ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Οδηγίες Αξιολόγησης Μαθητών (Α-Β τάξεις ΕΠΑΛ)(2016-2017)



ΟΔΗΓΙΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ




ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΑ "ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ" Α-Β ΤΑΞΕΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ - ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΕΠΑΛ


ΘΕΜΑ: Οδηγίες για τον τρόπο εξέτασης των μαθητών/τριών στο μάθημα Γενικής Παιδείας «Νέα Ελληνικά» της Α΄ και Β΄ τάξης ημερησίων και εσπερινών ΕΠΑΛ για το σχολικό έτος 2016-2017.

Μετά από σχετική εισήγηση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Πράξη 35/08-09-2016 του Δ.Σ.) και ενόψει της έκδοσης του απαιτούμενου από το θεσμικό πλαίσιο προεδρικού διατάγματος για την φοίτηση και αξιολόγηση των μαθητών του Επαγγελματικού Λυκείου, σας αποστέλλουμε τις παρακάτω οδηγίες που αφορούν στον τρόπο εξέτασης των μαθητών/τριών στο μάθημα Γενικής Παιδείας «Νέα Ελληνικά» της Α΄ και Β΄ τάξης ημερήσιων και εσπερινών ΕΠΑΛ για το σχολικό έτος 2016-2017. 


Τεσσαράκοντα (40) Λέξεις Ἐσφαλμένως Εἰρημέναι




τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Παλαιόθεν είχαμε προβληματισμό για το «Μανώλης», το οποίο και μερικοί δημοτικιστές επέμεναν να το γράφουν «Μανόλης», (αν και από πουθενά δεν προέκυπτε η τροπή του μακρού – ου – του «Εμμανουήλ» σε βραχύ - ο – κι όχι σε επίσης μακρό – ω - . Αντί αυτού λένε το εξής για την λέξη: "στη γραφή του «Εμμανουήλ» δεν υπάρχει - ω - αλλά βλέπουμε - ο -  άρα αυτό θα βάλλουμε !!! Μετά άρχισε η επέλασις στις διφθόγγους π.χ – αυ – και αντί για «αυγά» είχαμε «αβγά». Σε λίγο και το "αύριο" θα το γράφωμεν "άβριο". Πλέον η νοοτροπία της «απλοποιήσεως» της γλώσσης έχει περάσει σε άλλες διαστάσεις. Το «παγώνι» το γράφουμε «παγόνι», το "κτήριο" - όχι ορθώς από το οικη-τήριο κατά το διαβα-τήριο, εισι-τήριο  κ.α, αλλά εσφαλμένως από το "χτίζω" - το γράφουμε "κτίριο" και άλλα ευτράπελα.

Συγκεντρώνω μερικά χτυπητά παραδείγματα λανθασμένης γραφής ρημάτων για αρχή από τα πιο συνηθισμένα.


ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ (Διδακτέα Ύλη - Οδηγίες)


 
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ 
Γ' Τάξης Ημερήσιων Λυκείων
(Μάθημα Επιλογής)
ΟΔΗΓΙΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ


ΘΕΜΑ: Διδακτέα ύλη του μαθήματος επιλογής «Ιστορία της Τέχνης» της Γ΄ τάξης Ημερησίου ΓΕ.Λ για το σχ. έτος 2016-2017




 
Μετά από σχετική εισήγηση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (πράξη 44/03-11-2016 του Δ.Σ.) σας αποστέλλουμε τη διδακτέα ύλη του μαθήματος επιλογής «Ιστορία της Τέχνης» της Γ΄ τάξης Ημερησίου ΓΕ.Λ για το σχ. έτος 2016-2017:

Εκπαιδευτικό υλικό

Ιστορία της Τέχνης για τη Γ’ τάξη Γενικού Λυκείου, βιβλίο του μαθητή, Όλγα Ζιρώ, Μερτζάνη Ελένη, Βασιλική Πετρίδου.

Σκοπός

Σκοπός του μαθήματος είναι να φέρει το μαθητή σε επαφή με τις σημαντικότερες περιόδους της τέχνης και τα έργα της, ώστε να καταστεί ικανό να αντιληφθεί τη σχέση της καλλιτεχνικής δημιουργίας με τη γενικότερη πολιτισμική εξέλιξη κάθε περιόδου.


ΚΩΦΩΣΗ: Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ...!!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


       Σε αυτό το άρθρο θα διαβάσετε μια συνέντευξη διαφορετική από άλλες, που δε θα μπορέσετε να δείτε ή να ακούσετε αλλού. Και ο λόγος είναι γιατί αφορά την αληθινή ιστορία ενός προσώπου, που αξίζει να ακούσουμε…

   Για τη συνέντευξη αυτή, λοιπόν, θα ήθελα να ευχαριστήσω αρχικά το Βασίλη Καψαλίδη, Αναπληρωτή Καθηγητή Ειδικής Αγωγής, Δάσκαλο Νοηματικής Γλώσσας στη Σχολή Σχοιναράκη, Γ’ Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Αθλητισμού Κωφών, για το χρόνο που μου διέθεσε και την εμπιστοσύνη που μου έδειξε ώστε να μοιραστεί μαζί μου προσωπικά του στοιχεία. Επίσης, θερμά ευχαριστώ τη Σχολή Σχοιναράκη, στην οποία φοιτώ και η ίδια, για τη διαθεσιμότητα του χώρου διεξαγωγής της συνέντευξης, αλλά και τη βιντεοσκόπηση αυτής ώστε να είναι εφικτή στη συνέχεια από εμένα η απόδοση της Νοηματικής γλώσσας στην Ελληνική.

    Όταν ξεκινήσαμε με τον κ. Καψαλίδη να συζητούμε γύρω από την κώφωση του είπα να μου μιλήσει για τις προκλήσεις και τις προοπτικές της ένταξης ατόμων με κώφωση στην ελληνική κοινωνία. Και κάπως έτσι αρχίσαμε: 

    «Όταν γεννήθηκα όλοι έλεγαν κρίμα, πώς θα μεγαλώσει; Οι συγγενείς λίγο, οι γνωστοί πιο πολύ. Η μαμά μου τα μάζευε μέσα της, τα μάζευε, τα μάζευε. Μετά μεγάλωνα, προόδευα. Στο σχολείο τα κατάφερνα. Η μαμά χαιρόταν. Όλοι νόμιζαν δε μπορεί να τα καταφέρει, δε μπορεί να προχωρήσει. Εγώ τα κατάφερνα και η μαμά χαιρόταν. Η μαμά μου ένιωθε υπερήφανη “ο γιος μου μπορεί. Τα καταφέρνει”. 

     Με την αδερφή μου είχαμε πολύ στενή σχέση. Της μάθαινα νοηματική εγώ στην αρχή. Αυτά που μάθαινα από το σχολείο μου. Μετά πήγε σε σχολή και έμαθε. Επικοινωνούσαμε καλά και με βοηθούσε. Έκανε το διερμηνέα σε τηλέφωνα, σε μαγαζιά, με βοηθούσε να κανονίζω τα ραντεβού μου με τους φίλους μου. Για παράδειγμα, είχα ένα φίλο κωφό, αλλά ήμασταν μικροί δεν είχαμε κινητά. Η αδερφή μου έπαιρνε τηλέφωνο τους γονείς του που ήταν ακούοντες και κανόνιζε πού θα βρεθούμε, τι ώρα και έτσι με βοηθούσε. Όταν μεγαλώσαμε τα κανονίζαμε νωρίτερα όταν βρισκόμασταν από κοντά. Ήταν Παρασκευή, λέγαμε αύριο Σάββατο πού θα βρεθούμε, τι ώρα; Έτσι τα κανονίζαμε. Μετά πήγαινα εγώ και αν ο άλλος αργούσε γιατί δε μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε κάπως, εγώ περίμενα και περίμενα και περίμενα. Μπορεί να είχε κίνηση και να αργούσε να φτάσει αλλά πώς να μου το πει; Δε γινόταν. Εγώ περίμενα και περίμενα. Τι να κάνω; Τεχνολογία δεν είχαμε. Ήταν δύσκολη η επικοινωνία μας.

     Μετά είχαμε το φαξ. Έγραφα εγώ στο σπίτι, πατούσα τον αριθμό του τηλεφώνου του φίλου μου και το έστελνα. Έτσι το διάβαζε και επικοινωνούσαμε με αυτόν τον τρόπο. Λίγοι είχαν όμως. Όχι όλοι οι κωφοί. Όποιος κωφός είχε, εντάξει. Αλλιώς πάλι διαμεσολαβούσε ένας ακούοντας. Α, ξέχασα να σου πω. Πιο παλιά, εγώ δεν είχα, υπήρχαν τα τηλέφωνα τα σταθερά. Κάτσε να στο ζωγραφίσω. Κτυπούσε, το σήκωνε ένας ακούοντας άκουγε ότι κάποιος πληκτρολογούσε και ακουμπούσε το ακουστικό στο πληκτρολόγιο. Τα γράμματα ήταν λατινικά. Έγραφε αυτός που τηλεφωνούσε και εγώ διάβαζα το μήνυμα. Αυτό ήρθε από την Αμερική. Λίγοι το είχαν στην Ελλάδα, (ονομάζεται TDD Telecommounication Device for Deaf).


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


     Μετά είχαμε τα κινητά. Στην αρχή υπήρχαν λίγα. Τα κοιτούσαμε, ρωτούσαμε τι είναι αυτό; Μας φαινόταν περίεργο. Σιγά-σιγά μάθαμε. Ήταν μεγάλη βοήθεια για εμάς. Πολύ σημαντική η εξέλιξη της τεχνολογίας. Με μηνύματα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε και με ακούοντες πιο άνετα. Παλιά ήμασταν μόνοι οι κωφοί μεταξύ μας. Σιγά-σιγά αρχίσαμε να επικοινωνούμε και με ακούοντες. Και να βγαίνουμε και βόλτα. Έτσι είχαμε περισσότερους φίλους. Μετά βέβαια ήρθε η βιντεοκλήση. Η επικοινωνία γινόταν μέσω βίντεο στη νοηματική. Μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με διαφορετικά άτομα πολύ πιο εύκολα. Και με το ίντερνετ στα τηλέφωνα κατεβάζεις προγράμματα, όπως το OOVOO και υπάρχει μεγάλη ευκολία. Μετά ήρθε και το skype».

Και η συζήτηση έφτασε στην εκπαίδευση….

    «Στο νηπιαγωγείο πήγαινα σχολείο όχι επίσημα, αλλά μαζί και με ακούοντα παιδιά. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Ακολουθούσα τους φίλους μου. Δύσκολη η επικοινωνία. Όλοι μιλούσαν μπλα μπλα μπλα και εγώ δεν καταλάβαινα τίποτα. Εγώ απλά έκανα νοήματα. Μετά πήγα επίσημα σε ειδικό σχολείο κωφών και έμαθα τη νοηματική. Όταν ήμουν μικρός θυμάμαι ρωτούσα τη μαμά και το μπαμπά γιατί δεν ακούω. Μου έλεγαν δικαιολογίες, ότι έπαθα ατύχημα. Τι να μου πουν; Μετά στο δημοτικό θυμάμαι πήγα με το μπαμπά και είδα τους άλλους να νοηματίζουν και δεν ήξερα τι ήταν. Ρωτούσα το μπαμπά τι είναι αυτό και μου είπε και αυτοί δεν ακούνε όπως εσύ. Μπήκα μέσα στο οικοτροφείο, είχα επιμελήτρια, έμαθα νοηματική. Τη γλώσσα την έμαθα με λογοθεραπεία. Αφού έμαθα το αλφάβητο μετά στη λογοθεραπεία μου έλεγε Α και μου έδειχνε πως να βάλω το στόμα μου για να πω Α, Σ, Ε, Ο κλπ. Με εικόνες έμαθα να γράφω. Για παράδειγμα, μου έδειχνε ένα σπίτι. Έγραφα από κάτω σπίτι. Έπαιζα με άλλα παιδιά με κώφωση. Με τα ακούοντα παιδιά της γειτονιάς μου δεν έπαιζα πολύ. Μου έλεγαν συνέχεια περίμενε περίμενε. Με υποτιμούσαν. Και εγώ περίμενα. Διάλεγαν τα άλλα παιδιά στην ομάδα τους και εγώ καθόμουν και περίμενα. Μετά ακολουθούσα τους φίλους μου.

   Οι καθηγητές δεν ήξεραν καλά νοηματική και αυτό μας δυσκόλευε. Τότε η γλώσσα δεν ήταν αναγνωρισμένη. Στο μάθημα δε χρησιμοποιούσαμε ποτέ βιβλίο. Εσείς διαβάζετε έτσι δεν είναι; Εμείς όχι. Οι καθηγητές έβγαζαν το νόημα από το βιβλίο και μας το έγραφαν με λίγα λόγια στον πίνακα και μετά μας το νοημάτιζαν. Είχαμε και εικόνες στο μάθημα, αλλά βιβλίο καθόλου. 

   Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο ήταν μεγάλο σοκ. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Ρωτούσα δίπλα τους συμφοιτητές μου μου έλεγαν περίμενε λίγο να γράψω. Ρωτούσα τους καθηγητές, τους έλεγα δεν ακούω, θέλω βοήθεια μου έλεγαν “ναι, ναι, περίμενε”. Είχα απογοητευτεί. Ήμουν μόνος μου. Είχα μεγάλο άγχος και στενοχώρια για όλο αυτό. Πολύ δύσκολο. Μετά ρώτησα άλλους κωφούς που είχαν τελειώσει και είχαν πάρει το πτυχίο τους πώς θα προχωρήσω. Μου είπαν να ρωτάω για σημειώσεις και να ρωτάω τους καθηγητές που έβλεπα ότι βοηθούν γενικά. Οι καθηγητές στο 60% είναι καλοί, αλλά στο 40% αδιαφορούν και αυτό ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο. Οι εξετάσεις είχαν τη μεγαλύτερη δυσκολία για μένα. Κάποιοι καθηγητές καλοί μου έλεγαν 15 σος και από αυτά έπεφταν τα 5. Άλλοι μου έλεγαν μόνος σου, μόνος σου. Εκεί κόπηκα μία, δύο, τρεις φορές μετά με περνούσαν. Θυμάμαι σε ένα μάθημα είχα πάει νωρίτερα. Εκεί συνάντησα έναν ακούοντα συμφοιτητή μου και μου έδειξε ένα κείμενο ότι πέφτει. Δεν είχα πολύ χρόνο. Ξεκίνησα να το διαβάζω γρήγορα για να προλάβω. Ευτυχώς πέρασα. Ήμουν τυχερός. Η αντιμετώπιση μου από τους άλλους είναι το πιο δύσκολο. Αυτό με άγχωνε πολύ. Ευτυχώς με την τεχνολογία σώθηκα. Όταν δυσκολευόμουν έπαιρνα τηλέφωνο τη αδερφή μου, ρωτούσε αυτή και μετά μου έκανε τη διερμηνεία. 7 χρόνια έκανα στη σχολή, αλλά τα κατάφερα. Δύσκολα, αλλά τα κατάφερα. Διερμηνείς δεν υπήρχαν, τώρα είναι καλύτερα τα πράγματα».

Και στην εργασιακή αποκατάσταση…

  «Η πρώτη μου δουλειά ήταν σα δάσκαλος νοηματικής. Μετά διορίστηκα στη Ξάνθη ως αναπληρωτής. Δύσκολα ήταν εκεί. Όλοι ακούοντες. Ευτυχώς μια συνάδελφος ήξερε νοηματική. Στους μαθητές μου ζωγράφιζα τι ήθελα να κάνουν και τους το έδειχνα. Είχα μαθητές με νοητική αναπηρία και αυτισμό. Η νοηματική με βοηθούσε πολύ να επικοινωνήσω μαζί τους. Οι συνελεύσεις ήταν οι πιο δύσκολες. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Έψαχνα να βρω κάποιο συνάδελφο που να φαινόταν ότι ήταν καλός από το πρόσωπο, τη συμπεριφορά για να με βοηθήσει.

   Σήμερα η κοινωνία είναι πιο ανοικτή λόγω των πιο πολλών γνώσεων. Αλλά και πάλι η Ελλάδα είναι πολύ πίσω. Παλιά μας κορόιδευαν, στο λεωφορείο, στο δρόμο, στις βόλτες. Τους έλεγα τι κοιτάς; Έχεις πρόβλημα; Και έφευγαν. Θυμάμαι είχα πάει σε παθολόγο να με δει για τις εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης. Και μου λέει εσύ κωφός δε μπορείς να οδηγάς. Απαγορεύεται. Πω νευρίασα πάρα πολύ. Του είπα και εσύ απαγορεύεται να οδηγάς, φοράς γυαλιά δε βλέπεις καλά. Και μου λέει εσύ είσαι έξυπνος και μου έδωσε τα χαρτιά. Όταν έδωσα εξετάσεις οδήγησης, μία γυναίκα από την επιτροπή δεν ήθελε να με εξετάσει. Της είπα ότι υπάρχει νόμος που το επιτρέπει. Πήρε τηλέφωνο στο υπουργείο μεταφορών και αφού της το επιβεβαίωσαν με εξέτασε. Την πρώτη φορά είχα άγχος. Μετά πέρασα, αλλά εμένα με εξέτασαν μισή ώρα. Οι άλλοι τελείωναν αμέσως. Πιστεύω γιατί εγώ είμαι κωφός. 

   Εγώ θέλω τελειώνοντας να πω ότι η κοινωνία πρέπει να γίνει ακόμα πιο ανοικτή σε άτομα με κώφωση. Εγώ θέλω η πρόσβαση να είναι εφικτή για όλους. Να υπάρχει η νοηματική σε όλες τις υπηρεσίες, να μπορώ να επικοινωνήσω. Θέλω όλοι να είμαστε ίσοι. Να μην υπάρχει ανισότητα».

   Μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες και η συζήτηση να μην μπορεί να λάβει τέλος. Όταν αποφασίσαμε να βάλουμε μια άνω τέλεια, η αίσθηση που έντονα μου έμεινε ήταν αυτής της αναμονής. Το ρήμα «περίμενε» συχνά αναφερόμενο από το συνεντευξιαζόμενο για μένα αποδίδει αυτήν την αναμονή που καλούνται να βιώνουν τα άτομα με αναπηρία και οι οικείοι τους στην ελληνική κοινωνία.

 Αναμονή για προσβασιμότητα, αναμονή για κατανόηση, αναμονή για διεκδίκηση, αναμονή για ισότητα… 
Ένας συνεχής αγώνας για να αποδειχτεί το αυτονόητο…



Μήπως Εἶσαι Ἀτομοκράτης ἢ Ἰμπεριαλιστής Δάσκαλος;

 
 
Ο τύπος δασκάλου που επιβάλλουν τα φροντιστήρια
στους μαθητές τους εν Ελλάδι,
ένεκα διατηρήσεως της "πελατείας" των




τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ούτος ο τύπος διδασκάλου ενδιαφέρεται εμμέσως και μόνον δια την πρόοδον των μαθητών, αμέσως δε μόνον δια το μάθημά του και τον εαυτόν του. Παρουσιάζει απόδοσιν τινά, αλλ’ η επίδρασίς του είναι στενή, διότι περιορίζεται εις τα όρια του μαθήματός του και εις την συμπεριφορά των μαθητών του έναντι της προσωπικότητός του. Αδιαφορεί δια την καθολικήν εις πάντα τα μαθήματα του μαθητού μόρφωσιν. Ενδιαφέρεται να αρέση πρωτίστως στους μαθητάς του, να τους έχει φίλους και μέσω αυτής της «φιλίας» να του δεικνύουν προτίμησιν. Αύτη δε πάλι η προτίμησις μετατρέπεται εις φιλότιμο εξ αυτών για να έχουν επίδοσιν εις τα μαθήματα του «φίλου» των δασκάλου, ίνα μην τον αφήσωσι εκτεθειμένον και δυσαρεστηθή η φιλίαν των.


ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ "ΦΙΛΟΥΣ".


Καλλιόπη Ζιώγου



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει πως: «Όποιος αγαπά, δεν ζητεί τίποτε για τον εαυτό του». Ας μη βιαστούμε να αντιδράσουμε σκεπτόμενοι: «Μα καλά κι εγώ δεν έχω δικαίωμα να ζητήσω κάτι για μένα;».


ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: Ο Πλάγιος Λόγος (ΘΕΩΡΙΑ & ΑΣΚΗΣΕΙΣ)



Του
Σπύρου Παπασωτήρη




Πλάγιος λόγος λέγεται ο λόγος μέσω του οποίου μεταδίδονται τα λόγια ενός προσώπου έμμεσα, δηλαδή όχι ακριβώς όπως τα είπε αλλά όπως μας τα μεταφέρει ένα τρίτο πρόσωπο.



ΔΙΗΓΗΜΑ: Χριστούγεννα 1898



ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΩΡΑΪΤΙΔΟΥ
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

ΤΟΜΟΣ Δ'
ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΙΜΗΤΙΚΗ

ΕΠΙ ΤΗ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΙ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
ΑΘΗΝΑΙ — ΕΚΔΟΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΣΙΔΕΡΗΣ — 1921



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (1898)

Μου εφάνη πως δεν έκαμα Χριστούγεννα εκείνο το έτος. Ήμουν όλην την ημέραν κατηφής και λυπημένος. — Ακούς εκεί; Με τον ήλιον να σημάνουν αι εκκλησίαι; ημέρα πλέον;

Κατά το έθος, εκοιμήθην ενωρίς, την παραμονήν, και περί την δευτέραν ώραν, μετά τα μεσάνυκτα, εγερθείς, ανέμενα ν' ακούσω τον κώδωνα του γειτονικού μου ναού των Ταξιαρχών εις τους Αέρηδες — ένα γλυκύτατον, αργυρόηχον κώδωνα. Ενεδύθην, ητοιμάσθην, και ανέμενα. Και ήμουν όλος χαρά, αναλογιζόμενος την ιεράν, την θείαν, την ανεκλάλητον απόλαυσιν: «Όρθρου βαθέος. Οι πολυέλαιοι κατάφωτοι. — Το φως αναδίδει ιδιαιτέραν λάμψιν καιόμενον την νύκτα. Ο ναός απαστράπτων. Οι πιστοί συνηγμένοι πανηγυρικώς — Χριστός Γεννάται! — Οι ψάλται υπό ιδιαιτέρου ενθουσιασμού κατεχόμενοι. — Δεύτε ίδωμεν πιστοί. — Ο αχώρητος παντί — ήχοι καθ' εκάστην αδόμενοι εν ταις μοναίς, και σπανιώτατα ακουόμενοι εν τω κόσμω. — Παν σπάνιον επιθυμητόν. — Και να συρίζη ίσως ο βορράς. — Και να είνε σκοτία έξω. Και να πίπτη χιών. — Δόξα εν υψίστοις θεώ. — Ανατολή Ανατολών. — Επί γης ειρήνη. — Οποία ουράνιος απόλαυσις!


ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ


ΚΥΚΛΟΣ «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»
DANIEL ROY: ΔΥΣΦΟΡΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017, 19.00

Auditorium Theo Angelopoulos | Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος

Είσοδος ελεύθερη, ταυτόχρονη μετάφραση



Πολλές είναι οι δυσκολίες που παρουσιάζουν τα παιδιά στο σχολικό περιβάλλον – από την αναστολή στην διέγερση, από τις μαθησιακές δυσκολίες μέχρι τις μεγάλες γνωστικές ανεπάρκειες. Υπάρχει πάντα κάτι στη συμπεριφορά του παιδιού που θεωρείται «υπερβολικό» ή «ελλειμματικό»: υπερκινητικό, βίαιο, απών, αφηρημένο…


Επίκουρος: Η Φιλοσοφία Της Ηδονής





Ο Επίκουρος* δίδαξε ότι η ηδονή (ή αλλιώς, ευχαρίστηση) και ο πόνος είναι το μέτρο για το τι πρέπει να προτιμούμε και τι να αποφεύγουμε. Μια ηδονή, για τον Επίκουρο, είναι ηθικώς θεμιτή και πρέπει να την επιδιώκουμε, εφόσον αποτελεί μέσο διασφάλισης της κορυφαίας ηδονικής κατάστασής μας, που δεν είναι άλλη από την ψυχική μας ηρεμία. Ακόμα και ο πόνος, εάν ορισμένες φορές μας βοηθάει στην κατάκτηση της ψυχικής μας ηρεμίας, αποκτά θετική σημασία. Στο πλαίσιο της μετριοπαθούς μορφής του ηδονισμού, το κριτήριο επιλογής μεταξύ των ηδονών δεν είναι πλέον ποσοτικό, δηλαδή η έντασή τους, αλλά ποιοτικό.



ΝΕΥΡΟΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΙΣΜΟΣ

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



     Οι περισσότερες έρευνες αναφέρουν ότι τα άτομα με αυτισμό αντιμετωπίζουν τη διαφορετικότητά τους ως μια διαδικασία μοναξιάς και του μη ανήκειν σε μια ομάδα. Παρ’όλα αυτά, ένα νέο κίνημα, αυτό της νευροδιαφορετικότητας (neurodiversity) αναφέρεται στον αυτισμό ως κάτι που ναι μεν υφίσταται, αλλά δε χρειάζεται θεραπεία, (Baker 2011).

     Ερχόμενο σε αντιδιαστολή τόσο με το ιατρικό μοντέλο προσέγγισης της αναπηρίας όσο και με την έννοια της κανονικοποίησης των ατόμων που τη φέρουν, το κίνημα αυτό ασπάζεται το βιο-κοινωνικό μοντέλο προσέγγισης της αναπηρίας, με βάση το οποίο παρουσιάζουν την ταυτότητας τους με υπερηφάνεια και εναντιώνονται σε κάθε μορφή θεραπείας ή αποκατάστασης.

   Η διαφορετικότητα γιορτάζεται ως κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης, ενώ διεκδικούνται τα κοινωνικο-πολιτικά δικαιώματα τους και μια υψηλή ποιότητα ζωής. Όπως αναφέρει o Ortega (2009): «η γιορτή του αυτισμού σημαίνει ότι τα άτομα ορίζουν τους εαυτούς τους ως αυτιστικούς (παρά ως άτομα με αυτισμό) επειδή τα μυαλά τους είναι «συνδεδεμένα» με ένα μη τυπικό τρόπο». Μέσα από αυτή την προσέγγιση επιδιώκεται να κοινοποιηθεί ότι η έννοια της αλληλοεξάρτησης ανάμεσα στα άτομα με και χωρίς αναπηρία νοείται ως κάτι που λειτουργεί επιβοηθητικά ώστε ο καθένας από εμάς να μπορεί να γνωρίζει ότι διαφορετικοί πολίτες αντιμετωπίζονται και υποστηρίζονται με διαφορετικό τρόπο, ξεπερνώντας τα όρια του «φυσιολογικού» της ανθρώπινης μέχρι τώρα εμπειρίας. 

     Το κίνημα αυτό έρχεται να προσεγγίσει τα άτομα με αναπηρία εστιάζοντας στις δυνατότητες τους, και όχι στα «ελαττώματα και τις δυσλειτουργίες» τους, ενώ ψάχνει να φωτίσει τον πλούτο και την περιπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Η έμφαση μεταπηδά από την εξατομίκευση και το στίγμα στην προσωποποίηση και την αναγνώριση, καταγγέλοντας τα όρια διάκρισης ανάμεσα στο «φυσιολογικό» και στο «μη φυσιολογικό. 

     Η αλλαγή δεν αφορά τα ίδια τα άτομα με αναπηρία ώστε να μπορούν να συμμορφώνονται με τους κυρίαρχους κανόνες τόσο σε σχολικό όσο και σε κοινωνικό πλαίσιο, αλλά με την αλλαγή αυτών των πλαισίων ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στις δυνατότητες και τις ανάγκες τους.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Baker, D. L. (2011). The politics of neurodiversity: Why public policy matters. Boulder, CO: Lynne Rienner.
Ortega, F. (2009), The cerebral subject and the challenge of neurodiversity, BioSocieties, 4, 425–445.


Μάρτιν Χάιντεγκερ: ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ





ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Ο Μάρτιν Χάιντεγκερ* (γερμανικά: Martin Heidegger, 26 Σεπτεμβρίου1889 - 26 Μαΐου1976) ήταν Γερμανός φιλόσοφος. Υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές αλλά και αμφισβητούμενες προσωπικότητες του εικοστού αιώνα. Από τη μια πλευρά ο ενεργός του ρόλος, ως πρύτανη και συμβούλου σε θέματα παιδείας στη ναζιστική Γερμανία και οι (σύμφωνα με τη γνώμη των επικριτών του) ρατσιστικές του αντιλήψεις, κι από την άλλη η βαρύτητα του φιλοσοφικού του έργου, που επηρέασε ένα από τα σημαντικότερα φιλοσοφικά ρεύματα της σύγχρονης εποχής, τον υπαρξισμό, και γέννησε θερμούς υποστηρικτές και φανατικούς επικριτές. Η σημαντικότερη μαθήτριά του ήταν η Χάνα Άρεντ, με την οποία είχε μάλιστα μια ερωτική περιπέτεια στα χρόνια της δεκαετίας του '20.

*Από τη Βικιπαίδεια


Το στίγμα της ταυτότητας....

Της Μενελίας Τολόγλου
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

“Όλα τα μέλη μιας κοινωνίας είναι παίκτες στο παιχνίδι του στίγματος καθένας μας έχει το δικό του στίγμα και το μόνο που τον διαφοροποιεί από κάποιον άλλο είναι το είδος του στίγματος που έχει βιώσει προσωπικά. Όλοι, ακόμα και οι πιο τυχεροί φυσιολογικοί, έχουν βρεθεί σε κοινωνικές περιστάσεις αλληλεπίδρασης όπου δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν ικανοποιητικά στα ισχύοντα κανονιστικά πρότυπα, με αποτέλεσμα να νιώσουν περιθωριοποιημένοι και στιγματισμένοι - αυτή είναι και η έννοια του «φυσιολογικού παρεκκλίνοντα» ή του «συνήθους παραβάτη» (…) Μπορεί, κατά συνέπεια, να υποθέσει κανείς ότι ο ρόλος του φυσιολογικού και ο ρόλος του στιγματισμένου αποτελούν μέρη του ίδιου συμπλέγματος, κομμάτια από την ίδια στόφα (Goffman, 2001, σελ. 18, 19, 214).”
Το στίγμα δρα καθοριστικά για το άτομο. Αν είναι ανάπηρος, μετανάστης κλπ. δεν αναγνωρίζεται κανένα άλλο χαρακτηριστικό της ταυτότητας τους παρά μόνο εκείνο το γνώρισμα που είναι βαθιά απαξιωτικό και εξευτελιστικό. Ωστόσο, προσδιορίζεται σύμφωνα με τα ισχύοντα κοινωνικά κριτήρια. Οι “ανεπιθύμητες μορφές διαφορετικότητας” σύμφωνα με τη νόρμα δρουν τόσο καθοριστικά για το είδος της κοινωνικής ταυτότητας που αποδίδεται στο άτομο ώστε αυτό να καθίσταται «μη ανθρώπινο».

Στιγματισμένοι θεώρουνται όσοι παρεκκλίνουν κοινωνικά καταπατώντας τα ισχύοντα κυρίαρχα κανονιστικά πρότυπα περί ταυτότητας και ανατρέπουν τις προσδοκίες των υπόλοιπων μετεχόντων στην αλληλεπίδραση ως προς τα γνωρίσματα που θα έπρεπε να κατέχουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κοινωνική τους περιθωριοποίηση, τη συρρίκνωση της ανθρώπινης ιδιότητάς, αλλά και τον περιορισμό των ευκαιριών της ζωής τους. 

Παρόλα αυτά, η έννοια του στίγματος και ο χαρακτηρισμός ενός γνωρίσματος ως στιγματιστικού και απαξιωτικού δεν είναι φυσικός και εγγενής, αλλά συνιστά μία κοινωνική κατασκευή. Η κοινωνία είναι εκείνη που “φτιάχνει” κατηγορίες, καθιερώνει τα μέσα κατάταξης των ατόμων σε αυτές και αποδίδει συγκεκριμένα γνωρίσματα. Έτσι καταλήγουμε στο να υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που είναι «φυσιολογικά» και «συνηθισμένα» και άλλα «αφύσικα» και «απαξιωτικά».,

Παραπομπές
  • Goffman E. (2001), Στίγμα: σημειώσεις για τη διαχείριση της φθαρμένης ταυτότητας., εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα.
Η συγκεκριμένη ανάρτηση αποτελεί μέρος συνολικού ερευνητικού έργου με τίτλο "(Απο)δομώντας την αναπηρία: το χρονικό ενός στίγματος που παρουσιάστηκε στα πλαίσια ομιλίας.

ΤΟΛΟΓΛΟΥ Μενελία - Μαρία (Νοέμβριος, 2016): (Απο)δομώντας την αναπηρία: Το χρονικό ενός στίγματος, Ομιλία στο πλαίσιο εκδηλώσεων για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ΑΜΕΑ Π.Ε. Ευρυτανίας, Καρπενήσι. 


Η ευχαριστιακή ενότητα της Εκκλησίας κατά τον Ιγνάτιο τον θεοφόρο και ο Βίος του

http://www.sophia-ntrekou.gr/2016/12/Ignatiosotheoforos.html

Η ευχαριστιακή ενότητα της Εκκλησίας 
κατά τον Ιγνάτιο τον θεοφόρο και ο Βίος του

Θεόδωρος Ρόκας, Θεολόγος
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Όπως αναφέρει το Συναξάρι της 29ης Ιανουαρίου, «τῷ αὐτῷ μηνἰ, Ἰανουαρίῳ 29η ἡ Ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου».

Πέρασε ένας και πλέον μήνας από την ημέρα που η αγία µας Εκκλησία γιόρτασε τη μνήμη του αγίου Ιγνατίου του θεοφόρου, (20 Δεκεμβρίου) και τώρα έφθασε η στιγμή να εορτάσει την ανακομιδή των σεπτών του λειψάνων. (σημ: Σ.Ν. ο βίος του εδώ


"Δυνάμεις που ποιούν το κακό"

Της Μενελίας Τολόγλου


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Οι παράγοντες επικινδυνότητας της παιδικής κακοποίησης σχετίζονται με τρία συστήματα. Το κάθε παιδί είναι αναπόσπαστο μέρος ενός κοινωνικού δικτύου, το οποίο αποτελείται από το μικρο-, εξω-, και μακροσύστημα (Fisher et al., 2008).
“Η παιδική κακοποίηση καθορίζεται πολλαπλώς από δυνάμεις που σχετίζονται με το άτομο, την οικογένεια, την κοινότητα και την κουλτούρα, και αυτοί οι καθοριστικοί παράγοντες είναι ένθετοι ο ένας μέσα στον άλλο".



Η άλλη όψη της "ποίησης"... Παιδική κακοποίηση

της Μενελίας Τολόγλου
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Η παιδική κακοποίηση ταλανίζει μέχρι και σήμερα την παγκόσμια κοινότητα και μας κάνει να αναρωτιόμαστε για θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα που θεωρούνται αυτονόητα. Στην ιστορία της ανθρωπότητας τα παιδιά ως τα "πιο εύκολα θύματα χωρίς φωνή" έχουν βιώσει και συνεχίζουν να βιώνουν τις βιαιότητες των ανθρώπων, κακοποίηση κάθε μορφής, εγκατάλειψη, πείνα, αλλά και δουλεία.



Ὁ Γοργοπόδης Ἀχιλλεύς




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Στην Ελληνική μυθολογία, ο Αχιλλέας, γιος του Πηλέα και εγγονός του Αιακού (Αχιλλεύς Πηλείδης ή Αχιλλεύς Αιακίδης) ήταν ο μεγαλύτερος και ο κεντρικός αλλά και ο γενναιότερος ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου. Ο Όμηρος κάνει 504 αναφορές στο πρόσωπό του Αχιλλέα και το όνομά του συνοδεύεται από πολλά επίθετα, δηλωτικά της παρουσίας του (ή επιθετικούς προσδιορισμούς), τα οποία τον χαρακτηρίζουν ως πρόσωπο. Ο Αχιλλέας είναι : διος, φίλος Διός, διογενής, ποδάρκης, πόδας ωκύς, ποδώκης, θεοείκελος(θεόμορφος), Πηλείων, Πηλείδης, Αιακίδης… εντύπωση μας κάνει βέβαια η συχνή εμφάνιση των επιθέτων (και των προσδιορισμών) που αναφέρονται στην ταχύτητά του, ως κυρίαρχο γνώρισμά του, τα οποία συνοδεύουν το όνομά του 71 φορές ! Εμείς θα μείνουμε σε αυτήν την ταχύτητά του. Ο Αχιλλέας ήταν κατά τον Όμηρο γοργοφτεροπόδαρος.


ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΑΠΗΣ...!!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


       Σήμερα, 17 Δεκεμβρίου 2016, στο κλειστό γυμναστήριο Ανδρέας Βαρίκας στη Νέα Σμύρνη πραγματοποιήθηκε αγώνας αγάπης ανάμεσα στην Ομάδα Καλαθοσφαίρισης «Κιβωτός του Κόσμου» και στην Εθνική Ομάδα Κωφών Γυναικών, Πρωταθλήτριας Ευρώπης 2016, τον οποίο είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω και από κοντά.

     Η Κιβωτός του κόσμου αποτελεί ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό, το όνομα του οποίου όπως αναφέρει ο ιδρυτής της Πάτερ Αντώνιος Παπανικολάου σε συνέντευξη του στο TEDx, προβάλλει την έννοια της ασφάλειας και της θαλπωρής. Ο ίδιος προσπάθησε να προσεγγίσει αρχικά νέους από κατακερματισμένες οικογένειες μέσω του μπάσκετ και σταδιακά δημιούργησε μια εστία που να παρέχει μέριμνα σε παιδιά και οικογένειες που βίωναν πολυποίκιλες ανάγκες. Ενάντια στην αδικία η Κιβωτός του Κόσμου δίνει ώθηση στα παιδιά να σπουδάσουν και να έχουν ένα καλύτερο μέλλον!

     Η Εθνική Ομάδα Κωφών Γυναικών, από την άλλη πλευρά, φέτος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Κωφών. Η ομάδα αυτή υποστηρίζεται από την Εθνική Ομοσπονδία Αθλητισμού Κωφών, στόχος της οποίας, σύμφωνα με το καταστατικό της, είναι η ηθική εξύψωση νέων κωφών με έφεση στον αθλητισμό, η συνένωση όλων τους με απώτερο σκοπό την αποτελεσματικότερη μελέτη και αντιμετώπιση αθλητικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και λοιπών ζητημάτων κωφών-βαρηκόων, ώστε να προστατεύονται και να αναγνωρίζονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τους στην κοινωνία, όπως και η ανάπτυξη πνεύματος συναδέλφωσης και αλληλεγγύης μεταξύ τους. 

    Τα χρόνια της κρίσης, φυσικά δεν άφησαν ανεπηρέαστα και τους δύο αυτούς οργανισμούς, οι οποίοι αντιμετωπίζοντας πολλές οικονομικές δυσκολίες επιμένουν στο έργο τους αποδεικνύοντας ότι η πίστη στα θέλω βρίσκει πάντα τον τρόπο να νικά!! Η υποστήριξη όλων μας είναι σημαντικός αρωγός για τη συνέχιση των δράσεων τους, τόσο έμπρακτα όσο και ηθικά!


Οἱ Κίνδυνοι τῆς Βιωματικῆς Μαθήσεως




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Κατά μερικούς και δή των υποστηρικτών της βιωματικής μαθήσεως, η μάθησις δεν εξαρτάται εκ της αφαιρετικής σκέψεως αλλά εκ της εμπειρικής δράσεως και προπάντων πράξεως. Την έννοιαν του ζώου φερ’ ειπείν θα κατανοήση και οικειοποιηθή ο μαθητής, εφ’ όσον έλθη εις επαφήν με το ζώον, δια παιγνιδίου και της μετ’ αυτού αναστροφής και δράσεως.


Οι πολέμιοι των Χριστουγέννων


Οι πολέμιοι των Χριστουγέννων
Σοφία Ντρέκου

Από έντυπο της εφημερίδος «ΤΟ BHMA» 25/12/2007 θα διαβάσουμε ένα άρθρο για να πληροφορηθούμε «Γιατί πολλοί Αμερικανοί προτείνουν να χρησιμοποιείται ο ουδέτερος όρος «γιορτές»» όποτε θα γνωρίζουμε και τις συνέπειες του μέλλοντος χωρίς μνήμη. Αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε Καλά Χριστούγεννα αγαπημένοι μου αναγνώστες και θα αντιστεκόμαστε αενάως στην ανούσια ευχή «καλές γιορτές». Για να πάμε κόντρα στο παγκοσμιοποιημένο ρεύμα που μας έρχεται, τι λέω, είναι ήδη εδώ... ας ακούμε Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα και ας πούμε δυνατά... Καλά Χριστούγεννα

Τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ έγιναν προσπάθειες απαλοιφής του όρου «Χριστούγεννα» και ήδη αρκετά καταστήματα χρησιμοποιούν τον όρο «γιορτές». 

Οι «εχθροί» των χριστουγεννιάτικων όρων προβάλλουν την προάσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας, καθώς θεωρούν ότι ίσως ενοχλούνται οι πιστοί άλλων θρησκειών.

«Γιορτές», «χειμώνας», «Χmas». Ιδού ορισμένα ονόματα με τα οποία προτιμούν να αναφέρονται στην εορταστική περίοδο που κορυφώνεται στις 25 Δεκεμβρίου οι ορκισμένοι εχθροί των Χριστουγέννων. Αυτοί που επικαλούνται, μεταξύ άλλων, την προάσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας και απαιτούν να πάψουν επιτέλους τα Χριστούγεννα να... καταδυναστεύουν το τέλος κάθε έτους.

Τα τελευταία χρόνια μαίνεται ένας ιδιότυπος «πόλεμος»: ο πόλεμος εναντίον των Χριστουγέννων. Ξεκίνησε ήδη από τον 17ο αιώνα στην Αγγλία και έκτοτε ενισχύεται λόγω της παγκοσμιοποίησης, η οποία προωθεί την κοινωνική, πολιτική και θρησκευτική ελευθερία. Πρόκειται για την εναντίωση στον δημόσιο στολισμό, την απαίτηση να εξαλειφθεί οποιαδήποτε χριστουγεννιάτικη αναφορά στη διαφήμιση, στα ΜΜΕ, στα δημόσια σχολεία.

Εκείνοι που αντιτίθενται στη χρήση του όρου «Χριστούγεννα» και των παραγώγων του προτείνουν επίσης τα διάφορα δημοφιλή αλλά όχι αυθεντικά θρησκευτικά στοιχεία της εορτής όπως ο Αϊ-Βασίλης, τα κάλαντα και το χριστουγεννιάτικο δέντρο- να μην παραπέμπουν συγκεκριμένα στα Χριστούγεννα, αλλά στις γιορτές γενικότερα.

Απειλές για μποϊκοτάζ

Από το 2005 υπήρξαν στις Ηνωμένες Πολιτείες αρκετές προσπάθειες απαλοιφής του όρου «Χριστούγεννα» από καταστήματα και εταιρείες, που φυσικά επέσυραν πλήθος επικρίσεων. Ύστερα από απειλές για μποϊκοτάζ, η επιχείρηση Sears Ηoldings αναγκάστηκε να αλλάξει την πολιτική της εγκαταλείποντας τον όρο «γιορτή». Η μεγαλύτερη αμερικανική αλυσίδα εκπτωτικών καταστημάτων Wal-Μart Stores απέφευγε επί χρόνια τον όρο «Χριστούγεννα» και επικρίθηκε από την Καθολική Ένωση.

Το 2006 άρθρο της εφημερίδας «USΑ Τoday» είχε γνωστοποιήσει ότι η επιχείρηση Βest Βuy θα συμπεριληφθεί σε εκείνες που δεν χρησιμοποιούν τον όρο «Χριστούγεννα». Όπως είχε εξηγήσει ένας εκπρόσωπος της εταιρείας: «Θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο “εορτή” διότι τη συγκεκριμένη αυτή περίοδο υπάρχον πολλές γιορτές και πρέπει να τις σεβαστούμε όλες».

Το ίδιο περίπου χρονικό διάστημα η εταιρεία Gap Ιncorporated (στην οποία ανήκουν η Gap, η Οld Νavy και η Βanana Republic) δέχθηκε επίσης επικρίσεις για την απόφασή της να αποφύγει τον όρο «Χριστούγεννα», ενώ η εταιρεία πώλησης προϊόντων για τα ζώα ΡetSmart αναγκάστηκε το 2007 να συμμορφωθεί με την «πολιτικώς ορθή» στρατηγική που υποδεικνύει να μην υπάρχει χρήση του όρου «Χριστούγεννα».

Τα τελευταία χρόνια η χριστιανική εορτή του Δεκεμβρίου γιορτάζεται στις ΗΠΑ με κάθε επισημότητα, με μία και μόνη διαφορά: η λέξη «Χριστούγεννα» έχει εξαφανιστεί.

Τα καταστήματα πουλάνε κάρτες με θρησκευτικά θέματα, που δεν γράφουν όμως «Καλά Χριστούγεννα» αλλά «Καλές Γιορτές». Ο Αϊ Βασίλης, οι τάρανδοι που μεταφέρουν το έλκηθρο με τα δώρα και το έλατο διακρίνονται παντού, αλλά πουθενά δεν ακούει κανείς τη λέξη «Χριστούγεννα». Τα πάρτι των Χριστουγέννων ονομάζονται πλέον «εορταστικές συγκεντρώσεις», ενώ ακόμη και οι στολισμοί αρχίζουν να χάνουν σιγά σιγά την έντονα χριστουγεννιάτικη εικόνα τους.

Αν βγει κάποιος για ψώνια, με μεγάλη δυσκολία θα συναντήσει τη λέξη «Χριστούγεννα» στα προϊόντα ή στις διαφημίσεις, ενώ διάφοροι ραδιοφωνικοί σταθμοί παίζουν απλώς «εορταστική μουσική». Όλοι αναφέρονται στο περίφημο χριστουγεννιάτικο δέντρο του εμπορικού κέντρου Rockefeller λέγοντας «Το δέντρο», ενώ η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» έχει αντικατασταθεί από άλλες που αφορούν κυρίως το Νέο Έτος.

Δύο συγγραφείς αναδεικνύουν ξεκάθαρα τις δύο οπτικές γωνίες, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί στις ΗΠΑ αναφορικά με τον εορτασμό των Χριστουγέννων.

Το βιβλίο που εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2005 και φέρει την υπογραφή του αναλυτή του τηλεοπτικού δικτύου Fox Νews Τζον Γκίμπσον τιτλοφορείται «Ο πόλεμος εναντίον των Χριστουγέννων: Η συνωμοσία των Φιλελευθέρων για την απαγόρευση της ιερής εορτής των Χριστουγέννων είναι χειρότερη απ΄ όσο φαντάζεστε».

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι οι Φιλελεύθεροι- και συγκεκριμένα η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών (ΑCLU) - ηγούνται μιας εκστρατείας εναντίον των Χριστουγέννων, κίνηση που αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου κινήματος.

Ο κ. Γκίμπσον παραθέτει μια σειρά παραδειγμάτων που κατά τη γνώμη του ενισχύουν τη θέση του: από την παρέλαση στο Ντένβερ απαγορεύθηκαν οι αναπαραστάσεις της φάτνης, στην Ουάσιγκτον απαγορεύθηκαν τα κέικ επάνω στα οποία αναγράφεται «Ευτυχισμένα Γενέθλια του Ιησού», στο Νιου Τζέρσι ακυρώθηκε μια σχολική έξοδος στην παράσταση του Ντίκενς «Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα», ενώ απαγορεύθηκε και η δημόσια εκτέλεση χριστουγεννιάτικων τραγουδιών.

Για τον συγγραφέα και άλλους συντηρητικούς χριστιανούς διαφαίνεται μια κοσμική συνωμοσία, η οποία αποσκοπεί στην κατάργηση των θρησκευτικών συμβόλων, όπως είναι το χριστουγεννιάτικο δέντρο, η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» και οι στολισμοί σε κόκκινο και πράσινο χρώμα.


Το χριστουγεννιάτικο δέντρο του 
εμπορικού κέντρου Rockefeller στη Νέα Υόρκη.

Προάσπιση της διαφορετικότητας

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που τα Χριστούγεννα μπαίνουν στο στόχαστρο. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια όμως επικρίνονταν για την εμπορευματοποίησή τους, τον υλισμό που προωθούν και τις ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες, σήμερα το διακύβευμα είναι η προάσπιση της διαφορετικότητας, η οποία ευαισθητοποιεί τα τελευταία χρόνια τον αμερικανικό πολιτισμό και τις επιχειρήσεις.

Πόσοι Αμερικανοί δεν θα γιορτάσουν εφέτος τα Χριστούγεννα; Δεκάδες χιλιάδες, αναφέρει, από την πλευρά της, σε άρθρο της η Σίμα Λίμπερμαν, συμπράττουσα συγγραφέας στο βιβλίο «Η διαφορετικότητα στην εργασία: Πώς να διοικείς με επιτυχία ένα ετερόκλητο εργατικό δυναμικό». Και αυτό διότι οι θρησκευτικές προτιμήσεις ποικίλλουν: άλλοι είναι πιστοί μη χριστιανικών θρησκειών- όπως βουδιστές, μουσουλμάνοι, εβραίοι-, άλλοι άθεοι και άλλοι αγνωστικιστές.

Η κυρία Λίμπερμαν μάλιστα προτείνει στους εργαζομένους να διοργανώνουν πάρτι με στολισμούς που δεν παραπέμπουν σε καμία θρησκεία ή, ακόμη καλύτερα, να αντικαταστήσουν τα πάρτι των Χριστουγέννων με τα ρεβεγιόν για το Νέο Έτος.

Εορτασμός μόνο σε σπίτια και εκκλησίες

Οι πολέμιοι των Χριστουγέννων υποστηρίζουν ότι ο εορτασμός προσβάλλει ενδεχομένως μια μεγάλη μάζα ανθρώπων. Την παραπάνω θέση αποδομούν ωστόσο εκείνοι που αναφέρουν ότι στις ΗΠΑ πολλοί μη χριστιανοί- ακόμη και εβραίοι- γιορτάζουν τα Χριστούγεννα και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μπορούμε να κρατήσουμε τον σημερινό χαρακτήρα της εορτής, αν παραμερίσουμε τις ανησυχίες και τις διαφορές μας και επιλέξουμε να βγούμε από τη ρουτίνα μας για λίγες ημέρες. 

Ωστόσο η ΑCLU κάνει λόγο για «πλασματικό» πόλεμο, που μοιάζει μάλλον με προπαγάνδα, και ξεκαθαρίζει τη θέση της επισημαίνοντας δύο σημεία: 

πρώτον, οι πολέμιοι δεν αντιτίθενται στον εορτασμό των Χριστουγέννων, δεδομένου ότι η θρησκευτική έκφραση προστατεύεται από το κράτος. Ωστόσο είναι απόλυτα επιτρεπτός και σεβαστός μόνο στα σπίτια και στις εκκλησίες των χριστιανών, πουθενά αλλού. 

Δεύτερον, οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να εμπλέκονται στην ενίσχυση της θρησκευτικής έκφρασης, καθώς η θρησκεία τα καταφέρνει καλύτερα όταν δεν είναι η κυβέρνηση αυτή που αποφασίζει ποιες γιορτές και αργίες να προωθήσει. 

Η θρησκεία ανήκει εκεί όπου ευημερεί περισσότερο: στα άτομα, στις οικογένειες και στις θρησκευτικές κοινότητες. Το μήνυμα της ΑCLU είναι ξεκάθαρο: προς τους χριστιανούς «Καλά Χριστούγεννα» και προς τους πιστούς όλων των άλλων θρησκειών «Ευχαριστούμε που εμπλουτίζετε τον κόσμο μας».

♪♫ ★ Παραδοσιακά κάλαντα Χριστουγέννων
από την περιοχή της Πελοποννήσου. (εδώ)


Ένα Ειδώλιο ή Παράλληλοι Βίοι

Ένα Ειδώλιο ή Παράλληλοι Βίοι
Μια ιστοριούλα

Γράφει η
Βασιλική Χριστοπούλου



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Ειδώλιο παιδιού με σκύλο, ελληνιστικής περιόδου, από την Κω
 
«Πωπω! Βρε θηρία τι βρήκατε;» αναφώνησε από ξέχειλο ενθουσιασμό η αρχαιολόγος, απευθυνόμενη στους εργατοτεχνίτες της ανασκαφής.

«Για να το δω καλύτερα. Ααα! Ένα ελληνιστικό ειδώλιο! Υπέροχο είναι! Μάλλον του 3ου ή 2ου αι. π.Χ. Θα δούμε στη μελέτη (1). Γυμνούλικο το αγοράκι, με το ιμάτιο τυλιγμένο στο χέρι, κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά το σκύλο του. Έχει και επίθετο (2) άσπρο χρώμα! Αχ, θέλει πολλή προσοχή. Είναι μαλακή η λάσπη πάνω του και κάθε άγγιγμα μπορεί να φθείρει το χρώμα του. Τι ωραία! Δείξτε μου πού βρέθηκε ακριβώς να πάρουμε μετρήσεις. Ίσως υπάρχουν κι άλλα», είπε και πλησίασε το σκάμμα με ένα πλατύ χαμόγελο.


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΣΤΟΛΙΣΕΣ…ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ, ΤΗ ΣΤΟΛΙΣΕΣ;



Καλλιόπη Ζιώγου


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

Πολύ όμορφο το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, εκεί, στη γωνία στο σαλόνι, στο παράθυρο μπροστά, να φαίνεται και έξω..Φορτωμένο με πολύχρωμες μπάλες, διαλεγμένες με μεράκι και να ταιριάζουν αισθητικά, μην τυχόν και προκύψει κανένα κιτς θέαμα και σε σχολιάσουν δυσμενώς. Πολύ πιθανόν ο στολισμός όλου του σπιτιού να έχει και κάποιο συγκεκριμένο σημείο αναφοράς, έναν κοινό παρονομαστή, Χριστουγεννιάτικον, να ταιριάζουν όλα μεταξύ τους, τίποτα παράταιρο.


Το Δράμα τῶν Πτυχιούχων & το Ἐφόδιο ἑνός Χαρτιοῦ




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Στη χώρα μας οι περισσότεροι άνεργοι πτυχιούχοι σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ


Απόφοιτος του «Αθήνησι» Πανεπιστημίου είναι ο νέος. Τον είχα γνωρίσει καλά, στα τέσσερα χρόνια των σπουδών του – ζωηρό μυαλό, ικανός στο λόγο και στη γραφή, με γνώσεις και κρίση διόλου τυχαίες. Τις προάλλες, με πλησίασε και μου είπε, με την οικειότητα που δημιουργεί ο δεσμός δάσκαλου και φοιτητή:

-Μήπως θα μπορούσατε να μου βρείτε δουλειά νυχτοφύλακα σε κάποιον Οργανισμό ή εταιρία;


ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΤΑΞΗ!

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ




       Σημαντικό στοιχείο που συνδέεται με τη δημιουργία κατάλληλων περιβαλλόντων μάθησης για τους εμπλεκόμενους στη διδακτική πράξη, είναι η αντιμετώπιση του λάθους στο πλαίσιο αυτής. Παραδοσιακά το λάθος αποτελούσε ένδειξη ατελούς εργασίας από το μαθητή, ο οποίος δεν κατείχε επάρκεια των γνώσεων που του παρέχονταν με αποτέλεσμα να αντιμετωπιζόταν αυτό ως πρόβλημα που χρειαζόταν άμεση διόρθωση. Αυτή όμως η προσέγγιση ουσιαστικά δε βοηθούσε το μαθητή να αποφύγει και να κατανοήσει το λάθος του, με αποτέλεσμα να οδηγείται στην επανάληψη αυτού.
Αντίθετα, σε μια διαφοροποιημένη- ενταξιακή τάξη, ο εκπαιδευτικός δε διορθώνει το λάθος του παιδιού, θεωρώντας προβληματική την κατάσταση ούτε τον επαναφέρει στο «σωστό δρόμο». Αλλά, τον κατευθύνει με ερωτήσεις ώστε ο μαθητής μόνος του να διακρίνει το λάθος του και να προβεί σε αυτοδιόρθωση. Έτσι, το παιδί δε θα βιώσει το αίσθημα της αποτυχίας και θα κατανοήσει το λάθος του. Σε αυτήν την προσέγγιση ουσιαστικά το λάθος γίνεται συστατικό της ίδιας της διαδικασίας μάθησης. Το λάθος λειτουργεί δυναμικά, ωθεί τη μάθηση, αφού αποτελεί έναυσμα για το μαθητή να δράσει και να το ανακαλύψει μέσα σε μια ενεργή διαδικασία γεμάτη νόημα για αυτό.
Για να λειτουργήσει κατά αυτόν τον τρόπο το λάθος, ο εκπαιδευτικός έχει καίριο ρόλο αφού πρέπει να το χειριστεί ανάλογα κάθε φορά. Η δημιουργία κλίματος αποδοχής του λάθους και των διαφορετικών απαντήσεων, η συνεχής παρατήρηση εκ μέρους του της δυναμικής της τάξης του, η αντιμετώπιση του λάθους με χιούμορ και η μετατροπή του σε μια ενδιαφέρουσα διαδικασία για το παιδί αποτελούν βασικές ενέργειες ενός ενταξιακού παιδαγωγού. Το παιδί πρέπει να νιώσει άνετα απέναντι στο λάθος του, να παίξει με αυτό, να προβληματιστεί, να γελάσει, να ανακαλύψει το πώς και το γιατί, να μάθει μέσα από αυτό.
Η αξιολόγηση οφείλει και πρέπει να έχει ως στόχο τη μάθηση και όχι την αρνητικά φορτισμένη αίσθηση της αποτυχίας. Ο εκπαιδευτικός κατέχει το ρόλο κλειδί για αυτήν τη συνθήκη, για αυτό και ο ίδιος πρέπει να αξιολογείται ως προς το εκπαιδευτικό του έργο. Σύμφωνα με την ενταξιακή εκπαίδευση, οι ιεραρχικές σχέσεις εξάλλου μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών διαταράσσονται. Και τα δύο μέλη βρίσκονται σε μια συνεχή διαδικασία στοχασμού, αναστοχασμού και δράσης, με στόχο τη βελτίωση στο μέγιστο βαθμό της εκπαιδευτικής πράξης στην οποία συμμετέχουν. Έτσι, ο εκπαιδευτικός απομακρύνεται από το ρόλο του παντογνώστη και και ως αρωγός συμμετέχει στην ανακάλυψη της γνώσης από τους μαθητές του και τον ίδιο. Σε μια διαφοροποιημένη τάξη όλοι μαθαίνουν από όλους!!!



Ο Τρόπος Αλληλεπίδρασης Κειμένου – Αναγνώστη




Βάσει της θεωρίας της Αισθητικής Ανταπόκρισης του Iser,

στο φιλοσοφικό παραμύθι του Βολταίρου «Καντίντ»


της
Αικατερίνης Ιωάννου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Η αναγνωστική θεωρία της Αισθητικής ανταπόκρισης του Wolfgang Iser βασίζεται στη φαινομενολογία και επικεντρώνει το ενδιαφέρον στον αναγνώστη και στον τρόπο που επηρεάζεται από το κείμενο. Αυτή την αναγνωστική διαδικασία, τον τρόπο που ο αναγνώστης διαβάζει, σε αντίθεση με το γιατί και το πώς γράφονται στο κείμενο οι ιδέες, ερχόμαστε να εφαρμόσουμε στο φιλοσοφικό παραμύθι του Βολταίρου Καντίντ. Η μελέτη του έργου φέρνει τους αναγνώστες αντιμέτωπους με ζητήματα τόσο φιλοσοφικά, όσο και ουσιαστικά. Ο Καντίντ όχι μόνο διασκεδάζει, θέλει να κάνει τον αναγνώστη να κατανοήσει και να σκεφτεί. Επιστρατεύοντας παραδοσιακά στοιχεία της μυθοπλασίας, ο συγγραφέας θέτει φιλοσοφικούς προβληματισμούς.


Θερμοπώλια, τα Ρωμαϊκά Ταχυφαγεία



Θερμοπώλια, τα Ρωμαϊκά Ταχυφαγεία (φαστφουντάδικα)


Γράφει η
Βασιλική Χριστοπούλου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Το θερμοπώλιο του Vetutius Placidus στην Πομπηία

Τα ρωμαϊκά θερμοπώλια είναι μια μείξη κουτουκιού και "fast food" της εποχής μας: μεγάλες ισόγειες ταβέρνες στις οποίες πήγαιναν κυρίως οι έμποροι που έφταναν από μακριά στην πόλη. Έτρωγαν σε ένα μαρμάρινο τραπέζι, αφού διάλεγαν το φαγητό από μεγάλα δοχεία που εβλεπαν σε παράταξη μπροστά τους στον πάγκο, ενώ το καλοκαίρι κάθονταν και στην αυλή.



Πειθαρχία Στην Τάξη και Ἀγκυλώσεις τῶν Δασκάλων




τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας 
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Η πειθαρχία στην τάξη είναι ένα αέναο πρόβλημα της Παιδαγωγικής, το οποίο ταλανίζει τόσον τους εκπαιδευτικούς, ιδίως τους νεωτέρους, όσον και τους γονείς. Ο λόγος του αλησμόνητου γυμνασιάρχου της καρδίας όλων μας ακόμα ηχεί εις τα ώτα μας…

«Εδώ καθηγηταί σεβάσμιοι, των οποίων αι κεφαλαί ελευκάνθησαν επί της έδρας και δυσκολεύονται να επιβάλλουν την τάξιν. Πόσον μάλλον εσείς, ο οποίος είσθε συνομίληκός των… βεβαίως βεβαίως»



ΑΝ ΔΕΝ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ, ΔΕΝ ΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΣΟΥ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ..



Καλλιόπη Ζιώγου

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Οι δυσκολίες της ζωής αντιμετωπίζονται συνήθως με τρεις τρόπους: την ελπίδα, το όνειρο και το χιούμορ..


"Συνομιλώντας...με επίκτητα άγχη"

Της Τολόγλου Μενελίας
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Μιλώντας με αρκετούς γονείς μαθητών μου, παρατηρώ ένα συνεχώς αυξανόμενο "επίκτητο" άγχος... Δεν είναι το φυσιολογικό άγχος που έχουν όλοι οι γονείς για τα παιδιά τους... Είναι ένα άγχος που το δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι... οι δάσκαλοι και οι ειδικοί επιστήμονες. Και αναρωτιέμαι "βλέπουμε" ποτέ την οπτική των γονέων, οι οποίοι ακούν το εξής: "Το παιδί σας έχει πρόβλημα" ή "Το παιδί σας δεν είναι αρκετά καλό σε σύγκριση με τα υπόλοιπα παιδιά". Είναι, βέβαια, και περίοδος αναταραχών... έρχονται οι βαθμοί. Που με τόση ευκολία αξιολογούμε τα παιδιά, όχι εξελικτικά, δηλαδή με βάση το πόσο έχει προχωρήσει το παιδί, αλλά με βάση ένα κατεβατό διαγώνισμα γλώσσας 10 ερωτήσεων. Αν το παιδί έχει ξεκινήσει από το 3 και έφτασε στο πέντε είναι πρόοδος, θα συνεχίσει και θα φτάσει στο δέκα με κατάλληλη ενθάρρυνση. 

Η προσπάθεια πρέπει να ανταμειφθεί. 

Και αφού αξιολογούμε, λέμε και για εκείνα που δεν μπορούν ότι έχουν πρόβλημα. Χρειάζονται λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, ειδική διαπαιδαγώγηση κλπ. Αν ο κάθε δάσκαλος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των μαθητών του δεν το στέλνεις στον εργοθεραπευτή, αναστοχάζεσαι, διαβάζεις και προσπαθείς να ανταποκριθείς στις ανάγκες του. Αν κάθεσαι σε μία έδρα και τον στέλνεις στον ειδικό παιδαγωγό δεν βοηθάς. Αποποιείσαι τις ευθύνες σου. 

Μιλούσα με μία μητέρα η οποία μου ζήτησε να βοηθήσω το παιδί της το οποίο σύμφωνα με τη δασκάλα χρειάζεται ειδικό παιδαγωγό γιατί δεν ξέρει Α' Δημοτικού να διαβάζει και δεν μπορεί να αντιγράψει από τον πίνακα λέξεις όπως είναι οι αντιγραφή, μαθηματικά, εξώφυλλο μέσα στις γραμμές στο σωστό μέγεθος. Αντιθέτως, κάνει τα γράμματα πολύ μεγάλα. Θα δικαιολογούσα την εκτίμηση αν το παιδί ήταν σε μεγαλύτερη τάξη. Ωστόσο, ποιο παιδί πρώτης δημοτικού ξέρει να διαβάζει; Η πρώτη φράση μου στη μητέρα ήταν "Πρέπει, βασικά, να ηρεμήσετε". Τι να της πω όταν εγώ δεν βλέπω κανένα πρόβλημα στο παιδί;

Πρέπει λίγο να αναθεωρήσουμε τις αντιλήψεις μας, επειδή εμείς θεωρούμε τον εαυτό μας αυθεντία πρέπει να πιέζουμε και τα παιδιά και τους γονείς για αυτό; Το να τους αγχώνουμε σε τι θα βοηθήσει; Πρέπει να κατανοήσουμε όλες τις πλευρές του νομίσματος και να σταθούμε δίπλα τους, γιατί και οι ίδιοι οι γονείς δυσκολεύονται. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο τι λέμε κάθε φορά και πως κρίνουμε, γιατί δεν είμαστε πάντα οι "σωστοί".


Τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια



Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’

Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητας, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια, Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
 

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ὁ ἅγιος Νικόλαος, Ἐπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας, ὁ Θαυματουργός, εἶναι Ἅγιος μεγάλος καὶ δημοφιλέστατος. Ἤδη ἀπὸ τὴ βρεφική του ἡλικία εἶχε ἐκδηλωθεῖ ἡ ἐξαιρετικὴ εὔνοια τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἐκεῖνον, καθὼς δὲν θήλαζε Τε­­τάρτη καὶ Παρασκευή.

Τὸ πρόσωπο καὶ ἡ μορφὴ τοῦ Ἁγίου ἀκτινοβολοῦσαν ἔντονα τὴ θεία Χάρη. Ὅποιος τὸν συναντοῦσε στὸ δρόμο, ἄλ­λαζε διάθεση, ὅσο λυπημένος κι ἂν ἦ­­ταν. Μὲ τὰ λόγια του, μὲ τὴν παρουσία του ὁ Ἅγιος μετέδιδε στὸν συνομιλητή του τὴν εἰρήνη καὶ τὴ χαρὰ τοῦ Θεοῦ.


Ιστορία των Σφαγών (Κωνσταντινούπολη, 5 Δεκεμβρίου 1918)


Σημείωση στην Ιστορία των Σφαγών 
για τον ειδικό ανταποκριτή 
της Morning Post (Κωνσταντινούπολη, 
5 Δεκεμβρίου 1918) N. Lygeros
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Οι σφαγές των Ελλήνων που οργανώθηκαν από τους Τούρκους και τους Γερμανούς όπως και εκείνες των Αρμενίων, είχαν στόχο την εξολόθρευση μιας φυλής.

Με την πρόφαση να βρεθεί καταφύγιο για τους κυνηγημένους Τούρκους στην Ευρώπη εξαιτίας των βαλκανικών πολέμων, εκτοπίσθηκαν 250.000 Έλληνες.

Ενώ οι διώξεις πριν τον πόλεμο είχαν στόχο την απέλαση των Ελλήνων από τη Θράκη και τη Μικρά Ασία, εκείνες της δεύτερης περιόδου έγιναν για να εξαφανίσουν την ελληνική φυλή της Τουρκίας.

Τον Απρίλιο του 1914, ο von Jagow δικαιολόγησε αυτές τις διώξεις δηλώνοντας ότι ο κάθε Έλληνας στην Τουρκία ήταν πράκτορας του πανελληνίου και κατά συνέπεια αποτελούσε κίνδυνο για τη χώρα.

Γερμανικά πρακτορεία, όπως η γερμανική τράπεζα της Παλαιστίνης, επιδόθηκαν σε μια βίαιη προπαγάνδα, που έσπρωξε τους Μουσουλμάνους σε έχθρα εναντίον των Χριστιανών.

Συμφωνία της Αδριανούπολης τον Ιούνιο 1915 ανάμεσα στους Τούρκους και τους Βούλγαρους: 

1) Δημιουργία τουρκοβουλγαρικής εμπορικής ένωσης ως επακόλουθο της πολιτικής ένωσης.
2) Αφαίρεση του εμπορίου της Ανατολής από τα ελληνικά χέρια.
3) Ίδρυση μουσουλμανικών πρακτορείων προορισμένων μόνο για μουσουλμάνους για να σπάσουν οι εμπορικές σχέσεις με τους Έλληνες.
4) Μείωση των προνομίων του Πατριάρχη.
5) Υπεράσπιση της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στο μέλλον.
6) Εξαναγκαστική αλλαξοπιστία του πληθυσμού των χριστιανικών ομάδων στο Ισλάμ, επιβολή μικτών γάμων.

Μέθοδοι των διώξεων:
1) Κατάργηση των προνομίων
2) Στρατολόγηση των Ελλήνων
3) Συνεισφορές και επιτάξεις
4) Εξαναγκαστικές αλλαξοπιστίες στο Ισλάμ
5) Εκτοπίσεις
6) Δολοφονίες 

Οι Χριστιανοί ενσωματώθηκαν στα τάγματα εργασίας και στάλθηκαν στο εσωτερικό. Εκείνοι που ανήκαν σ’ αυτά έγιναν σκελετοί από τις κακουχίες στις καυτές πεδιάδες της Mεσοποταμίας και στα παγωμένα βουνά του Καυκάσου. Χιλιάδες πέθαναν. Ολόκληρα τάγματα υπέκυψαν στον τύφο και στη χολέρα. Πολλοί ήταν εκείνοι που σφάχτηκαν από τους Τούρκους φύλακες διότι κουράζονταν να τους εποπτεύουν. Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν ότι 150.000 Έλληνες που είχαν εγγραφεί σε αυτά τα τάγματα χάθηκαν. 

Περίπου 250.000 Έλληνες από τη Θράκη και τις ακτές της Mικράς Ασίας κατάφεραν να διαφύγουν στην Ελλάδα, εκ των οποίων οι 40.000 υπηρέτησαν στον ελληνικό στρατό στη Μακεδονία. 

Εξαιτίας 300 λιποταξιών στην περιοχή της Κερασούντος, 88 χωριά ξεριζώθηκαν μέσα σε διάστημα των τριών μηνών. Περίπου 30.000 κάτοικοι, κυρίως γυναίκες και παιδιά, υποχρεώθηκαν να πορευθούν μέσα στο καταχείμωνο μέχρι την Άγκυρα χωρίς να έχουν το δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε ένα αντικείμενο. Το ένα τέταρτο πέθαναν καθ’ οδόν. 

Παλιά Κ/πολη - Ο Κεράτιος από ψηλά στα 1918- Haliç havadan 1918

Το Δεκέμβριο του 1914, η πόλη Αϊβαλί περικυκλώθηκε από τους Τούρκους. Όλοι οι άνδρες συνελήφθησαν, οι γυναίκες και τα κορίτσια τους βιάστηκαν. 

Αυτές οι μαζικές εκτοπίσεις αποφασίστηκαν από την Επιτροπή στις αρχές του 1915. Μία πολύ μετριοπαθής εκτίμηση ανεβάζει τον αριθμό των εκτοπισθέντων σε 450.000. O Rafet Pacha, πρώην κυβερνήτης της Bitlis, στάλθηκε στη Σαμψούντα με την επίσημη διαταγή να γίνει η μάστιγα των Ελλήνων. Εκπληρώνει πλήρως την αποστολή του. 

Πάνω από 150.000 εκτοπίσθηκαν από αυτή την περιοχή και εκείνη της Τραπεζούντας. Εκατοντάδες νέα κορίτσια, φοβούμενα τη μοίρα των Αρμενίων, αυτοκτόνησαν πέφτοντας στους ποταμούς. Στην επαρχία Σαμψούντα, 108 χωριά εκκενώθηκαν εξ ολοκλήρου και κάηκαν. 

Συνοπτικά βεβαιώνεται ότι 450.000 Έλληνες έχουν εκτοπισθεί και έχουν πεθάνει, 150.000 έχουν εγγραφεί στα τάγματα εργασίας και έχουν πεθάνει, 250.000 έχουν διαφύγει από τη Μ. Ασία και τη Θράκη προς την Ελλάδα και 350.000 εκτοπίσθηκαν μετά τους βαλκανικούς πολέμους πριν το μεγάλο πόλεμο.

Σοφία Ντρέκου / Νίκος Λυγερός Λόγοι

[5 Δεκεμβρίου 1918] Επιστολές
Αποστολέας: Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Παραλήπτης: Αλέκος Σεγκόπουλος
Μεταγραφή και επιμέλεια: Κατερίνα Γκίκα




Τα Σύμβολα του Πληρωμένου Έρωτα, Σπινδρία (Spintria-ae)