της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
Θα προσπαθήσω μέσα από αυτό το άρθρο να σας πείσω πως η μάθηση είναι η πιο ευχάριστη δραστηριότητα που μπορεί να έχει κανείς. Η γνώση που αποκτά κανείς μαθαίνοντας έχει μια ξεχωριστή ιδιότητα: μπορεί να διαδοθεί. Η διάδοση της γνώσης έχει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα: μπορεί να πολλαπλασιαστεί και να ανατροφοδοτηθεί. Δηλαδή, συζητώντας την γνώση με τον κάθε άνθρωπο δίνεται η ευκαιρία να γίνει αυτή η γνώση αντιληπτή με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και κάθε τέτοια αντιληπτική ματιά να εξελίξει την ίδια την μάθηση. Η γνώση μπορεί να διανθιστεί με καινούργιες ιδέες και να συνδυαστεί με άλλη γνώση. Άλλωστε η σύγχρονη τάση στην έρευνα είναι η διεπιστημονικότητα. Η τάση δηλαδή να συνδυάζονται ξεχωριστές επιστήμες μεταξύ τους.
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον να θέλει να μάθει; Το πιο σημαντικό στοιχείο που παρακινεί τον μαθητή να μάθει είναι το ενδιαφέρον του για το αντικείμενο μάθησης. Αν δεν μας ενδιαφέρει κάτι, πολύ απλά δεν μπορούμε να το μάθουμε. Τι γίνεται όμως όταν κάποιο γνωστικό αντικείμενο δεν μας ενδιαφέρει; Για να μπορούμε να μάθουμε ένα γνωστικό αντικείμενο θα πρέπει να το κάνουμε να μας ενδιαφέρει. Πώς γίνεται αυτό; Ίσως να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση ο αναστοχασμός του κατά πόσον είναι χρήσιμο αυτό το γνωστικό αντικείμενο. Αν κάποιο γνωστικό αντικείμενο θα μας χρησιμεύσει στη ζωή μας (υλικά και πνευματικά) τότε είναι προς όφελος μας να δείξουμε ενδιαφέρον για αυτό.
Αν θεωρήσουμε πως κάποιο γνωστικό αντικείμενο δεν μας είναι χρήσιμο και κατά συνέπεια ούτε ενδιαφέρον τότε ίσως βοηθήσει αν το αντιμετωπίσουμε σαν μια πρόκληση του τύπου: Πώς μπορώ να κάνω ένα γνωστικό αντικείμενο που δεν μου είναι χρήσιμο, χρήσιμο! Αν και θεωρώ πώς ό,τι μάθει κανείς είναι χρήσιμο! Αν κατορθώσει κανείς να αποδώσει χρησιμότητα σε κάποιο γνωστικό αντικείμενο τότε θα βρει τον τρόπο να του είναι και ενδιαφέρον. Αν δε αγαπήσει αυτό που του είναι χρήσιμο και ενδιαφέρον τότε θα διαπρέψει σε αυτό!
Το αν σε κάποιον αρέσει να μαθαίνει ή όχι εξαρτάται και από την γνωριμία που είχε με τη μάθηση. Ο άνθρωπος που διδάσκει συνήθως μας μαθαίνει τον τρόπο που μαθαίνουμε. Ακόμη αποφασίζει τι θα μάθουμε. Είναι αυτός που ορίζει τους κανόνες της τάξης αλλά και αυτός που αξιολογεί τι μάθαμε. Με αυτήν την οπτική γωνία καλός μαθητής είναι όποιος καταφέρει να αποδώσει καλά στην αξιολόγηση που θα κάνει ο εκπαιδευτικός. Άρα καλός μαθητής με αυτή την έννοια είναι όποιος καταφέρει να καταλάβει τον τρόπο εκμάθησης που προτείνει ο εκπαιδευτικός και βάση αυτού του τρόπου να δείξει ότι γνωρίζει αυτά που ο εκπαιδευτικός θεωρεί σημαντικό να γνωρίζει ως μαθητής.
