Αρχαία Α' Γυμνασίου - Επαναληπτικές Ασκήσεις



ΑΡΧΑΙΑ Α’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ


ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ - Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ (Ασκήσεις Γραμματικής)


Αλέξανδρος Μητσέλος – Κατερίνα Μπουκόρου



  • Α΄ και Β΄ Κλίση Ουσιαστικών
  • Το ρήμα εἰμί
  • Βαρύτονα ρήματα (λύω)
  • Αύξηση – Αναδιπλασιασμός
  • Σχηματισμός χρόνων βαρύτονων ρημάτων
  • Συνηρημένα ρήματα σε άω - ῶ, - έω - ῶ, όω - ῶ
  • Δεύτεροι χρόνοι ρημάτων
  • Σχηματισμός Αφωνόληκτων Ρημάτων
  • Σχηματισμός Ενρινόληκτων - Υγρόληκτων Ρημάτων
  • Παραθετικά επιθέτων κι επιρρημάτων
  • Αντωνυμίες
  • Γ΄ Κλίση
  • Γ΄ Κλίση
  • Β΄ Συζυγία, Συμφωνόληκτα σε - μι
  • Το ρήμα δίδωμι
  • Φωνηεντόληκτα ἵστημι, ἵημι, τίθημι
  • Δευτερόκλιτα επίθετα
  • Τριτόκλιτα επίθετα
  • Ανώμαλα επίθετα
  • Αριθμητικά
  • Κλίση μετοχών
  • Αόριστοι Β΄ Βαρύτονων Ρημάτων κατά τα - μι
  • Εἶμι, Φημί, Οἶδα
  • Ανώμαλα Ουσιαστικά
  • Συνηρημένα Ουσιαστικά Α΄ και Β΄ κλίσης
  • Αττικόκλιτα Ουσιαστικά
  • Τονισμός σύνθετων ρημάτων
  • Μέλλοντες
  • Αρχικοί Χρόνοι Βασικών Ρημάτων
  • Γραμματική Πανελλαδικών Εξετάσεων (Ημερήσια Λύκεια)
  • Ασκήσεις γραμματικής των πανελλαδικών εξετάσεων Β΄ Λυκείου
  • Ασκήσεις Επανάληψης
  • Ενεστώτας - παρατατικός ενεργητικής ή μέσης φωνής των ρημάτων α΄ και β΄ συζυγίας
  • Χρονικές Αντικαταστάσεις Βαρύτονων Ρημάτων
  • Εγκλιτικές Αντικαταστάσεις Βαρύτονων Ρημάτων
  • Χρονικές κι Εγκλιτικές Αντικαταστάσεις 



Ἀσκήσεις Γραμματικῆς Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (vol. II)



Επιμέλεια ασκήσεων: Σόνια Σιούτη

Α. Πολλὴ μὲν ἡ μεταβολή μοι γέγονεν, ὦ ἄνδρες, τελευτήσαντος Κλεωνύμου. ἐκεῖνος γὰρ ζῶν μὲν ἡμῖν κατέλειπε τὴν οὐσίαν, ἀποθανὼν δὲ κινδυνεύειν περὶ αὐτῆς πεποίηκε. καὶ τότε μὲν οὕτως ὑπ’ αὐτοῦ σωφρόνως ἐπαιδευόμεθα, ὥστ’ οὐδὲ ἀκροασόμενοι οὐδέποτ’ ἤλθομεν ἐπὶ δικαστήριον, νῦν δὲ ἀγωνιούμενοι περὶ πάντων ἥκομεν τῶν ὑπαρχόντων· οὐ γὰρ τῶν Κλεωνύμου μόνον ἀμφισβητοῦσιν ἀλλὰ καὶ τῶν πατρῴων, ὀφείλειν ἐπὶ τούτοις <ἡμᾶς> ἐκείνῳ φάσκοντες ἀργύριον. 

ΙΣΑΙΟΣ, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΛΕΩΝΥΜΟΥ ΚΛΗΡΟΥ

1) Να αντικαταστήσετε χρονικά τους υπογραμμισμένους τύπους: 

ενεστώτας 

παρατατικός 

μέλλοντας 

αόριστος 

παρακείμενος 

υπερσυντέλικος 



2) ὦ ἄνδρες: Να γράψετε τις πλάγιες πτώσεις στον ενικό και στον πληθυντικό αριθμό.


γεν.

δοτ.

αιτ.

…………………………..

γεν.

δοτ.

αιτ.



3) σωφρόνως: Να γράψετε τους άλλους βαθμούς εκεί όπου βρίσκεται ο τύπος καθώς και τα παραθετικά του αντίστοιχου επιθέτου στην ονομαστική πτώση του ενικού αριθμού στο θηλυκό γένος.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….


