Αἱ Δευτερεύουσαι προτάσεις εἰς τον Πλάγιον Λόγον





Επιμέλεια:
Σ. Τσέλικας




Οι δευτερεύουσες προτάσεις του ευθέος λόγου παραμένουν δευτερεύουσες και στον πλάγιο και μόνο ως προς το πρόσωπο και η έγκλιση ενδέχεται να τροποποιηθούν. Ειδικότερα:



Προκήρυξη Θέσεων Διευθυντών σε Εκκλησιαστικά Γυμνάσια - Λύκεια




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΡΜΗ











ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ

-Δείτε περισσότερα νέα για την εκπαίδευση στις σελίδες του Ερμή "ΝΕΑ" ανωτέρω...

via ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Επιτομή Μεγάλου Λεξικού της Αρχ. Ελλ. Γλώσσης των H.G. Liddell & R. Scott (ONLINE)



Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
των H.G. Liddell & R. Scott

(εκδ. Πελεκάνος 2007)

 



Έξι(6) κείμενα για τον Γιώργο Ιωάννου



 
1.   ΚΕΙΜΕΝΟ 1


Το 1964 εκδόθηκε το Για ένα φιλότιμο. Ένας μάλλον μικρός τόμος με 22 σύντομα «πεζογραφήματα»[1], ανάμεσα στα οποία ήταν κι αυτά που είχαν δημοσιευτεί στη Διαγώνιο. Το βιβλίο κρίθηκε και συζητήθηκε ευνοϊκά. Θεωρήθηκε μάλιστα ως ένα από τα καλύτερα πεζογραφικά βιβλία της χώρας. […] Το 1971 —κι αφού στο μεταξύ ο συγγραφέας είχε βγάλει Τα δημοτικά μας τραγούδια, τα Μαγικά παραμύθια του ελληνικού λαού, την Ιφιγένεια την εν Ταύροις του Ευριπίδη, σε δική του μετάφραση, και τις Παραλογές— εκδόθηκε Η Σαρκοφάγος. Η δεύτερη συλλογή πεζών του Ιωάννου, με 29 κείμενα παρόμοια μ’ εκείνα του Για ένα φιλότιμο. Ακολούθησαν τρεις τόμοι Καραγκιόζη, ένας τόμος με Παραμύθια του λαού μας, και το 1974 κυκλοφόρησε Η μόνη κληρονομιά. Το τρίτο πεζογραφικό βιβλίο του συγγραφέα με 17 κείμενα κάπως εκτενέστερα από τα προηγούμενα του Για ένα φιλότιμο και της Σαρκοφάγου. Κατά τη γνώμη μου αυτά τα τρία βιβλία σημαδεύουν την καλύτερη περίοδο της σταδιοδρομίας του Ιωάννου ως λογοτέχνη πεζογράφου. Γιατί αποτελούνται από κείμενα όχι μονάχα αμιγώς λογοτεχνικά αλλά και σχεδόν στο σύνολό τους εξαιρετικής ποιότητας. Κάτι που δε βλέπουμε να συμβαίνει στον ίδιο βαθμό με τα μεταγενέστερα βιβλία του.
Γιώργος Αράγης, «Το λογοτεχνικό πεζογραφικό έργο του Γ. Ιωάννου». Για τον Γιώργο Ιωάννου, Ίνδικτος, Αθήνα 2007, 38-39.





2.    ΚΕΙΜΕΝΟ 2

Στο Για ένα φιλότιμο (1964) οι χρονικοί άξονες στους οποίους κινείται ο αφηγητής ξεκινούν από την προκατοχική και κατοχική περίοδο, διαπερνούν τον Εμφύλιο και φτάνουν μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’60. Διασώζονται και εδώ, όπως στα ποιήματά του, οι παιδικές και εφηβικές εικόνες από τη γενέθλια πόλη, αναπαριστώνται όμως και οι καθημερινές σχέσεις των ανθρώπων, οι χαρακτηριστικές φιγούρες της γειτονιάς, ο συμβιβασμός που καθημερινά τους αγκάλιαζε, οι ψίθυροι και οι κραυγές μιας εποχής που τον επηρέασε όσο τίποτε άλλο στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Κοντά σ’ αυτά, έντονη θρησκευτικότητα, παραδοσιακές αξίες, θρύλοι, παγιωμένες συμπεριφορές, στοιχεία δηλαδή που δεν μπορεί να διασώσει κανένα ιστορικό έγγραφο ποτέ.
Τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτά τα βρίσκουμε και στα επόμενα βιβλία του, Η σαρκοφάγος (1971), Η μόνη κληρονομιά (1974). Εδώ όμως έχουμε ένα αναρίθμητο εκφραστικό ωρίμασμα. Υπάρχουν σαφείς υπαινιγμοί για την πολιτική κατάσταση της εποχής εκείνης, ενώ αποδίδονται θαυμάσια πολλές όψεις της νεοελληνικής πραγματικότητας. Ο Ιωάννου αποστρέφεται τη σύγχρονη κοινωνία, γι’ αυτό και της ασκεί έντονη κριτική. Συχνά μας παρουσιάζει εικόνες της μεγαλούπολης, στην οποία κυριαρχούν η μοναξιά, η αδιαφορία και η υποκρισία. Η ιδιοτυπία της αφηγηματικής φωνής του συνίσταται στην υποβλητικότητα, που θυμίζει την καθημερινή ομιλία, καθώς η διεξοδική αφήγηση με την ποιητική συναίρεση πραγμάτων συνδέονται αρμονικά. Παράλληλα με τα εξωτερικά συμβάντα καταθέτει και τα όσα συμβαίνουν στη συνείδησή του ως εσωτερικές αντιδράσεις και διαχέονται μέσα από την ατμόσφαιρα της πόλης. Η περιπλάνηση μέσα στην πόλη αποτελεί πολλές φορές ένα μέσο αυτοεξομολόγησης και αυτογνωσίας.
Λέων Α. Ναρ, «Επιτρέψτε μου να θυμηθώ…». Με τον ρυθμό της ψυχής. Αφιέρωμα στον Γιώργο Ιωάννου, επιμ. Νάσος Βαγενάς – Γιάννης Κοντός – Νινέττα Μακρυνικόλα, Κέδρος, Αθήνα 2006, 156-157.





3.    ΚΕΙΜΕΝΟ 3

[…] στο αφηγηματικό έργο του Ιωάννου ο λόγος αρθρώνεται κατά το πρότυπο της χαμηλόφωνης ομιλίας. Κι αυτό σημαίνει πως έχει ένταση φωνής χαμηλή. Επίσης, στην πλειονότητα τουλάχιστο, τα πεζογραφήματά του αποτελούν λόγο «εις εαυτόν». Λόγο που δεν στήνει απέναντί του κάποιο ακροατήριο για να απευθύνεται σ’ αυτό. Ενδεικτικό από την άποψη είναι ότι πολλά κείμενα του συγγραφέα έχουν υφή μονολόγου. Ας σημειωθεί πως αυτός ο χαμηλόφωνος και εσωστρεφής λόγος αρθρώνεται ανεξάρτητα από την τεχνική των κειμένων. Ανεξάρτητα π.χ. από το γραμματικό πρόσωπο, τον τύπο του αφηγητή τους, τον θεματικό ή συνειρμικό τρόπο της συγκρότησής τους, κ.λπ.
Γιώργος Αράγης, «Δυο ποιοτικά γνωρίσματα του αφηγηματικού λόγου του Γ. Ιωάννου». Για τον Γιώργο Ιωάννου, Ίνδικτος, Αθήνα 2007, 81.
4.    ΚΕΙΜΕΝΟ 4

Όπως ο Παπαδιαμάντης, ο Μπόρχες ή ο Καλβίνο, ο Ιωάννου είναι ένας ποιητής που έγραφε σε πρόζα. Μια πρόζα βέβαια εντελώς διαφορετική από εκείνη των ποιητικιζόντων πεζογράφων. Το νέο πεζογραφικό ύφος που δημιούργησε, το οποίο γονιμοποίησε τη γραφή πολλών νεότερων ομοτέχνων του, προσγείωσε τη λυρικών διαθέσεων πεζογραφία μας σε ποιητικά εδάφη ρεαλιστικότερα, αποπεζοποιώντας ταυτόχρονα και τη ρεαλιστική μας πεζογραφία. Ο Ιωάννου διαμόρφωσε έναν νέο, σύγχρονο πεζογραφικό λυρισμό, διαφορετικό από τον εξωστρεφή λυρισμό της έως τις μέρες του πεζογραφίας μας· μια ποιητικότητα εσωτερικής καύσεως, που δεν χρειάζεται λυρικές λέξεις για να αρθρωθεί και που παράγει τη θέρμη της —μια δροσερή θέρμη— χάρη σε ένα νέο για τη λογοτεχνία μας είδος υποβολής, που αναδύεται, καθοδηγούμενο από μια πραγματιστική ματιά, μέσα από μια δεξιοτεχνική συναίρεση ποικίλων —συχνά ετερόκλητων— στοιχείων: η εκφραστική λιτότητα που, παρά την αμεσότητά της, παράγει χάρη στις λανθάνουσες συνδηλώσεις της μιαν υποδόρια ένταση· η διαφορετική από τις συνήθεις μορφές της συνειρμικότητα· η αιφνίδια ανατροπή της χρονικής ακολουθίας και οι ευφυείς παρεκβάσεις· το χιούμορ και η —αυτοαναφορική— ειρωνεία· η επικέντρωση της προσοχής σε ελάχιστα ορατές, ωστόσο καθοριστικές, πτυχές της πραγματικότητας, συνεκβάλλουν σε μιαν ανεπιτήδευτη και φυσική, όμως συγχρόνως και βαθιά, γλώσσα, σε ένα είδος ποιητικού ρεαλισμού που για πρώτη φορά εμφανίζεται στην πεζογραφία μας.
Νάσος Βαγενάς, «Πρόλογος». Με τον ρυθμό της ψυχής. Αφιέρωμα στον Γιώργο Ιωάννου, επιμ. Νάσος Βαγενάς – Γιάννης Κοντός – Νινέττα Μακρυνικόλα, Κέδρος, Αθήνα 2006, 11-12.





5.    ΚΕΙΜΕΝΟ 5

Η ελληνική πεζογραφία υπήρξε κατά κύριο λόγο εξωστρεφής. Της έλειψε η εσωτερική ματιά, με κάποιες εξαιρέσεις (Αξιώτη, Ξεφλούδας, Πεντζίκης). Στον Ιωάννου η εσωτερική εστίαση επιβάλλεται κατ’ ανάγκην. Δεν μετατρέπεται όμως η αφήγησή του σε σελίδες ημερολογίου αδιάφορες για τους άλλους ούτε μεταβάλλεται σε ξερή θεματογραφική άσκηση.
Διαβάζοντας Ιωάννου ο αναγνώστης αναγνωρίζει τον εαυτό του μέσα στους άλλους. Κι αυτοί οι άλλοι είναι οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, παιδιά που παίζουν μπάλα στις γειτονιές, εργάτες που σχολάνε από τη δουλειά, φαντάροι που συχνάζουν στα λαϊκά σινεμά, κάτοικοι των προσφυγικών συνοικισμών με τη «ζεστή προφορά» και τα καθαρά χαρακτηριστικά της ράτσας τους στο πρόσωπό τους, Καυκάσιοι, Κωνσταντινουπολίτες, Θρακιώτες, κι άλλοι, από την Πέργαμο, την Πάνορμο, τη Ραιδεστό, τη Ρωμυλία, όλοι εκείνοι που βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη, την πρωτεύουσα των προσφύγων, από «στριμώγματα της μοίρας» και της έδωσαν τη δική της, θαμπή γοητεία.
Η πεζογραφία του Γιώργου Ιωάννου αποτελεί σήμερα μια πρόκληση. Η μικρο-αφήγηση την οποία καθιερώνει δεν συνιστά μια διαφορετική οντότητα, αντίθετη του μυθιστορήματος, αλλά μία μορφική δυνατότητα της ίδιας της τέχνης της πεζογραφίας. Το «πεζογράφημα» του Ιωάννου είναι ένα μικρό σχήμα μυθιστορήματος, εκείνο που εκφράζει ένα αφηγηματικό εγώ χωρίς προσωπείο, χωρίς διαμεσολαβητή και χωρίς να διακινδυνεύει να κατηγορηθεί για έλλειψη φαντασίας. […]
Νένα Ι. Κοκκινάκη, «“Ωραίες εικόνες του θανάτου…” Σημειώσεις για την “εξομολογητική πεζογραφία” του Γιώργου Ιωάννου». Με τον ρυθμό της ψυχής. Αφιέρωμα στον Γιώργο Ιωάννου, επιμ. Νάσος Βαγενάς – Γιάννης Κοντός – Νινέττα Μακρυνικόλα, Κέδρος, Αθήνα 2006, 146-147.
  


6.    ΚΕΙΜΕΝΟ 6

Δύο […] είναι τα βιβλία τα αφιερωμένα στη Θεσσαλονίκη: Το δικό μας αίμα και Η πρωτεύουσα των προσφύγων, αλλά σε όλα τα βιβλία του είναι έντονη η παρουσία της.
Σε συνέντευξή του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πολιορκία (τχ. 26 του 1985) είπε τα εξής για τη Θεσσαλονίκη και τους ανθρώπους της: «Σε ένα μεγάλο ποσοστό το τριγύρισμά μου στα τοπία και τους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης οφείλεται στο ότι εννοώ να μιλάω και να τοποθετώ αυτά που σκέφτομαι, φαντάζομαι, δημιουργώ στη λογοτεχνία μου, σε χώρους που γνωρίζω. Έτσι μπορώ να πλάθω με ευχέρεια τις υποθέσεις μου και τις κινήσεις των προσώπων. Ένας λόγος που προτιμώ τη Θεσσαλονίκη είναι ότι την ξέρω καλά και την αγαπώ πολύ. Αυτό είναι μια βασική αρχή για μένα, να μιλώ για πράγματα εξωτερικά ή εσωτερικά μου, για τα οποία έχω εμπειρίες».
[…]
Η Θεσσαλονίκη την περίοδο του μεσοπολέμου και τη μεταπολεμική μέχρι το 1950 περίοδο είναι κέντρο γεγονότων σημαντικών: από την άφιξη των προσφύγων μέχρι και τον εμφύλιο πόλεμο τα γεγονότα επιδρούν πάνω στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα στα παιδιά και τους νέους. Είναι η εποχή που ο Ιωάννου ζει την παιδική και εφηβική του ηλικία. Οι μνήμες από αυτά τα γεγονότα είναι κατάσπαρτες στο έργο του. […]
Άρης Α. Δρουκόπουλος, Γιώργος Ιωάννου. Ένας οδηγός για την ανάγνωση του έργου του, Εκδόσεις «Ειρμός», Αθήνα 1992, 54-55.





[1] [Το πεζογράφημα] συνίσταται σε ένα κείμενο με θεωρητική διάθεση, διανθιζόμενο όμως εδώ κι εκεί με ένα ποσοστό συμπυκνωμένων ιστοριών, εν σπέρματι, και εν ακαριαία αναπτύξει, οι οποίες φέρονται ως παραδείγματα ή ως αποδείξεις, από αυτόν που εκθέτει αφηρημένα κάπως, τις απόψεις του, δηλαδή τον συγγραφέα. Κάτι πολύ κοντά στην εξομολόγηση ενώπιον αμίλητου εξομολόγου.
Γιώργος Ιωάννου, «Για το ύφος του Παπαδιαμάντη». Ο της φύσεως έρως. Δοκίμια, Κέδρος, Αθήνα 1985, 45.


Η άποψη του Ιωάννου είναι σαφής: δημιούργημά του, ή, τουλάχιστο τρόπος γραφής «ολότελα δικός του», επινοημένος και διαμορφωμένος γύρω στα 1960, το πεζογράφημα είναι μια νέα σύνθετη και πολύπτυχη μορφή, κατάλληλη να συστεγάσει όχι μόνο διάφορα θεωρητικά και αφηγηματικά είδη (το δοκίμιο, το διήγημα, το χρονικό κλπ.), αλλά και ποικίλες εκφραστικές δεξιότητες ή ανάγκες (την εξομολογητική και ποιητική διάθεση, το σχόλιο, την παρατήρηση, την περιγραφή, τη μνήμη, τη φαντασία, τον συνειρμό). Αν υπάρχει κάτι αντίρροπο προς το πεζογράφημα, αυτό είναι το διήγημα. Τι είναι το διήγημα, κατά τον Ιωάννου; Ένα είδος που ρέει ομαλά «από επεισόδιο σε επεισόδιο» και που περιέχει «από την αρχή ως το τέλος» μια και μόνη ιστορία. Έτσι, αν μεταφράζω σωστά τη σκέψη του συγγραφέα μας, αυτή η διχοτομική διάκριση πεζογράφημα/διήγημα εκφράζει όχι μόνο τη διαφορά ανάμεσα στο σύνθετο και το απλό ή ανάμεσα στο πολυδιάστατο και το μονοδιάστατο, αλλά και την αντίθεση ανάμεσα στο μοντέρνο και το παραδοσιακό. Με δυο λόγια: το κατά Ιωάννου πεζογράφημα πριμοδοτεί το υποκείμενο, ενώ σύμφωνα με το σχήμα του, το διήγημα διασφαλίζει το πρωτείο του αντικειμένου.
[…]
Να που βρίσκεται το πεζογράφημα του Ιωάννου: στην ανάμειξη των αφηγηματικών τρόπων, των χρόνων, των ειδών. Και κυρίως: στη δραστική παρουσία ενός υποκειμένου, δηλ. ενός συγγραφέα-αφηγητή-πρωταγωνιστή, ο οποίος, ενώ μας μιλάει για τα προσωπικά του προβλήματα, υπερβαίνει κατά πολύ τον εαυτό του, κατορθώνοντας να ενσωματώσει στον προβληματισμό του και τον αναγνώστη του.
Παν. Μουλλάς, «Γύρω στο Πεζογράφημα του Γ. Ιωάννου», περ. Γράμματα και Τέχνες, τχ. 78 (Σεπτ.-Νοέμ. 1996) 5-6.
  

Σε αντιδιαστολή προς […] τις μετα-αφηγήσεις δημόσιας υφής και ιστορικο-αποκαλυπτικής πρόθεσης αναπτύσσεται, ιδίως από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του ’60, μια αντίρροπη τάση προς τη μικρο-αφήγηση. […] τα κείμενα […] αυτά οδηγούν στην καθιέρωση ενός νέου όρου γι’ αυτές τις μικροαφηγήσεις: πεζογράφημα. Αν δεν κάνω λάθος, ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Γ. Ιωάννου για τη συλλογή του Για ένα Φιλότιμο (1964) και έκτοτε επιβλήθηκε. Εκτός όμως από τον Ιωάννου, που με τον εξομολογητικό τόνο των πεζογραφημάτων του ανήκει στην ιδιωτική παρά στη δημόσια μεριά της διάκρισης που πρότεινα στην αρχή, στην ίδια κατηγορία ανήκουν και άλλοι μικρο-πεζογράφοι της ίδιας εποχής (Ε. Χ. Γονατάς, Ν. Καχτίτσης, Ηλ. Παπαδημητρακόπουλος, Γ. Χειμωνάς, Μ. Χάκκας) με ροπές προς το φανταστικό, το παράλογο ή το τυχαίο. Οι μικρο-αφηγήσεις τους, πέρα από την εξομολογητική τους διάθεση, δεν φιλοδοξούν να αποκαλύψουν καμιά αλήθεια. Μοιάζουν περισσότερο με καθημερινά στιγμιότυπα (ίσως επηρεασμένοι από το γαλλικό νέο μυθιστόρημα) ή άσκοπες αφηγήσεις που ενίοτε οδηγούν σε ερωτήματα του τύπου: «Τώρα εγώ γιατί κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά; Τυχαία μπορώ να πω, χωρίς να έχω την παραμικρή πρόθεση να αποτολμήσω ένα χρονικό του επαρχιακού μας τύπου» [Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος, Ο Γενικός Αρχειοθέτης (1989)].
Δημήτρης Τζιόβας, «Μεταμοντερνισμός, μικρο-αφήγηση και το νόημα της ιστορίας». Το παλίμψηστο της ελληνικής αφήγησης. Από την αφηγηματολογία στη διαλογικότητα, Εκδόσεις Οδυσσέας, Αθήνα 1993, 252.
  

[…] εδώ και δύο δεκαετίες περίπου, το σύντομο και πολύ σύντομο διήγημα τείνουν να γίνουν ο κανόνας της σύγχρονης πεζογραφικής λογοτεχνικής έκφρασης. Σ' αυτό συντελούν, κατά τη γνώμη μας, πρωτίστως δύο παράγοντες. Πρώτ' απ' όλα η ραγδαία παγκοσμιοποίηση και διάχυση των ποικίλων πολιτισμικών εμπειριών. Εάν η διάδοση του τύπου τον 19ο αιώνα (μια πρώτη μορφή παγκοσμιοποίησης) έκανε τόσο έντονα αισθητό ως λογοτεχνικό είδος το διήγημα, μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς (και το βλέπει στην πράξη) πόσο πολλαπλασιαστικά δρα ο σύγχρονος παγκοσμιοποιημένος τύπος, δηλαδή το Διαδίκτυο, στην παραγωγή και διάδοση αυτής της μικρής φόρμας! Είναι ο πρώτος κρίσιμος παράγων που ανοίγει διάπλατα τον δρόμο σ' ένα δεύτερο: στην εντονότερη ανάδυση σε παγκόσμιο επίπεδο της ελάσσονος λογοτεχνίας, της λογοτεχνίας εκείνης που ανέκαθεν παρακολουθούσε αντιστικτικά υψηλούς και κυρίαρχους πολιτισμούς της γραφής. Πρόκειται για μια λογοτεχνία που ταιριάζει εξαιρετικά στην πολιτισμική πολυείδεια των ημερών μας και η οποία προϋποθέτει γι' αυτόν που γράφει (αλλά και για τον αναγνώστη που εκφράζεται μέσω αυτής) το αίσθημα ότι δεν υπάρχει —εκπροσωπώντας τα— σε μια κυρίαρχη ομάδα, γλώσσα, κουλτούρα, λογοτεχνικό κανόνα, αγορά, αλλά μάλλον σε μια μειονότητα που δημιουργεί στο περιθώριο όλων αυτών, χαμένη μέσα στον απέραντο ωκεανό της επικοινωνίας. Δεν είναι διόλου τυχαίο για μια τέτοια κοινότητα το ότι βρήκε στο διήγημα, σ' αυτόν τον παρία των μεγάλων φιλολογικών γενών της κλασικής παράδοσης, το ιδανικό εργαλείο για την έκφραση των πιο γνήσιων αισθημάτων της.
Αλλά στο σημείο αυτό βρίσκεται και ο βαθύτερος πολιτικός χαρακτήρας ετούτης της μάλλον απολιτικής θεματολογικά τέχνης. Διότι στο γιγάντιο και ολιστικό συνεχές της παγκόσμιας επικοινωνίας, προϊόν σε μεγάλο βαθμό ενός ανεξέλεγκτου ομογενοποιητικού οικονομικού συστήματος, η εν λόγω εκφραστική, αντιπαρατάσσοντας στις καλύτερες στιγμές της την ενότητα του δικού της ψυχοπνευματικού κόσμου, συνιστά μια εμμένουσα ενδημική ασυνέχεια. Υπονομεύει τον μοντερνιστικό φετιχισμό της φέρουσας τεχνολογίας με την ανάκληση παμπάλαιων εκκρεμοτήτων της ψυχής. Και δημιουργεί τον χώρο για εκείνη την έστω και λιγοστή λυτρωτική καθισιά που επιτρέπει στο πνεύμα να επισκέπτεται ξανά και ξανά τη ζωή μας!
Γιάννης Πατίλης, «Ιστορίες Μπονζάι. Σκέψεις για το σύγχρονο διήγημα και τις ρίζες του», περ. Πλανόδιον, τχ. 51 (Δεκ. 2011) 619-620.


Το υπέρμικρο διήγημα, μια σύντομη πεζογραφική φόρμα που τα βασικά της ειδοποιητικά χαρακτηριστικά είναι η πλοκή και ο μικρός αριθμός λέξεων, εγκαινιάστηκε το 1992 από την ανθολογία των Τζέημς Τόμας, Ντένις Τόμας και Τομ Χαζούκα με τίτλο «Flash Fiction». Από τότε το πεζογραφικό αυτό υποείδος του διηγήματος έχει πραγματοποιήσει μια εκπληκτική διαδρομή σε πολλές χώρες και γλώσσες, θυμίζοντάς μας την ανάλογη πορεία του χάικου εκτός ιαπωνίας. […] Η συντομότερη μορφή, μια ιστορία έξι λέξεων υπονοούμενης πλοκής, αποδίδεται στον Χέμινγουαιη: «Για πούλημα: παιδικά παπούτσια, εντελώς αφόρετα».
Την προσπάθεια να ενσωματωθεί η φόρμα αυτή στις τοπικές γλώσσες και κουλτούρες προδίδει η μέριμνα να βρεθεί ένας όρος που να αποδίδει την διακριτότητα του είδους σε κάθε μία από αυτές. Έτσι, μεταξύ άλλων, εκτός από το «Flash Fiction», που τείνει να επικρατήσει στα αγγλικά, θα δούμε ακόμα τους παρακάτω όρους: Micro Fiction, Sudden Fiction, Nano Fiction, Short Short Story, Micro Story, Fast Fiction, Postcard Fiction, Snap Fiction (αγγλικά), Microfiction, Nanofiction, Fiction éclair (γαλλικά), Microficcion, Cuento muy corto (= Πολύ σύντομο διήγημα), Relato de taza de café (= Ιστορία του φλιτζανιού του καφέ), Relato de tarjeta postal (= Ιστορία της ταχυδρομικής κάρτας), Relato telefonico (= Τηλεφωνική ιστορία), Microrelato, Minificcion, Relato minimo (ισπανικά) […].
Απέναντι σε όλα αυτά, το «Πλανόδιον» εισηγείται και εγκαινιάζει τον όρο «Μπονζάι» […].
«Η ιστορία ενός "όρου". Από το ιστολόγιο Πλανόδιον – Ιστορίες Μπονζάι του περιοδικού». Αναδημοσιεύεται στο περ. Πλανόδιον, τχ. 51 (Δεκ. 2011) 616.







Ἡ φωνὴ τοῦ Ρήγα Βελεστινλῆ (1757 - 1798) διὰ τὴν Παιδείαν καὶ τὸ Γένος





τοῦ
κ. Δημητρίου Κ. Κουτσουλέλου,
Ἐπιτ. Ἐπόπ. Δημοτ. Ἐκπαιδεύσεως





«Ὅποιος ἐλεύθερα συλλογάται,
συλλογάται καλά» ΡΗΓΑΣ


Μιὰ φωτεινὴ καὶ ρωμαλέα μορφὴ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας εἶναι ὁ Ρήγας Βελεστινλῆς, γιὸς φλογεροῦ πατριώτη καὶ γνήσιας ἑλληνίδας, ἀναδείχθηκε ἀντάξιος γόνος τῶν Παλαιῶν Φερῶν, πατρίδας τοῦ Ἰάσονα. Στὴν ὄμορφη Θεσσαλονίκη πόλη διδάχτηκε τὰ πρῶτα γράμματα. Ἐδῶ, περιδιαβάζοντας, κάτω ἀπ᾽ τοὺς παχεῖς ἴσκιους χιλιόχρονων δέντρων, θαυμάζοντας τὸ φυσικὸ περιβάλλον καὶ στενάζοντας γιὰ τὴ βαρύτατη σκλαβιὰ τοῦ Γένους, τὸ φιλότιμο ἑλληνόπουλο -ὁ Ἀντώνης Κυριαζῆς- τραγούδησε τὰ κλέφτικα τραγούδια, ὁραματίστηκε ἐλεύθερη τὴν Πατρίδα καὶ ἀντίκρυσε τὶς χιονισμένες κορφὲς τοῦ Πηλίου καὶ τοῦ Ὀλύμπου. Στὴ Ζαγορὰ καὶ στ᾽ Ἀμπελάκια, κοντὰ σὲ φωτισμένους Δασκάλους, προικισμένος μὲ ἐνθουσιαστικὴ ἔφεση γιὰ τὰ γράμματα καὶ ἀκαταπόνητη ἐπιμέλεια, μὲ γόνιμη φαντασία καὶ ἐξαιρετικὴ εὐφυΐα, ἔθρεψε μὲ πλουσιότατη πνευματικὴ καὶ ἐθνικὴ παράδοση, τὴ διψασμένη γιὰ μάθηση ἁγνὴ ψυχή του. Δάσκαλος, ὕστερα, γιὰ ἕνα χρόνο, στὸν Κισσό, ἕνα χωριὸ τοῦ Ἀνατολικοῦ Πηλίου, ἀνέπτυξε πλουσιότατη δράση καὶ ἄφησε ζωντανὸ ἀπ᾽ ἐκεῖ τὸ πέρασμά του.



