Τα επαναστατικά σχέδια και κινήματα στην Ελλάδα από το 1453-1821

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΔΟΚΙΜΙΟΝ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣ ΑΠΟΤΙΝΑΞΙΝ

ΤΟΥ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΥ ΖΥΓΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ

ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

(1453-1821)

υπό

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ν. ΣΑΘΑ

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Το 1821 δεν «ξεφύτρωσε» τον Μάρτιο του 1821 από το πουθενά! Ηταν το αποτέλεσμα της ύπαρξης της εθνικής συνείδησης που ζούσε στις ψυχές των υποδούλων προγόνων μας, η οποία ποτέ δεν εκριζώθηκε! Οσες προσπάθειες και αν έγιναν, όσα δεινά και αν υπέστησαν! Και δεν εκριζώθηκε η ελληνικότητα της ψυχής μας γιατί είχε πολύ βαθιές ρίζες που έφθαναν μέχρι τα έγκατα της γης που κατοικούσαν χιλιάδες χρόνια πριν την Τουρκοκρατία και οι οποίες ρίζες κρατούσαν, κρατούν και θα κρατούν εις το διηνεκές όρθια και ζωντανή την Ελληνική Ψυχή. Η Ελληνική Ψυχή λοιπόν επέζησε, καθώς είχε μέσα της και ευτυχώς εξακολουθεί να έχει άφθονα περισσεύματα πνευματικού οξυγόνου και μεγάλου πολιτισμού! Γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Και κανένας δεν μπορεί να την αγνοεί. Ο Ελληνισμός δεν …πολτοποιήθηκε στα 400 χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς, αλλά χάρη στην αντίσταση της ψυχής του, επέζησε και στο τέλος νίκησε. Δεν συμβιβάσθηκε! Αυτό τα λέει όλα. Και το έδειξε πολλές φορές στην ιστορική του διαδρομή.

…

Τα πρώτα επαναστατικά σχέδια και κινήματα που εκδηλώθηκαν στη Μακεδονία και τη νότια Ελλάδα τον 16ο και 17ο αι. συνδέονταν κυρίως με τους αντιτουρκικούς πολέμους των Ευρωπαίων (Ιταλών, Ισπανών και Αυστριακών) και τις πρωτοβουλίες των αρχιερέων των μακεδονικών μητροπόλεων.

Παράλληλα όμως σημειώθηκαν τόσο σποραδικές αγροτικές εξεγέρσεις, όσο και κινήματα κλεφταρματολών (1564-1565, περ. 1610). Τον 18ο αι. η παρακμή της κεντρικής εξουσίας, οι ληστρικές δραστηριότητες των Τουρκαλβανών, οι αυξανόμενες φορολογικές επιβαρύνσεις, αλλά κυρίως οι Ρωσοτουρκικοί Πόλεμοι (1768-1774, 1787-1792), επέτειναν τη δυσφορία, τις δυναμικές αντιδράσεις αλλά και τις προσδοκίες των Χριστιανών.

….

Ο Κωνσταντίνος Σάθας (Αθήνα, 1842 – Παρίσι, 12 Μαΐου 1914) ήταν από τους επιφανέστερους Έλληνες ιστορικούς της νεότερης Ελλάδας καθώς και από τους πρωτοπόρους των νεοελληνικών ερευνών. Επίσης συγκαταλέγεται στους θεμελιωτές των Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών στην Ελλάδα, μαζί με τον Αθανάσιο Παπαδόπουλο - Κεραμέα και τον Μανουήλ Γεδεών.

Ενθάδε θα σας δώσουμε όλο το δοκίμιο του επιφανούς ανδρός δια τα επαναστατικά κινήματα εν Ελλάδι πρίν το 1821

 

Πηγαί προλογικού σημειώματος:

1. αντίβαρον
2. ελληνική Μακεδονία