Β. Καίτοι, ὦ ἄνδρες, μόνοις ὑμῖν τῶν Ἑλλήνων οὐκ ἔστιν οὐδὲν τούτων περιιδεῖν. βούλομαι δὲ μικρὰ τῶν παλαιῶν ὑμῖν διελθεῖν, οἷς παραδείγμασι χρώμενοι καὶ περὶ τούτων καὶ περὶ τῶν ἄλλων βέλτιον βουλεύσεσθε. τοῦτο γὰρ ἔχει μέγιστον ἡ πόλις ὑμῶν ἀγαθόν, ὅτι τῶν καλῶν ἔργων παράδειγμα τοῖς Ἕλλησι γέγονεν· ὅσον γὰρ τῷ χρόνῳ πασῶν ἐστιν ἀρχαιοτάτη, τοσοῦτον οἱ πρόγονοι ἡμῶν τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ἀρετῇ διενηνόχασιν. 
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ, ΚΑΤΑ ΛΕΩΚΡΑΤΟΥΣ

1) ὑμῖν, οὐδέν, οἷς: Να κλίνετε τις αντωνυμίες στους δύο αριθμούς όπου βρίσκονται. 
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

2) διενηνόχασιν: Να γράψετε τους ονοματικούς τύπους του αορίστου β΄.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Γ. περὶ μὲν οὖν τοῦ μεγέθους τῆς ζημίας ἅπαντας ὑμᾶς νομίζω τὴν αὐτὴν διάνοιαν ἔχειν, καὶ οὐδένα οὕτως ὀλιγώρως διακεῖσθαι, ὅστις οἴεται δεῖν συγγνώμης τυγχάνειν ἢ μικρᾶς ζημίας ἀξίους ἡγεῖται τοὺς τῶν τοιούτων ἔργων αἰτίους· ἡγοῦμαι δέ, ὦ ἄνδρες, τοῦτό με δεῖν ἐπιδεῖξαι, ὡς ἐμοίχευεν Ἐρατοσθένης τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ ἐκείνην τε διέφθειρε καὶ τοὺς παῖδας τοὺς ἐμοὺς ᾔσχυνε καὶ ἐμὲ αὐτὸν ὕβρισεν εἰς τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν εἰσιών, καὶ οὔτε ἔχθρα ἐμοὶ καὶ ἐκείνῳ οὐδεμία ἦν πλὴν ταύτης, οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἔπραξα ταῦτα, ἵνα πλούσιος ἐκ πένητος γένωμαι, οὔτε ἄλλους κέρδους οὐδενὸς πλὴν τῆς κατὰ τοὺς νόμους τιμωρίας.
ΛΥΣΙΑΣ, ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΟΥΣ ΦΟΝΟΥ ΑΠΟΛΟΓΙΑ

Να γράψετε τους τύπους που ζητούνται:
  • τοῦ μεγέθους: τη δοτική ενικού
  • ἅπαντας: τη δοτική πληθυντικού στα άλλα γένη
  • νομίζω: το απαρέμφατο μέλλοντα σε ενεργητική και μέση φωνή
  • οἴεται: το α΄ ενικό οριστικής παρατατικού και το απαρέμφατο παθητικού αορίστου
  • μικρᾶς: τον ίδιο τύπο στον συγκριτικό βαθμό
  • ἀξίους: τους άλλους βαθμούς εκεί όπου βρίσκεται ο τύπος
  • τυγχάνειν: τους ονοματικούς τύπους του μέλλοντα και το γ΄ ενικό όλων των εγκλίσεων του  αορίστου β΄
  • Ἐρατοσθένης: τη δοτική και την κλητική
  • τὴν γυναῖκα: την κλητική ενικού και τη δοτική πληθυντικού
  • ἐμήν: το ίδιο τύπο για πολλούς κτήτορες
  • τοὺς παῖδας: την κλητική ενικού και τη δοτική πληθυντικού
  • ᾔσχυνε: το ίδιο πρόσωπο στην οριστική μέλλοντα στην ίδια φωνή
  • ταύτης: την ονομαστική στον άλλο αριθμό
  • χρημάτων: τη δοτική πληθυντικού.



Άσκήσεις γραμματικῆς ἀρχαίων ἑλληνικῶν

Άσκήσεις γραμματικῆς ἀρχαίων ἑλληνικῶν






Η επιγραφή στο ποτήρι του Νέστορα
© Guarducci, M.1987. L' Epigrafia Greca dalle Origini al tardo Impero. Istituto Poligrafico e Zecca dello Stato.Roma: Liberia delloStato.




1. Να εντοπίσετε στο κείμενο που ακολουθεί όλα τα ουσιαστικά και να γράψετε τις πλάγιες πτώσεις στον ίδιο αριθμό:

Τεθέασθε μὲν τὸν ἄνδρα μαχόμενον ὅπλοις, ὦ Νικία τε καὶ Λάχης ∙ οὗ δ’ ἕνεκα ὑμᾶς ἐκελεύσαμεν συνθεάσασθαι ἐγώ τε καὶ Μελησίας ὅδε, τότε μὲν οὐκ εἴπομεν, νῦν δ’ ἐροῦμεν. ἡγούμεθα γὰρ χρῆναι πρός γε ὑμᾶς παρρησιάζεσθαι.

Πλάτωνος Λάχης, 178a-b

2. στοχαζόμενοι, καταγελῶντες, δεδογμένα, θεραπευθέντες παρακαλοῦντες, ὄντες, συμβεβουλευκότα: Να κλίνετε τον πληθυντικό αριθμό στο θηλυκό γένος των παραπάνω μετοχών.

3. Να γράψετε τα παραθετικά των επιθέτων και των επιρρημάτων που ακολουθούν: ὀλίγῳ, κακῶς, τοὺς ἀκλεεῖς (αρσ.), νέῳ, σφοδρούς, ἄνω, δίκαιον (αρσ.), ὀρθῶς.

4. Να γράψετε το θηλυκό γένος των επιθέτων που ακολουθούν, στην ίδια πτώση και στον ίδιο αριθμό: ὁ μικρός, τοὺς μόνους, τὸν κοινωνόν, ὁ σφοδρός, τῷ παλαιῷ (αρσ.)

5. Να γράψετε το ίδιο πρόσωπο στις άλλες εγκλίσεις για καθέναν από τους παρακάτω ρηματικούς τύπους: διοικεῖται, ἐνῆσθα, ἀφίκετο, εἷλεν, ἐξέπληττε, διακωλύει, ἴσμεν, φαίνωνται, εὑρίσκεις.

6. Να εντοπίσετε στο κείμενο που ακολουθεί όλες τις αντωνυμίες, να τις αναγνωρίσετε ως προς το είδος και να τις κλίνετε στον ενικό και στον πληθυντικό αριθμό :

Ἔστι ταῦτα, ὦ Μέγιλλε∙ πρὸς γὰρ σὲ τὰ ἐν τῷ τότε χρόνῳ γενόμενα, κοινωνὸν τῇ τῶν πατέρων γεγονότα φύσει, δίκαιον λέγειν. ἐπισκόπει μὴν καὶ σὺ καὶ Κλεινίας εἴ τι πρὸς τὴν νομοθεσίαν προσήκοντα λέγομεν οὐ γὰρ μύθων ἕνεκα διεξέρχομαι, οὗ λέγω δ’ ἕνεκα.

Πλάτωνος Νόμοι, 699c


Επιμέλεια: Σόνια Σιούτη





Σχηματισμός Μετοχῶν και Ἀπαρεμφάτων Μ.Φ Βαρύτονων Ρημάτων


Τσιπλάκη Ελένη







Διδακτικός στόχος: Να εξοικειωθούν οι μαθητές με το σχηματισμό των μετοχών και των απαρεμφάτων μ.φ βαρύτονων ρημάτων και να αντιληφθούν ότι οι μετοχές στη μέση φωνή κλίνονται, όπως τα δευτερόκλιτα επίθετα.




Ἡ Ἀττική Δευτέρα Κλίσις





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Tα ουσιαστικά

 


Εις την Β’ Κλίσιν υπάγονται τα εις –ως αρσενικά και θηλυκά και τα εις –ων ουδέτερα, ουσιαστικά και επίθετα, τα οποία εις όλας τας πτώσεις φυλάττουσι το –ω-, εις το οποίον και υπογράφουσι το –ι-, οσάκις κατά τον κοινόν σχηματισμόν τούτο ή προσγράφεται ή υπογράφεται.



Πίνακες ρηματικών τύπων / καταλήξεων της Αρχαίας Ελληνικής


John J. Bodoh



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν









Τὸ ἀπρόσωπο χρή





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




Τὸ ἀπρόσωπο χρή

Ἄλλα ῥήματα ποὺ κλίνονται ὁλικὰ ἤ μερικὰ κατὰ τὰ ῥήματα σὲ -μι μὲ διάφορες ἀνωμαλίες εἶναι:

  1. Τὸ ἀπρόσωπο εἵμαρται(=εἶναι πεπρωμένο), πρκ. τοῦ ποιητ. ρ. μείρομαι(=παίρνω το μέρος ποὺ μοῦ ἀνήκει).
  2. Τὸ ἀπρόσωπο πέπρωται(=εἶναι πεπρωμένο).
  3. Τὸ ἀπρόσωπο χρή(=εἶναι ἀνάγκη, πρέπει).