Ένας ακόμη σημαντικός λόγος που κάνει ορισμένους μαθητές να μην θέλουν να μάθουν είναι οι βαθμοί.
Ωστόσο ο Άινσταιν έλεγε: Στη ζωή δεν μετράνε όλα όσα μπορούν να μετρηθούν και δεν μπορούν να μετρηθούν όλα όσα μετράνε. Τα πάντα είναι σχετικά και υποκειμενικά πολλές φορές! Οι βαθμοί είναι μια ένδειξη αυτών που γνωρίζεις και αυτά που γνωρίζεις δεν μπορούν να αξιολογηθούν μόνο με ένα βαθμό. Επίσης αυτός ο βαθμός πολλές φορές μπορεί να μην είναι ενδεικτικος για το αν αυτά που έγραψες τα γνωρίζεις ουσιαστικά. Το αν κανείς γνωρίζει κάτι μπορεί να μην μπορεί να αποτυπωθεί τη συγκεκριμένη ώρα και μέρα εξέτασης του μαθήματος. Γι'αυτό το λόγο ένας ή δύο οι πολλοί «κακοί» βαθμοί δεν σηματοδοτούν ότι δεν κάνετε για μαθητές!
Άρα καταλήγουμε στο ότι αν κάποιο γνωστικό αντικείμενο είναι ενδιαφέρον για εσάς και χρήσιμο τότε αυτό το αντικείμενο θα το μάθετε με ευχαρίστηση και αυτή η ενέργεια που θα δοθεί στη μάθηση θα σας ανταμείψει με ένα καλό ενδεικτικά βαθμό! Μαθαίνουμε ό,τι αγαπάμε! Αγαπάμε ό,τι μαθαίνουμε! Η μάθηση είναι μια υπέροχη διαδρομή προς τη γνώση και η γνώση είναι η δύναμη για μια επιτυχημένη ζωή!
Θα προσπαθήσω μέσα από αυτό το άρθρο να σας πείσω πως η μάθηση είναι η πιο ευχάριστη δραστηριότητα που μπορεί να έχει κανείς. Η γνώση που αποκτά κανείς μαθαίνοντας έχει μια ξεχωριστή ιδιότητα: μπορεί να διαδοθεί. Η διάδοση της γνώσης έχει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα: μπορεί να πολλαπλασιαστεί και να ανατροφοδοτηθεί. Δηλαδή, συζητώντας την γνώση με τον κάθε άνθρωπο δίνεται η ευκαιρία να γίνει αυτή η γνώση αντιληπτή με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και κάθε τέτοια αντιληπτική ματιά να εξελίξει την ίδια την μάθηση. Η γνώση μπορεί να διανθιστεί με καινούργιες ιδέες και να συνδυαστεί με άλλη γνώση. Άλλωστε η σύγχρονη τάση στην έρευνα είναι η διεπιστημονικότητα. Η τάση δηλαδή να συνδυάζονται ξεχωριστές επιστήμες μεταξύ τους.
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον να θέλει να μάθει; Το πιο σημαντικό στοιχείο που παρακινεί τον μαθητή να μάθει είναι το ενδιαφέρον του για το αντικείμενο μάθησης. Αν δεν μας ενδιαφέρει κάτι, πολύ απλά δεν μπορούμε να το μάθουμε. Τι γίνεται όμως όταν κάποιο γνωστικό αντικείμενο δεν μας ενδιαφέρει; Για να μπορούμε να μάθουμε ένα γνωστικό αντικείμενο θα πρέπει να το κάνουμε να μας ενδιαφέρει. Πώς γίνεται αυτό; Ίσως να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση ο αναστοχασμός του κατά πόσον είναι χρήσιμο αυτό το γνωστικό αντικείμενο. Αν κάποιο γνωστικό αντικείμενο θα μας χρησιμεύσει στη ζωή μας (υλικά και πνευματικά) τότε είναι προς όφελος μας να δείξουμε ενδιαφέρον για αυτό.
Αν θεωρήσουμε πως κάποιο γνωστικό αντικείμενο δεν μας είναι χρήσιμο και κατά συνέπεια ούτε ενδιαφέρον τότε ίσως βοηθήσει αν το αντιμετωπίσουμε σαν μια πρόκληση του τύπου: Πώς μπορώ να κάνω ένα γνωστικό αντικείμενο που δεν μου είναι χρήσιμο, χρήσιμο! Αν και θεωρώ πώς ό,τι μάθει κανείς είναι χρήσιμο! Αν κατορθώσει κανείς να αποδώσει χρησιμότητα σε κάποιο γνωστικό αντικείμενο τότε θα βρει τον τρόπο να του είναι και ενδιαφέρον. Αν δε αγαπήσει αυτό που του είναι χρήσιμο και ενδιαφέρον τότε θα διαπρέψει σε αυτό!
Το αν σε κάποιον αρέσει να μαθαίνει ή όχι εξαρτάται και από την γνωριμία που είχε με τη μάθηση. Ο άνθρωπος που διδάσκει συνήθως μας μαθαίνει τον τρόπο που μαθαίνουμε. Ακόμη αποφασίζει τι θα μάθουμε. Είναι αυτός που ορίζει τους κανόνες της τάξης αλλά και αυτός που αξιολογεί τι μάθαμε. Με αυτήν την οπτική γωνία καλός μαθητής είναι όποιος καταφέρει να αποδώσει καλά στην αξιολόγηση που θα κάνει ο εκπαιδευτικός. Άρα καλός μαθητής με αυτή την έννοια είναι όποιος καταφέρει να καταλάβει τον τρόπο εκμάθησης που προτείνει ο εκπαιδευτικός και βάση αυτού του τρόπου να δείξει ότι γνωρίζει αυτά που ο εκπαιδευτικός θεωρεί σημαντικό να γνωρίζει ως μαθητής.
Ένας ακόμη σημαντικός λόγος που κάνει ορισμένους μαθητές να μην θέλουν να μάθουν είναι οι βαθμοί.
Ωστόσο ο Άινσταιν έλεγε: Στη ζωή δεν μετράνε όλα όσα μπορούν να μετρηθούν και δεν μπορούν να μετρηθούν όλα όσα μετράνε. Τα πάντα είναι σχετικά και υποκειμενικά πολλές φορές! Οι βαθμοί είναι μια ένδειξη αυτών που γνωρίζεις και αυτά που γνωρίζεις δεν μπορούν να αξιολογηθούν μόνο με ένα βαθμό. Επίσης αυτός ο βαθμός πολλές φορές μπορεί να μην είναι ενδεικτικος για το αν αυτά που έγραψες τα γνωρίζεις ουσιαστικά. Το αν κανείς γνωρίζει κάτι μπορεί να μην μπορεί να αποτυπωθεί τη συγκεκριμένη ώρα και μέρα εξέτασης του μαθήματος. Γι'αυτό το λόγο ένας ή δύο οι πολλοί «κακοί» βαθμοί δεν σηματοδοτούν ότι δεν κάνετε για μαθητές!
Άρα καταλήγουμε στο ότι αν κάποιο γνωστικό αντικείμενο είναι ενδιαφέρον για εσάς και χρήσιμο τότε αυτό το αντικείμενο θα το μάθετε με ευχαρίστηση και αυτή η ενέργεια που θα δοθεί στη μάθηση θα σας ανταμείψει με ένα καλό ενδεικτικά βαθμό! Μαθαίνουμε ό,τι αγαπάμε! Αγαπάμε ό,τι μαθαίνουμε! Η μάθηση είναι μια υπέροχη διαδρομή προς τη γνώση και η γνώση είναι η δύναμη για μια επιτυχημένη ζωή!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου