Πώς γίνεται μια χρονιά <Καλή>;



Της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου





Μια λέξη σκίζει τον αιθέρα του μυαλού σου προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις: ήχους, εικόνες, μυρωδιές, αναμνήσεις, σημασίες, όνειρα, ευχές! Και ύστερα μια λέξη είναι σε θέση να ξυπνήσει εμπειρίες μνήμης, φαντασίας του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος!Μια λέξη δρά και συνενεργεί με μια άλλη λέξη ή άλλες λέξεις για να ανακαλύψουν παρέα νέα σημαίνοντα και σημαινόμενα. Σκοπός μιας λέξης είναι να μετουσιωθεί σε ένα αντικείμενο που να μας δίδει την εντύπωση πως είναι να οραματιζόμαστε!Κατόπιν η λέξή αυτή αποξενώνεται από το ίδιο το αντικείμενο.Έτσι μένοντας με το όραμα ακολουθούμε μια ακολουθία συνειρμικών αντιδράσεων προκειμένου να αντιληφθούμε κάτι βαθύτερο!Και μετά; Η αγαπημένη φράση των παιδιών μετά από κάθε αφήγηση μας. Και μετά...οι λέξεις επαναστατουν δημιουργώντας νοήματα! Τούτα τα νοήματα είναι σε θέση να ξεκλειδώνουν χρονοντούλαπα μυστικών και μύθων ιδιωτικών ή δημόσιων!


ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΗΡΘΑΝ…Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΜΩΣ ΗΡΘΕ ;

Καλλιόπη Ζιώγου
θεολόγος


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Όσο πιο λαμπερός είναι ο στολισμός των σπιτιών μας, της γειτονιάς μας κ.ο.κ., τόσο πιο σκοτεινή είναι η ψυχή μας θαρρώ.. Στολίζουμε με πάσης φύσεως φτιασίδια, κάθε γωνιά του σπιτιού μας, σα να θέλουμε να κρύψουμε τη γύμνια της ψυχής μας και την ασχήμια μας. Ασχήμια;; Ναι..παντού ακόμη και στα παιδικά Χριστουγεννιάτικα, υποτίθεται…παιχνίδια και παραμύθια συναντάς ασχήμια. Μάγισσες, αλλόκοτα και παραμορφωμένα ξωτικά, μάσκες, περίεργες τηλεοπτικές ταινίες και διαφημίσεις κατάντησαν συνώνυμα του πνεύματος των Χριστουγέννων και συνδέονται με την τρυφερή παιδική ηλικία και ψυχή, δημιουργώντας παιδικές αναμνήσεις..όμορφες;; Τί σχέση έχουν όλα αυτά με την ουσία των ημερών; Πώς μπορεί ένα παιδί να νιώσει και να καταλάβει το νόημα των ημερών, μέσα από όλη αυτήν την αποκοτιά και ασχήμια; 



Αρχαία Α' Γυμνασίου - Επαναληπτικές Ασκήσεις



ΑΡΧΑΙΑ Α’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ


Η Διδασκαλία της ν.ε Λυρικής Ποίησης στο Λύκειο


Αγάθη Γεωργιάδου
Προτεινόμενη διάρκεια: 12-14 διδακτικές ώρες 




Εισαγωγή

Η διδακτική ενότητα «Ποιητικές φωνές» προτείνεται για το δεύτερο δίμηνο του σχολικού έτους και συνομιλεί με την ενότητα «Λογοτεχνικοί χαρακτήρες». Όπως και στην πεζογραφία, με τη συγκεκριμένη πρόταση οι μαθητές θα μελετήσουν στην ποίηση τις ποικίλες εναλλαγές των ποιητικών φωνών, μέσα από τις κειμενικές τους λειτουργίες, προσπαθώντας να ανασυγκροτήσουν τις ταυτότητες που υποβάλλονται.

Κι ενώ οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες είναι πιο ευδιάκριτοι στην πεζογραφία, η σκιαγράφηση των «φωνών» στα ποιητικά κείμενα είναι δυσκολότερη. Οι χαρακτήρες αναδύονται στην ιστορία μέσα από τις πράξεις τους ή τα σχόλια και τις περιγραφές του συγγραφέα. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και σε ένα ποίημα αφηγηματικό ή δραματικό. Στα λυρικά, όμως, ποιήματα, η φωνή του ποιητικού υποκειμένου, η ταυτότητά του, δεν είναι άμεσα ορατή. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόσωπο που βλέπει, αισθάνεται, σχολιάζει, σκέφτεται. Είτε μιλάει επίμονα με το «εγώ» ή με το «εσύ», είτε με το «εμείς» ή «εσείς», υποβάλλει την παρουσία μιας περσόνας, μιας πιθανόν επινοημένης μορφής που μένει να ανιχνευθεί.


Η «Επιφάνεια» η Δευτέρα Αυτού Παρουσία



ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017
Απόστολος: Β Τιμ. δ´ 5 – 8
Ευαγγέλιον: Μᾶρκ. α΄ 1-8
Ήχος: πλ. α΄ .- Εωθινόν: Η΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ




Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών




«λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος,
ον αποδώσει μοι ο Κυριος εν εκείνη τη ημέρα,
ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εμοί,
αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι
την επιφάνειαν αυτού» (Β΄ Τιμ. δ΄ 8)

Η αγάπη εις την «επιφάνειαν αυτού»

Τι εννοεί άραγε ο Θείος Παύλος, όταν αναφέρη τις δύο αυτές λέξεις; Η μεν δεύτερη, αναφέρεται εις τον Κύριό μας, Ιησούν Χριστόν. Η λέξη όμως «επιφάνεια», σημαίνει την δευτέραν Του παρουσίαν κατά την οποίαν, ως ο Ίδιος μας έχει διασαφίσει, θα κρίνη τον κόσμον («ζώντας και νεκρούς», όπως ομολογούμε εις το σύμβολον της αγίας μας πίστεως) με την τελείαν και αδιαφιλονίκητον δικαιοσύνην Του.


Εσύ μετέθεσες την ευθύνη σου;



της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου



Η μετάθεση (Displacement) ως ψυχολογικός όρος σημαίνει την αλλαγή κατεύθυνσης της έκφρασης μιας ενστικτώδους αντίδρασης από ένα απειλητικό σε ένα λιγότερο απειλητικό στόχο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παιδί που το μαλώνουν οι γονείς του και αντί να κατευθύνει την επιθετικότητα του προς εκείνους, ξεσπά στο μικρότερο αδερφάκι του, στους φίλους του, στο κατοικίδιο του, στα παιχνίδια του. Σε αυτή την περίπτωση ο πραγματικός στόχος της επιθετικότητας του αντικαταστάθηκε από ένα λιγότερο απειλητικό για το ίδιο το παιδί.

Η εκδήλωση υπερβολικού θυμού ως απάντηση σε ασήμαντα ερεθίσματα στην καθημερινότητα ή το να στρέφεται κανείς εναντίον του εαυτού του αναπτύσσοντας υποτιμητικά, πεσσιμιστικά συναισθήματα (καταθλιπτική συμπεριφορά) συνιστά και αυτό μετάθεση ευθύνης. Μετάθεση ευθύνης κάνουν και οι ενήλικες. Αυτό συμβαίνει ακόμη και στη θεραπευτική σχέση όταν ο θεραπευόμενος μεταθέσει την ευθύνη του στον θεραπευτή του. Εκεί που νιώθει κανείς το τέρας μέσα του/τον εαυτό του/να τον κατατρύχει και να στροβιλίζουν αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα νιώθει συνάμα και την αδυναμία να το πολεμήσει όλο αυτό.

Μεταθέτοντας λοιπόν την ευθύνη που του αναλογεί αλλού, μειώνει μέρος της έντασης που βιώνει. Χρειάζεται θάρρος για να μπορέσει κανείς να αντιμετωπίσει αυτό το τερας. Καθότι αυτο το τέρας έχει ριζώσει για τα καλά και έχει μολύνει κάθε καλή πρόθεση και θετική διάθεση. Και αυτή η αρνητική διάθεση έχει ενεργοποιήσει το σύνδρομο κατωτερότητας.

Άνθρωπος που δεν έχει θετική εικόνα για τον εαυτό του δύσκολα αντιλαμβάνεται ότι μεταθέτει την ευθύνη του για τη ζωή του στους άλλους. Στην ουσία αυτός που μεταθέτει την ευθύνη του στους άλλους αντιμετωπίζει δυσκολία θετικής ανταπόκρισης στη δυσκολία. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην χαμηλή του αυτοεκτίμηση αλλά μπορεί να οφείλεται και στην πραγματική του πνευματική δυσκολία να αντιμετωπίσει με θάρρος τα προβλήματα του.

Η ευθύνη για τις δυσκολίες μας είναι δική μας υπόθεση. Η ευθύνη για να την αντιμετωπίσεις κατάματα χρειάζεται θέληση, σταθερότητα και υπομονή. Αν και συ συνηθίζεις να μεταθέτεις την ευθύνη σου αλλού, μήπως είναι καιρός να αναρωτηθείς τι κάνεις εσύ για το πρόβλημα που επιθυμείς να μεταθέσεις;
 
 
 


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ...!!!!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



            Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που όλοι μας –μικροί και μεγάλοι- περιμένουμε να έρθει! Για το σχολείο, ωστόσο, αυτή η ανυπομονησία συνοδεύεται πολλές φορές από άγχη και κούραση τόσο για τους εκπαιδευτικούς όσο και για τα παιδιά!


Κοινωνικές αναπαραστάσεις στη ρεαλιστική νεοελληνική πεζογραφία


Βενετία Αποστολίδου &
Νικολίνα Κουντουρά

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Προτεινόμενη διάρκεια: 16 διδακτικές ώρες

Εισαγωγή

Η σχέση της λογοτεχνίας με την κοινωνική πραγματικότητα έχει απασχολήσει θεωρητικούς της λογοτεχνίας, φιλολόγους και λογοτέχνες. Μετά την έμφαση που δόθηκε, στις δύο προηγούμενες διδακτικές ενότητες, στους λογοτεχνικούς χαρακτήρες και στις ποιητικές φωνές, στην αναπαράσταση δηλαδή της ατομικής ζωής και στην έκφραση της υποκειμενικότητας, στην παρούσα ενότητα μετακινούμαστε στον άλλο πόλο της λογοτεχνικής δημιουργίας, την κοινωνία, χωρίς να ξεχνούμε ποτέ πως οι δύο αυτοί πόλοι, το άτομο και η κοινωνία, διαπλέκονται σε κάθε ένα λογοτεχνικό έργο. Στη συνειδητοποίηση αυτής της σχέσης αποσκοπούσε εξάλλου η διδακτική ενότητα της Γ΄ Γυμνασίου «Άτομο και κοινωνία». Η παρούσα ενότητα επιδιώκει να ενισχύσει τη συνειδητοποίηση αυτή και να εμβαθύνει σε ζητήματα λογοτεχνικής γραφής.


ΕΙΡΩ-ΕΙΡΗΝΗ




Η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα αποτελεί την απόλυτη ανθρωπιστική αξία. Θα μπορούσαν να την αγαπήσουν πολύ ορισμένοι μαθητές, αν τους δινόταν η δυνατότητα να δουν τις λέξεις ως έννοιες στων οποίων τις παραγωγικές ρίζες κρύβονται σκέψεις που αποκαλύπτουν δομικές αλήθειες ανθρώπινων αξιών.

Όλες οι επιστήμες κι όλες οι τέχνες είναι αξιοθαύμαστες , ανώτερες και απαραίτητες. Αλλά μια πινελιά απ'τον πολιτισμό της σκέψης θα ενίσχυε το ήθος τους και τον σεβασμό προς την ζωή. Θά 'ταν όμορφο και σκόπιμο ο αυριανός επιστήμονας νά'χει να θυμάται απ'τα σχολικά του χρόνια λίγες λέξεις , λίγες φράσεις ή μια θέαση από τους πατέρες του, που αποτελούν την κορυφή της ανθρώπινης διανόησης σήμερα.


Η Διδασκαλία των Λογοτεχνικών Χαρακτήρων στο Λύκειο




Βενετία Αποστολίδου & Ειρήνη Γαμβρού 



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Προτεινόμενη διάρκεια: 14 διδακτικές ώρες


Εισαγωγή 

Στο πρώτο δίμηνο του σχολικού έτους προτείνουμε να ασχοληθούν οι μαθητές με τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες. Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες αποτελούν το θεμέλιο λίθο κάθε αφήγησης. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πώς η λογοτεχνία δημιουργεί με λέξεις ανθρώπινους τύπους που μας φαίνονται τόσο ζωντανοί, τόσο γοητευτικοί και ασκούν επάνω σε μας, τους αναγνώστες, μεγάλη επίδραση λόγω της ταύτισής μας μαζί τους ή/και της κριτικής απόστασης από αυτούς. Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες σχετίζονται με όλες τις κατασκευαστικές όψεις ή τα χαρακτηριστικά περιεχομένου του κειμένου ενώ η αρτιότητα της κατασκευής τους αποτελούσε πάντα ένα από τα σπουδαιότερα κριτήρια ποιότητας του λογοτεχνικού έργου. Η παρούσα διδακτική ενότητα σκοπεύει να εμβαθύνει στους λογοτεχνικούς χαρακτήρες σε αφηγηματικά κείμενα, να αναδείξει τη γοητεία που αναδίδουν και να δώσει τη δυνατότητα στους μαθητές να ανακαλύψουν τους τρόπους με τους οποίους η λογοτεχνία εμβαθύνει στους ίδιους τους ανθρώπινους χαρακτήρες, στην ατομική ζωή και στις ανθρώπινες σχέσεις.



Πώς να αντιμετωπίζει τον μαθητή με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες ο εκπαιδευτικός στην τάξη;


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσιου-Τρυφωνίδου

Ο εκπαιδευτικός που αντιμετωπίζει μέσα στην τάξη του παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες χρειάζεται:

1. Να δείχνει κατανόηση και να επιβραβεύει τακτικά τους μαθητές του
2. Να αντιμετωπίζει τους μαθητές που έχουν δυσκολίες με καλή πρόθεση και με χιούμορ
3. Να συζητά με τους μαθητές το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και να συναποφασίζουν μαζί τον τρόπο εξέτασης και αντιμετώπισης του προβλήματος
4. Να ενθαρρύνει τις προσπάθειες των μαθητών
5. Να αποφεύγει την σύγκριση μεταξύ των μαθητών



Λίγα λόγια για τη μετασχηματίζουσα μάθηση (Mezirow)





Τα τελευταία χρόνια, η ανάγκη για διαρκή εξέλιξη του ανθρώπου ως επακόλουθο και της συνεχούς αναζήτησης εργασίας, έχει δημιουργήσει την ανάγκη συγκρότησης κέντρων “δια βίου μάθησης”. Ο χώρος της εκπαίδευσης ενηλίκων είναι αναπτυσσόμενος με αποτέλεσμα να διατυπώνονται πολλές θεωρητικές προσεγγίσεις για το τρόπο με τον οποίο μπορούν οι ενήλικες να κατακτήσουν τη γνώση. Ωστόσο, οι θεωρίες που εφαρμόζονται στην εκπαίδευση των ενηλίκων εστιάζουν στις ήδη υπάρχουσες γνώσεις ενός ενηλίκου, τις εμπειρίες και τα βιώματά του και τον τρόπο με τον οποίο η κριτική σκέψη είναι σε θέση να τις επαναπροσδιορίζει. Βασικός πόλος της μάθησης είναι η μετασχηματίζουσα θεωρία, όπως παρουσιάστηκε από τον Αμερικανό Κοινωνιολόγο Jack Mezirow στο σύγγραμμά του με τίτλο “Transformative dimensions of adult learning”, επηρεασμένο από τον Paulo Freire, Jürgen Habermas και την “κριτική θεωρία” της Σχολής της Φρανκφούρτης που αναπτύχθηκε με βάση τη διαλεκτική φιλοσοφία των Hegel και Marx.



ΝΗΣΤΕΙΑ…ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ;;



Καλλιόπη Ζιώγου
θεολόγος


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Στην Ορθόδοξη πίστη μας υπάρχει και η 40ήμερη νηστεία των Χριστουγέννων, το ήξερες; Μπα..όχι, δε νομίζω..Ναι..υπάρχει Σαρακοστή και πριν τα Χριστούγεννα, η οποία μας προετοιμάζει για μια βαθιά πνευματική βουτιά τη νύχτα της Γέννησής Του..τη νύχτα αυτή που γεννιέται ο Χριστός γινόμαστε σύναιμοι και σύσσωμοι μαζί Του, γευόμενοι τη Θ. Κοινωνία. Καλούμαστε λοιπόν να προετοιμάσουμε κατάλληλα τη ψυχή μας. Το πρώτο σκαλί στον αγώνα μας για πνευματική ανάταση είναι η νηστεία. Μα γιατί; Γιατί να ξεκινά από τη νηστεία η προσπάθειά μας; Για έναν απλούστατο λόγο: Η νηστεία ήταν το πρώτο και τελευταίο πράγμα που ζήτησε ο Θεός από τους Πρωτόπλαστους..τίποτε μα τίποτε άλλο..μόνον την εγκράτεια τους ζήτησε για να ζουν αιωνίως τον Παράδεισο..



Ποια η σχέση μεταξύ της φωνολογικής ενημερότητας και της ορθογραφικής ικανότητας;

της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου



Οι μαθητές που κάνουν ορθογραφικά λάθη και έχουν δυσκολίες μάθησης παρουσιάζουν ελλείψεις στην μορφολογική επίγνωση. Τα ορθογραφικά λάθη των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζονται νωρίς στην σχολική φοίτηση.

Τα προβλήματα ορθογραφίας, σύμφωνα με έρευνες, επηρέαζουν αρνητικά την επικοινωνία διαμέσου του γραπτού λόγου αλλά και το αυτοσυναίσθημα του μαθητή και την ποιότητα του γραπτού του κειμένου. Άλλοι ερευνητές αναφέρουν πως τα προβλήματα ορθογραφίας έχουν αρνητική επίδραση στην στάση μάθησης αλλά και στην σχολική επίδοση του μαθητή.


Σχέση Πολιτικής-Κωμωδίας και Κριτική Ποίησης στην Πρώτη Γενιά Κωμωδιογράφων της Αρχαίας Κωμωδίας.