Σχηματισμὸς τῶν ἐγκλίσεων καὶ τῶν χρόνων τῶν ῥημάτων




ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





1. Συζυγία τῶν εἰς -ω ῥημάτων

 
῾Η συζυγία τῶν εἰς - ω ῥημάτων περιλαμβάνει:
1) ῥήματα βαρύτονα , ἤτοι ῥήματα, τὰ ὁποῖα λήγουν εἰς -ω ἄτονον: λύω, πείθω ˙
2) ῥήματα συνῃρημέναπερισπώμενα , ἤτοι ῥήματα, τὰ ὁποῖα λήγουν εἰς - ω περισπώμενον: τιμῶ, ποιῶ




Αἱ ἀντωνυμίαι τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς (ΘΕΩΡΙΑ)




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



Ἀντωνυμίαι λέγονται αἱ λέξεις, αἱ ὁποῖαι λαμβάνονται εἰς τὸν λόγον ἀντὶ ὀνομάτων οὐσιαστικῶν ἢ ἐπιθέτων : ἐκείνος γράφει (π,χ. ὁ Πλάτων) - τοιοῦτος ἦν Ἀριστείδης (δηλ. δίκαιος). 



Αὐτοπαθεῖς ἀντωνυμίαι τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




Αὐτοπαθεῖς ἀντωνυμίαι λέγονται ἐκεῖναι, αἱ ὁποῖαι λαμβάνονται ἐπὶ αὐτοπαθείας, ἤτοι ὅταν δηλοῦται ὅτι ἕν καὶ τὸ αὐτὸ πρόσωπον ἐνεργεῖ συγχρόνως καὶ πάσχει : γνῶθι σαυτὸν (= γνώρισε σὺ τὸν ἐαυτόν σου ).




Ἡ Α’ Κλίσις τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς

Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης
(ΜΕΡΟΣ Ε')





ὑπό
Γεωργίου Γενναδίου
 
ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Η πρώτη κλίση στα αρχαία ελληνικά περιλαμβάνει ονόματα αρσενικά και θηλυκά. Δεν περιλαμβάνει ουδέτερα 



ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ: διαίρεση και στοιχεῖα τῶν μερῶν τοῦ λόγου

Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης 
(ΜΕΡΟΣ Δ')

ὑπό

Γεωργίου Γενναδίου *

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
  

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Τα Μέρη του λόγου διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες στα "κλιτά" μέρη του λόγου και στα "άκλιτα" μέρη του λόγου.
Άκλιτα μέρη είναι τα τέσσερα τελευταία δηλαδή η πρόθεση, το επίρρημα, ο σύνδεσμος και το επιφώνημα. Λέγονται άκλιτα επειδή αυτά δεν κλίνονται, δηλαδή σε αντίθεση των έξι πρώτων, στο λόγο διατηρούν πάντα την ίδια μορφή, (π.χ. μπράβο!, εδώ, εκεί, κάτω, για, και, κ.λπ.).
Σημειώνεται ότι καθένα από τα παραπάνω μέρη του λόγου διακρίνεται και σε επιμέρους κατηγορίες ή είδη. Επίσης θα μπορούσαμε να τονίσουμε το ότι υπάρχει η (κλιτή) και (άκλιτη) Μετοχή



Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης: Τα Πάθη τῶν Φθόγγων (ΜΕΡΟΣ Γ')




Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης




ὑπό
Γεωργίου Γενναδίου *

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



ΦΘΟΓΓΙΚΑ ΠΑΘΗ

Οι λέξεις δε μένουν πάντοτε αμετάβλητες, όπως σχηματίστηκαν εξαρχής. Συχνά αλλάζουν μορφή, γιατί οι φθόγγοι τους χάνονται ή συγχωνεύονται ή με οποιονδήποτε τρόπο μεταβάλλονται (πβ. τα νεοελλ.: ημέρα - μέρα, από αυτού - απ' αυτού· λέγω - λέω· το έφερα - το 'φερα· φωνάξετε - φωνάξτε - φωνάχτε κτλ.).
Οι διάφορες αποβολές, συγχωνεύσεις και κάθε είδους μεταβολές των φθόγγων λέγονται φθογγικά πάθη.



Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης: Τόνοι, κανόνες τονισμοῦ, ἒγκλισις τόνου, πνεύματα, σημεῖα τοῦ λόγου (ΜΕΡΟΣ Β')




ὑπό
Γεωργίου Γενναδίου *

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Τί εἶναι οἱ τόνοι καὶ τὰ πνεύματα;


Ἔχουμε τρεῖς τόνους: τὴν ὀξεία (μὲ κλίση πρὸς τὰ δεξιά: ʹ «τό»), τὴν βαρεία (μὲ κλίση πρὸς τὰ ἀριστερά: ` «τ»), τὴν περισπωμένη (πού, ἀνάλογα μὲ τὴν γραμματοσειρά, ἄλλοτε γράφεται σὰν μουστάκι, ἄλλοτε σὰν τόξο, ἄλλοτε σὰν ὁριζόντια γραμμούλα: ῀ «τν»).
Ἔχουμε δύο πνεύματα: τὴν ψιλὴ (δεξὶ φεγγαράκι: ᾿ «δῶ») καὶ τὴν δασεία (ἀριστερὸ φεγγαράκι: ῾ «»).
Κάθε λέξη ποὺ ἀρχίζει μὲ φωνῆεν (α, ε, η, ι, ο, υ, ω) παίρνει ὁπωσδήποτε πνεῦμα στὸ φωνῆεν αὐτό: «πό, γώ, , στός, , γεία, ς».



Γραμματική τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης: τα φωνήεντα, τα σύμφωνα, αἱ δίφθογγοι (ΜΕΡΟΣ Α')





ὑπό
Γεωργίου Γενναδίου*

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Το ελληνικό αλφάβητο είναι το αλφαβητικό σύστημα γραφής που χρησιμοποιείται για τη γραφή της ελληνικής γλώσσας, από τον 8ο αιώνα π.Χ. Προέρχεται από το φοινικικό αλφάβητο και με τη σειρά του έγινε ο πρόγονος πολυάριθμων συστημάτων γραφής της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανόμενης της λατινικής και της κυριλλικής γραφής. Επιπλέον, χρησιμοποιείται ως πηγή τεχνικών συμβόλων για χρήση σε διάφορες επιστήμες.



Ὅλη ἡ θεωρία για τον Ἀόριστο Β' τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς



τῆς
Αλεξάνδρας Μπογατσά 

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


 
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

  1. Παράδειγμα σχηματισμού ενεργητικού και μέσου αορίστου Β΄
  2. Κανόνες τονισμού
  3. Πίνακας ενδεικτικού σχηματισμού του αορίστου β΄ ορισμένων εύχρηστων ρημάτων
  4. Πίνακας των συνηθέστερων ρημάτων της Α΄ συζυγίας με ενεργητικό και μέσο αόριστο β΄



Ελληνική Γραμματική της Αττικής Πεζογραφικής Διαλέκτου



Προς χρήσιν
των ελληνικών σχολείων και γυμνασίων


Γεωργίου Δ. Ζηκίδου
Τυπ. Κωνσταντινίδη, Εν Αθήναις




Ο Γεώργιος Ζηκίδης καταγόταν από τη Βίτσα. Απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων. Το 1890 αναγορεύτηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής φιλόλογος και Σχολάρχηςεπί εικοσιπέντε χρόνια σε πολλά σχολεία της Ηπείρου και της Μακεδονίας. Έγραψε πολλά λαογραφικά και γραμματικά έργα. Ήταν πολυγραφότατος συγγραφέας.



Ἀνώμαλα ῥήματα κατά τὸν σχηματισμὸν ἢ τὴν σημασίαν τῶν χρόνων τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Α΄) .

Πλείστων ῥημάτων τὸ ῥηματικὸν θέμα μεταβάλλεται ποικιλοτρόπως κατὰ τὸν σχηματισμὸν τῶν διαφόρων χρόνων αὐτῶν, Οὕτω μερικῶν ῥημάτων



Αὔξησις καὶ ἀναδιπλασιασμὸς εἰς τήν ἀρχαίαν ἑλληνικήν





ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ


 
Αὔξησις καὶ ἀναδιπλασιασμὸς

1. Αὔξησις

§ 185. Οἱ παραγόμενοι χρόνοι τῶν ῥημάτων εἰς τὴν ὁριστικὴν ἔχουν αὔξησιν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ θέματος, ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἕκαστος ἐξ αὐτῶν σχηματίζεται. ῾Η αὔξησις δηλοῖ τὸ παρελθόν, εἶναι δὲ δύο εἰδῶν, συλλαβικὴ καὶ χρονική .