ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
31 ΜΑΪΟΥ 2015
Ἀπόστολος: Πράξ. β´1-11
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν ζ´
37-52, η´12
Πνοῇ βιαίᾳ
γλωσσοπυρσεύτως νέμει,
Χριστὸς τὸ
θεῖον Πνεῦμα τοῖς Ἀποστόλοις.
Ἐκκέχυται
μεγάλω ἑνὶ ἤματι Πνεῦμ' ἁλιεῦσι.
«Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα,
την αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν. Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το
θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ' αλιεύσι. Ταις
των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν»
***
Μετά την Ανάληψη
του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές του, καθώς και
οι γυναίκες που από την αρχή τον είχαν ακολουθήσει, η Παναγία Παρθένος Μαρία η
Μητέρα του, περίπου 120 άτομα, γύρισαν στο όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και,
μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού εκεί, περίμεναν με
προσευχή την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με την υπόσχεση του Σωτήρα
Χριστού. Στο μεταξύ εκεί, εξέλεξαν και τον Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους
ένδεκα Αποστόλους.
Τότε αυτοί
πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους
ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει,
τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό.
Τώρα γνωρίζουν
ποια είναι η προοπτική της καινής ζωής και που πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι’
αυτό και τους πρώτους τρεις χιλιάδες που βαπτίστηκαν, τους οδηγούν στο Δείπνο της
Ζωής, την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η
Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα
συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Θεού.
Με την Πεντηκοστή
δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος
του Αγίου Πνεύματος, και γι’ αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη
μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου
Πνεύματος.
Η Πεντηκοστή,
αποτελεί τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.
Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. δ'.
Εὐλογητὸς εἶ
Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους, τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ
Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ δι' αὐτῶν, τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα
σοι.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄.
Ὅτε καταβὰς τὰς
γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας
διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε· καὶ συμφώνως δοξάζομεν, τὸ πανάγιον
Πνεῦμα.
***
Εν τῷ
συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες οἱ ἀπόστολοι ὁμοθυμαδὸν
ἐπὶ τὸ αὐτό. Καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας,
καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς
διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ
ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς
τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. ῏Ησαν δὲ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ κατοικοῦντες
᾿Ιουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ
τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ
διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. Ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς
ἀλλήλους· Οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; Καὶ πῶς ἡμεῖς
ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ
᾿Ελαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, ᾿Ιουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν,
Πόντον καὶ τὴν ᾿Ασίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς
Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες ῾Ρωμαῖοι, ᾿Ιουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι,
Κρῆτες καὶ ῎Αραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ
μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;
***
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,
ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν
τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή,
ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ
Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα
Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. Πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον
ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός·
ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; Οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι
ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυὶδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυὶδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται;
Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι' αὐτόν. Τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν,
ἀλλ' οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας.Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς
ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν;
Ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος.
Ἀπεκρίθησαν οὖν
αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; Μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν
εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; Ἀλλ' ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον
ἐπικατάρατοί εἰσι! Λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς
ὢν ἐξ αὐτῶν· μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ' αὐτοῦ
πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς
Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.
Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ
ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.
***
Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ εἶναι
μία ἀπὸ τὶς κορυφαῖες καὶ πανάρχαιες ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας. Κατ’ αὐτὴν ἑορτάζουμε
τὸ μέγα γεγονὸς τῆς ἐπιδημίας τοῦ Παναγίου Πνεύματος στὴ γῆ. Νὰ συγκροτήσει τὸν
θεσμὸ τῆς Ἐκκλησίας, τὸ πνευματικὸ θεραπευτήριο, στὸ ὁποῖο θὰ θεραπεύονται οἱ
τραυματισμένοι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἄνθρωποι. Νὰ γίνει ὁ συνεχιστὴς τοῦ
ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ, μετὰ τὴν Θεία Ἀνάληψή Του στοὺς οὐρανούς. Νὰ
εἶναι ἐσαεὶ ὁ ὁδηγὸς τῆς Ἐκκλησίας «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰωάν.16,13). Νὰ
μεταμορφώσει τοὺς ἁπλοϊκοὺς ψαράδες καὶ ἀγραμμάτους μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ σὲ πανεπιστήμονες
καὶ νὰ τοὺς καταστήσει φωτιστὲς τῆς ἀνθρωπότητας. Νὰ ἁγιάζει τοὺς πιστούς, μέσῳ
τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, τῶν ὁποίων ὁ Παράκλητος εἶναι ὁ
πραγματικὸς τελετουργός. Ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁ διάβολος, γνωρίζει τὸν σωστικὸ ρόλο Του
στὴν Ἐκκλησία, προσπάθησε μέσῳ τῶν αἱρετικῶν νὰ ὑποβαθμίσει τὸ Θεῖο Πρόσωπό Του
καὶ τὸ ἔργο Του. Οἱ «πνευματομάχοι» ἀρνήθηκαν τὴν προσωπική Του ὕπαρξη. Οἱ
παπικοὶ Τὸν ὑποβάθμισαν σὲ σχέση μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό, μὲ τὴν φοβερὴ αἵρεση
τοῦ φιλιόκβε. Τὸν ὑποβάθμισαν ἐπίσης καὶ στὴ λατρευτικὴ ζωή, ἀφοῦ στὰ «μυστήριά»
τους ἀρνοῦνται τὴν ἐνέργειά Του ἐνσυνείδητα, μὲ τὶς χαρακτηριστικὲς φράσεις τοῦ
«ἱερέα»: «ἐγὼ σὲ βαπτίζω», «ἐγὼ σὲ μυρώνω», «ἐγὼ σὲ στεφανώνω» κλπ. καὶ ὄχι τὸ
Ἅγιο Πνεῦμα! Τρανταχτὸ παράδειγμα ὁ «καθαγιασμὸς» στὴ «Θεία Εὐχαριστία» τους, ἡ
ὁποία «συντελεῖται» μὲ τὰ λόγια τοῦ «ἱερέα» καὶ ὄχι μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!
Τέλος σφοδροὶ πνευματομάχοι εἶναι οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, οἱ ὁποῖοι
ἀρνοῦνται τὴν προσωπικὴ ὑπόστασή Του, ἐξομοιώνοντάς Τὸν μὲ ἐνέργεια, τύπου ‑ἠλεκτρισμοῦ…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου