O Τήλεφος ήταν ένας δημοφιλής τραγικός
ήρωας. Στους Μυσούς ο Σοφοκλής ανέπτυσσε ένα διάσημο επεισόδιο του μύθου του, την επανένωση και την αναγνώριση με την
μητέρα του. Ο Ευριπίδης στον Τήλεφο παρουσίαζε
τον ήρωα μεταμφιεσμένο σε ζητιάνο να πηγαίνει στην Αυλίδα και να παρακαλεί τον
Αχιλλέα να του θεραπεύσει μια πληγή που του είχε κάνει παλιότερα ο μέγιστος των
Αχαιών. Ο Ευριπίδης περιγράφει επίσης την απαγωγή του μικρού Ορέστη από τον
Τήλεφο, προκειμένου ο τελευταίος να εκβιάσει τον Αχιλλέα.
Δυστυχώς δεν
γνωρίζουμε πώς χειριζόταν τον μύθο ο Μοσχίων στον δικό του χαμένο Τήλεφο. Το σωζόμενο απόσπασμα μιλά σε
πικρό τόνο για την ανθρώπινη αδυναμία μπροστά στην παντοδυναμία της μοίρας, η
οποία στερεώνει τον ζυγό της στον αυχένα των ανθρώπων, όπως ο άνθρωπος στερεώνει
το δικό του ζυγό του αρότρου στον αυχένα των ζώων:
ὦ καὶ θεῶν κρατοῦσα καὶ θνητῶν μόνη
μοῖρ΄͵ ὦ λιταῖς ἄτρωτε δυστήνων βροτῶν͵
πάντολμ΄ ἀνάγκη͵ στυγνὸν ἣ κατ΄ αὐχένων
ἡμῶν ἐρείδεις τῆσδε λατρείας ζυγόν.
Μοίρα! Μόνη εσύ κυρίαρχη θεών και θνητών,
άτρωτη στα παρακάλια των δύστυχων ανθρώπων,
ατρόμητη Ανάγκη που στυγερό στον αυχένα μας
ζυγό στερεώνεις για να σε υπηρετούμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου