ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΟ: ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΠΑΖΛ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ





ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ




     Η έννοια της γονεϊκότητας αφορά ένα σύστημα πεποιθήσεων, στάσεων, αλλά και πρακτικών συμπεριφοράς. Συνδέεται άμεσα με τον τρόπο που οι γονείς αντιλαμβάνονται και ανταποκρίνονται στις ανάγκες των παιδιών τους, το πώς εκφράζουν συναισθήματα, το πώς λειτουργούν οι ίδιοι ως εκπαιδευτές συμπεριφορών και δράσεων, αλλά και το ποιες στρατηγικές ελέγχου συμπεριφορών χρησιμοποιούν. Η οικογένεια μεταδίδει, λοιπόν, τον πολιτισμό, την μόρφωση, τη γλώσσα, διαμορφώνει τη συμπεριφορά, αναπτύσσει ψυχικούς και κοινωνικούς δεσμούς.

       Αυτό το σύστημα επηρεάζει κατά γενική ομολογία τον τρόπο που οι γονείς εμπλέκονται στη σχολική καθημερινότητα των παιδιών τους. Η στάση της οικογένειας απέναντι στο σχολείο, όπως και οι συνεργατικές σχέσεις που αναπτύσσουν με τους εκπαιδευτικούς συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση των μαθησιακών επιδόσεων των μαθητών.

Βιβλιογραφικά διαπιστώνεται ότι η αποτελεσματική γονεϊκή εμπλοκή συνδέεται με:

  • την αύξηση του ενδιαφέροντος από τους μαθητές για μάθηση,
  • τη θετική σχολική επίδοση,
  • την ομαλή κοινωνικο-συναισθηματική ανάπτυξη και διαμόρφωση υγιών προτύπων συμπεριφοράς,
  • τα μικρότερα ποσοστά σχολικής διαρροής,
  • την επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία,
  • τη δημιουργία υψηλότερων προσδοκιών για τον εαυτό τους,
  • την καλύτερη αντιμετώπιση ακαδημαϊκών δυσκολιών.

       Πώς μπορούν οι γονείς να εμπλέκονται, όμως, με τρόπο εποικοδομητικό και αποτελεσματικό στη μαθησιακή πορεία του παιδιού τους;

      Αρχικά, είναι πολύ σημαντικό τόσο η οικογένεια όσο και η εκπαιδευτική κοινότητα να κατανοούν την αξία της συνεργασίας, αλλά και να εργάζονται επί ίσοις όροις για τη δημιουργία κλίματος σεβασμού και εμπιστοσύνης με κοινό στόχο το όφελος του/ της μαθήτριας. Η συχνή και ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ τους συμβάλλει σε αυτό το σκοπό, όπως και ο από κοινού σχεδιασμός προγραμμάτων που εστιάζουν στην ενίσχυση της γονεϊκής συμμετοχής στη σχολική ζωή των παιδιών και φυσικά η εφαρμογή αυτών στην εκπαιδευτική πραγματικότητα. Τέτοια προγράμματα μπορεί να είναι η συμμετοχή των γονέων στις υλικοτεχνικές δομές της σχολικής μονάδας, στις γιορτές, στις εκδρομές ή ακόμα και στη διαμόρφωση ευέλικτων διαθεματικών μαθησιακών εμπειριών.

    Βέβαια, σήμερα η συμμετοχή των γονέων φαίνεται να είναι πιο έντονη στην προσχολική και πρωτοσχολική ηλικία των παιδιών, ενώ αργότερα περιορίζεται στην παρακολούθηση των εργασιών που πρέπει να ετοιμαστούν στο σπίτι. Επίσης, η αγχώδης καθημερινότητα των γονέων λειτουργεί ανασταλτικά για τη δημιουργία συνεργατικών σχέσεων ανάμεσα στους ίδιους και τους εκπαιδευτικούς. Άλλα εμπόδια προκύπτουν, ακόμα, και από τη διαφορετική πολιτισμική και εκπαιδευτική ταυτότητα της οικογένειας, αλλά και την έλλειψη αμφότερης εμπιστοσύνης. Οι εκπαιδευτικοί, από την άλλη, συχνά έρχονται αντιμέτωποι με αδιάφορους ή με υπερβολικά παρεμβατικούς γονείς, με αποτέλεσμα να μην επιθυμούν την ανάπτυξη της μεταξύ τους συνεργασίας. Το στοίχημα είναι, λοιπόν, να διαμορφωθεί σταδιακά μία ουσιώδης σχέση, ώστε να γκρεμιστούν αυτά τα εμπόδια και να λειτουργήσουν όλοι προς όφελος των παιδιών, κάτι που είναι στο χέρι και των δύο και εξαρτάται από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το ρόλο τους κάθε φορά.

      Οικογένεια και εκπαιδευτικοί, λοιπόν, αποτελούν τα βασικά πρότυπα προς μίμηση για τα παιδιά. Επομένως, η δημιουργία και διατήρηση -και από τα δύο μέλη- όσο το δυνατόν πιο ισχυρών δεσμών ενισχύει την ολιστική ανάπτυξη των τελευταίων, ενώ οδηγεί στη δημιουργία θετικής εικόνας εκ μέρους τους για το σχολείο εν γένει. 




Ο φαύλος κύκλος της κοινωνικής φοβίας


της 
Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Βασικό χαρακτηριστικό των ατόμων με κοινωνική φοβία είναι ο έντονος φόβος κριτικής και ταπείνωσης. Ο φόβος αυτός μπορεί να έχει δημιουργηθεί είτε μέσω ενός τραυματικού γεγονότος είτε μέσω μιας διαδικασίας μάθησης από ένα πρότυπο. Το άτομο που υποφέρει από κοινωνική φοβία αισθάνεται ότι στις κοινωνικές του συναναστροφές να αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής, θεωρεί ότι οι γύρω του τον παρατηρούν και τον σχολιάζουν με αρνητισμό γεγονός που του προκαλεί άγχος και ντροπή.


Ο Σοφιστής Υιός του Τιτάνος Ιαπετού


τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
M.Sc Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ὑπ. Δρος(D.ph) Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
 
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Αφού ο Ζεύς ενίκησε τους εχθρούς του και απεκατέστησεν την βασιλείαν αυτού, απεφάσισε να εξολοθρεύση τους θνητούς και να πλάση άλλο γένος.

Ο Προμηθεύς όμως, ο υιός του τιτάνος Ιαπετού και της Κλυμένης θυγατρός του Ωκεανού, θέλων να γείνη όμοιος προς τον Δία, αφού τον απέτρεψε της βουλής ταύτης, έπλασεν εκ πηλού της γής άνθρωπον, άγαλμα δηλαδή άψυχον και έχον ανάγκην της πνοής της ζωής. Η Αθηνά θαυμάσασα την ωραιότητα του πλάσματος τούτου ηθέλησε να συντελέση εις την εντέλειαν αυτού. Όθεν μετήνεγκε τον Προμηθέα εις τον Ουρανόν, ένθα ούτος παρατηρήσας ότι πάντα τα σώματα εμψυχούνται υπό πυρός τινός ζωογόνου έκλεψεν έναν σπινθήρα εκ του άρματος του Ηλίου και το έκρυψεν εις νάρθηκαν τινά.


Κασσάνδρα: Η Τραγική Φιγούρα μιας Διορατικής αλλά μη Πειστικής Τρωάδας


Του Στέφανου Αλιφιεράκη


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Η Κασσάνδρα ή αλλιώς Αλεξάνδρα, ήταν η ομορφότερη από τις κόρες του βασιλιά της Τροίας, του Πριάμου και της Εκάβης. "Πριάμοιο θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην Κασσάνδρην". Πρόκειται για άλλη μια μυθική τραγική μορφή, που η ομορφιά της δεν είναι πηγή χαράς αλλά αντιθέτως, επισφραγίζει την τραγική της μοίρα. Ποια είναι όμως τα στοιχεία εκείνα που την καθιστούν τραγικό πρόσωπο;


Πλάτων Πολιτεία 343a1-348b10


της Ιωάννας Φάφκα



Ο Θρασύμαχος, ο τρίτος κατά σειρά συνομιλητής του Σωκράτη, προέρχεται από τον χώρο της σοφιστικής, για τον οποίο πληροφορίες μπορούμε να αντλήσουμε κυρίως από τους πλατωνικούς διαλόγους, καθώς σχεδόν όλα τα έργα των σοφιστών έχουν χαθεί. Η αρνητική χροιά που πήρε η λέξη «σοφιστής», μια σημασία που δεν πρέπει να ήταν καθιερωμένη[1], προκύπτει από τα πλατωνικά έργα, τα οποία αποσκοπούν στην ανάδειξη της μοναδικότητας του Σωκράτη. Η πλατωνική πολεμική προβάλλει με αρνητικό τρόπο δύο γνωρίσματα των σοφιστών. Ο σοφιστής δεν έχει σταθερό τόπο και σπίτι, είναι περιφερόμενος άπατρις. Επιπλέον, διδάσκει έναντι αμοιβής, είναι «έμμισθος θηρευτής νέων και πλουσίων» (Πλάτων, Σοφιστής 231d, 223b). Ωστόσο, αξίζει να επισημανθεί το γεγονός ότι ο Πλάτωνας δεν υπήρξε σε όλους τους διαλόγους του το ίδιο επικριτικός απέναντι στους εκπροσώπους της σοφιστικής (π.χ. Πρωταγόρας). Για τον Θρασύμαχο γνωρίζουμε ότι καταγόταν από την Χαλκηδόνα και δέχτηκε να μετάσχει στη συζήτηση, αφού του υποσχέθηκαν αμοιβή (337d6-9). Από μεταγενέστερες πηγές πληροφορούμαστε ότι ο θάνατός του, ο θάνατος ενός «σοφού ανθρώπου», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, προκάλεσε την θλίψη σε μεγάλη μερίδα Αθηναίων.


ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΜΕ 'Η ΧΩΡΙΣ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ


ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΜΕ 'Η ΧΩΡΙΣ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ: 
Πώς διαχειρίζεται ο εκπαιδευτικός το παιδί με ΔΕΠ-Υ


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου




Η ΔΕΠ-Υ προκαλεί επιπτώσεις σε πολλά πλαίσια της ζωής του παιδιού όπως στην κοινωνικοποίηση και τις ενδοσχολικές σχέσεις, στον τρόπο μάθησης και στις μαθησιακές επιδόσεις καθώς και στην αυτοαντίληψη του παιδιού.

Η έγκαιρη διάγνωση και η πολυεπίπεδη παρέμβαση είναι καθοριστικές για την αποφυγή ακραίων μορφών συμπεριφοράς και δευτερογενών προβλημάτων. Η αντιμετώπιση της ΔΕΠ-Υ γίνεται μέσω εξατομικευμένου θεραπευτικού προγράμματος που καταρτίζεται από διεπιστημονική ομάδα. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται η συνεργασία και η κατανόηση τόσο γονέων όσο και σχολείου για την αντιμετώπισή της.


"ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ...!!"

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

       

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



          Σήμερα είναι η γιορτή της μητέρας, και για αυτό αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τη συνέντευξη που πήρα από μια μητέρα, η οποία είναι ξεχωριστή για πολλούς λόγους και πάνω από όλα είναι η πιο ξεχωριστή γυναίκα για τα παιδιά της!!

          Θα ήθελα, λοιπόν, θερμά να ευχαριστήσω τη Χρυσάνθη Σχοιναράκη, Νηπιαγωγό, Δασκάλα Νοηματικής Γλώσσας, για το χρόνο που μου αφιέρωσε αλλά και την εμπιστοσύνη της προς το πρόσωπό μου ώστε να μοιραστώ δημόσια πολλά από αυτά που συζητήσαμε μαζί. Φυσικά την ευχαριστώ και για τη διάθεση του χώρου της σχολής της στον Άγιο Δημήτριο. Ξεκινώντας από το θέμα της οικογένειας, περνώντας από το ζήτημα των κοχλιακών εμφυτευμάτων και καταλήγοντας στην κοινωνία περάσαμε μαζί αρκετή ώρα γεμάτη με προβληματισμό και νέες εμπειρίες.

Η συζήτηση ξεκίνησε αναφορικά με το θέμα της γέννησης και ανατροφής των δυο αγοριών της:

          "Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να γεννηθούν τα παιδιά μου γερά. Αν γεννιόντουσαν κωφά δε με πείραζε, γιατί ξέρω αυτό το δρόμο. Μπορώ να τον αντιμετωπίσω. Εξάλλου και ο σύζυγός μου κωφός είναι. Τελικά, γεννήθηκαν ακούοντα και τα δύο παιδιά μου. Τώρα,λοιπόν, έπρεπε να βρεθεί μια λύση για το θέμα της επικοινωνίας, καθώς θα έπρεπε να λαμβάνουν και ακουστικά ερεθίσματα. Τα παιδιά μου είναι δίγλωσσα, γνωρίζουν και τη νοηματική και την καθομιλουμένη γλώσσα. Πώς έγινε αυτό; Μοιράσαμε τους ρόλους: εγώ τους μιλούσα και τους έδειχνα. Τους εξηγούσα τις λέξεις. Για παράδειγμα, έδειχνα τη ντομάτα και έλεγα ντομάτα, για να κάνουν τη σύνδεση. Όπου και αν είμασταν τους μιλούσα. Και ο άντρας μου νοημάτιζε την αντίστοιχη λέξη. Έτσι, τα παιδιά μου φυσικά μεγάλωσαν μέσα σε αυτό το δίγλωσσο πλαίσιο. Τους υπενθύμιζα να κοιτάνε το μπαμπά όταν του μιλάνε. Αυτό όταν ήταν μικρά, 1,5 χρονών ή και μικρότερα ήταν δύσκολο, γιατί ξέρεις τα παιδιά δεν έχουν υπομονή. Όμως, τα καταφέραμε μια χαρά.
         Θυμάμαι, στην ηλικία των 3 ετών ο μεγάλος μου γιος με ρώτησε πώς το έπαθα και δεν ακούω. Του εξήγησα ότι ήμουν μικρή στο χωριό και είχα αρρωστήσει. Λόγω ενός φαρμάκου που μου έδωσαν κωφάθηκα. Στην αρχή στενοχωρήθηκε, έκλαψε αλλά του εξήγησα. Ρώτησε και το μπαμπά του και μετά ηρέμησε. Τα παιδιά μου δεν έχουν πρόβλημα που οι γονείς τους είναι κωφοί. Δε θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας. Μάλιστα, διδάσκουν και τους φίλους τους νοηματική. Το ότι είμαστε κωφοί δε δημιουργεί ζήτημα στα παιδιά μας, γιατί μας αγαπάνε και μας καταλαβαίνουν και είναι περήφανοι για αυτό που είμαστε. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό.
      Μια φορά ένας συμμαθητής τους τούς ρώτησε για ποιο λόγο εμείς νοηματίζουμε. Και τα παιδιά απάντησαν ότι δεν ακούνε τη φωνή τους, για αυτό και επικοινωνούν με αυτό τον τρόπο. Το δέχτηκαν άνετα. Έχουμε επαφές με φίλους των παιδιών μας και μπορούμε να επικοινωνήσουμε μια χαρά. Είμαστε τυχεροί και βέβαια βοηθάει πολύ και αυτή η εποχή που η νοηματική είναι ευρέως διαδεδομένη. Σχετικά με τους γονείς των φίλων τους, υπάρχουν διακυμάνσεις στις σχέσεις μας. Άλλοι είναι πιο δυναμικοί και πιο δεκτικοί, ενώ άλλοι πιο απόμακροι. Αυτές είναι επιλογές του καθενός και είναι σεβαστές. Εγώ δεν έχω πρόβλημα με αυτά. Προσπαθώ, αλλά αν ο άλλος δε θέλει σταματάω και εγώ. Απλά τα πράγματα.
       
      Όσον αφορά το θέμα του σχολείου και της επικοινωνίας με τους δασκάλους γενικά υπάρχει καλή συνεργασία. Εξαρτάται φυσικά από το κάθε δάσκαλο. Οι ενημερώσεις είναι πιο δύσκολες, καθώς αν υπήρχε διερμηνέας θα μπορούσα εις βάθος να καταλάβω το επίπεδο των παιδιών μου. Η περσινή δασκάλα ήταν πιο θετική, είχαμε και το τηλέφωνο της και επικοινωνούσαμε μέσω μηνυμάτων. Η φετινή είναι πιο τυπική. Μας ενημερώνει κυρίως μέσω σημειωμάτων που στέλνει μέσω των παιδιών. Εδώ η διερμηνεία θα βοηθούσε καθοριστικά και τις δυο πλευρές πιστεύω".
      
      "Αναφορικά με το θέμα των κοχλιακών εγώ δεν έβαλα ούτε πρόκειται να βάλω. Για να παρθεί αυτή η απόφαση πρέπει να γνωρίζω καλά, 100% τα θετικά και τα αρνητικά αυτής της κίνησης. Συνήθως οι γονείς που γεννούν παιδιά με κώφωση άμεσα παίρνουν αυτή την απόφαση και είναι λογικό γιατί βιώνουν άγχη, αγωνίες, λύπη για την εξέλιξη του παιδιού τους. Είναι κάτι ξένο για αυτούς. Βέβαια, όμως, εκεί υπάρχει το ζήτημα ότι οι πραγματικά ενδιαφερόμενοι, τα παιδιά δε ρωτούνται, καθώς λόγω της μικρής συνήθως ηλικίας τους θεωρείται ότι δε μπορούν να πάρουν αντικειμενικές αποφάσεις.
      Εδώ στην Ελλάδα, οι περισσότεροι γιατροί δεν αναφέρονται σε ποσοστά επιτυχίας, ούτε κάνουν πλήρη έλεγχο όπως στο εξωτερικό. Με αποτέλεσμα πολλές φορές η εμφύτευση κοχλιακών να μην έχει επιτυχία, κάτι που εύκολα διαδίδεται ιδίως σήμερα. Έχω αρκετούς φίλους με κοχλιακά που κάποιοι είναι ευχαριστημένοι, ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Η επιτυχία εμφύτευσής τους δεν αποτελεί πανάκεια. Για μένα προσωπικά, θεωρώ ότι ένα παιδί αν γεννηθεί κωφό, βάλει δε βάλει κοχλιακό καλό είναι να βρίσκεται μέσα τόσο στην κοινωνία των ακουόντων όσο και των κωφών. Πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία, γιατί ίσως αργότερα η πίεση προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη εκ μέρους του παιδιού. Σαν το πουλί που μεγαλώνει σε κλουβί. Όταν ελευθερωθεί δε ξέρει πού να πάει. Οι γιατροί που υποστηρίζουν τα κοχλιακά φαίνεται να απαγορεύουν τη νοηματική, ακόμα δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο. Υποστηρίζουν ότι μέσω της νοηματικής το παιδί δε θα μάθει να μιλάει. Η νοηματική έχει στόχο την επικοινωνία. Η ανάπτυξη του λόγου και της γραφής είναι θέμα εκπαίδευσης και δε σημαίνει ότι όποιος ξέρει νοηματική δε ξέρει να μιλάει ή να γράφει. Όσοι το πιστεύουν αυτό κατ’εμέ είναι λάθος, γιατί ξεχνούν το βασικό στόχο της νοηματικής, τη διευκόλυνση της επικοινωνίας, τη διαφορετική μορφή έκφρασης. Η αλήθεια είναι όντως η νοηματική έχει λεξιλόγιο, αλλά έχει και πολύ πλούσια έκφραση. Και σε αυτό σημαντικό ρόλο φέρει το εκπαιδευτικό μας σύστημα όχι εμείς οι νοηματίζοντες. Στο εξωτερικό είναι διαφορετικά, και το γνωρίζω από προσωπική εμπειρία καθώς έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες, όπως Γερμανία, Ιταλία κλπ. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, αν κάποιος έχει βάλει κοχλιακό επιτρέπεται να μάθει νοηματική, δεν απαγορεύεται!
      Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κρήτη και τα 3 από τα 4 παιδιά της οικογένειας μου φέρουμε κώφωση. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο ήταν εκείνη την εποχή σε μια τέτοια περιοχή με τόσες πολλές παραδόσεις η ύπαρξη στην οικογένεια 3 κωφών παιδιών;;;!!! Αλλά θυμάμαι ο πατέρας μου δεν άκουγε κανέναν από όσους του έλεγαν «Κράτησε τα εδώ να δουλεύουν στα χωράφια». Μας έστειλε εδώ στην Αθήνα και τελειώσαμε το σχολείο και το πανεπιστήμιο. Θυμάμαι όταν ο μεγάλος μου αδερφός πρώτος τελείωσε δάσκαλος και ο πατέρας μου το έλεγε στο χωριό κανείς δεν το πίστευε. Και εγώ τελείωσα δύο πανεπιστήμια, αυτό της νηπιαγωγού και της γραφιστικής. Μας εμπόδισε πουθενά η νοηματική;; Όχι, βέβαια."

Κλείνοντας ανέφερε:
      "Τη μεγαλύτερη σημασία για μένα είναι να υπάρχει ανοικτή πρόσβαση για όλους παντού. Γενικά να ευαισθητοποιηθεί ολόκληρη η κοινωνία, να αναγνωρίζεται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και για τον τρόπο που ο ίδιος επιλέγει να διαχειρίζεται τη ζωή του. Οι προκαταλήψεις ακόμα υπάρχουν σε σταθερή βάση. Πολλά κομπλέξ, πολλές ανασφάλειες από πολλούς ανθρώπους βγαίνουν και δημιουργούν συγκρούσεις. Εγώ έχω μάθει να αποδέχομαι και να σέβομαι τον άλλο. Είναι όπως όταν παντρεύεσαι. Ο άλλος είναι τέλειος; Όχι. Εσύ είσαι τέλειος; Όχι. Αλλά μαθαίνεις να αποδέχεσαι και τα θετικά και τα αρνητικά του άλλου. Είναι δικαίωμα του καθενός τι επιλογή θα κάνει. Και αυτή η επιλογή ταιριάζει στα δικά του πιστεύω, στη δική του ζωή, στη δική του προσωπικότητα!"
     "Εγώ έχω μάθει να είμαι ελεύθερη, σα μαμά, σα σύζυγος, σαν άνθρωπος! Και η κώφωση μου δε με εμπόδισε ποτέ σε αυτό! Ελπίζω όλοι να νιώθετε τόσο ευγνώμονες για τη ζωή σας και πάντα να μπορείτε να βρίσκετε λύσεις. Διέξοδοι υπάρχουν πολλές, αρκεί να μην κλείνετε τα μάτια σε αυτές....!!"


Δασκάλα καταγγέλθηκε επειδή δεν ενέγραψε παράνομα μαθητή



Οι εγγραφές μαθητών για πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο και στην πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου γίνονται φέτος αποκλειστικά από 1 έως 20 Μαΐου του προηγούμενου διδακτικού έτους. Για τη σχολική χρονιά δηλαδή 2017-2018 οι εγγραφές ήδη έχουν ξεκινησει από τις 2 Μαΐου και θα διαρκέσουν έως 19 Μαΐου 2017. Τη σχολική χρονιά 2017-2018 στην Α’ Τάξη του Δημοτικού Σχολείου θα φοιτήσουν οι μαθητές που γεννήθηκαν από 1-1-2011 έως 31-12-2011.



Η ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ..


Καλλιόπη Ζιώγου


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μάρκ. η΄ 34). Δηλαδή..όποιος θέλει, ακολουθεί. Κανείς δεν πιέζεται να Του κρατήσει το χέρι, κανείς δεν πιέζεται να αποδεχτεί τον Σταυρό του και να αναστηθεί μαζί Του.


Περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών

της 
Ιωάννας Αρβανιτίδου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Μόλις αντικρύσει κανείς τις Φαιδριάδες Πέτρες καταλαβαίνει γιατί επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος χώρος για την κατασκευή του Μαντείου των Δελφών. Η επιβλητικότητα του τοπίου και η ενέργεια του χώρου είναι καταλυτική για τον επισκέπτη του αρχαιολογικού χώρου και τον κάνει να αναρωτιέται πόσο πιο μαγικός θα ήταν ο χώρος στην περίοδο της ακμής του, την εποχή που άνθρωποι από όλο τον τότε γνωστό κόσμο συνέρρεαν στο Ιερό, για να λάβουν τους χρησμούς της περίφημης Πυθίας. 



Περιμένοντας την Ανάπτυξη



της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
Ψυχολόγος Σχολικής-Εξελικτικής κατεύθυνσης



Μέρος Β
Ακόμη περιμένω, εσείς;



Κάθισα σ'ένα παγκάκι και περίμενα. Στο απέναντι πεζοδρόμιο άνθρωποι της διπλανής πόρτας άπλωναν το χέρι για ένα κομμάτι ψωμί. Άλλοι σωριασμένοι στο πεζοδρόμιο πάγωναν αναζητούσαν ένα-δύο ευρώ για να πιουν ένα γάλα και να φάνε λίγο κουλούρι. Άλλοι πάλι κάθονταν σκεπτικοί και σιγομουρμούριζαν «καταραμένη κρίση».


ΕΠΑΙΝΟΣ Ή ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΣ;

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας οι εκπαιδευτικοί επαινούν τους μαθητές όταν καταφέρνουν κάτι αξιόλογο ή όταν συναινούν με τους κανονισμούς και τις διαδικασίες μάθησης. Η συμπεριφορά αυτή, -πολλές φορές και αυθόρμητη- φαίνεται, ωστόσο, να παίζει σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση των μαθητών μας με κριτική σκέψη και αυτογνωσία. Ο έπαινος είναι κάτι το οποίο οδηγεί τελικά στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη των μαθητών ως προσωπικότητες με αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, ή απλά δημιουργεί συμπεριφορές με βάση τα πρότυπα που εμείς ορίζουμε κάθε φορά;

          Παρακάτω θα δούμε κάποιες μορφές επαίνου, τι αντίκτυπο μπορεί να έχουν στους μαθητές μας και τι εναλλακτικές μπορούμε να υιοθετήσουμε.

  1. Έπαινος ως εξωτερικός έλεγχος: Το παιδί συμμορφώνεται σε αυτό που του ορίζεται από τον ενήλικα παρά τις δικές του επιθυμίες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει είτε στην παθητική συμμόρφωση είτε στην πιο έντονη αντίδραση εκ μέρους του παιδιού, διότι μπορεί να θεωρήσει ότι υποχωρεί αναγκαστικά. Εξαρτάται από την προσωπικότητά του κάθε παιδιού.
Εναλλακτική Επιβράβευση/ Ενθάρρυνση: Η προσοχή εστιάζεται στο να μπορεί το παιδί να αυτορυθμίζεται και να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις. Η έμφαση δίνεται στην επιλογή από το ίδιο το παιδί, στο οποίο δείχνεται εμπιστοσύνη και αναδεικνύεται η υπευθυνότητά του. Έτσι, ο μαθητής αποκτάει θάρρος, αυτοπεποίθηση, αναγνωρίζει ότι δεν είναι τέλειο και ότι δεν ζητάται κάτι τέτοιο από αυτό, ενώ αποκτά την ευθύνη του εαυτού του και της συμπεριφοράς του.

  1. Έπαινος ως εξωτερική αξιολόγηση: Το παιδί επαινείται αφού καταφέρει το τελικό αποτέλεσμα που του ζητήθηκε μετά από την ακολουθία των οδηγιών του ενήλικα. Μέσω αυτής της συμπεριφοράς ο μαθητής μπορεί να αρχίσει να φοβάται την αποδοκιμασία και το λάθος καθώς αυτό θα έχει ως αντίκτυπο της έλλειψη του επαίνου.
Εναλλακτική Επιβράβευση/ Ενθάρρυνση: Η έμφαση δίνεται στην εσωτερική αξιολόγηση, δηλαδή στο να δοθεί στο παιδί να καταλάβει ότι σημασία έχει το πώς το ίδιο νιώθει για τις επιδόσεις του και τα κατορθώματά του. Πολλές φορές τα παιδιά καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρουν κάτι και απογοητεύονται όταν ο ενήλικας δεν το αντιλαμβάνεται, αλλά σχεδόν ποτέ δεν το εκφράζουν. Κατά αυτό τον τρόπο, το παιδί νιώθει να παίρνει τις δικές του αποφάσεις, αξιολογεί το ίδιο του τον εαυτό του, ενώ αποκτά μεγαλύτερη αυτογνωσία.

  1. Έπαινος με βάση τα πρότυπα του ενήλικα: Σε αυτήν την περίπτωση, ο ενήλικας επαινεί το παιδί αφού ολοκληρώσει την εργασία του με βάση τα πρότυπα του ενήλικα, ενώ δέχεται πιθανότατα διορθώσεις για να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε αυτά. Σε αυτήν την περίπτωση ουσιαστικά το παιδί μπορεί να αναπτύξει φοβίες για τα λάθη, να μη μπορεί να αναγνωρίσει τη σημασία της προσπάθειας, ούτε να αντιληφθεί την πρόοδο που το ίδιο έχει πραγματοποιήσει.
Εναλλακτική ΕπιβράβευσηΕνθάρρυνση: Η έμφαση δίνεται στην προσπάθεια που έχει καταβάλλει ο μαθητής και σε όλη τη διαδικασία που έχει ακολουθήσει. Έτσι, το παιδί μαθαίνει να σέβεται τις προσπάθειες του ίδιου, αλλά και των άλλων, ενώ επιθυμεί να επιμένει σε ένα έργο, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και θέτοντας συνεχώς νέους στόχους.

  1. Έπαινος με έμφαση στην αυτοπροβολή: Ουσιαστικά επαινούνται τα κατορθώματά του μαθητή, ενώ υπάρχει μια έμμεση σύγκριση με την «ανωτερότητα» του σε σχέση με τους υπόλοιπους την οποία πρέπει να διατηρήσει. Το παιδί έτσι μαθαίνει να είναι ανταγωνιστικό κατά έναν μη υγιή τρόπο, να επιθυμεί να βρίσκεται συνεχώς στην κορυφή, ενώ να βιώνει μεγάλο στρες για να το επιτύχει αυτό.
Εναλλακτική ΕπιβράβευσηΕνθάρρυνση: Η προσοχή δίνεται στα ατομικά κατορθώματα του παιδιού σε σχέση όμως με το σύνολο. Το παιδί μαθαίνει να ανταγωνίζεται υγιέστατα τον εαυτό του, ενώ η συνεισφορά του στην ομάδα αναγνωρίζεται. Η προσπάθεια του τυγχάνει αξιόλογης αναγνώρισης στο πλαίσιο του συνόλου, με αποτέλεσμα να μαθαίνει να είναι εργατικό, να προσφέρει και στους άλλους, αλλά και να αναγνωρίζει και να χαίρεται και με τις επιτυχίες των άλλων.

         Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να μεγαλώνουν αισθανόμενα καλά για τον εαυτό τους, να γνωρίζουν και να αναγνωρίζουν τις δυνατότητές τους, να μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν την αποτυχία και να θέτουν υψηλούς στόχους, γιατί θα ξέρουν ότι θα προσπαθήσουν να τους καταφέρουν και ότι αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Έχοντας υψηλές προσδοκίες για αυτά, και αναλαμβάνοντας μια υπεύθυνη στάση απέναντί τους, τα μαθαίνουμε να είναι υπεύθυνα για τον εαυτό τους και τις δράσεις τους.