Στα χρόνια της κλασικής Αθήνας, η αρχαία Κωμωδία αντλεί τη θεματολογία της από την καθημερινή πραγματικότητα. Δεν είναι λίγοι οι ερευνητές, που έχουν κατατάξει τους κωμωδιογράφους της εν λόγω περιόδου «στην αντιπολίτευση», στη μερίδα δηλαδή των πολιτών, που ασκούσαν ενστάσεις στον τρόπο με τον οποίο πραγματωνόταν το δημοκρατικό πολίτευμα. Οι κωμωδιογράφοι της κλασικής εποχής διακρίνονται σε δυο γενιές: στην πρώτη, που προηγείται του Πελοποννησιακού Πολέμου και στην οποία εντάσσεται ο Κράτης, ο Φερεκράτης, ο Καλλίας, ο Τηλεκλείδης και ο Κρατίνος, και στη δεύτερη, που είναι σύγχρονη του Πελοποννησιακού Πολέμου και στην οποία εντάσσονται ο Έρμιππος, ο Εύπολις, ο κωμικός Πλάτων, ο κωμικός Φρύνιχος και ο Αριστοφάνης.
Όσον αφορά την πρώτη γενιά, ο Κράτης και ο μαθητής του Φερεκράτης, δεν θα μας απασχολήσουν ιδιαίτερα, καθώς εντάσσονται στην μυθολογική κωμωδία. Με τον Καλλία και τον Τηλεκλείδη ξεκινά η πολιτική θεματολογία της Κωμωδίας, καθώς και οι δυο με τα έργα τους στρέφονται κατά του Περικλή. Για τον Καλλία πληροφορούμαστε από τη Σούδα ότι ήταν Αθηναίος κωμικός,  γιος του Λυσιμάχου, στον οποίο είχαν αποδώσει το ψευδώνυμο «Σχοινίον», επειδή ο πατέρας του ήταν «σχοινοπλόκος». Τα δράματα, που του αποδίδονται είναι τα εξής: Αιγύπτιος, Αταλάνται, Κύκλωπες, Πεδήται, Βάτραχοι, Σχολάζοντες. Από άλλες επιγραφές τού αποδίδονται δράματα με τους τίτλους: Βάτραχοι, Σάτυροι, Ύπερα τα Σίδηρα. Εξετάζοντας τα σωζόμενα αποσπάσματα από τα εν λόγω δράματα άξια σχολιασμού κρίνεται η κωμωδία Πεδήται, τίτλος που προέρχεται από το ουσιαστικό «πεδήτης», που σημαίνει δεσμώτης, φυλακισμένος. Οι ερευνητές τοποθετώντας την κωμωδία περίπου το 430 π.Χ. διερωτώνται αν ο τίτλος αυτός του Καλλία απευθύνεται στους Αθηναίους ως δεσμώτες μιας «τυραννίας» του Περικλή. Στο συγκεκριμένο έργο γίνεται αναφορά και στον Σωκράτη, η οποία πραγματοποιείται δια στόματος Ευριπίδη με τον τελευταίο να εμφανίζεται ως γυναίκα. Αν η χρονολόγηση του έργου είναι σωστή, ο Σωκράτης ήταν τότε 39 και ο Ευριπίδης 55 χρονών. Το απόσπασμα εκκινεί με την εξής ερώτηση: «τί δὴ σὺ σεμνὴ καὶ φρονεῖς οὕτω μέγα;», στην οποία δίνεται από τον Ευριπίδη η απάντηση : «ἔξεστι γάρ μοι∙ Σωκράτης γὰρ αἴτιος». Επιπρόσθετα, αξίζει να επισημανθεί ότι σε σχολιαστή του Πλάτωνα διαβάζουμε ότι στο συγκεκριμένο έργο ο Καλλίας παρουσιάζει τον Περικλή να διδάσκεται από την Ασπασία την τέχνη της δημόσιας ρητορικής. Τέλος, όσον αφορά τον Καλλία ο Αθήναιος γράφει στους Δειπνοσοφιστές ότι ο Ευριπίδης και ο Σοφοκλής επηρεάστηκαν για τα μέλη και τη διάθεση των έργων τους Μήδεια και Οιδίπους Τύραννος αντίστοιχα από το έργο του Καλλία Γραμματική Τραγωδία, έργο, ωστόσο, που τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Περνώντας στον Τηλεκλείδη πληροφορούμαστε από τη Σούδα ότι ήταν κωμικός Αθηναίος ποιητής, του οποίου έργα ήταν οι Αμφικτύονες, οι Πρυτάνεις και οι Στερροί. Από επιγραφές της εποχής στον ίδιο αποδίδονται και τα εξής έργα: Αψευδείς, Ευμενίδες, Ησίοδοι, Στρατιώται, Τίσις. Από τα συγκεκριμένα έργα κρίνεται σκόπιμο να γίνει αναφορά στο απόσπασμα, που διασώζεται από τους Ησιόδους από κάποιον σχολιαστή του Αριστοφάνη, στο οποίο κάποια γυναίκα –οι ερευνητές θεωρούν ότι ίσως είναι προσωποποίηση της ίδιας της ποίησης- κατηγορεί τον Φιλοκλέα, που ήταν τραγικός ποιητής και ανιψιός του Αισχύλου, για το αισχρό του φρόνημα, το οποίο σύμφωνα με το απόσπασμα πήρε από τον θείο του. Το σωζόμενο χωρίο είναι το εξής: «ἀλλ’ ἡ τάλαινα Φιλοκλέα βδελύττομαι/ εἰ γ’ ἐστιν αἰσχρὸς Αἰσχύλου φρόνημ’ ἔχων». Για το ίδιο έργο ο σχολιαστής του Αριστοφάνη σημειώνει ότι ο Τηλεκλείδης αναφέρεται στον δημαγωγό Ανδροκλή –τον εχθρό του Αλκιβιάδη- με τον χαρακτηρισμό «βαλλαντιοτόμος», που σημαίνει κλέφτης ασκών με χρήματα. Όσον αφορά τους Πρυτάνεις βαρύνουσας σημασία για την πολιτική θεματολογία της τηλεκλείδιας κωμωδίας κρίνεται η μαρτυρία, που σώζεται από τον Αθήναιο, σύμφωνα με την οποία, στο συγκεκριμένο έργο ο Τηλεκλείδης μνημονεύει τη ζωή στα χρόνια του Θεμιστοκλή ως λαμπρή. Αντίστοιχα, στους  Αμφικτύονες εξυμνούσε την «χρυσή εποχή» σε αντιδιαστολή με την διαφθορά της σύγχρονής του εποχής. Ανάμεσα στα υπό αμφισβήτηση και μη ταξινομημένα αποσπάσματα, που αποδίδονται στον Τηλεκλείδη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον προξενούν χωρία αναφερόμενα στο ευριπίδειο έργο Φρύγες, τα οποία διασώζονται από τον Διογένη Λαέρτιο. Τα χωρία έχουν ως εξής: «Φρύγες ἐστὶ καινὸν δρᾶμα τοῦτ’ Εὐριπίδου,/ ᾧ καὶ τὰ φρύγαν’ ὑποτίθησι Σωκράτης/ καὶ Μνησίλοχος ἐκείνος» και «Εὐριπίδας τε Σωκρατογόμφους». Ο Διογένης Λαέρτιος παραπέμπει στα αποσπάσματα αυτά, όταν στον Βίο του Ευριπίδη και στον Βίο του Σωκράτη αναφέρει ότι ο τελευταίος συνεργάστηκε με τον Μνησίλοχο, τον γιο του Ευριπίδη, που ήταν ηθοποιός, για το νέο δράμα του Ευριπίδη με τον τίτλο Φρύγες. Άλλο ένα μη ταξινομημένο απόσπασμα, που αποδίδεται στον Τηλεκλείδη εμπεριέχεται στον πλουτάρχειο Βίο του Περικλή, στο σημείο, που ο βιογράφος αναφέρει ότι οι σύγχρονοι του Περικλή κωμικοί ποιητές παρουσίαζαν με άσχημο τρόπο τη δύναμή του, αποκαλούσαν τους εταίρους του «Πεισιστράτιδες» και παρακαλούσαν τον ίδιο να δώσει όρκο ότι δεν θα γίνει τύραννος, επειδή, όπως αναφέρει ο βιογράφος, είχε μια υπεροχή ασύμβατη με τα δημοκρατικά πλαίσια. Το χωρίο, που εντάσσει σε αυτά τα συμφραζόμενα ο Πλούταρχος αποδίδοντάς το στον Τηλεκλείδη, έχει ως εξής:  «παρεδώκατε τούτῳ/ πόλεων τε φόρους αὐτάς τε πόλεις τὰς μὲν δεῖν τὰς δ’ ἀναλύειν/λάϊνα τείχη τὰ μὲν οἰκοδομεῖν τὰ δὲ πάντα πάλιν καταβάλλειν,/ σπονδάς, δύναμιν, κράτος, εἰρήνην, πλοῦτόν τ’ εὐδαιμονίαν τε». Στο ίδιο έργο του ο Πλούταρχος διασώζει άλλο ένα χωρίο αναφερόμενο στον Περικλή, το οποίο αποδίδει στον Τηλεκλείδη. Το χωρίο έχει ως εξής: «ὑπὸ τῶν πραγμάτων/ ἀπορῶν κάθητ’ ἐν τῇ πόλει καρηβαρῶν./ . . . ./μόνος ἐκ κεφαλῆς ἑνδεκακλίνου θόρυβον πολὺν ἐξανατέλλει.» και ο Πλούταρχος σχολιάζει για τον Τηλεκλείδη ότι παρουσίαζε τον Περικλή τη μια στιγμή να βρίσκεται στην πόλη με πονοκέφαλο από τις πολλές έγνοιες, που είχε στο νου του, και την άλλη να στέκεται μόνος του και να δημιουργεί προβλήματα.
Όσον αφορά τον σημαντικότερο εκπρόσωπο της πρώτης γενιάς της Αρχαίας Κωμωδίας, τον Κρατίνο, τα σωζόμενα αποσπάσματα είναι περισσότερα.  Σύμφωνα με το Λεξικό της Σούδας ήταν Αθηναίος κωμωδιογράφος με λαμπρό ποιητικό τρόπο. Πατέρας του ήταν ο Καλλιμίδης, αγαπούσε το ποτό και είχε ανήθικες ερωτικές τάσεις.Ανήκει στην Αρχαία Κωμωδία, έγραψε 21 έργα και νίκησε σε ποιητικούς αγώνες 9 φορές. Σήμερα σώζονται οι τίτλοι από 28 έργα του και περίπου 510 αποσπάσματα. Θεωρείται ότι εναντιώθηκε με τα έργα του στον εκμαυλισμό των ηθών αλλά και σε νεωτερισμούς τόσο θρησκευτικούς (εισαγωγή θρακικής θεότητας Βενδίδος) όσο και φιλοσοφικούς, ποιητικούς και μουσικούς, ενώ παρέμεινε τιμητής του Περικλή.Τα έργα, που του αποδίδονται, είναι τα εξής: Αρχίλοχοι, Βουκόλοι, Βουσείρις, Διδασκαλίαι, Διονυσαλέξανδρος, Διόνυσοι, Δραπέτιδες, Εμπιπράμενοι, Εύνειδαι, Θράτται, Κλεοβουλίναι, Λάκωνες, Μαλθακοί, Νέμεσις, Νόμοι, Οδυσσείς, Πανόπται, Πλούτοι, Πυλαία, Πυτίνη, Σάτυροι, Σερίφιοι,Τροφώνιος,Χειμαζόμενοι, Χείρωνες, Ώραι.  Όσον αφορά τους Αρχιλόχους αξιοσημείωτη είναι η αναφορά, που γίνεται στον πλουτάρχειο Βίο του Κίμωνα, σύμφωνα με την οποία ο τελευταίος χαρακτηρίζεται από τον κωμωδιογράφο «θείος», «φιλοξενώτατος» και «παντ’ ἄριστος», χαρακτηρισμοί , που από τους ερευνητές αποδίδονται από τον κωμωδιογράφο στον πολιτικό χάρη στις ενέργειες τις σχετικές με το θέατρο, στις οποίες ο τελευταίος είχε προβεί. Στο ίδιο έργο σύμφωνα με τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα και τον Διογένη Λαέρτιο (Βίοι Φιλοσόφων) ο Κρατίνος αποκαλεί τους ποιητές σοφιστές. Ο Κλήμης ο Αλεξανδεύς παραθέτει και αυτούσιο χωρίο, το οποίο έχει ως εξής: «ὅσον σοφιστῶν σμῆνος ἀνεδιφήσατε» , πριν από το οποίο αναφέρει ότι υπήρχε ένας μακροσκελής κατάλογος με ονόματα ποιητών. Επίσης, από σχολιαστή του Λουκιανού πληροφορούμαστε ότι στο συγκεκριμένο έργο ο Κρατίνος διακωμωδεί τον Καλλία, αδερφό του Κίμωνα και παππού του Καλλία, που εμφανίζεται στον πλατωνικό Πρωταγόρα. Ο Διονυσαλέξανδρος αποτελεί έργο κατεξοχήν αναφερόμενο στον Περικλή. Ο τελευταίος κρύβεται πίσω από τον μεταμορφωμένο σε Πάρη Διόνυσο και σατιρίζεται για την ανάμιξη των Αθηναίων στον πόλεμο. Στις Δραπέτιδες ο Περικλής σατιρίζεται και πάλι από τον Κρατίνο. Χαρακτηριστικό είναι το απ. 56, όπου ο Θησέας, πίσω από τον οποίο κρύβεται η απόδοση του Περικλή, εμφανίζεται να γνωρίζει τόσο την Αθήνα, όσο και την πολιτική της. Το απόσπασμα έχει ως εξής: Χορός: «Πανδιονίδα πόλεως βασιλεῦ/ τῆς ἐριβώλακος, οἶσθ’ ἣν λέγομεν;» Θησεύς: «Καὶ κύνα καὶ πόλιν ἣν παίζουσιν». Για την κωμωδία Ευμενίδες πληροφορούμαστε από τον Πορφύριο ότι μεταξύ άλλων ο Κρατίνος διακωμωδεί τον Όμηρο για τον πλεονασμό, στον οποίο καταφεύγει χρησιμοποιώντας τους όρους «προσέφη» και «ἀπαμειβόμενος» στην ίδια φράση (απ.68a). Στο έργο Θράτται βρίσκεται και πάλι στο στόχαστρο ο Περικλής. Σύμφωνα με τον πλουτάρχειο Βίο του Περικλή στο απόσπασμα «ὁ σχινοκέφαλος Ζεὺς ὅδε/ προσέρχεται τᾠδεῖον ἐπὶ τοῦ κρανίου/ ἔχων, ἐπειδὴ τοὔστρακον παροίχεται»,που προέρχεται από το εν λόγω έργο, ο Κρατίνος κοροϊδεύει τον Περικλή για την ανέγερση του Ωδείου. Μάλιστα, οι ερευνητές συγκλίνουν ότι ο τελευταίος στίχος αναφέρεται στην αποτυχημένη προσπάθεια οστρακισμού του Περικλή το 443π.Χ.,καθώς ο οστρακισμός έπαψε να τίθεται σε ισχύ από το έτος εκείνο έως το 417π.Χ. Διακωμώδηση του Περικλή απαντάται και στο έργο Νέμεσις , από το οποίο ο Πλούταρχος παραθέτει απόσπασμα αναφερόμενο στο μεγάλο κεφάλι του Περικλή, το οποίο στο έργο γίνεται με το προσωπείο του Δία αντί για τον ίδιο τον πολιτικό. Το χωρίο έχει ως εξής: «μόλ, ὦ Ζεῦ ξένιε καὶ καραϊέ». Όσον αφορά τους Νόμους του Κρατίνου σώζεται στο Λεξικό της Σούδας ένα σημαντικό για το προς εξέταση ζήτημα χωρίο από του Νόμους του Κρατίνου, στο οποίο παρωδείται ο Σόλων (10.5): «ὑμῶν εἶς μὲν ἕκαστος ἀλώπηξ δωροδοκεῖται». Για την Κωμωδία Πανόπται κρίνεται σκόπιμο να σημειωθεί η αναφορά στον Ίππωνα, μαθητή του Εμπεδοκλή, τον οποίο ο Κρατίνος, σύμφωνα με σχολιαστή του Κλήμη Αλεξανδρέως, κατηγορεί για ασέβεια (απ.155). Προχωρώντας στην Πυτίνη, έργο το οποίο κέρδισε στα Διονύσια τη χρονιά, που διδάχτηκε η πρώτη –χαμένη σήμερα- εκδοχή των Νεφελών, αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι στο έργο αυτό ο Κρατίνος αυτοσατιρίζεται, όπως μας πληροφορεί ο Πλούταρχος στο Συμπόσιο. Ακόμη, από σχολιαστή του Αριστοφάνη πληροφορούμαστε ότι διακωμωδείται ο Κλεισθένης ως έχων γυναικεία φωνή «ληρεῖς ἔχων∙ γράφ’ αὐτὸν/  ἐν ἐπεισοδίῳ∙ γελοῖος ἔσται Κλεισθένης κυβεύων/ ἐν τῇδε τῇ κάλλους ἀκμῇ», ο Υπέρβολος ως λυχνοπώλης «Ὑπέρβολον δ’ ἀποσβέσας ἐν τοῖς λύχνοισι γράψον» και κατηγορείται ο Αριστοφάνης ότι πήρε αυτούσιους στίχους του από τον Εύπολη, πιθανώς για το έργο του Ιππείς (απ.200). Επιπρόσθετα, σχολιαστής του Πλάτωνα παραπέμπει στην Πυτίνη για τον χαρακτηρισμό του Χαιρεφώντα ως φτωχού κουρελιάρη και του Λύκονα (ενός εκ των κατηγόρων του Σωκράτη), πατέρα του Αυτόλυκου ως φτωχού. Αντίστοιχα, για τους Σερίφιους σχολιαστής του Λουκιανού μας πληροφορεί ότι γινόταν αναφορά στον Κλέωνα, ο οποίος παρουσιαζόταν αποκρουστικός εξωτερικά με τα μεγαλύτερη έμφαση να δίνεται στα φρύδια του (απ.217a). Στο έργο Τροφώνιος ο Κρατίνος, σύμφωνα με απόσπασμα που παραθέτει ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές, διατυπώνει ρήση πυθαγόρειας προέλευσης, η οποία έχει ως εξής: «οὐδ’ Αἰξωνίδ’ ἐρυθρόχρων ἐσθίειν ἔτι τρίγλην/ οὐδὲ τρυγόνος οὐδὲ δεινοῦ φυὴν μελανούρου». Για τους Χείρωνες, ένα έργο που πιθανότατα είχε ως θέμα του την εκπαίδευση (απ.235-6, 248), επιθέσεις στην πολυτέλεια (238-9), τον Περικλή και την Ασπασία (240-1) και στο οποίο ο Σόλων εμφανίζεται πιθανόν ως εκπρόσωπος των παλαιότερων πιο απλών καιρών, πληροφορούμαστε από τους Βίους Φιλοσόφων του Διογένη Λαέρτιου, ο οποίος αναφερόμενος στον θάνατο του Σόλωνα, παραθέτει το εξής χωρίο από την κωμωδία «οἰκῶ δὲ νῆσον, ὡς μὲν ἀνθρώπων λόγος,/ ἐσπαρμένος κατὰ πᾶσαν Αἴαντος πόλιν», το οποίο εκφωνείται από το φάντασμα του Σόλωνα, ως δεικτικό της εντολής, που είχε δώσει ο πολιτικός να μεταφέρουν τα οστά του στη Σαλαμίνα και, αφού τον αποτεφρώσουν, να διασκορπίσουν τις στάχτες του σε όλη την περιοχή. Στο ίδιο έργο παραπέμπει σχολιαστής του Πλάτωνα παραθέτοντας το απόσπασμα «οἷς ἦν μέγιστος ὅρκος/ ἅπαντι λόγῳ κύων, ἔπειτα χήν, θεοὺς δ’ εσίγων», το οποίο αποτελεί, όπως μας πληροφορεί, τον όρκο του Ροδαμάνθυος. Ο Αίλιος Αριστείδης σε έναν από τους λόγους του αναφέρει ότι ο Κρατίνος μετά την παράσταση του συγκεκριμένου έργου προσυπογράφει με έντονη περηφάνια ισχυριζόμενος ότι αυτό, που ο ίδιος κατάφερε σε δυο χρόνια, οι υπόλοιποι δεν θα το κατορθώσουν σε ολόκληρη ζωή με το χωρίο, που παραθέτει, να είναι το εξής: «ταῦτα δυοῖν ἐτέοιν ἡμῖν μόλις ἐξεπονήθη,/ τοῖς δ’ ἄλλοις ἐν ἅπαντι βίῳ προτίθησι ποιηταῖς/ μιμεῖσθαι». Αντίστοιχη δήλωση απαντάται και σε ένα από τα μη ταξινομημένα αποσπάσματα, που αποδίδονται στον Κρατίνο και προέρχεται από την ίδια πηγή, το οποίο έχει ως εξής: ἀφυπνίζεσθαι . . . χρὴ πάντα θεατήν,/ ἀπὸ μὲν βλεφάρων αὐθημερινῶν ποιητῶν λῆρον ἀφέντα».Η κριτική της σύγχρονης πολυτέλειας και η αναπώληση του παρελθόντος θα μπορούσε να συνοψιστεί στο απ.289 : «μακάριος ἦν ὁ πρὸ τοῦ βίος βροτοῖσιν/ πρὸς τὰ νῦν ὅν ἦγον ἅνδρες/ ἀγανόφρονες ἡδυλόγῳ σοφίᾳ βροτέων περισσοκαλλεῖ». Αντίστοιχα, η επίθεσή του στον Περικλή και την Ασπασία εντοπίζεται στα απ. 240-1. Στο απόσπασμα 241, που διασώζεται από τον πλουτάρχειο Βίο του Περικλή, ο πολιτικός χαρακτηρίζεται «τύραννος» και προσδιορίζεται με την προσωνυμία «κεφαληγερέτης», κατ’ αντιστοιχία του ομηρικού προσωνυμίου του Δία (νεφεληγερέτης): «Στάσις δὲ καὶ πρεσβυγένης Κρόνος ἁλλήλοις μιγέντε/ μέγιστον τίκτετον τύραννον/ ὅν δὴ κεφαληγερέταν θεοὶ καλέουσι». Στο απόσπασμα 243, που διασώζεται από την ίδια πηγή, η Ασπασία αποκαλείται «Ήρα» και «παλλακή κυνώπις», όπου το κυνώπις αποτελεί λέξη συνήθη στους κωμωδιογράφους αντί της κυανώπιδος. Το σχετικό χωρίο έχει ως εξής: «Ἥραν τέ οἱ Ἀσπασίαν τίκτει Καταπυγοσύνη/ παλλακὴν κυνώπιδα». Επίσης, από σχολιαστή του Πλάτωνα πληροφορούμαστε ότι στο συγκεκριμένο έργο ο Κρατίνος την αποκαλεί «Ὀμφάλην τύραννον», την ονομάζει, δηλαδή, με το όνομα της βασίλισσας της Λυδίας, στην οποία ο Ηρακλής πουλήθηκε ως δούλος. Τέλος, όσον αφορά την κωμωδία Ώραι πληροφορούμαστε από σχολιαστή του Λουκιανού ότι ο Κρατίνος παρουσίαζε τον Υπέρβολο ως πρωτοεμφανισθέντα στο βήμα σε πολύ μικρή ηλικία (απ.262). Ενδιαφέροντα προς το εξέταση ζήτημα αποσπάσματα συγκαταλέγονται και μεταξύ των μη ταξινομημένων. Στο απόσπασμα 274, που διασώζεται, ο Κρατίνος αναφέρει «πρὸς τοὺς Σόλωνος καὶ Δράκοντος οἷσι νῦν/ φρύγουσιν ἤδη τὰς κάχρυς τοῖς κύρβεσιν», φράση με την οποία υπογραμμίζει την «αχρηστία», στην οποία είχαν περιπέσει. Αντίστοιχα, από τον πλουτάρχειο βίο του Περικλή μας σώζεται το χωρίο «πάλαι γὰρ αὐτὸ/ λόγοισι προάγει Περικλέης ἔργοισι δ’ οὐδὲ κινεῖ», για το οποίο ο βιογράφος αναφέρει ότι αποτελεί διακωμώδηση του Περικλή από τον Κρατίνο με αφορμή την ανέγερση των Μακρών Τειχών με αργούς ρυθμούς. Επίσης, σχολιαστής του Πλάτωνα διασώζει απόσπασμα, στο οποίο ο Κρατίνος διακωμωδεί τον Αριστοφάνη, επειδή, ενώ ο τελευταίος διακωμωδούσε τον Ευριπίδη, κατά τη γνώμη του ταυτόχρονα τον μιμούταν: «’τίς δὲ σύ;΄ κομψὸς τις ἔροιτο θεατὴς,/ ΄ὑπολεπτολόγος, γνωμοδιώκτης, εὐρπιδιαριστοφανίζων’». Από σχολιαστή της Ειρήνης του Αριστοφάνη πληροφορούμαστε ότι ο Κρατίνος σε κάποιο από τα έργα του εξέφραζε τη δυσαρέσκειά του για τη συνεχή αναπαραγωγή συγκεκριμένης θεματολογίας από τους ομοτέχνους του, όπως π.χ. του πεινασμένου Ηρακλή, του δειλού Διονύσου και του μοιχού Δία με το σχετικό χωρίο να έχει ως εξής: «ὑπὸ δ’Ἡρακλέους πεινῶντος ἀεὶ/ καὶ τοῦ σκώπτοντος ἀεὶ τούτου/ ταὔτ’ οὐχὶ βιωτὸν ἔτ’ ἐστί».




Edmonds J.M., The Fragments of Attic Comedy, Brill, Leiden 1957.
Montanari F.,  Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, επιμ. Ιακώβ Δ.- Ρεγκάκος Α., University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2010.
Nesselrath H.-G., Εισαγωγή στην Αρχαιογνωσία, τ. α', εκδ. Παπαδήμα,
επιμ. Ιακώβ Δ. - Ρεγκάκος Α., Αθήνα 2010.


PROJECT-BASED LEARNING

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Oι βασικοί σκοποί της μάθησης μέσω σχεδιασμού project (Project-Based Learning) είναι:


ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΩΓΗ




Η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα μπορεί να αποτελέσει δυναμική αφετηρία υψηλότερων σκέψεων και αναζητήσεων-ένα ταξίδι γνωριμίας με τον εξωτερικό αλλά και τον απέραντο εσωτερικό μας κόσμο. Αν ,για παράδειγμα, εμβαθύνουμε στην έννοια μιας λέξης θα συναντούμε κάθε φορά μιαν άλλη αλήθεια . Η αλήθεια αυτή λειτουργεί σαν μια μορφή ευτυχίας. Εξάλλου, όπως πιστεύω, οι στιγμές που μας αποκαλύπτεται η ομορφιά και η χαρά της γνώσης θά 'πρεπε δίκαια να ορίζονται ως εκδηλώσεις ευτυχίας.


Ένα παιδί με ΔΕΠ/ΔΕΠΥ έχει απαραίτητα και μαθησιακές δυσκολίες;



της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου





Η ΔΕΠΥ είναι ένα αμφισβητούμενο, ακομη, σύνδρομο στο οποίο, ωστόσο, εμπλέκονται διαταραχές στις πιο κάτω περιοχές, σύμφωνα με την βιβλιογραφία:

1. στην αυτορρύθμιση
2. στον ρυθμό
3. στην οπτική και ακουστική αντίληψη
4. στην μνήμη
5. στην αντιληπτική αφύπνιση και εγρήγορση
6. στην αυτοσυγκράτηση

Ερευνητές που μελέτησαν την συννοσηρότητα της ΔΕΠ/ΔΕΠΥ και των Μαθησιακών δυσκολιών διαπίστωσαν πως τα εκτελεστικά συστήματα του εγκεφάλου στους μετωπιαίους λοβούς των παιδιών και των δύο ομάδων παρουσίαζαν ελλείμματα.


ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ - Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ (Ασκήσεις Γραμματικής)


Αλέξανδρος Μητσέλος – Κατερίνα Μπουκόρου



  • Α΄ και Β΄ Κλίση Ουσιαστικών
  • Το ρήμα εἰμί
  • Βαρύτονα ρήματα (λύω)
  • Αύξηση – Αναδιπλασιασμός
  • Σχηματισμός χρόνων βαρύτονων ρημάτων
  • Συνηρημένα ρήματα σε άω - ῶ, - έω - ῶ, όω - ῶ
  • Δεύτεροι χρόνοι ρημάτων
  • Σχηματισμός Αφωνόληκτων Ρημάτων
  • Σχηματισμός Ενρινόληκτων - Υγρόληκτων Ρημάτων
  • Παραθετικά επιθέτων κι επιρρημάτων
  • Αντωνυμίες
  • Γ΄ Κλίση
  • Γ΄ Κλίση
  • Β΄ Συζυγία, Συμφωνόληκτα σε - μι
  • Το ρήμα δίδωμι
  • Φωνηεντόληκτα ἵστημι, ἵημι, τίθημι
  • Δευτερόκλιτα επίθετα
  • Τριτόκλιτα επίθετα
  • Ανώμαλα επίθετα
  • Αριθμητικά
  • Κλίση μετοχών
  • Αόριστοι Β΄ Βαρύτονων Ρημάτων κατά τα - μι
  • Εἶμι, Φημί, Οἶδα
  • Ανώμαλα Ουσιαστικά
  • Συνηρημένα Ουσιαστικά Α΄ και Β΄ κλίσης
  • Αττικόκλιτα Ουσιαστικά
  • Τονισμός σύνθετων ρημάτων
  • Μέλλοντες
  • Αρχικοί Χρόνοι Βασικών Ρημάτων
  • Γραμματική Πανελλαδικών Εξετάσεων (Ημερήσια Λύκεια)
  • Ασκήσεις γραμματικής των πανελλαδικών εξετάσεων Β΄ Λυκείου
  • Ασκήσεις Επανάληψης
  • Ενεστώτας - παρατατικός ενεργητικής ή μέσης φωνής των ρημάτων α΄ και β΄ συζυγίας
  • Χρονικές Αντικαταστάσεις Βαρύτονων Ρημάτων
  • Εγκλιτικές Αντικαταστάσεις Βαρύτονων Ρημάτων
  • Χρονικές κι Εγκλιτικές Αντικαταστάσεις 



74 Παράλληλα Κείμενα της Έκφρασης – Έκθεσης Γ´ Λυκείου




Κατανόηση ενός κειμένου δεν είναι απλώς η απόκτηση των γνώσεων (σκέψεων, ιδεών κτλ.) που περιέχονται σ' αυτό και η δυνατότητα να τις αποδώσουμε, όπως τις έχουμε διαβάσει - η ενέργεια αυτή μένει στο τι λέει το κείμενο. Κατανόηση σημαίνει ανακάλυψη του βαθύτερου νοήματος μιας γνώσης, τι θέλει να πει, επανατοποθέτησή της ως προβλήματος και απόδοσή της με δικά μας λόγια.
 


ΠΕΡΙ ΕΚΘΕΣΕΩΣ (Είδη - αρετές - σχέδιο - βασικές αρχές - ανάπτυξη)




Είδη εκθέσεων
 
Οι εκθέσεις, ανάλογα με το περιεχόμενο τους μπορεί να είναι

1. Περιγραφικές.

Σ’ αυτές περιγράφουμε:

  • Τοπία ή τόπους που κατοικούμε ή επισκεφτήκαμε.
  • Υλικά δημιουργήματα του ανθρώπου (κατοικίες, εργοστάσια, έργα).
  • Φυσικά φαινόμενα. -Μεταβολές στη φύση. -Εποχές
  • Φυτά. -Ζώα. -Σχέσεις και επιδράσεις στη ζωή μας.-
  • Πράξεις και εκδηλώσεις των ανθρώπων. -
  • Πολιτιστικές δραστηριότητες.
  • Γεγονότα της καθημερινής ζωής..
  • Περιγραφή προσώπων, χαρακτήρων.
 


Επανάληψις στα "Πολιτικά" του Αριστοτέλους μετά Σχολίων



ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ  
ΣΤΟ  ΔΙΔΑΓΜΕΝΟ    ΚΕΙΜΕΝΟ  
ΤΩΝ  ΑΡΧΑΙΩΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ   ΤΗΣ  Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ  //   ΣΧΟΛΙΑ


της Ζωής Παπαϊωάννου
 
 


ΕΝΟΤΗΤΑ 11η

Κοινότητα ονομάζεται μια ομάδα ανθρώπων που συνυπάρχουν , συνεργάζονται σε ενέργειες ή διαδικασίες , έχοντας ένα κοινό συμφέρον , επιδιώκοντας έναν κοινό σκοπό ( π.χ. αυτοί που πολεμούν επιδιώκουν τη νίκη ή τη κατάκτηση μιας πόλης ή τον πλούτο , κλπ. ) . Η «πόλις» ( = πόλη – κράτος ) , η πολιτική κοινότητα , δηλαδή η πολιτειακά οργανωμένη κοινότητα , ορίζεται ως η τελειότερη μορφή κοινωνικής συνύπαρξης που στοχεύει σε ένα υπέρτατο αγαθό ( = ευδαιμονία των πολιτών ). Ο Αριστοτέλης θεωρεί ότι όλες οι επιμέρους κοινότητες είναι μόρια της πολιτικής κοινότητας και υποδεέστερες από αυτήν. Η πόλη – κράτος στοχεύει στο ανώτερο από όλα τα αγαθά , την ευδαιμονία των πολιτών .


ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΥΠΙΔΗ (Β΄ Επεισόδιο, 4η Σκηνή)




ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (από μετάφραση)
Α΄: Κείμενο: Ευριπίδη Ελένη, Β΄ Επεισόδιο, 4η Σκηνή (στ.979, 987-1021)



ΘΕΟΝΟΗ: Η τύχη σου όμως κρέμεται από μένα 979

…………………………………………………....................................

ΕΛΕΝΗ: Ικέτισσα, ω! παρθένα, σου προσπέφτω
και σε παρακαλώ απ’ της δυστυχίας
τη θέση αυτή, για μένα και για κείνον,
να μην τον χάσω, τώρα που τον βρήκα. 990
Στον αδελφό σου μην το μαρτυρήσεις
πως ήρθε ο άντρας μου. έλα, γλίτωσέ τον,
σε ικετεύω, την παλιά σου ευσέβεια
για χάρη του αδελφού σου μην προδώσεις
κερδίζοντάς του την ευγνωμοσύνη 995
με ταπεινές κι άδικες πράξεις. Πάντα
μισεί ο θεός τη βία και προστάζει
ν’ αποκτούν όλοι δίκαια τ’ αγαθά τους. 


Δημοσθένης, Ἐπιστολαί, Β’ 3-4 (ΚΡΙΤΗΡΙΟΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΩΣ)




ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
(Δημοσθένης, Ἐπιστολαί, Β’ 3-4)

Εἰκότως δ’ ἂν ὑμῖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μέλοι τῆς ἐμῆς σωτηρίας οὐ μόνον κατὰ τοῦθ’, ὅτι οὐδὲν ὑμᾶς ἀδικῶνδεινὰ πέπονθα, ἀλλὰ καὶ τῆς παρὰ τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις ἕνεκ’ εὐδοξίας. Μὴ γάρ, εἰ μηδεὶς ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκειτοὺς χρόνους μηδὲ τοὺς καιροὺς ἐν οἷς τὰ μέγιστ’ ἐγὼ χρήσιμος ἦν τῇ πόλει, τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἀγνοεῖννομίζετε, μηδ’ ἐπιλελῆσθαι τῶν ἐμοὶ πεπραγμένων ὑπὲρ ὑμῶν, ἃ ἐγὼ δυοῖν ἕνεκα νῦν ὀκνῶ γράφειν καθ’ἕκαστον, ἑνὸς μέν, τὸν φθόνον δεδιώς, πρὸς ὃν οὐδέν ἐστιν προὔργου τἀληθῆ λέγειν, ἑτέρου δέ, ὅτι πολλὰκαὶ ἀνάξι’ ἐκείνων διὰ τὴν τῶν ἄλλων Ἑλλήνων κακίαν νῦν πράττειν ἀναγκαζόμεθα. Ἐν κεφαλαίῳ δὲ τοιαῦτ’ἐστὶν ἐφ’ οἷς ἐξηταζόμην ὑπὲρ ὑμῶν ἐγώ, ὥσθ’ ὑμᾶς μὲν ἐπ’ αὐτοῖς ὑπὸ πάντων ζηλοῦσθαι, ἐμοὶ δ’ ἐλπίδατῶν μεγίστων δωρεῶν προσδοκᾶσθαι παρ’ ὑμῶν.



Απόσπασμα από την παλινωδία του Σωκράτη για την υπεράσπιση του έρωτα (ΠΛ Φαιδρ 243e–247c)

 

Απόσπασμα από την παλινωδία του Σωκράτη για την υπεράσπιση του έρωτα

 
 
 
ΣΩ. Έχε λοιπόν στο νου σου, όμορφο παιδί μου, πως ο προηγούμενος λόγος ήτανε του Φαίδρου που είναι γιος του Πυθοκλή από το Μυρρινούντα· αυτός όμως που θε να ειπώ τώρα είναι του Στησίχορου, που είναι γιος του Εύφημου από την Ιμέρα.

Και πρέπει να λέη τ' ακόλουθα· πως «δεν είναι αληθινός ο λόγος» που λέει ότι πρέπει να χαρίζεται κανείς πιο πολύ σ' έναν που δεν κατέχεται από έρωτα, την ώρα που έχει μπροστά του έναν εραστή, γιατί τάχα ο ένας είναι μανιακός, ενώ ο άλλος είναι φρόνιμος. Αν βέβαια ήταν απλό να ειπή κανείς πως η μανία είναι κάτι κακό, τότε ο προηγούμενος λόγος θα ήταν καλά ειπωμένος· μα εδώ τα μεγαλύτερα καλά μας έρχονται από τη μανία, που μας χαρίζεται σαν ένα θείο δώρο. Γιατί και η προφήτισσα στους Δελφούς και οι ιέρειες στη Δωδώνη, όταν τις έπιασε η μανία, έκαμαν στην Ελλάδα πολλά και καλά και σε ανθρώπους και σε πόλεις, ενώ όταν ήτανε φρόνιμες έκαμαν λίγα ή και τίποτε. Κι αν βέβαια αρχίσωμε να λέμε και για τη Σίβυλλα και για τους άλλους, όσοι με τη μαντική τέχνη προφήτεψαν πολλά σε πολλούς και τους έκαμαν καλό στο μέλλον τους, θα μακραίναμε το λόγο μας λέγοντας πράγματα φανερά στον καθένα.


Επιμορφωτικό υλικό για το Ειδικό μέρος του Προγράμματος Σπουδών (Ειδικότητα ΠΕ02)




Η μεγάλη ανάγκη για την προσαρμογή της εκπαιδευτικής πράξης στις σύγχρονες επιστημονικές και παιδαγωγικές εξελίξεις που εστιάζουν στην ανανέωση της διδακτικής των μαθημάτων όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης με την εισαγωγή καινοτομιών, οδηγεί αναπόφευκτα στην αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών, στη διδασκαλία και τη μάθηση.

Στα πλαίσια του εγχειρήματος ενσωμάτωσης και αξιοποίησης των σύγχρονων τεχνολογικών εργαλείων στη διδασκαλία των μαθημάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, σχεδιάστηκε το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Επιμορφωτών στη χρήση και αξιοποίηση των Τ.Π.Ε. στην εκπαιδευτική διδακτική διαδικασία, σε μια προσπάθεια να αξιοποιήσει τις σύγχρονες τάσεις, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τα πορίσματα της παιδαγωγικής εμπειρίας και έρευνας των τελευταίων ετών

Το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Επιμορφωτών Κλάδου ΠΕ02 (Φιλολόγων), διαρθρώνεται σε:

1. Γενικό Μέρος: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΩΝ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΠΕ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.

2. Ειδικό Μέρος: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΩΝ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΠΕ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ.

Το Ειδικό μέρος του Προγράμματος για τους Φιλολόγους – Επιμορφωτές αναφέρεται στα μαθήματα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας και της Ιστορίας.
 
 


Η Ιστορία του Εθνικού Διχασμού




Όταν η Αντάντ επιχείρησε να καταλάβει τα Δαρδανέλια (Φεβρουάριος 1915), ο Βενιζέλος έκρινε ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να πάρει μέρος στην προσπάθειά της. Η άρνηση του Κωνσταντίνου οδήγησε τον πρωθυπουργό σε παραίτηση. Στις εκλογές που ακολούθησαν (Μάιος 1915) ο Βενιζέλος αναδείχτηκε νικητής. Όταν, όμως, κήρυξε την Ελλάδα σε επιστράτευση, ο βασιλιάς διαφώνησε και πάλι και τότε ο Βενιζέλος παραιτήθηκε για δεύτερη φορά. Ακολούθησαν νέες εκλογές (Δεκέμβριος 1915) από τις οποίες οι Φιλελεύθεροι απείχαν. Έτσι, η νέα κυβέρνηση που προέκυψε ήταν απολύτως πιστή στα Ανάκτορα.



∆Ι∆ΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ





Στο νέο Πρόγραµµα Σπουδών η διδασκαλία/µάθηση της γλώσσας οργανώνεται µεβάση το µαθητή. Η συγκεκριµένη επιλογή του ΠΣ, εξυπηρετεί ευρύτερουςπαιδαγωγικούς σκοπούς της διδασκαλίας και ταυτόχρονα διευκολύνει την επιτυχήυλοποίηση των ειδικότερων διδακτικών στόχων του συγκεκριµένου γνωστικούαντικειµένου. Κεντρική στόχευση του προγράµµατος είναι η ‘διαφοροποιηµένηδιδασκαλία’ σε επίπεδο διδακτικού σχεδιασµού και εκπαιδευτικής πράξης. Οιµαθητές/τριες µιας τάξης δεν θεωρούνται ένα ενιαίο σύνολο εκπαιδευοµένων στοοποίο εφαρµόζεται µια κοινή διδασκαλία, επειδή διαφέρουν ως προς τις γλωσσικέςκαι επικοινωνιακές τους ικανότητες, τη γλωσσική ποικιλία ή τις γλώσσες πουοµιλούν, τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες τους, τους τρόπους µε τους οποίουςµαθαίνουν κ.ά. Eξίσου κεντρική επιλογή του νέου ΠΣ για τη διδασκαλία/µάθηση τηςγλώσσας στην υποχρεωτική εκπαίδευση είναι η αυτονόµηση του µαθητή απέναντιστη µάθηση, η οποία µπορεί να υλοποιηθεί µε τη χρήση στρατηγικών. Μέσω της‘γνωσιακής µαθητείας’ οι µαθητές υποστηρίζονται από τους εκπαιδευτικούς να αναπτύξουν και να χρησιµοποιήσουν γνωστικά εργαλεία και στρατηγικές γιατηνκατανόηση και παραγωγή προφορικών και γραπτών κειµένων


ΙΛΙΑΔΑ: Σημειώσεις Και Σχόλια Στη Ραψωδία Α



Βαρβάρα Αληγιάννη


Πηλεύς και Θέτις, του Ν. Εγγονόπουλου, 1976. Συλλογή Ε. Εγγονοπούλου.

Δέκα χρόνια οι Αχαιοί πολιορκούν την Τροία και στα βάσανά τους έρχεται να προστεθεί ο θυμός του Αχιλλέα με τις ολέθριες συνέπειές του, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με την απόφαση του Δία. Όλα ξεκίνησαν από την άρνηση του Αγαμέμνονα να επιστρέψει στον ιερέα του Απόλλωνα, Χρύση, την κόρη του, την οποία κρατούσε στη σκηνή του ως πολεμικό γέρας (=τιμητικό βραβείο). Αυτό προκάλεσε την οργή του Φοίβου, που έστειλε φοβερό λοιμό στο αχαϊκό στρατόπεδο. Τότε ο Αχιλλέας συγκάλεσε συνέλευση του στρατού, όπου ο μάντης Κάλχας αποκάλυψε την αιτία του κακού· προέβλεψε μάλιστα κι άλλες συμφορές αν ο Αγαμέμνονας δεν ικανοποιήσει το αίτημα του Χρύση.


Πώς να διαβάζω πιο γρήγορα;


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου





ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Διάβασμα δεν σημαίνει αποστηθίζω στείρες γνώσεις. Διάβασμα δεν σημαίνει αντιλαμβάνομαι τι θέλει να πει ο συγγραφέας του βιβλίου. Διάβασμα σημαίνει κάνω την γνώση κτήμα μου, δικιά μου καθότι καταφέρνω να συσχετίσω αυτά που διάβασα με όλο το συμβολικό πληροφοριακά χαρακτήρα της διαδικασίας της Ανάγνωσης.


Για να κατανοήσει κανείς αυτό που διαβάζει χρειάζεται να αφομοιώσει με επιτυχία τα πιο κάτω επτά στάδια:


Ιλιάδα Β Γυμνασίου - Ερωτήσεις Εισαγωγής




 
Η Ιλιάδα, ακολουθώντας το κύριο γνώρισμα της επικής ποίησης, που είναι ο ηρωικός χαρακτήρας στο περιεχόμενό της, αναφέρεται σε ένα ένδοξο παρελθόν γεμάτο ηρωικές πράξεις. Έτσι, αν και το έπος συντέθηκε τον 8ο αιώνα, αναφέρεται σε αναμνήσεις μιας άλλης εποχής, της μυκηναϊκής, στο τέλος της οποίας έγινε ο Τρωικός πόλεμος (12ος αιώνας π.Χ.). Επειδή, λοιπόν, ο ποιητής αναπαριστά μιαν εποχή πολύ πιο μακρινή από τη δική του και αγνοεί πολλές λεπτομέρειες της καθημερινότητάς της, απεικονίζει μέσα στο έργο του έναν κόσμο που του είναι πιο πρόσφατος και οικείος. 
 


Αρχαία Α΄ Γυμνασίου - Κριτήρια Αξιολόγησης με Απαντήσεις



Χριστίνας Σμαραγδάκη
- Φιλολόγου


ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ 1
Το ταξίδι των λέξεων στον χρόνο...
Οι Έλληνες και η ελληνική γλώσσα
Η καταγωγή του ελληνικού αλφαβήτου
Οι διάλεκτοι της Αρχαίας Ελληνικής – Από τις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους στη Νέα Ελληνική
ΕΝΟΤΗΤΑ 2
Η εκπαίδευση των παιδιών στην αρχαία Αθήνα (Πλάτων, Πρωταγόρας 325c-326c, ελεύθερη διασκευή)
Α. Κείμενο
Β. Πώς έγραφαν οι αρχαίοι Έλληνες;
Γ. Φθόγγοι και γράμματα
ΕΝΟΤΗΤΑ 3
Επαγγέλματα των αρχαίων Αθηναίων (Ξενοφῶν, Ἀπομνημονεύματα 2.7.6, ελεύθερη διασκευή)
Α. Κείμενο
Β. Ετυμολογικά: Η ετυμολογία των λέξεων – Παραγωγή και Σύνθεση
Γ. Γραμματική: 1. Τόνοι και πνεύματα 2. Μέρη του λόγου 3. Τα παρεπόμενα των πτωτικών 4. Τα παρεπόμενα του ρήματος
ΕΝΟΤΗΤΑ 4
Ένα ταξίδι επιστημονικής φαντασίας (Λουκιανός, Ἀληθὴς Ἱστορία 2.3-4, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ἡ φωνή
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή ουσιαστικών από ουσιαστικά (α΄ μέρος): – υποκοριστικά – περιεκτικά – τοπικά
Γ. Γραμματική: 1. Το άρθρο 2. Β΄ κλίση ουσιαστικών 3. Προσωπικές αντωνυμίες
ΕΝΟΤΗΤΑ 5
Ο πλούτος της αττικής γης (Ξενοφῶν, Πόροι 1.1-5, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ἡ γῆ
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή ουσιαστικών από ουσιαστικά (β΄ μέρος): παρώνυμα – εθνικά – πατρωνυμικά – γονεωνυμικά
Γ. Γραμματική: 1. Οριστική ενεστώτα ρ. εἰμί 2. Οριστική ενεστώτα και μέλλοντα ε.φ. βαρύτονων ρημάτων 3. Oριστική μέλλοντα ε.φ. αφωνόληκτων βαρύτονων ρημάτων
ΕΝΟΤΗΤΑ 6
Η ομορφιά δεν είναι το παν (Μύθος του Αισώπου, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: πίνω
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή ουσιαστικών από ρήματα (α΄ μέρος): ουσιαστικά που δηλώνουν το πρόσωπο που ενεργεί, ενέργεια, πάθος, κατάσταση, το αποτέλεσμα ενέργειας
Γ. Γραμματική: Α΄ κλίση ουσιαστικών
ΕΝΟΤΗΤΑ 7
Η λύση του γόρδιου δεσμού (Ἀρριανός, Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις 2.3.1-8, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ζευγνύω (και ζεύγνυμι)
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή ουσιαστικών από ρήματα (β΄ μέρος): ουσιαστικά που δηλώνουν όργανο ή μέσο, τόπο
Γ. Γραμματική: 1. Η αύξηση 2. Οριστική παρατατικού ρ. εἰμί 3. Οριστική παρατατικού και αορίστου ε.φ. βαρύτονων ρημάτων 4. Οριστική αορίστου ε.φ. αφωνόληκτων βαρύτονων ρημάτων
ΕΝΟΤΗΤΑ 8
Ένα μοιραίο λάθος (Λουκιανός, Νεκρικοὶ Διάλογοι 17, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ἐλεύθερος
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή ουσιαστικών από επίθετα
Γ. Γραμματική: 1. Δευτερόκλιτα επίθετα 2. Η δεικτική αντωνυμία οὗτος, αὕτη, τοῦτο
ΕΝΟΤΗΤΑ 9
Ανυπέρβλητα πρότυπα (Ἰσοκράτης, Εὐαγόρας 1-6, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ὁ πατήρ
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή ρημάτων (α΄ μέρος): παραγωγή ρημάτων από ονόματα
Γ. Γραμματική: 1. Ο αναδιπλασιασμός 2. Οριστική παρακειμένου και υπερσυντελίκου ε.φ. βαρύτονων ρημάτων 3. Οριστική παρακειμένου και υπερσυντελίκου ε.φ. αφωνόληκτων βαρύτονων ρημάτων
ΕΝΟΤΗΤΑ 10
Ο Σωκράτης για τη φιλία (Ξενοφῶν, Ἀπομνημονεύματα 2.4.1-7, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: κτάομαι, κτῶμαι
Β2. Ετυμολογικά: Επαναληπτικές ασκήσεις
Γ. Γραμματική: Επαναληπτικές ασκήσεις
ΕΝΟΤΗΤΑ 11
Η αγάπη του Αλεξάνδρου για τον Βουκεφάλα (Ἀρριανός, Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις 5.19.4-6, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ἡ πόλις
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή ρημάτων (β΄ μέρος): παραγωγή ρημάτων από άλλα ρήματα, επιρρήματα και επιφωνήματα
Γ. Σύνταξη: Οι βασικοί όροι μιας απλής πρότασης: υποκείμενο και κατηγόρημα
ΕΝΟΤΗΤΑ 12
Αθήνα και Ατλαντίδα (Πλάτων, Τίμαιος 25a-d, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: κρατέω, κρατῶ
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή επιθέτων από ουσιαστικά (α΄ μέρος): επίθετα τα οποία σημαίνουν αυτόν που ανήκει σε εκείνο που δηλώνει η πρωτότυπη λέξη ή έχει σχέση με αυτό, ύλη ή (σπάνια) χρώμα, τον κατάλληλο για εκείνο που δηλώνει η πρωτότυπη λέξη
Γ1. Γραμματική: Γ΄ κλίση ουσιαστικών: α. καταληκτικά διπλόθεμα φωνηεντόληκτα σε -ις (γεν. -εως) β. καταληκτικά μονόθεμα φωνηεντόληκτα σε -εύς (γεν. -έως) – ουδέτερα ακατάληκτα μονόθεμα οδοντικόληκτα σε (γεν. -ατος)
Γ2. Σύνταξη: Τα είδη των προτάσεων ως προς τους όρους τους: απλές, σύνθετες, ελλειπτικές, επαυξημένες
ΕΝΟΤΗΤΑ 13
Δάμων και Φιντίας (Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη 10.4.3-6, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ὁ τύραννος
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή επιθέτων από ουσιαστικά (β΄ μέρος): επίθετα τα οποία σημαίνουν πλησμονή, χρόνο ή μέτρο
Γ1. Γραμματική: Απαρέμφατα και μετοχές ε.φ. βαρύτονων ρημάτων
Γ2. Σύνταξη: 1. Το απαρέμφατο 2. Η μετοχή
ΕΝΟΤΗΤΑ 14
Ένα άδικο παράπονο (Μύθος του Αισώπου, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ἄρχω
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή επιθέτων από ρήματα (α΄ μέρος): κυρίως ρηματικά επίθετα με καταλήξεις -τέος, -τος
Γ. Γραμματική: 1. Γ΄ κλίση ουσιαστικών: α. ακατάληκτα διπλόθεμα οδοντικόληκτα σε -ων (γεν. -οντος) β. καταληκτικά μονόθεμα οδοντικόληκτα σε -ας (γεν. -αντος) 2. Οριστική ενεστώτα και μέλλοντα μ.φ. βαρύτονων ρημάτων 3. Οριστική μέλλοντα ρ. εἰμί
ΕΝΟΤΗΤΑ 15
Η μεταμόρφωση του Λευκίππου (Ἀντωνῖνος Λιβεράλις, Μεταμορφώσεων Συναγωγή 17, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: φύω
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή επιθέτων από ρήματα (β΄ μέρος)
Γ. Γραμματική: Οριστική παρατατικού και αορίστου μ.φ. βαρύτονων ρημάτων
ΕΝΟΤΗΤΑ 16
Το θλιβερό τέλος ενός τυράννου (Αἰλιανός, Ποικίλη Ἱστορία 6.12, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ἡ θάλαττα / θάλασσα
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή επιθέτων από επιρρήματα
Γ. Γραμματική: Οριστική παρακειμένου και υπερσυντελίκου μ.φ. βαρύτονων ρημάτων
ΕΝΟΤΗΤΑ 17
Ένα διδακτικό παράδειγμα από τη φύση (Μέγας Βασίλειος, Ὁμιλίαι εἰς τὴν Ἑξαήμερον 7.3)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ἡ σάρξ
Β2. Ετυμολογικά: Παραγωγή επιρρημάτων: τοπικά, τροπικά, ποσοτικά, χρονικά
Γ1. Γραμματική: Απαρέμφατα και μετοχές μ.φ. βαρύτονων ρημάτων
Γ2. Σύνταξη: 1. Το υποκείμενο του απαρεμφάτου: ταυτοπροσωπία – ετεροπροσωπία 2. Το υποκείμενο της μετοχής: συνημμένη – απόλυτη
ΕΝΟΤΗΤΑ 18
Η ειλικρίνεια ανταμείβεται (Μύθος του Αισώπου, διασκευή)
Α. Κείμενο
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας: ἡ δίκη
Β2. Ετυμολογικά: Επαναληπτικές ασκήσεις
Γ. Γραμματική – Σύνταξη: Επαναληπτικές ασκήσεις
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
I. Παράλληλα κείμενα
ΙΙ. Το λεξιλόγιο των κειμένων
ΙΙΙ. Αρχικοί χρόνοι ρημάτων
ΙV. Συγκεντρωτικοί πίνακες φαινομένων (Γραμματική – Σύνταξη – Ετυμολογία)



ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΚΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΕΝΤΑΞΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Σε ένα ενταξιακό πλαίσιο οι ρόλοι ανάμεσα σε γενικό και ειδικό παιδαγωγό τίθενται υπό διαπραγμάτευση. Επομένως, δεν υπάρχουν ιεραρχικές σχέσεις. Ένας ενταξιακός παιδαγωγός φέρει, λοιπόν, τα εξής χαρακτηριστικά (Ντεροπούλου- Ντέρου, 2011):


Παι-Ζωντας με το παιδί μέσα μας

της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

Φιλόλογος Ερμής
Έχω την χαρά να σας παρουσιάσω το τέταρτο μου βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Upbility.
Το βιβλίο περιλαμβάνει εικαστικές και άλλες δραστηριότητες για παιδιά και μεγάλους που νιώθουν σαν παιδιά. Το παιχνίδι είναι η δουλειά του παιδιού. Μέσα από το παιχνίδι το παιδί εκφράζεται, ενεργοποιείται, εξελίσσεται, κοινωνικοποιείται και αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και τους άλλους (Batllori, 2003).
Το παρόν ψηφιακό βιβλίο αποτελεί ένα πλούσιο εγχειρίδιο δραστηριοτήτων κυρίως για παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας με δομημένες προτάσεις σε μορφή φύλλων εργασίας.
Το εγχειρίδιο καλύπτει ένα ευρύ πλήθος δεξιοτήτων όπως: δραστηριότητες για να αντιμετωπιστούν συναισθηματικές δυσκολίες, για συγκέντρωση και προσοχή ΔΕΠ-Υ, θετικής παρακίνησης προς τη μάθηση, για τη συναισθηματική ανασφάλεια, για την αυτοπεποίθηση, ψυχική ανθεκτικότητα, για τον συναισθηματικό δεσμό γονιών-παιδιών, για χαλάρωση, κ.α. Περιλαμβάνει επίσης 31 βιωματικές ασκήσεις Εικαστικής θεραπείας και 22 δραστηριότητες Δημιουργικής παρακίνησης καθώς και δυο ψυχολογικά παραμύθια!
Κάθε δραστηριότητα, εκτός των άλλων, περιλαμβάνει, ηλικιακή ομάδα, αναλυτικές οδηγίες, προτεινόμενο χρόνο υλοποίησης, ερωτήσεις και χρησιμότητα. Αποτελείται από 230 σελίδες με σύντομο θεωρητικό υπόβαθρο και πάνω από 190 διαφορετικές δραστηριότητες. Απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς, θεραπευτές και γονείς.


Το Αναφορικό της Ομηρικής Παρομοίωσης (ΜΕΡΟΣ Α’)


τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
MSc Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ὑπ. Δρος(Dph) Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

 
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Οι παρομοιώσεις είναι από τα πλέον σημαντικά χαρακτηριστικά της επικής τέχνης. Χρησιμεύουν στο να εξηγούν με παραδείγματα γεγονότα σχετικά με την εμφάνιση, τον ήχο, την απόσταση, τον χρόνο, τη φυσική ή ψυχική κατάσταση. Διακρίνουμε στον Όμηρο δύο είδη:

1. τις απλές παρομοιώσεις και

2. τις μακρές ή περιγραφικές παρομοιώσεις.

Οι απλές παρομοιώσεις είναι κατά κανόνα μονολεκτικές και εισάγονται στο κείμενο με ομοιωματικά μόρια ή επίθετα

π.χ σαν αετός, ήταν στο σώμα όμοιος με τους αθανάτους κλπ.


Η θεωρία του Νου και τα άτομα με Αυτισμό


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Η ικανότητα του ατόμου να κατανοεί το νου των άλλων αλλά και τον δικό του αναπτύσεται στην παιδική ηλικία. Σύγχρονες έρευνες ωστόσο δεικνύουν πως τα παιδιά με Αυτισμό δυσκολεύονται να αντιληφθούν νοητικές καταστάσεις. Η δυσκολία των παιδιών με Αυτισμό διαφαίνεται έντονα σε δοκιμασίες που σχετίζονται με την παραπλάνηση. Ακόμη τα παιδιά με Αυτισμό δεν κατανοούν επαρκώς τις πεπειθήσεις καθότι φαίνεται ότι η κατανοήση τους βρίσκεται σε επίπεδο τυπικής ανάπτυξης 6-7 ετών.


Τι είναι η ανακαλυπτική μάθηση;


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Ο νους «κρύβει» μέσα του γνώσεις. Η ανακαλυπτική μάθηση δίνει την δυνατότητα στον νου να ξεκλειδώσει αυτές τις γνώσεις προκειμένου να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα. 

Η ανακαλυπτική μαθηση στηρίζεται στην θεωρία του κριτικού ορθολογισμού. Η θεωρία του κριτικού ορθολογισμού έχει ως αφετηρία υποθέσεις, εικασίες ακόμη κι εκδοχές που μπορούν εν δυνάμει να δώσουν λύση στο πρόβλημα. Στη συνέχεια επαληθεύονται οι υποθέσεις με την αναζήτηση πηγών μάθησης. 


Η ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΙΝΔΑΡΟΥ


της Αγγελικής Μουστάκου
- φιλολόγου


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Ο Πίνδαρος θεωρείται ο εξοχότερος εκπρόσωπος της επινίκιας ποίησης. Η αξία του είχε αναγνωριστεί ήδη απ'την αρχαιότητα και οι Αλεξανδρινοί φιλόλογοι τον συμπεριέλαβαν στον περίφημο Κανόνα των Εννέα Λυρικών Ποιητών. Είνα αξιοσημείωτο πως πάρα πολλοί είν' εκείνοι που που εμμένουν πρωτίστως στο φιλοσοφικό υπόβαθρο των ωδών του και δευτερευόντως στο ποιητικό.


Τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου...δικά μου..!



Καλλιόπη Ζιώγου
- Θεολόγος



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Όλα θέλουμε να τα αλλάξουμε, τα έχουμε βαρεθεί όλα, θέλουμε να δοκιμάσουμε τα πάντα. Επιζητούμε νέες συνήθειες, νέους συντρόφους, θέλουμε να αλλάξουμε ακόμη και τη Φύση γύρω μας. Με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι, όλα επιθυμούμε διακαώς να τα αλλάξουμε, εκτός από ένα..τον εαυτό μας. Εκεί είμαστε ανυποχώρητοι, δεν δεχόμαστε ίχνος καλοπροαίρετης κριτικής, δεν συζητάμε ποτέ πλέον, αν δεν μας υποσχεθεί ο συνομιλητής μας πως θα συμφωνήσει μαζί μας. Ο εαυτούλης μας να’ ναι καλά και όλα τα άλλα, όλοι οι άλλοι να πεθάνουν.


Λόγος για τον αρχαιοελληνικό (και όχι μόνο) λόγο



Του Γαβριήλ Μπομπέτση


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Τι ιδιαίτερο είχαν οι αρχαίοι Έλληνες; Τι τους διαφοροποιεί από τους ανατολικούς λαούς; Τι είναι αυτό που τους έκανε να θέσουν τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού; Τι είναι, με άλλα λόγια, αυτό που γέννησε τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία και εν γένει τους τομείς του πνεύματος;


ΣΧΟΛΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΤΑΞΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Η σχολική κουλτούρα αποτελεί έναν από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες για την προώθηση της κοινωνικής ένταξης των μαθητών με αναπηρία στο γενικό σχολείο.


Με Εξαιρετική Επιτυχία η Έκθεση Βρετανικών Πανεπιστημίων "BRITISH OPENDAYS"

Οι Καλύτεροι Μαθητές της Ελλάδας στα Καλύτερα Πανεπιστήμια της Ευρώπης 
 


Αθήνα, 17.10.2017. 
 
Ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία η Έκθεση Βρετανικών Πανεπιστημίων BRITISH OPENDAYS που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 14 Οκτωβρίου, στο RADISSON BLU PARK Hotel. Εκατοντάδες μαθητές, φοιτητές και γονείς είχαν τη δυνατότητα να γνωρίσουν από κοντά τους εκπροσώπους διακεκριμένων Πανεπιστημίων της Μεγάλης Βρετανίας και να ενημερωθούν για τα προσφερόμενα προγράμματα σπουδών τόσο σε Προπτυχιακό όσο και σε Μεταπτυχιακό επίπεδο.


Το πρόβλημα σε θετικό πλαίσιο: Η Τεχνική της Αναπλαισίωσης


Της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου





ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Πολλοί εκπαιδευτικοί ή και γονείς προβληματίζονται για τα κίνητρα αλλά και την νοηματοδότηση της συμπεριφοράς της δικής τους και των άλλων. Τι κίνητρα έχει ένα παιδί που εμφανίζει μια προβληματική συμπεριφορά όταν την εμφανίζει; Ποιο είναι το νόημα αυτής της συμπεριφοράς; Ο χώρος και ο τρόπος έκφρασης μιας συμπεριφοράς ενδεχομένως να δίνει φως για την ερμηνεία και την νοηματοδότηση της συμπεριφοράς. 


Παιδί: Να Μάθει Ξένη Γλώσσα, Πριν τη Μητρική του;



τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
MSc Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ὑπ. Δρος(Dph) Κλασσικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Από το 1993 η Αγγλική Γλώσσα διδάσκεται στις Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις του δημοτικού για τρεις ώρες την εβδομάδα αρχικά σε 4θέσια σχολεία και πάνω. Το 2003 η διδασκαλία επεκτάθηκε και στη Γ΄ Δημοτικού για ίσο αριθμό ωρών. Το σχολικό έτος 2011-2012 αρχικά πιλοτικά και το 2016 πλέον οριστικά αποφασίζεται ότι η διδασκαλία των Αγγλικών θα ξεκινά από την Α' Δημοτικού από τη δε Γ' Δημοτικού η διδασκαλία αυτής θα γίνεται με συστηματικότερο τρόπο. Δεύτερη ξένη γλώσσα θα εισάγεται στην Ε' τάξη, σύμφωνα με εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας πλέον και στα τετραθέσια δημοτικά σχολεία.. Ως δεύτερη ξένη γλώσσα στην Ε΄ και την Στ΄ τάξη θεσπίζεται να είναι είτε η γαλλική είτε η γερμανική.

Ωστόσο βασανιστικά ερωτήματα υπάρχουν στον κάθε ένα λογικό άνθρωπο. Γιατί η πολιτεία υιοθέτησε τόσο άμεσα και πλήρως τις επιταγές των ξενόγλωσσων πτυχιούχων για την τάχα από νωρίς δέουσα διδασκαλία των ξένων γλωσσών; Μη και μια τέτοια υιοθέτηση αποβαίνει παιδαγωγικώς μη ορθή; Μη και κρύβονται πίσω από αυτήν την κίνηση συντεχνιακές σκοπιμότητες και οφέλη ή και φεύ πολιτικές αλλοιώσεως της ελληνικής γλώσσας από σκοτεινούς κύκλους; Τα ερωτήματα είναι εύλογα: 


ΑΡΩΜΑ JOHANN WOLFGANG GOETHE


της Αγγελικής Μουστάκου
- Φιλολόγου



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Θεωρώ πως ο Goethe θαύμασε την τελειότητα της ελληνικής τέχνης σε όλους τους τομέίς, με έναν τρόπο ουσιαστικό και βαθύ, τέτοιον που μοιάζει με δυνατή αγάπη. Γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη, στις 28 Αυγύστου 1749. Το 1765 πήγε στη Λειψία για να σπουδάσει νομικά και να μοιάσει στον νομομαθή πατέρα του. Αλλά η φύση του ήταν άλλη κι άλλα λαχταρούσε το πνεύμα του. Συναναστράφηκε με καλλιτέχνες και δεν χόρταινε να κάνει παρέα με ζωγράφους. Όσο σπούδαζε νομικά έγραφε παράλληλα και λυρικά ποιήματα. Το πάθος του για την τέχνη δεν μπορούσε να μείνει κρυφό.


ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΑΡΧΑΙΩΝ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (9η ενότητα)



της Θεοδώρας Ανδρέσα
- Φιλολόγου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Ο θάνατος του Σωκράτη, Cignaroli, Giambettino, 1706-1770

Στο έργο του Κρίτων ο Πλάτων παρουσιάζει τα επιχειρήματα που προέβαλε ο Σωκράτης αποκρούοντας τις προτάσεις των φίλων του να δραπετεύσει πριν από την εκτέλεση της θανατικής ποινής που του επιβλήθηκε από το δικαστήριο της Ηλιαίας (399 π.Χ.). Η κατηγορία που οδήγησε τον Σωκράτη στην καταδίκη ήταν ότι πίστευε σε άλλους θεούς από εκείνους που τιμούσε η πόλη του και ότι διέφθειρε τους νέους. Η δικαιολόγηση της άρνησής του να δραπετεύσει ήταν δύσκολη, καθώς οι φίλοι του υποστήριζαν ότι η δραπέτευσή του δε θα αποτελούσε αδικία αλλά θεραπεία μιας αδικίας. Στο απόσπασμα που ακολουθεί ο Σωκράτης παρουσιάζει τους νόμους προσωποποιημένους να του υποβάλλουν ερωτήματα σχετικά με τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης δραπέτευσής του.



Ο Ηθικός Χαρακτήρας (ΜΕΡΟΣ Β')

 
 
Κύριλλος Κ. Αφεντουλίδης
 
επιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας 
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Σάντρο Μποτιτσέλι, Η Συκοφαντία του Απελλή, π. 1495, Πινακοθήκη Ουφίτσι. Έργο βασισμένο σε περιγραφή έργου του Απελλή, όπως αυτή δίνεται από τον Λουκιανό.


Ο ηθικός χαρακτήρ, η ομοιόμορφος δηλ. σταθερά ηθική διάθεσις και ενέργεια του ανθρώπου δεν είναι απλή τις φυσική εκδήλωσις της ιδιοφυίας και ιδιοσυγκρασίας εκάστου, αλλ’ είναι έργον και καλλιτέχνημα της ελυθέρας και λογικής ενεργείας του ανθρώπου, ως μαρτυρεί η πείρα, ήτις δεικνύει σαφώς, ότι όπως πάσα φυσική ικανότης και ευφυία δια της ασκήσεως τελειοποιείται και γίνεται δεξιότης, ούτω και ο χαρακτήρ δια καταλλήλου μορφώσεως και ανατροφής βαθμηδόν διαμορφούται και διαπλάττεται. Το ζήτημα όμως είναι πώς δυνάμεθα να επιτύχωμεν τοιαύτην της βουλήσεως ημών κατεύθυνσιν, ώστε να ενεργή αύτη πάντοτε επί του αυτού ζητήματος κατά τον αυτόν τρόπον.


Πώς διακρίνουμε την δυσκολία προσαρμογής από την ομαλή συμπεριφορά


της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Επιχειρώντας να διακρίνει κανείς τις δυσκολίες προσαρμογής από την ομαλή συμπεριφορά ακολουθεί δύο είδη κριτηρίων: τα λειτουργικά και τα στατιστικά.

Όσον αφορά τα λειτουργικά κριτήρια εξετάζουμε κατά πόσον μια συμπεριφορά έχει ή όχι δυσάρεστες επιπτώσεις στη ζωή του παιδιού ή του εφήβου. Στην ουσία δηλαδή εξετάζουμε την ενδοπροσωπική και την διαπροσωπική προσαρμογή του.