί ,όπου ο δάσκαλος καλείται να διδάξει εποπτικά πια, αυτό που θεωρητικά του δίδαξε στη τάξη , όπως προβλέπουν τα δυτικά συστήματα. Συνελόντι: αν τελικά συγκεντρώσομε τις εργάσιμες ώρες του σχολικού έτους, μετά βίας θα συμπληρώσομε εξήντα και μόνο μέρες. Πώς να προοδεύσει μια χώρα με τόση σπατάλη χρήματος και χρόνου προορισμένου για μάθηση και γνώση;
Μετά από ένα τέτοιο στρεβλό, νοσηρό, λειψό, αντιπαιδαγωγικό , αποπροσανατολιστικό εκπαιδευτικό σύστημα πως να μη βρίσκεται ανάμεσα στα 180 πρώτα πανεπιστήμια του κόσμου ούτε ένα ελληνικό; (Ε.Καργάκος Εφ.ΕΣΤΙΑ 2007).Μα πώς να βρίσκεται , αφού η σύγκλητος ενός βρίσκεται στη φυλακή για υπεξαιρέσεις και άλλες είναι υπόδικοι; ( Δ.Φίλιας . Εκπομπή «ΖΟΥΚΛΑ» 20011).Πώς να βρίσκεται όταν οργιάζουν οι αντιγραφές και οι λογοκλοπές στα Α.Ε .Ι . και Τ.Ε.Ι με παράδειγμα το νωπό περιστατικό στο Πανεπιστήμιο των Πατρών που είδε το φως της δημοσιότητας; Πως να βρίσκεται , όταν οι φοιτητές κτίζουν τους καθηγητές μέσα στα γραφεία τους με τσιμεντόλιθους και οι μαθητές καίνε και ποδοπατούν την ελληνική σημαία στην πλατεία Συντάγματος, μάλιστα με τις ευλογίες των εθνοπατέρων τύπου Μ. Βαρβιτσώτη, την ώρα που μέσα στις σχολικές αίθουσες θα έπρεπε να δίνεται η μάχη για την κατάκτηση της γνώσης ;
Προλαμβάνω κάποιους των οποίων την διάθεση ίσως χαλούν οι απόψεις μου θα πουν ότι τα βλέπω μαύρα . Μα αγαπητοί μου φίλοι ,τα στοιχειοθετημένα και θεμελιωμένα σε απόψεις επιφανών και εχεφρόνων ανθρώπων και υιοθετημένα από τη λαϊκή σοφία ενίοτε , επιχειρήματα μου, δεν σας αρκούν να παραδεχθείτε, ότι δεν τα βλέπω εγώ μαύρα αλλά είναι μαύρα από μόνα τους; Εκτός αν αρνείσθε να το δεχθείτε ,γιατί αποφεύγετε να τα αντικρίσετε κατάματα φοβούμενοι την αφύπνιση της συνείδησης σας .Κάτι τέτοιο, σας βεβαιώνω ,αποτελεί το ποιό κακό σύμβουλο σας, γιατί σας κάνει αδρανείς και ευάλωτους .Αν πάλι σε κάποιους άλλους κακοφαίνονται , δεν έχω παρά να τους ζητήσω να με συγχωρέσουν, αλλά δεν μπορώ να μη τις εκθέσω ,αφού δεν αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας μου αλλά όπως διαπιστώνετε είναι στοιχειοθετημένα με ιστορικά γεγονότα, πραγματικά περιστατικά , σχετική γνώση, βιώματα και εμπειρίες .
Όσων ,όσες ευαίσθητες χορδές της συνείδησης τους έχουν απομείνει ακόμα ζωντανές και τις αγγίξουν αυτά τα από καρδιάς λόγια, τους καλώ να ξεσηκωθούν από τους καναπέδες της βολετικής μοιρολατρικής αντίληψης «δεν μπορούμε να κάνομε τίποτα » .Του αναισθητικο-φοβικού ναρκωτικού «ή αποδέχεσθε τα μνημόνια ή πεθαίνετε από την πείνα» με το οποίο μας ναρκώνουν για να μας εγχειρήσουν, όχι για να μας γιατρεύσουν αλλά για να μας θανατώσουν . Του εφησυχασμού και ωχαδελφισμού που μας απαλλάσσει από την ανάληψη ευθυνών . Και όλοι εμείς οι απλοί πολίτες πια, από όποιο μετερίζι κιαν βρισκόμαστε ,μιας οι μεγαλοσχήμονες κάθε είδους της κοινωνικής πυραμίδας μας πρόδωσαν και μας εγκατέλειψαν, να πάρομε τις τύχες της πατρίδας μας και του λαού μας στα χέρια μας .Αυτό εξ άλλου μας απαιτεί συνταγματική επιταγή δια των άρθρων 114 παλαιού Συντάγματος και 120 του τωρινού βάσει των οποίων «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον Πατριωτισμό των Ελλήνων». Πιο απλά « όταν κινδυνεύει η Δημοκρατία την προάσπιση της την αναλαμβάνει ο έλληνας πολίτης». Και τώρα κινδυνεύει και η εναπομείνασα Δημοκρατία ,και το έθνος ,και η Πατρίδα, και η Κοινωνία και η Οικογένεια και ο, τι Ιερό και Όσιο διακρίνει αυτή την ευλογημένη και επιλεγμένη από το Θεό ιερή γωνιά της Γης, για να την κάνει λίκνο του Λυτρωτικού Μηνύματός του. Αξιοποίησε το πρόσφορο γεωγραφικό της στίγμα, και χρησιμοποίησε τους «προ Χριστού χριστιανούς» σοφούς της για να τον υποψιασθούν και να τον προαναγγείλουν ( βλέπε: Σωκράτης προς Λυσία) και την τότε διεθνή και μοναδικά ενδεδειγμένη ,ελκυστική και γλυκόηχη Ελληνική Γλώσσα , για να ερμηνεύσει και να μεταφέρει σε όλο το τότε γνωστό κόσμο τα μοναδικά, πρωτόγνωρα και πρωτάκουστα μηνύματα του.
Ο Αννίβας προ των πυλών φώναζαν κάποτε οι Ρωμαίοι . «η πόλις εάλω» αναφώνησε αργότερα ξεψυχώντας ο Κ. Παλαιολόγος όταν ο Μωάμεθ ο Πορθητής άνοιξε την Κεκόπορτα. Τώρα Αγιορείτες διορατικοί μοναχοί τύπου Παϊσιου βγάζουν μια άλλη φωνή με την οποία παραγγέλνουν μέσω επισκεπτών του Αγίου Όρους: «πέστε στους ΄Ελληνες να μεταστραφούν ,γιατί τους περιμένουν πολλά σωφρονιστικά δεινά για να μετανοήσουν. Γιατί δεν θα επιτρέψει ο Θεός να καταστραφεί το λίκνο της Ορθοδοξίας ». Εξ άλλου μερικά εξ αυτών ήδη βιώνομε ,αλλά τα χειρότερα έπονται, όπως τουλάχιστον εγώ το γνωρίζω μέσα από αναδημοσιευμένες μελέτες και ανακοινώσεις κορυφαίων ανέντακτων γεω-πολιτικο-στρητηγικών-κοινωνικών αναλυτών που παρακολουθώ ,δημοσιευμένες σε διεθνή έγκριτα περιοδικά.
Απομένει ως εκ τούτου, πριν φθάσομε ως εκεί, σε μας να αποτρέψομε κάτι τέτοιο μέσω μιας ελληνοχριστιανικής αντίστασης . Προσέχτε: προς Θεού όχι με τη βία -αυτή εξυπηρετεί το σύστημα- αλλά με το λόγο ,με την πένα, με την κάθε λογής ενεργή δράση. Διαπιστώνω σε καθημερινή βάση , ότι αυτό το αναζητούν εναγώνια, αλλά περιμένουν το μπροστάρη που θα δώσει το έναυσμα , κάποιοι -όχι και λίγοι- ανησυχούντες με τα τεκταινόμενα απλοί άνθρωποι, που μου εκφράζουν τις ανησυχίες του και μάλιστα καταλογίζοντας ευθύνες στην Εκκλησία διερωτώμενοι: «που είναι επιτέλους η Εκκλησία που σε δύσκολες ώρες έβγαζε την Πατρίδα από το αδιέξοδο;» .Σ’ αυτούς, επειδή δεν συνηθίζω να χαϊδεύω τα γένια μου, απαντώ ανάλογα, αλλά δεν είναι της ώρας να αναφέρω το τι.
Μα διευκρίνιση πριν κλείσω: Επειδή κατά καιρούς παρουσιάζονται κάποιοι ,συνήθως ανώτεροι αξιωματούχοι, λαοπλάνοι , δημοκόποι, καιροσκόποι, φιλόδοξοι και ασυνεπείς ,που αποσκοπούν σε εντυπωσιασμούς ή την ικανοποίηση φθηνών φιλοδοξιών τους, και προσπαθούν μέσω του φόβου και άλλων φθηνών διλλημάτων να ποδηγετούν , να χειραγωγούν και να ελέγχουν τους αφελείς εκμεταλλευόμενοι το βάθρο που στέκονται ,θα ήθελα κατηγορηματικά να τονίσω ότι, μακριά από μένα μια τέτοια αντίληψη ή επιδίωξη .Εξ άλλου ένα απλός κληρικός σαν εμένα πως θα μπορούσε να προσδοκά κάτι τέτοιο αφού μάλιστα δεν στέκεται σε κανένα βάθρο ;Η προσπάθεια μου είναι έκφραση κραυγής αγωνίας και μόνο και ουδέν πέραν τούτου.
Συμπερασματικά πιστεύω ,ότι περίσσευε στις μέρες μας όσο ποτέ άλλοτε- αυτό εξ άλλου είχε σκοπό η με δανεικά χλιδή- η υποκρισία, ο ωχαδερφισμός, η θρησκοκαπηλεία , ο ατομισμός ,η αδιαφορία και ο εφησυχασμός πολύ περισσότερο η παραίτηση από κάθε τι, που έχει σχέση, με αξίες, μες αρχές, με ιδανικά, με ιδεώδη .Μάλιστα μπορώ να πω ,ότι κάποιοι- έστω και λίγοι- που απέμεινα να έχουν το θάρρος να τα υποστηρίζουν θεωρούνται «γραφικοί, καθυστερημένοι ,αναχρονιστικοί κ.λ.» . Αν συνεχίσομε έτσι, διαβλέπω, μέσω των όσων ανέφερα , ότι αυτά που ζήσαμε μέχρι τώρα δεν είναι τίποτα, μπροστά σε αυτά που έρχονται. Δεν απομένει παρά να αναλάβει καθένας τις ευθύνες του από όποιο μετερίζι και αν βρίσκεται ,γιατί κανείς μας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Και αλλοίμονο σε εκείνους τους ριψάσπιδες ,τους επίορκους, τους μειοδότες ,τους προδότες τους λιποτάκτες ,τους αδιάφορους που εγκατέλειψαν τις επάλξεις και επέτρεψαν στον εχθρό να αλώσει αμαχητί «την πόλιν». Ο πέλεκυς τόσο της Ιστορίας όσο και της Θείας Δίκης θα είναι βαρύς και αμείλικτος επί των τραχήλων όλων αυτών των επιλησμόνων .
ο παπα-Γιώργης είναι Πρεσβύτερος της Γ' Αρχιερατικής Περιφέρειας Νάξου, Τραγαίας -
Δρυμαλίας. Συγγραφέας κατά το πάλαι και στο ΙΕΡΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ «ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ» στο Φιλώτι Νάξου