Best of Dostoyevsky (Εn) / Αφιέρωμα στον Ντοστογιέφσκι




Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Fyodor Dostoevsky Best of Fyodor Dostoyevsky bibliography (free e books) Novels and Short stories on 24grammata.com in English and in Greek here Φιόντορ Ντοστογιέφσκι (free e books) Μυθιστορήματα και διηγήματά στο 24grammata.com στα αγγλικά και τα ελληνικά εδώ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ

via ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Προγραμματισμός Εξετάσεων Πιστοποίησης Β’ Επιπέδου ΤΠΕ 2015




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΡΜΗ











ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ

-Δείτε περισσότερα νέα για την εκπαίδευση στις σελίδες του Ερμή "ΝΕΑ" ανωτέρω...

via ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ: Ἡ Θυσία τοῦ Χριστοῦ





ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015
Ἀπόστολος: Ἑβρ. Θ´ 11-14
Εὐαγγέλιον: Μάρκ. Ι´ 32 – 45
Ἦχος Α´.– Ἑωθινόν: Θ´
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ



Ἀρχιμ.
Ἰωὴλ Κωνστάνταρος








Απόστολος Κυριακής: Εβρ. θ’ 11-14
Αδελφοί, Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ’ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, 12 οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ  ¨Αγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. 13 εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ραντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, 14 πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;




Θρησκευτικός Γραμματισμός: Ἑρμηνεῖαι καί Παρερμηνεῖαι (ΜΕΡΟΣ Α΄)


(Εἰσήγησις εἰς τό Πανελλήνιον Ἐπιστημονικὸν Συνέδριον μὲ θέμα «Τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν: Προβληματισμοὶ – Ἐπισημάνσεις – Προτάσεις», ποὺ ἐπραγματοποιήθη εἰς τήν Θεσσαλονίκην ἀπὸ 11-13 Μαρτίου 2012)
 



Τοῦ Δρ.
Εὐαγγέλου Πεπέ



 
1.   Εἰσαγωγικά

Ἡ σύγχρονη θρησκευτικὴ ἀγωγὴ ὁριοθετεῖται, σύμφωνα μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικά τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Γυμνασίου1, στὸ πλαίσιο τοῦ ἐπονομαζόμενου κριτικοῦ θρησκευτικοῦ γραμματισμοῦ. Ἡ ὁριοθέτηση αὐτὴ τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς στοχεύει νὰ καταστήσει τὸ θρησκευτικὸ μάθημα σύγχρονο καὶ ἱκανὸ νὰ ἀνταποκριθεῖ μὲ ἐπιτυχία στὶς ἀπαιτήσεις τόσο τοῦ στενοῦ σχολικοῦ περιβάλλοντος ὅσο καὶ τοῦ εὐρύτερου κοινωνικοῦ. Ἐντούτοις, οἱ θεωρητικὲς βάσεις τοῦ γραμματισμοῦ καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ γραμματισμοῦ ἐγείρουν ὁρισμένους προβληματισμούς.




Ὁ Προσδιορισμός τοῦ Χρόνου εἰς την Λατινικήν




τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




Ο Χρόνος εις την Λατινικήν δηλούται:

1.   Δια χρονικών επιρρημάτων

Heri, hodie, cras, noctu (= χθές, σήμερον, αύριον, νύκτωρ)

Π.χ
·        Heri dicebam
·        Noctu venio



Μισθωτήριον – Συμφωνητικόν Εκμισθώσεως Κατοικίας (ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΗΡΙΟΝ)



Ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ με αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης συνέταξε τροποποιών το κατωτέρω «Μισθωτήριον – Συμφωνητικόν Εκμισθώσεως Κατοικίας», προκειμένου να χρησιμοποιηθή υπό παντός ενδιαφερομένου, τόσον υπό των εν δυνάμει ενοικιαστών όσον και των ιδιοκτητών που επιθυμούν το δίκαιον κι όχι μόνον το συμφέρον των.

Να σημειωθή ότι τα μισθωτήρια είναι συνήθως συνταγμένα υπέρ των ιδιοκτητών και εμπεριέχουν κρυφούς βλαπτικούς όρους δια τους ενοικιαστές. Αναφέρω μερικούς:

·        Καταβολήν εγγυήσεως αν και τούτο δεν είναι απαραίτητον
·   Ανάληψιν υπό του ενοικιαστού του κόστους κάθε είδους ζημίας του ακινήτου, αν και ο νόμος ρητώς έχει αποφανθεί ότι ζημίαι χρόνου επιβαρύνουν τον ιδιοκτήτην
·        Ανάλυψις όλων των βαρών του ακινήτου, παντοίου είδους τελών υπό του ενοικιαστού
·        Αυτοδικαία λήξις του συμβολαίου στην 3ετία
·        Ομιχλώδεις κανόνες περί της κεντρικής θερμάνσεως και άλλων κανονισμών που δήθεν είναι εις γνώσιν του νοικιαστού – όπως ο κανονισμός του ακινήτου και της πολυκατοικίας – που όμως ως συνοδεύοντα έγγραφα δεν παρουσιάζονται από κανέναν ιδιοκτήτη

Αν είσθε ενοικιαστής, πρίν υπογράψητε το νέον σας συμβόλαιον, μην βιασθήτε. Κατεβάσατε το παρόν συμφωνητικό και συγκρίνατέ το με εκείνο που σας δίδουν για υπογραφή και κάνατε τας όποιας παρατηρήσεις σας. Το καλύτερον εκτυπώσατε τούτο 3 φορές και υπογράψατε τούτο και δώσατέ το εις τον ιδιοκτήτην του ακινήτου.

Μην συμφωνείτε εις όσα δεν κατανοείτε.



Ἀφαιρετική Συγκριτική (ABLATIVUS COMPARATIONIS)




τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Δηλώνει τον β’ όρον συγκρίσεως και συντάσσεται με παραθετικά επιθέτων και επιρρημάτων.



Διαγώνισμα Λατινικῶν Δ’ (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2015)


ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΣ
4ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ – ΘΕΜΑΤΑ
(ΚΕΦ. 41-50)


ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



 

Α1. Να μεταφράσητε τα κάτωθι αποσπάσματα:

Non Sicanorum aut Pelasgorum, qui primi coluisse Italiam dicuntur, sed aetatis suae verbis utebantur. Tu autem, proinde quasi cum matre Evandri nunc loquaris, sermone abhinc multis annis iam obsoleto uteris, quod neminem scire atque intellegere vis, quae dicas. Quin, homo inepte, taces, ut consequaris, quod vis? Sed antiquitatem tibi placere dicis, quod honesta et bona et modesta sit. Sic ergo vi ve, ut viri antiqui...
...................................................................................................................
Non tibi ingredienti fines patriae ira cecidit? Quamvis infesto et minaci animo perveneras, cur, cum in conspectu Roma fuit, tibi non succurrit: «intra illa moenia, domus ac penates mei sunt, mater coniunx liberique»? Εrgo ego nisi peperissem, Roma non oppugnaretur; nisi filium haberem, libera in libera patria mortua essem. Ego nihil iam pati possum nec diu miserrima futura sum...



ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡ. ΚΑΤ. - ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ IV (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2015)




 ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ

4ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑTΑ




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν






Διδαγμένο κείμενο

α) Ἀριστοτέλους Πολιτικὰ Γ 1, 1-2

Σῷ περὶ πολιτείας ἐπισκοποῦντι, καὶ τίς ἑκάστη καὶ ποία τις, σχεδὸν πρώτη σκέψις περὶ πόλεως ἰδεῖν, τί ποτέ ἐστιν ἡ πόλις. Νῦν γὰρ ἀμφισβητοῦσιν, οἱ μὲν φάσκοντες τὴν πόλιν πεπραχέναι τὴν πρᾶξιν, οἱ δ’ οὐ τὴν πόλιν ἀλλὰ τὴν ὀλιγαρχίαν ἢ τὸν τύραννον· τοῦ δὲ πολιτικοῦ καὶ τοῦ νομοθέτου πᾶσαν ὁρῶμεν τὴν πραγματείαν οὖσαν περὶ πόλιν, ἡ δὲ πολιτεία τῶν τὴν πόλιν οἰκούντων ἐστὶ τάξις τις. Ἐπεὶ δ’ ἡ πόλις τῶν συγκειμένων, καθάπερ ἄλλο τι τῶν ὅλων μὲν συνεστώτων δ’ ἐκ πολλῶν μορίων, δῆλον ὅτι πρότερον ὁ πολίτης ζητητέος· ἡ γὰρ πόλις πολιτῶν τι πλῆθός ἐστιν. Ὥστε τίνα χρὴ καλεῖν πολίτην καὶ τίς ὁ πολίτης ἐστὶ σκεπτέον. Καὶ γὰρ ὁ πολίτης ἀμφισβητεῖται πολλάκις· οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν ὁμολογοῦσι πάντες εἶναι πολίτην· ἔστι γάρ τις ὃς ἐν δημοκρατίᾳ πολίτης ὢν ἐν ὀλιγαρχίᾳ πολλάκις οὐκ ἔστι πολίτης.



ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡ. ΚΑΤ. - ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ III (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2015)




 ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
3ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ - ΘΕΜΑΤΑ




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν








* Ο ΕΡΜΗΣ σας παρουσιάζει το Γ’ Διαγώνισμα προετοιμασίας για τις φετινές επικείμενες Πανελλήνιες Εξετάσεις 2015 στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών της Θεωρητικής Κατευθύνσεως προς εξάσκησιν και κατάλληλη εμπέδωσιν της διδακτέας ύλης...
....






ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΝ ΤΟΥ 1821


Τοῦ μακαριστοῦ
Μιχαὴλ Τσώλη



  

• ΗΓΝΟΗΣΑΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΓΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ΜΕΤΤΕΡΝΙΧ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑΣ ΘΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΣ ΕΧΑΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ.
•«ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ Ο ΓΙΝΩΣΚΩΝ ΑΛΑΛΑΓΜΟΝ».



Τὰ φλογερὰ συνθήματα τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος τοῦ 1821 γιά τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα ὅπως: «Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερία» καὶ «Ἐλευθερία ἢ θάνατος» ἀποτελοῦν ἀδιάσπαστη συνέχεια τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια. Οἱ Ἕλληνες στὴ μακραίωνη ἱστορία τους, Πίστη καὶ Πατρίδα τὰ εἶχαν πάντα μαζί. Καὶ ἔβαζαν πρῶτα τὴν Πίστη, «Ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν», καὶ ἔπειτα τὴν Πατρίδα.



Τι εἶναι Παιδεία και τι Ἐκπαίδευσις; (ΜΕΡΟΣ Β’)


τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν






ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ

Τεχνοκρατία (=μηχανοκρατία)
-         κυριαρχία της τεχνικής, δηλαδή διείσδυσις της τεχνικής εις άπαντας τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητος με παραγκωνισμόν του ανθρώπινου παράγοντος
-         επιβολή δυνάμεως κι άσκησις εξουσίας εξ όσων ελέγχουν τα τεχνικά μέσα

κυριαρχεί η τεχνική. Επηρεάζει αύτη άλας τας δομάς της κοινωνίας (οικονομία, πραγωγή, εργασία, θεσμοί)

-         Ανάγκαι: αφθονία αγαθών βιομηχανοποίησις ειδίκευσις ισχυρή οικονομία
-         Εκπαίδευσις: είναι θεσμός. Προσαρμόζει τους στόχους της εις τας απαιτήσεις της κοινωνικής πραγματικότητος
-         Συμπέρασμα: πιέζεται, αναγκάζεται η εκπαίδευσις να εξυπηρετήση τεχνοοικονομικούς στόχους



Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης (Απ. Θηβαίος)




ΗΔΥΣΜΕΝΑ ΕΑΡΑ Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα Ποίησης … Πολλά απ΄τα σπουδαιότερα ποιήματα δεν περιλαμβάνονται σ΄αυτό το μικρό και ελλειπέστατο αφιέρωμα. Όμως αν κανείς προσέξει με τα μέσα του μάτια θα δει έναν ρυθμό, μια εποχή και τη δόξα της μοναξιάς. Τη δόξα του φιλιού και ενός θαύματος, ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ

via ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη




24grammata.com / ebooks Περιγραφή: Ο Μακρυγιάννης αν και δεν είχε μάθει ποτέ γράμματα, άρχισε να γράφει τα Απομνημονεύματά του από το 1829, τα οποία φτάνουν χρονολογικά έως το 1850. Τα ολοκλήρωσε μετά την αποφυλάκισή του. 24grammata.com/ free ebook [Κατέβασέ το] Συγγραφέας: Ιωάννης Μακρυγιάννης Γλώσσα: Ελληνικά Σελίδες: 196 Μέγεθος Αρχείου: 1.83 Mb [Κατέβασέ το] Λίγα ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ

via ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ἡ ἀποθέωσις τῆς διαφορετικότητος




  
Τοῦ κ. Παύλου Σαββίδη,
θεολόγου




Ἀπειλή ἐναντίον τοῦ πολιτισμοῦ

Ἀποτελεῖ ἀναντίλεκτη δογματικὴ ἀλλὰ καὶ ἠθικὴ ἀλήθεια, ὅτι οἱ περισσότεροι, ἔστω καὶ ὑψηλοὶ πολιτισμοί, καταβαραθρώθηκαν ἀπὸ τὴν ὀξυκορύφωση τῆς ἀνηθικότητας τῶν σοδομικῶν, ἐκφυλιστικῶν, καὶ ὄχι μόνον, ἁμαρτημάτων, ποὺ κατέτρωγαν ἄσπλαγχνα τὰ σπλάγχνα τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ καὶ τῆς καταρράκωσης, τῆς ἀξιοπρέπειας, τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀλλὰ καὶ τοῦ πολιτισμοῦ γενικότερα.
Μήπως καὶ σήμερα ἡ «ἰδιοτροπία» τῆς ἱστορίας ἐπαναλαμβάνεται μὲ τὶς ἀντίστοιχες ὀδυνηρὲς συνέπειες; Πολλὲς πρόσφατες ἔρευνες
ἔχουν ἐπιβεβαιώσει ὅτι οἱ Ὁ/φιλοι παρουσιάζουν πολὺ συχνότερα κατάθλιψη, ἀπόπειρες αὐτοκτονίας, γενικευμένη ἀγχώδη ταραχή, διαταραχὴ διαγωγῆς, χρήση οὐσιῶν καὶ ἀλκοολισμό…Ἡ νόσηση μὲ AIDS προσθέτει σημαντικὰ ψυχιατρικὰ καὶ νευρολογικὰ προβλήματα.
Τέσσερα ἐνήλικα παιδιὰ Ὁ/λων γονέων-ποὺ ἐνεργοῦν ὡς κουαρτέτο τῆς ἀλήθειας-ἔχουν ὑποβάλει τὶς ἔνορκες καταθέσεις τους στὸ 5ο Ἐφετεῖο τῶν ΗΠΑ ὅπου δηλώνουν τὴν ἀντίθεσή τους στοὺς «γάμους» ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου μὲ ἀρκετὰ νὰ λένε ὅτι «τὸ νὰ μεγαλώνεις σὲ μία «οἰκογένεια οὐράνιου τόξου» δὲν εἶναι φυσιολογικὸ οὔτε εὐχάριστο»!



Δεν ἀποτελεῖ ἀντικείμενον "πειραματισμοῦ" ἡ Ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων


τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Αληθώς έχουμε παρανοήσει παντελώς; Αύτη η χώρα απώλεσε τους πνευματικούς της ανθρώπους; Κανείς πλέον δεν έχει λόγο και κανείς δεν υπάρχει που δεν φοβάται να μιλήση; Ο καθείς δύναται να πράξη το ο,τιδήποτε σε αυτήν την χώρα δίχως συνεπείας; Ο λόγος περί του κοινωνικού «πειράματος» που εγένετο εσχάτως.



Πρόγραμμα Πανελλαδικών Εξετάσεων ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Β) 2015




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΡΜΗ









Γνωστοποιήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας το πρόγραμμα και οι ημερομηνίες διεξαγωγής των πανελληνίων εξετάσεων 2015 για τα ημερήσια και εσπερινά Επαγγελματικά Λύκεια ΕΠΑΛ (Ομάδα Β)




ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ

-Δείτε περισσότερα νέα για την εκπαίδευση στις σελίδες του Ερμή "ΝΕΑ" ανωτέρω...

via ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Προγραμματισμός Πανελλαδικών και Απολυτήριων Εξετάσεων 2015




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΡΜΗ









Από το Υπουργείο Παιδείας ανακοινώθηκε το πρόγραμμα των Πανελλαδικών Εξετασέων 2015, για υποψηφίους ημερήσιων και εσπερινών Λυκείων και ΕΠΑΛ.


Ανακοινώθηκε επίσης ο προγραμματισμός για τις απολυτήριες εξετάσεις και τις διαδικασίες εισαγωγής σε σχολές τις Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (λήξη μαθημάτων, ενδοσχολικές εξετάσεις, δελτίο εξεταζομένου, κωδικό ασφαλείας, υποβολή μηχανογραφικού δελτίου).




ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ

-Δείτε περισσότερα νέα για την εκπαίδευση στις σελίδες του Ερμή "ΝΕΑ" ανωτέρω...

via ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