Θράκες: Οι μουσοτραφείς πολεμισταί




ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
- Ὑποψήφιου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ




Όποια κι αν είναι η προέλευσις των Θρακών, ούτοι, εκ των προϊστορικών ακόμη ετών, απετέλουν μίαν συμπαγήν φυλετικήν οικογένειαν, ήτις ήτο διαμοιρασμένη εις πολυαρίθμους και αλληλομαχομένας ομάδας. Εκείνοι οι άνθρωποι επαρουσίαζον τας πλέον περίεργας αντιθέσεις και τα πλέον παράδοξα χαρακτηριστικά.


Μια ἂγνωστη Πηνελόπη τοῦ Ὁμήρου στους πολλούς




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
- Ὑποψήφιου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
odysseus und penelope


Ο χοιροβοσκός Εύμαιος στην ραψωδία ξ της Οδύσσειας, παρόλο που είναι δούλος και πτωχός υποδέχεται έναν ασήμαντο ικέτη άγνωστό, τον μεταμορφωμένο υπό της Αθηνάς Οδυσσέα με καλό φαγητό και καλό κρεβάτι.


Ναυσικᾶ




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
- Ὑποψήφιου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ ΝΑΥΣΙΚΑ (1821) Pierre Antoine Augustin Vafflard


Η Ναυσικά αναφέρεται υπό του Ομήρου εις την Οδύσσεια, ένθα εξυμνείται δια την ομορφιά και την ευγένειά της, αλλά και δια την σεμνότητα και σύνεσίν της. Ήτο κόρη του βασιλέως των Φαιάκων Αλκινόου και της Αρήτης, κι εφημίζετο δια τας αρετάς της. Η Οδύσσεια αναφέρει, ότι όταν ο Οδυσσέυς κατώρθωσεν εν τέλει να φθάση ναυαγός εις παραλίαν τινά της νήσου των Φαιάκων[1], της αρχαίας Σχερίας, έπεσεν εξαντλημένος όπως ήτο εις βαθύν ύπνον, εντός ενός καλαμιώνος πλησίον του εκεί ποταμού.


Γίνεσθέ μοι Μάρτυρες...


ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
Ἀπόστολος: Ἑβρ. ια΄33 - ιβ΄ 2
Εὐαγγέλιον: Ματθ. ι´ 32-33, 37-38
Ἦχος: πλ. δ΄.– Ἑωθινόν: Α΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Η εορτή των Αγίων Πάντων καθιερώθηκε οριστικά κατά τον 6ο αιώνα, όπως αναφέρεται σε ομιλία του διακόνου Κωνσταντίνου το 535.



† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ


Φθάσαμε μὲ τὴν χάρι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν Εὐαγγελικῶν Περικοπῶν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, τὴν γνωστὴ σὲ ὅλους μας Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, καὶ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μαζὶ μὲ τὴν Σύναξι τῶν Ἁγίων Πάντων τιμᾶ καὶ τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ Ὁσίου Δαβίδ τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ, Δαβίδ τοῦ Νέου Ὁσιομάρτυρος καὶ Ἰωάννου Ἐπισκόπου Γοτθίας.


ΘΕΜΑΤΑ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ 2016


ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΛΥΚΕΙΑ 2016
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Κείμενο 1


[…] Στον σύγχρονο κόσμο η καλοπέραση των ημερών εκτός εργασίας διακρίνεται σε δύο κατηγορίες: από τη μία, το παγκοσμιοποιημένο σκηνικό των παραθεριστικών προορισμών και των μεγάλων αλυσίδων όπου το ντεκόρ και οι υπηρεσίες παρουσιάζουν μια κομψότατη ταυτότητα και ομοιογένεια, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται, και από την άλλη, το εναλλακτικό τοπίο του τουρισμού με ταυτότητα, η οποία προσαρμόζεται στο τοπίο, στα ήθη και στα έθιμα της περιοχής όπου αναπτύσσεται. Στην πρώτη εκδοχή, ο πελάτης είναι μια απλή μονάδα, το νούμερο ενός δωματίου, ενώ στη δεύτερη, είναι ο φιλοξενούμενος. Στην πρώτη εκδοχή, δεν πρόκειται ποτέ να πιούμε ένα ποτό με τον ιδιοκτήτη του πεντάστερου που στεγάζει τις διακοπές μας, ενώ στη δεύτερη, ο ιδιοκτήτης του ξενώνα θα μας δείξει πού βρίσκονται τα καλύτερα αρωματικά φυτά στα μονοπάτια της πατρίδας του.



Ἡ Ἀτιμία τῆς Ἀπιστίας



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
- Ὑποψήφιου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Η Αφροδίτη, ο Άρης και ο Ήφαιστος στη ραψωδία θ' της Οδύσσειας (Ο Οδυσσέας βρίσκεται στη χώρα των Φαιάκων)



Ορκιζόμαστε αιώνια αγάπη, πίστη και αφοσίωση αλλά πόσο μπορούμε να τα τηρήσουμε όλα αυτά; Πόσο εύκολο είναι να μην καταπατήσουμε την εντολή «ου μοιχεύσεις»; Ο Όμηρος μας παραδίδει την πρώτη θεϊκή απιστία, όταν η Αφροδίτη, σύζυγος του Ηφαίστου, εξαπάτησε αυτόν με κάποιον νεώτερο, ομορφότερο και δυνατότερό του, τον θεό Άρη. Οι λεπτομέρειες που μας δίδει δια το συμβάν είναι διαχρονικές και παρουσιάζονται απαράλλαχτες μέχρι και σήμερα σε όλα τα είδη των σχέσεων που έχουν κληθεί από την ηθική των ανθρώπων «παράνομες».


Guilelmus Dindorfius: Λεξικόν τοῦ Αἰσχύλου




Guilelmus Dindorfius








Ο φιλόλογος Γουλιέλμος Δινδόρφιος εγεννήθη τω 1802. Παιδευθείς εν τω εν Λειψία πανεπιστημίω, ένθα υπήρξεν μαθητής του Hermann και του Beck διωρίσθη τω 1828 καθηγητής του αυτού πανεπιστημίου, αλλά ταχέως αφήκε την έδραν ίνα ολοσχερώς ασχοληθή περί την έκδοσιν ελλήνων συγγραφέων κλασσικών τε και μεταγενεστέρων, οίον των τραγικών, του Αριστοφάνους, του Δημοσθένους, του Αριστείδου, του Λουκιανού, του Ιωσήπου, του Πολυδεύκους του Αθηναίου, του Θεμιστίου, του Προκοπίου και άλλων.

Ο Γουλιέλμος Δινδόρφιος και ο αδερφός αυτού Λουδοβίκος υπήρξαν οι διασημότατοι των συνεργατών του εν Γαλλία φιλολόγου C. B. Hase εν τη τελευταία υπό του Διδότου γενομένη εκδόσει του Θησαυρού του Ερρίκου Στεφάνου. Επ’ εσχάτων ο Γ. Δινδόρφιος περιελθών εις οικονομικάς δυσχερείας είχεν αναγκασθή να πωλήση άπασαν την πλουσιωτάτην αυτού βιβλιοθήκην 



Γεωργίου Μιστριώτου: Ομήρου Ιλιάς (Τεύχος Α')



εκδοθείσα μετά σχολίων
υπό

Γεωργίου Μιστριώτου







Ο Γεώργιος Μιστριώτης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1840 και πέθανε το 1916. Θεωρήθηκε από τις επιφανέστερες μορφές των ελληνικών γραμμάτων, πολυγραφότατος και φανατικός υπέρμαχος της καθαρεύουσας.

Σπούδασε Φιλολογικές επιστήμες στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια με υποτροφία του Ελληνικού Κράτους πηγαίνει στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας όπου περατώνει τη διδακτορική του διατριβή.

Το 1868 ανακηρύσσεται υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου διαγράφει μια λαμπρή πορεία. Γίνεται τακτικός καθηγητής και παραμένει στη θέση αυτή μέχρι το θάνατο του.




Μάρκος Αὐρήλιος Ἡλιογαβάλης: Στην Ὑπηρεσία Τῶν Δαιμόνων




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
- Ὑποψήφιου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας 
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Θα σας παρουσιάσω τον βίον του μεγαλύτερου καθάρματος της Ρώμης. Και τούτο ίνα δείξω ουδέν άλλο πάρεξ του εις πόσην πτώσιν δύναται να φθάση η ανθρώπινος φύσις , διεφθαρμένου του λογικού και να προβληματίση τούτο τον καθέναν εξ ημών. Η ιστορία δια άλλην μια φοράν μας διδάσκει αλλά να γνωρίζη πάλι ο καθένας μας ότι όσα διδάσκει αυτή μένουν εν τη σκοτία καλώς κρυμμένα.


Υποτακτική του ελλόγως προσδοκωμένου και ελπιζομένου



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
- Ὑποψήφιου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Υποτακτική του ελλόγως προσδοκωμένου και ελπιζομένου

Παρατηρητέον υφ’ ημών των φιλολόγων, ότι αι υποτακτικαί, ηγουμένων ιστορικών χρόνων (όταν προηγήται ρηματικός τύπος ιστορικού χρόνου) συμβαίνει να είναι πλειότεραι των ευκτικών εις τας τελικάς προτάσεις.

Πότε όμως διατηρείται η Υποτακτική και δεν τρέπεται αύτη εις Ευκτικήν του Πλαγίου Λόγου; Διότι ως γνωστόν η Ευκτική του Πλαγίου Λόγου προέρχεται:

· ή Από απλή Οριστική
· Ή από Υποτακτική με ή χωρίς το «ἂν»


Πνεῦμα Εὐθὲς Ἐγκαίνισον Ἐν Τοῖς Ἐγκάτοις Μου



ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
Ἀπόστολος: Πράξ. β΄1-11
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. ζ´ 37-52, η΄12
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ


Πεντηκοστή (Γενέθλιος της Εκκλησίας ημέρα)


† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ


Εὐλογημένη καὶ χαριτοφόρα ἡ Ἁγία Πεντηκοστή.

Ἡ ὄγδοη Κυριακὴ ἀπὸ τοῦ Πάσχα σήμερα, ἡ ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς καὶ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ἀποστόλου Ἰούδα καὶ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Μεγάλου.


Ἆραγε τί εἶναι ἡ παράδοση;


Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ




Ἐτυμολογικὰ ἡ λέξη προέρχεται ἀπ’ τὸ ρῆμα παραδίδω ποὺ σημαίνει δίνω κάτι στὰ χέρια κάποιου, ἐμπιστεύομαι κάτι σὲ κάποιον, μεταβιβάζω. Κι ἐν προκειμένῳ εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ παραδίδεται (δηλαδὴ μεταβιβάζεται) ἀπ’ τὶς προηγούμενες στὶς ἑπόμενες γενιὲς σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς (θρησκεία, ἤθη, ἔθιμα, γλώσσα, πολιτισμός, παιδεία, πρακτικές, γνώσεις, τέχνες κ.λπ.). Μάλιστα ὅλα ἐκεῖνα τὰ στοιχεῖα ποὺ παραδίδονται – μεταβιβάζονται εἶναι σαφῶς ἀξιολογημένα καὶ ξεχωρίζουν ὁπωσδήποτε, γι’ αὐτὸ κι ἔχει ἰδιαίτερη ἀξία ἡ ἀποδοχή τους. Ὁπότε Παράδοση εἶναι ἕνας τρόπος συμπεριφορᾶς ἢ ἕνα πρότυπο ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ ἀπὸ μία πολυπληθῆ ὁμάδα κι ἕνα λαὸ κι ὄχι ἀπὸ ἕνα ἄτομο! Γι’ αὐτό, ὅπως ἐλέχθη, «παράδοση εἶναι ὅ,τι ἁπανταχοῦ, πάντοτε καὶ ὑπὸ πάντων ἐπιστεύθη».


ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2016 / ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ – ΘΕΜΑΤΑ



ΝΕΟ & ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ & Δ΄ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ
ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΚΑΙ Δ΄ ΤΑΞΗΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
(ΝΕΟ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)
ΠΕΜΠΤΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016 - ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ:
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


ΚΕΙΜΕΝΟ

Σχετικά όψιμο στην εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού –ως τυπογραφικό κατόρθωμα, ως ιδιόκτητο αντικείμενο– το βιβλίο αντιπροσωπεύει και μια από τις ακλόνητες δεισιδαιμονίες. Ο άνθρωπος του βιβλίου αυτόχρημα1 ενσαρκώνει κάτι ανώτερο, έρχεται από μια βαθύτητα που δεν είναι εφικτή στον κοινό θνητό. Αυτός που διαβάζει, πιθανώς να έχει τέσσερα μάτια, αυτός που μελετά τις γραφές, πιθανώς να σκέπτεται με δύο κεφάλια.



Ἀγάπη μου, Θὰ Μὲ ἰδῇς Μία Μέρα (ΜΕΡΟΣ Β')




ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
- Ὑποψήφιου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Το ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου. Ελαιογραφία του ιταλού ζωγράφου Γκαττέρι


Η Ευδοκία επιστρέφει στην νήσο Κρήτη ύστερα από 3 χρόνια όπου είχε καταφύγει πρόσφυγας στα Ιόνια νησιά έχοντας χάσει στην Κρητική επανάσταση όλα τα μέλη της οικογένειάς της. Μόνη της ελπίδα που την κράτησε ζωντανή όλα αυτά τα χρόνια είναι να ξαναντικρύση τον αρραβωνιαστικό της τον Μάνθο, ο οποίος και την ανάγκασε να φύγη προκειμένου να είναι ασφαλής.



Είδαμε με πόση λαχτάρα έφτασε στην Κρήτη. Όμως η Μοίρα αλλοιώς τα είχε σχεδιάσει για την ορφανή Ευδοκία. Η ηρωίδα μας ευρίσκεται να τρέχη μέσα στην άγρια νύχτα προς άγνωστον προορισμό, σαν τρελή, αναμαλλιασμένη και με βλέμμα νεκρού. Καμιά λογική φωνή δεν ακούγεται εντός της…



ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2016 / ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ – ΘΕΜΑΤΑ


ΜΟΝΟ ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ
ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΤΡΙΤΗ 14 ΙΟΥΝΙOY 2016 - ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ:
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
(ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)






ΚΕΙΜΕΝΟ

Μίλτος Σαχτούρης
Ο ΕΛΕΓΚΤΗΣ


Εγγραφές,μετεγγραφές μαθητών στα Εσπερινά Λύκεια


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων απέστειλε εγκύκλιο σχετικά με τις εγγραφές και τις μετεγγραφές των μαθητών στα Εσπερινά Λύκεια. Σε αυτή αναφέρονται τα ακόλουθα:


Ύστερα από τις υπ΄ αριθμ. 327/Α/2015 και 417/Α/2015 Εκθέσεις Επιθεώρησης Ελέγχου που εστάλησαν στην Υπηρεσία μας από το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης και αφορούσαν στη νομιμότητα των μετεγγραφών των μαθητών από τα Ημερήσια στα Εσπερινά Λύκεια (Δημόσια και Ιδιωτικά) και σύμφωνα με τις υποχρεωτικές ενέργειες που αναφέρονται στις εν λόγω Εκθέσεις, εφιστούμε την προσοχή σας στα εξής:


ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2016 / ΙΣΤΟΡΙΑ (Ο.Π & ΘΕΩΡ. ΚΑΤ.) – ΘΕΜΑΤΑ


ΝΕΟ & ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ
ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΙΣΤΟΡΙΑ
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ(ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)- ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ(ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)




ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΗ


ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2016 / ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ – ΘΕΜΑΤΑ



ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ
ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ & ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Β)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ




Ἀγάπη μου, Θὰ Μὲ ἰδῇς Μία Μέρα (ΜΕΡΟΣ Α')


ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
- Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Ο Όρκος του Μαρκορά αποτελεί μια επικολυρική σύνθεση εμπνευσμένη από την Κρητική επανάσταση του 1866. Το ποίημα αναφέρεται σ’ ένα αρραβωνιασμένο ζευγάρι, την Ευδοκία και τον Μάνθο. Η Ευδοκία έχει φύγει από την Κρήτη με την έναρξη της επανάστασης, ενώ ο Μάνθος έχει μείνει πίσω προκειμένου όπως όλοι οι νέοι της ηλικίας του να πολεμήση. Μετά από τρία χρόνια απουσίας η Ευδοκία επιστρέφει στην Κρήτη για να βρει τον αγαπημένο της. Το απόσπασμα που παρατίθεται αναφέρεται στο ταξίδι επιστροφής στην Κρήτη της Ευδοκίας και στη λαχτάρα που αισθάνεται η κοπέλα να δει ξανά τον αρραβωνιαστικό της.


***



Η Ευδοκία μετά την Κρητική Επανάσταση[1] γυρνά στην Κρήτη. Πάνω στο πλεούμενο του γυρισμού σκέψεις από το παρελθόν την κατακλύζουν και η μαύρη της ψυχή δεν αντέχει στον πόνο


Ἐκεῖ, σὲ τόση ἀναισθησιά, ποῦ τοῦ θανάτου μοιάζει,
μία κόρη μόνη ἀντίπερα μ' ἀνησυχία κυτάζει·
τοῦ μάκρου τὸ κατάστρωμα γοργὰ συχνομετράει,
ἀναστενάζει, κάθεται, καὶ πάλε ὀρθὴ πηδάει·


Πρίν πάρει τότε το δρόμο της προσφυγιάς είχε μείνει παντελώς ορφανή από τους πάντες. Ο αδερφός της είχε πεθάνει. Ο πατέρας της σκοτώθηκε σε μάχη με τους τούρκους, παλληκαρίσια δεχόμενος τα βόλια αμέτρητα στο στήθος. Η μητέρα της δεν άντεξε στον καημό του θανάτου του παιδιού και τελικά του ανδρός της. Στον μήνα πάνω πεθαίνει κι αυτή από την λύπη της αφήνοντας την μοναχοκόρη της ορφανή. Ένα πλάσμα μόνο του στον κόσμο ήταν η όμορφη Ευδοκία


πρὶν φύγῃ ἐκεῖθε πέρα,
τῆς εἶχε ἁρπάξῃ ὁ Θάνατος καὶ μάννα καὶ πατέρα·
τοῦτος ἀτρόμητα, τυφλά, 'ς ἐχθροῦ μεγάλο πλῆθος
ὡσὰν τὰ βόλια ἐχύθηκε, ποῦ τ' ἄνοιξαν τὸ στῆθος·
ἕνα φεγγάρι μεταβιᾶς δυνήθη νὰ ὑπομείνῃ
τοῦ χωρισμοῦ του τὸν καϊμό, κ' ἐπῆε στὸν Ἅδη ἐκείνη.


Στην Κρήτη που γυρνά κανείς πιά δεν την περιμένει. Μα ίσως υπάρχει εκείνος. Εκείνος που την αγάπησε και τον αγάπησε όσο τίποτα στον κόσμο. Να ταν τάχα ζωντανός;


Ἀλοιά! καὶ ποιὸς θὰ σὲ δεχτῇ, καὶ ποιὸς θὰ σ' ἀγκαλιάσῃ,
στὰ γονικά σου φτάνοντας, διπλόρφανο κοράσι;
Ὁ νέος, ποῦ φλόγα σ' ἄναψε μὲς τὴν καρδιὰ μεγάλη,
ἐβγῆκε τάχα ζωντανὸς ἀπὸ τὴν ἄγρια πάλη;


Ναι. Θα ήταν ζωντανός. Δεν μπορεί να πέθανε κι εκείνος. Της το χε υποσχεθεί φεύγοντας. Της το είχε ορκισθεί. Και τα παλληκάρια σαν εκείνον –που μόνο την πίστη, την πατρίδα και την αγάπη τους είχαν σαν φυλακτό στην ψυχή τους – αυτά τα παλληκάρια τηρούν τους όρκους τους. το είχε προαίσθημα εξάλλου. Το ένιωθε σαν την κατευόδωνε στα ξένα για να είναι σίγουρος πως δεν θα πάθαινε κανένα κακό, πως κι ο θεός θα τον φυλούσε… και κείνη τον πίστεψε. Πώς μπορούσε να κάνει διαφορετικά;


«Μήν, Εὐδοκία μου, φοβηθῇς – τὴν ὥρα ποῦ τὰ ξένα
σ' ἀκαρτεροῦσαν, ἔλεγε – μὴ φοβηθῇς γιὰ μένα!
Ἐδῶ, βαθυὰ στὸ στῆθος μου, ποῦ τώρα, ἐνῷ σπαράζει,
Θρησκεία, Πατρίδα κ' Ἔρωτας κάθε του χτύπο ἁγιάζει,
λὲς κ' ἕνα κἄποιο αἰσθανομαι Πνεῦμα κρυφὸ τοῦ Ὑψίστου
ὁποῦ μοῦ στέρνει ἀπὸ ψηλὰ τὸν ἦχο τῆς φωνῆς του,
καὶ λέει, καθώς, ἀγάπη μου, σὲ ξεκινάω γιὰ πέρα,
πῶς ἔχω πάλε νὰ σὲ ἰδῶ, πῶς θὰ μὲ ἰδῇς μία μέρα.
Ἄν σὲ θωράω περίλυπος, ἀνίσως κλαίω καὶ βρέχω
μὲ δάκρυα τοῦτο τὸ φιλί, φόβους ἐγὼ δὲν ἔχω.
Θλιμμένα, ἰδές, τὰ βλέμματα στὸ φῶς τοῦ ἡλίου γυρνοῦνε,
ἐνῷ ἡ στερναὶς ἀχτίναις του τὸν κόσμο χαιρετοῦνε,
δίχως ἀνθρώπου λογισμὸς τρόμου ὑποψία νὰ βάλῃ
πῶς αὔριο τ' ἄστρο τῆς ζωῆς δὲ θὲ νὰ φέξῃ πάλι.
Ἔχε καὶ σὺ τὸ θάρρος μου! Μήν, Εὐδοκιά, θελήσῃς
μὲ τέτοια μαύρη ἀπελπισιὰ νὰ φύγῃς, νὰ μ' ἀφήσῃς!
Τὸ Πνεῦμα, ποῦ κατάκαρδα προφητικὰ μοῦ κρένει,
σοῦ τάζει πῶς θὰ μείνωμε γιὰ λίγο χωρισμένοι.
Θὲ νὰ γυρίσῃς· θὰ σὲ ἰδῶ· τὸ λέω καὶ θ' ἀληθέψῃ·
ναί· σοῦ τ' ὀρκίζομαι στὸ φῶς, ποῦ πάει νὰ βασιλέψῃ!


Εκεί απάνω στο καράβι του γυρισμού θυμάται την ώρα που έμαθε πως η Κρήτη έπεσε. Πώς θα μπορούσε να ξεχάση την στιγμή που άκουσε το θλιβερό μαντάτο, τον κόσμο πως γκρεμίστηκε μέσα της τότε και πως μεμιάς εγίνηκε νεκρή αν και ζούσε ακόμη; Πώς να ξεχάση τις ώρες που κείτονταν νεκρή πάνω σε ένα κρεβάτι σε μια κάμαρα κρύα;


φωνή, τρομαχτικὰ συρμένη
ἀπὸ τὴ μαύρη Κόλαση, λὲς κ' εἶπε στὴ θλιμμένη:
Ἔπεσε ἡ Κρήτη! μὲ τὸ νοῦ πλατυὰ μὴν ἀρμενίσῃς·
ἐκεῖθε σκλάβα ἐμίσεψες καὶ σκλάβα θὰ γυρίσῃς!
Σὰν τὸ πουλάκι, ποῦ μὲ μιᾶς θανατερὸ μολύβι
τὴν ἁπλωτὴ φτεροῦγα του σκληρὰ κατασυντρίβει,
κεραυνωμένη στὰ ψηλὰ κ' ἡ ἐλεύθερη ψυχή της
ἔπεσε ξάφνου, ἀκούοντας τὴ συφορὰ τῆς Κρήτης.
Τότες, ἀχνὴ στὸ πρόσωπο, μὲ θαμπωμένο μάτι,
δίχως λαλιά, κατάκοιτη 'ς ἕνα φτωχὸ κρεββάτι,
πολλοὶ τὴν εἶδαν, καὶ κἀνεὶς νὰ πῇ δὲν ἐτολμοῦσε
πῶς ἦταν ἄψυχο κορμί, πῶς ἡ καϊμένη ἐζοῦσε.


Και θα πέθαινε τότε η νεαρά κόρη αν μέσα στον χαμό από την κακή είδηση δεν γεννιόταν η ελπίδα. Η ελπίδα πως εκείνος που την αγαπούσε την περίμενε. Έπρεπε να ζήση η Ευδοκία. Για εκείνον που την προσμονούσε. Έπρεπε να αντέξη. Να μην πεθάνη. Όχι θα ζούσε είπε μέσα της. Μόνον για εκείνον. Και έζησε η Ευδοκία. Δεν πέθανε…


καὶ πάλε μ' ἕνα δάκρυ
ἐγλυκοχάραξ' ὴ ζωὴ στ' ὡραίου ματιοῦ τὴν ἄκρη·
μὲ στεναγμοὺς πρωτάνοιξαν τὰ πικραμένα χείλη,
ὅπου τὸ ρόδο ἐφύτρονε κ' ἐσβυότουν τὸ γιοφύλλι,
καί, καθὼς ἔπεφτε τὸ φῶς ἀπὸ μία ράχη ὀπίσω,
εἶπε βραχνὰ ἡ πολύπαθη: Μ' ἀκαρτερεῖ – θὰ ζήσω!
Ξένη ἀπὸ τότες μέριμνα στὸ νοῦ της δὲ χωράει·
νὰ ἰδῇ γυρεύει μοναχὰ τ' ἀγῶρι π' ἀγαπάει,
ὁποῦ τῆς εἶναι, ὡς ἔχασε κάθε της ἄλλη ἐλπίδα,
μάννα, πατέρας, ἀδελφός, ὁλόκληρη πατρίδα.


Αυτά θυμάται η χαροκαμένη ορφανή πάνω στο πλοίο του γυρισμού. Και ενώ όλοι οι επιβάτες του πλεουμένου μέσα στην σιγαλιά της νύχτας αποκαμωμένοι έχουν γύρει και κοιμούνται, μονάχα αυτή ξάγρυπνη προσμένει να δεί τον γυαλό της γλυκιάς πατρίδας και μαζί εκείνον που την προσμένει.


Πλέει τὸ καράβι ἀδιάκοπα, κ' ἡ Πούλια ὡστόσο δείχτει,
στὸν οὐρανὸ ἀρμενίζοντας, πῶς εἶναι μεσανύχτι.
Ὅλα σιγοῦν. Στὴ θάλασσα γλυκοκοιμοῦντ' οἱ ἀνέμοι,
καί, κάθε ἀστέρι, ποῦ ψηλὰ φεγγοβολάει καὶ τρέμει,
φαίνετ' ἀγγέλου σπλαχνικοῦ προσηλωμένο βλέμμα
στὸν κόσμο, ποῦ ποτίζεται πάντα μὲ δάκρυα κ' αἷμα.
Κἄποιο, στὰ βάθη τῆς νυκτός, Πνεῦμα καλὸ καὶ θεῖο
μ' ἐλεημοσύνη θἄγυρε τὰ μάτια καὶ στὸ πλοῖο,
ἂν ἕνα κούρασμα γλυκὸ κ' ὕπνος ἀγάλια ἐχύθη
σὲ τόσα ἐκεῖ, ποῦ λάχτιζαν, ἀπελπισμένα στήθη.
Ὅλοι κοιμοῦνται· μοναχὰ δὲν εἶναι σφαλισμένα
δύο μάτια οὐρανογάλαζα, δύο μάτια ἐρωτεμένα.
Ὁ στοχασμός, ποῦ γλήγορα θ' ἀράξῃ στ' ἀκρογιάλι,
ὅπου φαντάζεται νὰ ἰδῇ τὸν ἀκριβό της πάλι..


μα δεν αντέχει. Σιγα σιγά την παίρνει κι αυτήν ο ύπνος. Λίγο πριν αποκάμει ξύπνια ονειρεύεται του γυρισμού την ώρα… αυτήν την ώρα που τρία ολόκληρα χρόνια καρτερούσε


Ἂν στὸ ροδάτο μάγουλο σιγὰ σιγὰ τ' ἀέρι
μίαν ἄκρη ἀπὸ τὰ ξέπλεκα σγουρὰ μαλλιά της φέρῃ,
τ' ἀγαπημένου τὸ φιλὶ πῶς ἀγροικάει παντέχει,
καὶ νέα σὲ κάθε φλέβα της γλυκάδα οὐράνια τρέχει.
Θωράει λαγκάδια, καὶ βουνά, καὶ ξέφωτα, καὶ δάση,
τὴν ἐκκλησιά, τὸ σπίτι της, τὸ πατρικὸ λῃοστάσι·
ὅ,τι ποθοῦσε ἀπὸ μακρυὰ τρεῖς χρόνους, ἡ καϊμένη,
ὡραία μορφὴ ὁλοφάνερη στὰ μάτια της λαβαίνει.
Ἀκούει πουλάκια ποῦ λαλοῦν, μελίσσια ποῦ βοΐζουν,
πλῆθος νερά, ποῦ ἀνάμεσα σταὶς πέτραις μουρμουρίζουν,
ἐδῶ τὸ κῦμα, ποῦ κουφὰ χτυπάει κατὰ ταὶς ξέραις,
τραγούδια ἐκεῖ, βελάσματα, κουδούνια καὶ φλογέραις.
Ἀπάνου, κάτου, ὁλόγυρα, στὴ μέση ἀπὸ τ' ἀμπέλια
ἀκούει τοῦ τρύγου ταὶς χαραίς, τοῦ τρύγου ἀκούει τὰ γέλια,
καί, μὲ τῆς κόρης τὸ σκοπό, τ' ἀγώρου μὲ τὸ στίχο,
ἄμετρους ἤχους, πὤκαναν ἁρμονικὰ ἕναν ἦχο,
ὡς κυματίζει ἀνάλαφρα στὸ φανταστὸ χορτάρι
ξένην αἰσθάνεται ἡδονὴ κ' ὕπνο ἀρχινάει νὰ πάρῃ,
μακρυά, σβυσμένη ἀκούοντας κάθε ὰρμονία τῆς Κρήτης,
ποῦ τὴ νανούριζε τερπνά, σὰ μάννα τὸ παιδί της.


Και στο όνειρό της πάλι τι άλλο; Εκείνος… ο δικός της Μάνθος τρελλός από την χαρά του τρέχει σαν παίρνει το χαμπέρι ότι γύρισε στο σπίτι της να την σφίξη στην αγκάλη του… πόσο την είχε ονειρευτεί αυτήν την ώρα! Πόσο θα χτυπούσε η καρδιά της σαν τον ξανααντίκρυζε…


«Ἔρχετ' ὁ Μάνθος, ἔρχεται!» στὸ νοῦ της λογαριάζει
τὰ χνάρια, ὁποῦ τὸ πόδι του 'ς ὅλο τὸ δρόμο ἀλλάζει:
θἆναι – στοχάζεται – κοντὰ στὸ πέρα μοναστῆρι!
Μὲς τ' ἀντικλάδι τοῦ χωριοῦ! στὴ βρύση! στὸ γιοφύρι!
Τὰ πρώτα σπίτια ὀγλήγορα τῆς γειτονιᾶς διαβαίνει!
Νάτος! ἐμπῆκε στὴν αὐλή· πετιέται καὶ ἀνεβαίνει!
Σπαρνοῦν τὰ φυλλοκάρδια της· χάμου γυρνάει τὸ βλέμμα·
πυρομαχοῦν τὰ μάγουλα καὶ ξεσταλάζουν αἷμα·
ἀλλὰ τ' ἁγνό της αἴσθημα τοῦ πόθου ἡ ὁρμὴ νικάει,
τὰ μάτια πάλε ἀπὸ τὴ γῆ σηκόνει – καὶ ξυπνάει.


Στο μεταξύ εχάραξε. Η Ευδοκία ανοίγει τα μάτια. Και σε λίγο η ματιά της αρχίζει να ξεχωρίζη από μακρυά τα βουνά της Κρήτης. Το μόνο που καταφέρνει τότε είναι να μπήξη μια φωνή που έκανε όλους τους επιβάτες να πεταχτούν όρθιοι… σηκώνοντας το χέρι της τους δείχνει εκείνο για το οποίο έμπηξε την φωνή της…


Ἡ Κρήτη! - δὲν ἐχύθηκε τέτοια φωνὴ τριγύρου;
Δὲν εἶν' ἀπάτη λογισμοῦ, δὲν εἶναι πλάσμα ὀνείρου·
ἀκόμα – νά! τῆς Εὐδοκιᾶς ἀχνολογάει τὸ στόμα·
ὁ μαγεμένος ἦχος του δὲν ἀποσβύστη ἀκόμα!
Ὤ! πῶς χουμᾶνε γιὰ νὰ ἰδοῦν τ' ἀγαπημένα μέρη,
ποῦ σημαδεύει ἀκίνητο τῆς κορασιᾶς τὸ χέρι!
Μὲ τὶ φωνή, ξανοίγοντας μακρυὰ τὸν Ψηλορίτη,
χίλιαις φωναὶς νὰ ξαναποῦν, ἡ Κρήτη! ἀκοῦς, ἡ Κρήτη!


Όλοι μα όλοι τότε στα χείλη τους δεν λέν τίποτα άλλο… μόνο μια λέξη «Κρήτη» φωνάζουν και γελούν και κλαίνε ένας συμφερτός δύσμοιρων πάνω σε ένα καράβι πόνου


Ἐκεῖ ποῦ κλαῖνε, καὶ γελοῦν, καὶ δυνατὰ φωνάζουν,
μ' ἀθώα τρομάρα τὰ μικρὰ στὰ μάτια ταὶς κυτάζουν
ψευδὰ τῆς Κρήτης τ' ὄνομα κατόπι ξαναλένε,
καί, σὰν τὴ μάννα τους καὶ αὐτά, χαμογελοῦν καὶ κλαῖνε.


Το καράβι σε λίγο πλησιάζει την ακτή. Οι ταξιδιώτες από τις βάρκες που τους πάνε στην ακτή ορμούν πηδώντας στην ακτή. Άλλοι τρέχουν και αγκαλιάζουν δικούς τους που τους αναμένουν, αλλοι φιλούν την γή κλαίοντας πέφτοντας στα γόνατα και με δάκρυα στα μάτια άλλοι υψώνουν τα χέρια στον ουρανό να ευχαριστήσουν τον δεσπότη Χριστό που τους ευλόγησε να ξαναδούν την μητρική γή τους.


Φωναίς, ἀντάραις, κλάϊματα, θερμῆς ἀγάπης λόγια,
μὲς τὴν πλημμύρα τοῦ καϊμοῦ πνιμένα μοιρολόγια,
ἄμετρα χέρια, ποῦ χτυποῦν μίαν ἀπαλάμη 'ς ἄλλη,
μύριους ξυπνοῦν ἀντίλαλους τριγύρου στ' ἀκρογιάλι.




(συνεχίζεται)





[1] Οι χριστιανικοί πληθυσμοί του νησιού, είχαν επαναστατήσει και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες, όμως παρά τις σποραδικές επιτυχίες, η επανάσταση καταπνίγηκε. Το 1828 η Κρήτη πέρασε υπό τον έλεγχο του Αιγύπτιου ηγέτη, Μοχάμετ Άλη, αλλά το 1840 ξαναπέρασε υπό τον άμεσα έλεγχο της Υψηλής Πύλης. Το 1841 και το 1858 η Κρήτη επαναστάτησε και πάλι. Τελικά από το 1858 αναγνωρίστηκαν κάποια δικαιώματα στους Κρητικούς, όπως να οπλοφορούν, καθώς και σειρές κανονισμών σχετικά με το χριστιανικό δίκαιο και την απόλυτη ελευθερία της άσκησης της θρησκείας. Η Κρητική Επανάσταση του 1866 θεωρείται το " δεύτερο '21". Οι συνθήκες για την έναρξη της Επανάστασης ήταν δυσμενείς κυρίως λόγω της πολιτικής κατάστασης τόσο στο εσωτερικό της Ελλάδας όσο και στην Ευρώπη. Από τη μια στο εσωτερικό της Ελλάδας επικρατεί διχασμένη πολιτική ατμόσφαιρα με την κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου σαφώς αντίθετη ενώ περισσότερο αποφασιστικός ήταν ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, οπαδός της ρωσικής πολιτικής. Από τις μεγάλες Δυνάμεις, μόνο η Ρωσία που είχε ταπεινωθεί με τη Συνθήκη των Παρισίων (1856) έδειξε να ευνοεί και να υποκινεί μέσω του πρόξενου της στα Χανιά, Σπυρίδωνα Δενδρινό, και του υποπρόξενου Ιωάννη Μητσοτάκη στο Ηράκλειο.






Των Αγίων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου

εικ. Η Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας, τοιχογραφία του 18ου αιώνα 
στον Ορθόδοξο Ναό Σταυροπόλεως στο Βουκουρέστι 

Αφιέρωμα στην Κυριακή των Αγίων Τριακοσίων δέκα οκτώ 
(318) Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου.
Σοφία Ντρέκου 

Εορτάζουν 42 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.
Περιεχόμενα:

1. Κυριακή των Αγίων Τριακοσίων δέκα οκτώ (318) Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου
  • Εισαγωγικά
  • Τα ερωτήματα που ετέθησαν στην Α' Οικουμενική Σύνοδο
  • Η «διδαχή» του Άρειου και η καταδίκη του
  • Η Δογματική διδασκαλία των Αγίων Πατέρων
  • Η Συμβολή των Πατέρων και των Συνόδων ανά τους αιώνες
2. Υμνολογικά
3. Των αγίων Πατέρων της πρώτης στην Νίκαια Συνόδου
4. Οι Κανόνες της Α' Οικουμενικής Συνόδου του 325 μ.Χ.
5. Τυπικό Ακολουθιών της ημέρας (σύνδεσμοι)
6. Πηγές
7. Βίντεο για την Κυριακή των Αγίων Πατέρων

Τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα,
καὶ τῶν Πατέρων τὰ δόγματα, 
τῇ Ἐκκλησίᾳ μίαν τὴν πίστιν ἐσφράγισαν·
ἣ καὶ χιτῶνα φοροῦσα τῆς ἀληθείας,
τὸν ὑφαντὸν ἐκ τῆς ἄνω θεολογίας, 
ὀρθοτομεῖ καὶ δοξάζει,
τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’.



Ὁ ἀναχρονισμὸς τῆς ὁμοφυλοφιλίας




Τὰ τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται μία ἔξαρση τοῦ φαινομένου τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Τὸ πάθος εἶναι παλαιό,
ἀλλὰ ἡ σύγχρονη αὐτὴ ἔξαρση ὀφείλεται στὴν συνεχῆ προβολή του στὰ μέσα ἐνημερώσεως. Ἡ πλήθυνση τῶν διαύλων κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἔχει ὠφελήσει τὴν εὐρεῖα πληροφόρηση, καθὼς εἶναι σχεδὸν ἀδύνατη πλέον ἡ συγκάλυψη γεγονότων, ἔχει ὅμως ἀποβῆ καταστροφικὴ διὰ τὸ ἐπίπεδο τῆς ἐνημερώσεως, ἐπειδὴ ἡ κάλυψη χιλιάδων θέσεων ἐργασίας γίνεται ἀπὸ ἀνθρώπους μὴ ἔχοντες τὰ κατάλληλα προσόντα. Ἀποτέλεσμα αὐτῶν εἶναι ὁ βομβαρδισμὸς τῆς κοινωνίας μὲ ἀπόψεις τοῦ «συρμοῦ», δίχως νὰ ἔχουν διέλθει ἀπὸ τὴν βάσανο τῆς λογικῆς καὶ τοῦ ἐρωτήματος «τί κοινωνία θέλουμε νὰ διαπλάσουμε;».

Ὁ,τιδήποτε συντάσσεται μὲ ἕνα ψευδο-ἀνθρωπισμὸ θεωρεῖται ἀποδεκτὸ καὶ προπαγανδίζεται ὡς ἡ μόνη «σωστὴ» γραμμή, ἐνῶ ὁ,τιδήποτε ἐκφράζει τὶς χριστιανικὲς ἀξίες χαρακτηρίζεται ὡς «μεσαίωνας», «ἀναχρονισμός», «μισαλλοδοξία» κ.λπ. Ἀκριβῶς τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸ ζήτημα τῆς ὁμοφυλίας. Ἡ ἴδια προωθεῖται ὡς «δικαίωμα στὴν ἐλευθερία», ἐνῶ κάθε κριτικὴ ποὺ τῆς ἀσκεῖται, ἀκόμα καὶ ἡ πιὸ φίλα διακείμενη, εἶναι μὴ ἀνεκτὴ καὶ τῆς προσκολλᾶται δίκην «ρετσινιᾶς» ὁ τίτλος τῆς «ὁμοφοβίας». Ποιὰ εἶναι ἡ ἀλήθεια;

Ἡ ἀντίφασις
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ὁμοφυλία εἶναι ὅ,τι πιὸ ἀναχρονιστικὸ ὑπάρχει, διότι διαστρέφει τὴν πνευματικότητα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν ἐπιστρέφει χιλιάδες ἔτη πίσω. Πῶς συμβαίνει αὐτό; Ἡ ὁμοφυλία προβάλλεται ὡς ἐπιλογὴ αὐτοκαθορισμοῦ τοῦ ἀτόμου. Πῶς ὅμως εἶναι ἐπιλογή, ὅταν οἱ ἴδιοι πάλι ἰσχυρίζονται ὅτι τὸ νιώθουν μέσα στὴ φύση τους καὶ δὲν μποροῦν νὰ πράξουν διαφορετικά; Ἂν εἶναι στὴ φύση τους τότε δὲν εἶναι θέμα ἐπιλογῆς, ἂν εἶναι ἐπιλογὴ τότε δὲν εἶναι θέμα φύσεως. Ἡ δίψα δὲν εἶναι θέμα ἐπιλογῆς, ὅπως καὶ ἡ σεξουαλικότητα, ἀλλὰ ὅταν διψάσης θὰ πιῆς νερὸ καὶ ὄχι πετρέλαιοN Ἄρα ὑπάρχει ἤδη μία ἄλυτη ἀντίφαση, μία παράλογη κατάσταση.

Ἡ προϋπόθεσις τῆς φυσικῆς ἐλευθερίας

Ἡ φυσικὴ τάξη τῶν πραγμάτων δείχνει ὅτι ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου ἔχει μία ὁρισμένη κατεύθυνση, ἑπομένως ὁποιαδήποτε ἐπιλογὴ αὐτοκαθορισμοῦ ἐνάντια στὴ φυσικὴ τάξη δὲν μπορεῖ κἂν νὰ ἀποτελῆ ἐπιλογή. Τὸ δικαίωμα στὴν ἐλευθερία, στὴν ἐπιλογή, τὸν αὐτοκαθορισμό, δὲν εἶναι δικαίωμα στὴν ἀσυδοσία, προϋποθέτει πάντοτε τὸ νόημα τῆς ἐλευθερίας. Ἀκόμη καὶ οἱ διαφωτιστικὲς ἀρχές, ἀφήνοντας διὰ λίγο κατὰ μέρος τὶς χριστιανικὲς ἀρχές, «ἐλευθερίαἰσότης- ἀδελφότης», ἀκόμη καὶ αὐτὲς καταστρατηγοῦνται σήμερα, ἀποκοπτόμενες ἀπὸ τὶς θεμελιακές τους ἔννοιες, διὰ νὰ τεθοῦν ὡς βάση στὸ δικαίωμα τοῦ αὐτοκαθορισμοῦ. Πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι τὸ διαφωτιστικὸ αὐτὸ τρίπτυχο θεμελιώνεται στὴν προϋπόθεση τῆς κοινῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καὶ τῆς ἐναρμονίσεως στὶς κατὰ φύση ἐπιταγές. Διὰ νὰ δώσουμε ἕνα παράδειγμα: Ἂν ἐπιλέξω νὰ αὐτοπροσδιορίσω τὸν ἑαυτό μου ὡς κτῆνος, τότε παύω νὰ εἶμαι ἄνθρωπος. Δὲν γίνεται νὰ εἶμαι ταυτοχρόνως καὶ τὰ δύο. Εἶναι πράξη ἐλευθερίας αὐτὴ ἡ ἐπιλογή; Ἂν ἐπιλέξω νὰ θέσω τὸν ἑαυτό μου φυλακή, τότε ἀναιρῶ μέρος τῆς ἐλευθερίας μου, διότι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶμαι φυλακισμένος καὶ τὴν ἴδια ὥρα νὰ εἶμαι ἐλεύθερος. Νά, γιατί δὲν μποροῦν κάποια πράγματα νὰ εἶναι ἐπιλογές, ἐφόσον εἶναι ἀναιρετικὲς τῆς ἐλευθερίας, ἀντιστρατεύονται τὴν φύση καὶ ὁδηγοῦν σὲ πρωτογονικὲς καταστάσεις τὸν ἄνθρωπο.

Εἶναι φυσικὴ κατάστασις;

Ἐπειδὴ κάποιοι τὸ ἔχουν ἀντιληφθῆ αὐτό, τὸ ὁποῖο ἀναφέραμε, προσπαθοῦν νὰ πείσουν τὴν κοινὴ γνώμη ὅτι πρόκειται διὰ διαφορετικὴ κατάσταση τῆς φύσεως. Στὸ ἐγχείρημα στοιχειοθετήσεως μιᾶς τέτοιας ἀπόψεως στρατολογοῦν παραδείγματα ἀπὸ τὸ ζωϊκὸ βασίλειο, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι πανάρχαιο φαινόμενο. Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή. Ὅσον ἀφορᾶ τὸ πρῶτο, ἀκόμα καὶ ἂν ὑπάρχει σὲ κάποια ζῶα αὐτὴ ἡ πρακτική, δὲν σημαίνει συνάμα ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ταυτίζεται μὲ τὴν ἄλογη κτίση, ἡ ὁποία δὲν παρήγαγε κανένα πολιτισμό. Τὸ ὅτι κάποια ζῶα τρῶνε τὰ γεννήματά τους, εἶναι δηλ. ἐπιχείρημα ὑπὲρ τοῦ καννιβαλισμοῦ; Ὅσον ἀφορᾶ στὸ δεύτερο, χιλιάδες ἀνθρώπινες βάρβαρες ἐκδηλώσεις, προϊόντα τῆς ἁμαρτίας κατὰ τὴν πίστη μας, εἶναι πανάρχαιες π.χ. ἡ παιδεραστία, αὐτὸ σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ εἶναι ἀποδεκτές; Αὐτά, λοιπόν, τὰ ἐπιχειρήματα δὲν μᾶς γυρίζουν χιλιετίες πίσω;

Ἀρκεῖ ἡ ἀπὸ κοινοῦ συμφωνία;

Στὰ παραπάνω θὰ ἀντείπουν ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία ἀποτελεῖ ἐξαίρεση, καθὼς τελεῖ ὑπὸ τὴ συναίνεση καὶ ὄχι
τὴν παραβίαση τῆς βουλήσεως τοῦ ἑτέρου προσώπου. Δὲν θὰ ὑπεισέλθουμε σὲ νοσηρὲς καταστάσεις τῆς
ψυχοπαθολογίας, ὅπου τὸ θῦμα πιέζεται ποικιλοτρόπως καὶ καταλήγει οἰκειοθελῶς νὰ συναινῆ (εἶναι γνωστὸ ἀκόμη καὶ διὰ περιπτώσεις κακοποιήσεως), ἀλλὰ θὰ ἐπιχειρηματολογήουμε διὰ τὴν περίπτωσιν ὅπου δὲν ὑφίσταται, τουλάχιστον ἐμφανῶς, μία τέτοια κατάσταση. Γιὰ ποῖο λόγο συναινεῖ κανείς; Κατὰ σχεδὸν ἀποκλειστικὸ λόγο διότι θέλγεται, τὸ ἐπιθυμεῖ, τοῦ «ἀρέσει». Ὡστόσο, ὁ,τιδήποτε ἐπιθυμοῦμε, ὁσονδήποτε διακαῶς νὰ τὸ ποθοῦμε, δὲν εἶναι ἀπαραίτητα ὠφέλιμο οὔτε δι᾽ ἐμᾶς οὔτε διὰ τὴν κοινωνία. Ὅποιος ἔχει διαβήτη ἐπιθυμεῖ τὰ γλυκίσματα, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι πρὸς βλάβη του. Ἐπίσης, ἐπειδὴ τὰ εὔπεπτα προγράμματα ἔχουν ὑψηλὴ τηλεθέαση, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ἀποχαυνώνουν τὸν μέσο ἄνθρωπο.

Ἡ ἐπιθυμία δὲν ἀρκεῖ, λοιπόν, διὰ νὰ μᾶς ὑποδείξη τὸ ἀληθινό, αὐτὸ ποὺ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν ὄντως πραγμάτωσή του, ἀλλὰ χρειάζεται κριτήριο, τὸ ὁποῖο νὰ σταθμίζη τὸ τί νὰ ἐπιλέγη κανείς. Πολλὲς φορὲς πρέπει νὰ ἐπιλέγω καὶ τὸ ἐπώδυνο, τὸ πικρὸ στὴ γεύση, ἀλλὰ εὐεργετικὸ στὴν ἐπενέργειά του. Ἂν ἐνεργοῦμε μόνο μὲ κριτήριο τὴν ἐπιθυμία, τότε θὰ καταλήξουμε ὡς ἀγέλη ἀλόγων, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ κατὰ βάση ἔνστικτα. Ἑπομένως, ἐπιστρέφουμε καὶ πάλι στὸ ἐρώτημα: τί θὰ θέσουμε ὡς κριτήριο τῶν πράξεών μας;

Ὁδοδείκτης ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς

Ἡ Ὀρθοδοξία προτείνει ὅτι κριτήριό μας πρέπει νὰ εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιό Του, ἡ Ἱερὰ Ἁγιοπνευματικὴ Παράδοση, ἡ Ἐκκλησία. Εἶναι ἡ λύση ποὺ ὁδηγεῖ στὸν ἀληθῆ ἀνθρωπισμό, ὁ ὁποῖος διέρχεται ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο. Μερίδα τῆς κοινωνίας τοῦ Δυτικοῦ Κόσμου θεωρεῖ ὅτι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, ὁ κάθε ἄνθρωπος, πρέπει νὰ εἶναι τὸ μέτρο μὲ τὸ ὁποῖο θὰ συγκρίνη ὁ κάθε ἄνθρωπος τὸν ἑαυτό του. Αὐτοπαγιδεύει τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀτομικότητά του, στὸ ἐνδοκοσμικὸ καὶ τελικὰ στὸ μηδέν, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα πεπερασμένο δημιούργημα καὶ κάποτε τελειώνει, ἂν καὶ ἐφόσον βεβαίως δὲν πιστεύει στὸν Δημιουργό Του. Τὸν αὐτοτραυματίζει σὲ μία ἀπέραντη ἀπομόνωση. Κάποιος σπουδαῖος Καθηγητὴς εἶχε πεῖ κάποτε ὅτι «ὁ ὁμόφυλος καταδικάζει τὸν ἑαυτό του σὲ μία ἀπροσμέτρητη μοναξιά».

Αὐτὸ συμβαίνει ὄχι μόνο ἐπειδὴ βιολογικὰ δὲν μπορεῖ νὰ διαιωνισθῆ, ἀλλὰ διότι δὲν μπορεῖ νὰ βιώση πληρότητα ἐντὸς μιᾶς κοινωνίας προσώπων, ἡ ὁποία ἐξαντλεῖται στὸ εἴδωλο τοῦ ἀπέναντι, εἴδωλο διότι ἂν εἶναι «μηδὲν» τότε κάποια στιγμὴ θὰ συντριφθῆ.

Αἱ μοναχικαὶ παρελάσεις

Ἐκεῖ πρέπει νὰ ἀναζητήση κανεὶς καὶ τὴν ἐξήγηση διὰ τὶς λεγόμενες «παρελάσεις ὑπερηφάνειας». Αὐτοὶ ὅλοι οἱ ὑπέρμαχοι αὐτῶν τῶν παρελάσεων, κάποτε ὑπεστήριζαν ὅτι οἱ ἐθνικὲς παρελάσεις εἶναι ἀναχρονιστικές! Τελικὰ ποιὸς εἶναι ἀναχρονιστικός; Διὰ τῶν παρελάσεων αὐτῶν οἱ ἴδιοι οἱ ὁμοφυλόφιλοι προσπαθοῦν ἁπλὰ νὰ ξορκίσουν –πολλὲς φορὲς διὰ τοῦ αὐτοεξευτελισμοῦ δυστυχῶς– τὴν μοναξιά τους. Προσπαθοῦν νὰ αἰσθανθοῦν ὅτι εἶναι πολλοί, μήπως καὶ λησμονήσουν ὅτι πρόκειται ἁπλῶς διὰ συνάθροιση μονάδων καὶ ὄχι οὐσιαστικὴ κοινωνία προσώπων.

Ἂν ἔχη ἀποδεχτῆ αὐτὸ ποὺ λὲς ὅτι εἶσαι, γιατί χρειάζεται νὰ τὸ διατυμπανίζης; Μήπως δὲν εἶσαι «ἐλεύθερος» στὴ σύγχρονη ἐποχὴ νὰ πράττης ὅ,τι θέλεις; Ἁπλούστατα, διότι ἐντός σου δὲν ὑπάρχει γαλήνη καὶ τὴν ζητεῖς ἀπὸ μία ἐξωτερικὴ αὐτοεπιβεβαίωση, δὲν σοῦ ἀρκεῖ ἡ σιωπηρὴ ἀνοχὴ τῆς ἁμαρτίας σου, ἀλλὰ ἐπιδιώκεις τὴν ἠχηρὴ ἐπικρότηση, μήπως καὶ αὐτὴ ἐγγίση τὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς σου. Ἡ ἐλευθεριότητα προδίδει τελικά τὴν ἐσωτερικὴ τραγικότητα. Τὸ πρόβλημα τῆς τραγικότητας ἔλυσε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ τώρα ζητοῦμε νὰ ἐπανέλθουμε στοὺς προχριστιανικοὺς χρόνους;

Ἀγών, μόνον ἀγών Εὐσεβεῖς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὑπάρχουν γύρω μας ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι κατατρύχονται ἀπὸ τὴν ὁμοφυλοφιλία, ἀλλὰ ἀγωνίζονται. Πολλοὶ ἐγκατελείφθησαν ἀπὸ τοὺς οἰκείους τους καὶ δὲν ἔχουν ποῦ νὰ εὕρουν παρηγοριά. Νὰ προσευχώμεθα δι᾽ αὐτούς, νὰ ἔχουμε συμπόνια καὶ νὰ
τοὺς ὁδηγοῦμε σὲ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μποροῦν νὰ τοὺς στηρίξουν πνευματικὰ στὸν ἀγώνα. Κανένα συναισθηματικὸ καὶ σαρκικὸ πάθος δὲν εἶναι ἀκαταγώνιστο, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη οὔτε εἶναι καὶ εὔκολο νὰ ἀπαλλαγῆ κανείς. Ἂν ἀκόμη καὶ μεγάλοι ἀσκητὲς ἀντιμετώπιζαν τέτοιους ἢ παρομοίους πειρασμούς, δὲν θὰ ἀντιμετωπίσουν τέτοιους καὶ οἱ καθημερινοὶ ἄνθρωποι;

Ὅμως ὁ Κύριος ἐπειδὴ «πέπονθεν αὐτὸς πειρασθεῖς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι» (Ἑβρ. 2,18).


ΠΗΓΗ


Αναθέσεις μαθημάτων Γυμνασίου και Γενικού Λυκείου 2016-17


ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Αριθμ. 94588/Δ2
Αναθέσεις μαθημάτων
Γυμνασίου και Γενικού Λυκείου.

Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ τ. Β΄ αρ. 1670/10-6-16 η απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων για τις «αναθέσεις μαθημάτων Γυμνασίου και Γενικού Λυκείου», οι οποίες θα ισχύσουν από το σχολικό έτος 2016-17.

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ


Ποια μαθήματα θα πρέπει να δηλώσουν οι μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου τις επόμενες μέρες



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Σειρά μαθημάτων θα κληθούν να δηλώσουν οι μαθητές που τελειώνουν το Γυμνάσιο και αυτοί του Λυκείου τις επόμενες μέρες και συγκεκριμένα μέχρι την έκδοση των αποτελεσμάτων και την επίδοση της βαθμολογίας του σχολικού έτους 2015-2016.



ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2016 / ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ – ΘΕΜΑΤΑ


– ΝΕΟ & ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ –
Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ & Δ΄ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ
ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΚΑΙ Δ΄ ΤΑΞΗΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΠΕΜΠΤΗ 9 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016 - ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ:
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ (ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)
ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ (ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)




ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Διδαγμένο κείμενο



Ευσταθίου Θεσσαλονίκης: Παρεκβολαί εις την Ομήρου Ιλιάδα



ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Ευσταθίου Θεσσαλονίκης: Παρεκβολαί εις την Ομήρου Ιλιάδα




Ο Ευστάθιος ήτο αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης και περίφημος γραμματικός.

Ήκμασε στο δεύτερο μισόν του 12ου αιώνος και απέθανεν τω 1194. Διεκρίθη ουχί μόνον δια την παιδείαν του, αλλά και δια την αρετήν του.

Έγραψεν πολλά έργα. Σπουδαιότερα είναι αι ξακουσταί «Παρεκβολαί εις την Ιλιάδα και Οδύσσειαν του Ομήρου», που μαρτυρούν μεγάλην πολυμάθεια και οξύνεια, η «Ιστορία της αλώσεως της Θεσσαλονίκης υπό των Νορμαννών», «Παρεκβολαί εις τον Διονύσιον τον περιηγητήν» κ.α

Ενθάδε θα σας δώσουμε σχόλια του Ευσταθίου από τις παρεκβολές του στην Ιλιάδα έως την ραψωδία Κ…




ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2016 / ΛΑΤΙΝΙΚΑ – ΘΕΜΑΤΑ

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ:
ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ (ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)
 





ΚΕΙΜΕΝΑ

Vim hostium cavēre debētis; hostes enim de collibus advolāre solent et caedem militum perpetrāre possunt.



Το Priamel στην Αρχαϊκή Λυρική Ποίηση


ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΟΓΛΟΥ
Καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας






ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ
Πίνδαρος· Αισχύλος· Θουκυδίδης· Ελληνιστική ποίηση (Καλλίμαχος, Βίων ο Σμυρναίος)· Δίων ο Χρυσόστομος.




Δ. Καραδήμας: Για το Θέμα της Κατάργησης στο Γυμνάσιο των Αρχαίων Ελληνικών



» Η αρχαία Ελληνική γλώσσα συμβάλλει στον εμπλουτισμό της νέας Ελληνικής γλώσσας». Με αυτή την φράση συνόψισε τις σκέψεις του για το θέμα της κατάργησης στο Γυμνάσιο των αρχαίων Ελληνικών, ο Δημήτρης Καραδήμας , Aν.καθηγητής του τμήματος Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, μιλώντας στην εκπομπή «ό,τι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων. Ανέλυσε τις ενστάσεις του για σημεία της πρότασης περί κατάργησης, έκανε λόγο για «πρόταση που τέθηκε ξαφνικά, με προχειρότητα που δεν συνάδει με την σοβαρότητα του ζητήματος » και για «αυθαίρετες παρατηρήσεις » των συντακτών του κειμένου.



Το Ρήμα "είμαι" της Νεοελληνικής



τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Βοηθητικό ρήμα της νέας ελληνικής γλώσσης, το οποίον προήλθεν εκ του αρχαίου ρήματος «εἰμί». Το γ’ πρόσωπον του Ενεστώτος γράφεται «είναι». Το ρήμα χρησιμοποιείται όπως και το αρχαίο «εἰμί», δηλαδή και: 


1. Ως συνδετικό:

· Το βιβλίο είναι ωραίο



2. Και ως υπαρκτικό:

· Εφέτος είναι σοδειά



3. Και με την παθητικήν μετοχήν των αμεταβάτων ρημάτων, οπότε αποτελεί κατά κάποιον τρόπον περιφραστικήν συζυγίαν

· Είμαι χαμένος (= έχω χαθεί)

· Είμαι πληγωμένος (= έχω πληγωθεί) κτλ



Αἱ Ἐπινίκιοι ᾨδαί τοῦ Πινδάρου



John William Donaldson


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
edition of the Odes of Pindar



Ο John William Donaldson (7 Ιουνίου, 1811 - 10 Φεβρουαρίου 1861) ήταν Άγγλος φιλόλογος και κριτικός. Γεννήθηκε στο Λονδίνο και σπούδασε στο University College του Λονδίνου, και το Trinity College, του Cambridge, του οποίου στη συνέχεια έγινε υπότροφος. Το 1841 εξελέγη διευθυντής του Σχολείου Κινγκ Έντουαρντ, Bury St Edmunds αλλά το 1855 παραιτήθηκε από τη θέση του και επέστρεψε στο Κέιμπριτζ. Ένα από τα σπουδαια έργα του ήταν και η έκδοση των Ωδών του Πινδάρου



Η σκοτεινή μυθική προέλευσις των Κενταύρων



ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν







Το Πήλιο είναι το βουνό των Κενταύρων. Εδώ η φαντασία των αρχαίων ετοποθέτη την παράδοξον ταύτην φυλήν των διφυών τεράτων, άτινα είχον κατά το ήμισυ – από την μέσην και πάνω – το σχήμα ανθρώπου και κατά το άλλον ήμισυ – από την μέσην και κάτω – το σχήμα αλόγου.

Η μυθική προέλευσις των Κενταύρων είναι σκοτεινή. Τινές δέχονται ότι πρόκειται δια μυθολογικήν ανάμνησιν παλαιού τινός αλλά βεβαίου ιστορικού γεγονότος. Τουτέστιν δέχονται ότι επρόκειτο τω όντι δια φυλή αγρία τινά ανθρώπων ήτις έζη εις τα ορεινά αλλά και εις τα δάση και τας πεδιάδας της Ήλιδος, της Αρκαδίας και ιδίως της Θεσσαλίας. Υποστηρίζουν ότι η φυλή αύτη απετελείτο υπό δεινών ιππέων, εις εποχήν όμως ένθα το άλογον δεν είχεν αξιοποιηθεί, ίσως ούτε και εξημερωθεί ακόμη υπό των λοιπών πληθυσμών. Η έφιππος ουν και ορμητική εμφάνισις των θα επροξένησεν τοσαύτην κατάπληξιν εις τους ανιδέους εις εν τοιούτον τι θέαμα ανθρώπους, ώστε εγέννησεν τον θρύλον και αργότερα τον μύθον των Κενταύρων.



Ενημέρωση των υποψηφίων για τις επαναληπτικές πανελλαδικές εξετάσεις 2016




Το Υπουργείο Παιδείας υπενθυμίζει ότι οι Επαναληπτικές Πανελλαδικές Εξετάσεις υποψηφίων Γενικών Λυκείων (ΓΕΛ) και ΕΠΑΛ-Ομάδα Β΄, αρχίζουν την Τετάρτη 8-6-2016 και θα ολοκληρωθούν την Παρασκευή 17-6-2016. Στις επαναληπτικές εξετάσεις παραπέμπονται, όσοι υποψήφιοι των ΓΕΛ και των ΕΠΑΛ-Ομάδα Β΄ δικαιολογημένα απουσίασαν ή διέκοψαν την εξέτασή τους και προσκόμισαν εντός 3 ημερών στο Λύκειο προς έγκριση τα απαιτούμενα κατά τη νομοθεσία δικαιολογητικά, που έχουν ήδη πληροφορηθεί από τα Λύκειά τους.


Μαριολατρεία: Ἡ εἰδωλοποίησις τῆς Θεοτόκου


Τοῦ κ. Λέοντος Μπράνγκ,
Δρος Θεολογίας
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Sancta Maria, Mater Dei


Διαμεσολαβητής, ἕνα κτιστὸ μέσο ἀνάμεσα στὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ὑποκαθιστᾶ τὴν ἁγιαστικὴ ἀπουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σύμφωνα μὲ τὴν παπικὴ θεολογία εἶναι καὶ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας.

Μάλιστα, θὰ μποροῦσε νὰ διατυπωθεῖ ἡ ἄποψη, ὅτι ἡ Μαριολατρεία, δηλαδὴ ἡ λατρεία τοῦ προσώπου τῆς Παναγίας ἢ Μαρίας, ὅπως συνηθίζουν νὰ τὴν ἀποκαλοῦν οἱ παπικοί, συμβαδίζει μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ ἄλλου διαμεσολαβητῆ, τοῦ Πάπα. Ἡ διδασκαλία γιὰ τὴν ἄσπιλο σύλληψη τῆς Μαρίας – συνεχίζουμε νὰ ἀποκαλοῦμε τὸ ἀπὸ τοὺς παπικοὺς κατασκευασμένο πρόσωπο «Μαρία», γιὰ νὰ φανερώνεται καὶ μὲ αὐτὸ ἡ διαστολὴ αὐτοῦ τοῦ φανταστικοῦ προσώπου ἀπὸ τὸ ὄντως ἱστορικὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας – διαστέλλει τὸ πρόσωπο αὐτὸ σαφῶς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὅλοι βρίσκονται στὴ συνέχεια τοῦ πεσόντος ἀνθρωπίνου γένους μὲ προπάτορες τοὺς Ἀδὰμ καὶ Εὔα, καὶ τὸ μετατρέπει σὲ ἡμιθεϊκὴ μορφή.


Ἄλλο πιὸ θλιβερὸ ἀπ' αὐτὸ τὰ μάτια μου δὲν εἶδαν



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Σας παραθέτω την είδηση: «Η Αθηνά Λινού[1], καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Prolepsis χαρακτήρισε σοβαρότατες τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης σε ευπαθείς περιοχές της χώρας καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε το Ινστιτούτο την σχολική περίοδο 2014-2015 προέκυψε ότι τα μισά από τα παιδιά ευπαθών περιοχών, αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια ενώ το 21% εξ αυτών, πεινάει!!!!»

Μου θύμισε αυτή η είδηση την Σκύλλα της Οδύσσειας… το τέρας εκείνο που κατέφαγε άσπλαχνα πολλούς συντρόφους του Οδυσσέα. Σας παραθέτω την αποκρουστική σκηνή…


Κείμενο θέσεων για τα Αρχαία Ελληνικά


Κείμενο θέσεων για τα Αρχαία Ελληνικά 
από τον Τομέα Κλασικής Φιλολογίας 
του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ

... στη δημοσιότητα τα χειρόγραφα του Νεύτωνος, της μεγαλοφυΐας αυτής της επιστήμης, που τι παρατηρούμε; Έγραφε τέλεια αρχαία Ελληνικά! Τι σημαίνει αυτό; -
www.imdleo.gr
 
 
 
Σχόλιο ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΕΡΜΗ:
Ιδού διατί έχει σημασία να είναι κανείς απόφοιτος τμήματος Κλασσικής Φιλολογίας από το πρώτο Πανεπιστήμιο της χώρας. Όσοι είχαμε την τύχη να διδαχθώμεν τα κλασσικά γράμματα από τω όντι μεγάλους δασκάλους σε τούτο εδώ το Πανεπιστήμιο ομολογούμε ότι ... τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι...
 


ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ: ταφόπλακα τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος


ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ
Η εθνική ταυτότητα ως δίλημμα και ως προοπτική
www.polispost.com


Εισαγωγικό σημείωμα του ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΕΡΜΗ:

Στις 20/05/2016 στις Πανελλήνιες Εξετάσεις του μαθήματος της Ιστορίας της Γενικής Παιδείας εδόθησαν θέματα προς εξέτασιν για τα οποία η Πανελλήνιος Ένωσις Φιλολόγων έγραψε το εξής σχόλιον: «Οι περισσότερες ερωτήσεις και το σύνολο των πηγών αφορούν την Ευρωπαϊκή Ιστορία με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η Ελληνική Ιστορία.»

Η συνεχής υποβάθμισις της εθνικής, ελληνικής ιστορίας και Παιδείας κατ’ επέκτασιν είναι τυχαία ή εδράζεται επί τινός μακροχρονίου σχεδίου κακόβουλων κέντρων; Το παρόν άρθρον είναι πάνυ διαφωτιστικόν δια το τι συμβαίνει εις την πραγματικότητα…


ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2016 / ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ (ΘΕΩΡ.Κ.) – ΘΕΜΑΤΑ - ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ - ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2016 / ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ (ΘΕΩΡ.Κ.) 
– ΘΕΜΑΤΑ - ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ - ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Με το μάθημα της Λογοτεχνίας, θα συνεχίσουν και παράλληλα θα ολοκληρώσουν τις Πανελλήνιες – Πανελλαδικές 2016 οι υποψήφιοι των ΓΕΛ, σήμερα Τετάρτη 1η Ιουνίου.