ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΛΥΤΡΑΣ



Θεμιστοκλῆς Σοφούλης

 
῾Ο Νικηφόρος Λύτρας ἐγεννήθη ἐν τῇ νήσῳ Τήνῳ, ἥτις εἶναι ἡ πατρὶς τοῦ Γύζη καὶ τῶν πλείστων τῶν ῾Ελλήνων καλλιτεχνῶν. ῾Η σύμπτωσις αὕτη σημαίνει ἄραγε ὅτι ἐν τῇ μικρᾷ ταύτῃ νήσῳ ἀκμαιότερον ἢ ἐν πάσῃ ῾Ελληνικῇ χώρᾳ τὸ αἴσθημα τοῦ καλοῦ θάλλει, ἢ μήπως ὀφεἴλεται εἰς ὅλως ἐξωτερικὴν ἀφορμήν, εἰς τὴν μικρὰν, δηλ. συνδρομήν, ἣν ἑκάστοτε ἡ μονὴ τῆς Τήνου παρέσχεν εἰς πάντας τοὺς ἐπιθυμοῦντας νὰ ἀφιερωθῶσιν εἰς τὴν λατρείαν τῆς καλλιτεχνίας;



Ἡ θεωρία τῶν Δευτερευουσῶν Τελικῶν προτάσεων τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς





ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ



 
Τελικαὶ προτάσεις

§ 142. Αἱ τελικαὶ προτάσεις, ἤτοι αἱ προτάσεις, αἱ ὁποῖαι δηλοῦν (τὸ τέλος, ἤτοι) τὸν σκοπὸν μιᾶς ἐνεργείας

1) εἰσάγονται μὲ τοὺς τελικοὺς συνδέσμους ἵνα, ὅπως καὶ ὡς (καὶ ὄφρα εἰς τοὺς ποιητὰς = γιὰ νά, νά), μετ’ ἀρνήσεως δέ, ὡς προτάσεις ἐπιθυμίας, εἰσάγονται μὲ τὸ ἵνα μή, ὅπως μὴ καὶ ὡς μή , ἢ μὲ μόνον τὸ μὴ (= γιὰ νὰ μή, νὰ μή).



Πρακτική ἐξάσκησις εἰς ἀδίδακτον κείμενον (ΜΕΡΟΣ Δ')






ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Ευρισκόμεθα εις το τελευταίον κεφάλαιον της «Απολογίας». Ο Σωκράτης απευθύνεται εις τους δικαστάς, οι οποίοι έδωσαν απαλλακτικήν ψήφον και υπενθυμίζει ότι δια τον αγαθόν άνδρα, ο θάνατος δεν είναι κακόν. Απόδειξις είναι το γεγονός, ότι το «δαινόνιον» ουδαμώς ηναντιώθη κατά την διάρκειαν  της δίκης. Εις τους δικαστάς τους «καταψηφισαμένους» δηλοί ότι δεν οργίζεται ουδέ λυπείται, διότι δεν νομίζει ότι ο θάνατος είναι κακόν.




ΒΑΣΙΚΟΝ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ (ΜΕΡΟΣ E’) (R - V) (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


 



R

1.    ratio, onis, (λογαριασμός). -2) σχέδιον, ὁδός, μέσον Ηn 10, 3. 3) (λογικὸς καὶ φρόνιμος) ὑπολογισμός, μεμετρημένη καί λογικὴ χρῆσις τοῦ χρήματος Α 14, 3.

2.    ratus, Ιδ. reor. -

3.    recepi, ἰδ. recipio.

4.    re - cipio.(re καὶ capio), cepi, ceptum, 3. (ἀνακομίζομαι). 2) me ἀποσύρομαι, ἀποχωρῶ Ηn 11, 2. 3) ὑποχωρῶ Ηn 1, 4.



Αὔξησις καὶ ἀναδιπλασιασμὸς εἰς τήν ἀρχαίαν ἑλληνικήν





ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ


 
Αὔξησις καὶ ἀναδιπλασιασμὸς

1. Αὔξησις

§ 185. Οἱ παραγόμενοι χρόνοι τῶν ῥημάτων εἰς τὴν ὁριστικὴν ἔχουν αὔξησιν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ θέματος, ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἕκαστος ἐξ αὐτῶν σχηματίζεται. ῾Η αὔξησις δηλοῖ τὸ παρελθόν, εἶναι δὲ δύο εἰδῶν, συλλαβικὴ καὶ χρονική .



ΒΑΣΙΚΟΝ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ (ΜΕΡΟΣ Δ’) (Ν - Q)





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Ν

1.    nactus, ἰδ. nanciscor.

2.    nam, σύνδ. διότι.

3.    namqυe, σύνδ. διότι.

4.    nanciscor, nactus sum, nancisci, 3, ἀποθ. λαγχάνω. sorte provinciam nactus Hispaniam κλήρῳ (ὡς) ἐπαρχίαν λαχὼν (ἀφοῦ ἔλαβε) τὴν Ἱσπανίαν. 2) morbum (κατά τύχην) περιπίπτω εἰς νόσον [πρβλ. τὸ ἡμέτερον πέτυχα ἀρρώστεια].



Σχεδιάγραμμα θέματος για την τέχνη




της
Γερακίνη Αλεξάνδρα.



Θέμα: Σ'ένα αποδεικτικό δοκίμιο 500-600 λέξεων ν'αναφερθείτε στους λόγους που αποξενώνουν τον σύγχρονο Έλληνα από τη γνήσια  τέχνη και στις συνέπειες της αποξένωσης αυτής.

Το ύφος του κειμένου είναι επίσημο και τα ρηματικά πρόσωπα που θα  χρησιμοποιηθούν είναι το  τρίτο ενικό και πληθυντικό και το α πληθυντικό.


Παράδοση και μνημεία: Κριτήριο αξιολόγησης




της 
Γερακίνη Αλεξάνδρας



Τα μνημεία και η καπηλεία τους

Του Χρ. Γ. Ντούμα*

Η ίδρυση οργανωμένων νεκροταφείων από την αρχή της Νεολιθικής Εποχής έχει ερμηνευτεί ως ένα είδος τίτλου ιδιοκτησίας του τόπου, όπου ορισμένες κοινωνίες μετά την εγκατάλειψη του πλάνητα βίου και το πέρασμά τους στην παραγωγική διαδικασία επέλεξαν να εγκατασταθούν μόνιμα. Συνέδεσαν δηλαδή τον τόπο αυτό με την ιστορία τους και οι θαμμένοι εκεί πρόγονοι το πιστοποιούσαν. Η έννοια της πατρίδας χάνει την υπόστασή της χωρίς τους τάφους των προγόνων. Γι' αυτό και ο παιάνας που ήχησε πριν από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας καλούσε τους Ελληνες να πολεμήσουν για να ελευθερώσουν, μεταξύ άλλων, και τους τάφους των προγόνων («θήκας τε προγόνων», Αισχύλου Πέρσαι 405).



ΒΑΣΙΚΟΝ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ (ΜΕΡΟΣ Γ’) (Η - Μ)






ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Η

1.    habeo, ui, itum, 2. ἔχω. aliquem collegam ἔχω τινὰ (ὡς) συνάρχον-
2.    τα. aliquem actorem auctoremque ἔχω τινὰ ὡς βοηθόν ἐν τοῖς ἔργοις καὶ ἐν τῇ συμβουλῇ (συνεκτελεστὴν καὶ σύμβουλον, χεῖρας καὶ νοῦν). castra στρατοπεδεύω. 2) ἔχω ἐν ἐμοί, δεικνύω Α 18,4. 3) ποιῶ. hac oratione habita τούτου τοῦ λόγου γενομένου, ταῦτα εἰπών. iudicium nullum habeo δὲν καλοῦμαι (ὡς κατηγορούμενος) εἰς τὸ δικαστήριον. 4) παρέχω. alicui honores ἐπιδαψιλεύω τιμάς, τιμῶ. 5) ἔχω εἰς τὴν ὑπηρεσίαν μου Ηn 7, 3. Α 13, 4. 6) κρατῶ Ηn 12, 2.


Διαγώνισμα Διαφήμιση / Καταναλωτισμός




 Β. Σαλτέ




ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ – ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΚΘΕΣΗ
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ: ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ – ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ – Α΄ Τετράμηνο – 10 Ιαν. 2014
Καθηγήτρια: Βαλεντίνα Σαλτέ



ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΡΑΠΤΟΥ

Μέρος Α: Αδίδακτο κείμενο                                                                      
(μονάδες 20)
Να διαβάσετε το πιο κάτω κείμενο και να απαντήσετε στις ερωτήσεις που ακολουθούν:

Η μείωση του βιοτικού επιπέδου δεν είναι ευχάριστη εξέλιξη και προκαλεί εύλογεςαντιδράσεις, ιδιαίτερα στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, που δέχονται τις μεγαλύτερες πιέσεις. Όμως, η επιβαλλόμενη αλλαγή του τρόπου διαβίωσης των Ελλήνων σηματοδοτεί και το τέλος του άκρατου υλισμού και, υπό αυτή την έννοια, εμπεριέχει ένα στοιχείο εξυγίανσης. Το διαστρεβλωτικό και χωρίς ηθικούς φραγμούς μοντέλο που επικράτησε τις τελευταίες δεκαετίες ήταν ένα άδικο και επικίνδυνο τερατούργημα.



ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ-ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ




της 
Γερακίνη Αλεξάνδρας

                                                                 

ΦΑΙΝΕΤΑΙ, λοιπόν, ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθεί η υπόσχεση του Οφεως στην Εύα: πως αν αυτή και ο σύμβιός της φάνε από το «δέντρο της γνώσεως», θα «ανοίξουν οι οφθαλμοί των» και «θα γίνουν ως θεοί». Δηλαδή, παντογνώστες, παντεπόπτες, παντακουστές, παντοδύναμοι - όπως ο Ιεχωβά της Π. Διαθήκης, ο Δίας των Ελλήνων, ο Αλλάχ των Μωαμεθανών, και όσοι θεοί άλλοι... 


ΒΑΣΙΚΟΝ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ (ΜΕΡΟΣ Β’) (D- G)






ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

 
D


1.    darem, ἰδ. do.

2.    datus, ἰδ. do.

3.    de, πρόθ. μετἀφαιρετ., ἐκ, ἀπό 1) τοπ. ἐκ, ἀπό C 2,2. 2) ἀντί γεν. διαιρετικῆς C 3, 1. Α 14, 2 (πολλάκις). 3) περὶ Ηn 2.2 2,6. Α 6, 3-. 18, 6.

4.    dabeo (de-habeo), bui, bitum, 2. ὀφείλω, καθῆκον ἔχω, nemini dubium esse debel οὐδενί ἀμφίβολον νὰ εἶναι ὀφείλει (δύναται). 2) ἀπολύτως : ὀφείλω, χρεωστῶ Α 2, 4.



ΟΡΑΤΙΟΥ: 12 ΩΔΑΙ ΜΕΤΑ ΣΧΟΛΙΩΝ (ΜΕΡΟΣ Δ’) (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)





ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ Ν. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

  


LIBER ALTER

8. (VII)

1. O saepe mecum tempus in ultimum

deducte, Bruto militiae duce,

quis te redonavit Quiritem

dis patriis Italoque caelo.



ΟΡΑΤΙΟΥ: 12 ΩΔΑΙ ΜΕΤΑ ΣΧΟΛΙΩΝ (ΜΕΡΟΣ Γ’)





ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ Ν. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ




5. (XXI)

l. Dianam, tenerae dicite virgines,

Intonsum, pueri, dicite Cynthium

Latonamque supremo

dilectam penitus Jovi.

5. vos laetam fluviis et nemorum coma,

quaecumque, aut gelido prominet Algido

nigris aut Eryrnanthi

silvis aut viridis Cragi;

vos Tempe totidem tollite laudibus



ΟΡΑΤΙΟΥ: 12 ΩΔΑΙ ΜΕΤΑ ΣΧΟΛΙΩΝ (ΜΕΡΟΣ B’)





ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ Ν. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ




2. (II)

1. Sic te diva potens Cypri,

sic fratres Helenae, lucida sidera,

ventorumque regat pater

obstrictis aliis praeter Iapyga,

5. navis, guae tibi creditum

debes Vergilium; finibus Atticis

reddas incolumem, precor,

et serves animae dimidium meae.

illi robur et aes triplex

10. circa pectus erat, qui fragilem truci

commisit pelago ratem

primus, nec timuit praecipitem Africum

decertantem Aquilonibus,

nec tristes Hyadas nec rabiem Noti,



ΟΡΑΤΙΟΥ: 12 ΩΔΑΙ ΜΕΤΑ ΣΧΟΛΙΩΝ (ΜΕΡΟΣ Α’)





ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ Ν. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ



ΕΙΣΑΓΩΓΗ


1. Βίος τοῦ ῾Ορατίου

 
῾Ο Κόιντος ῾Οράτιος Φλάκκος (Q. Horatius Flaccus) ἐγεννήθη τῇ 8ῃ Δεκεμβρίου τοῦ 65 π. Χ (689 ἀπὸ κτίσ. Ρώμ.) ἐν Οὐενουσίᾳ τῆς κάτω ᾽Ιταλίας, παρὰ τὸν ποταμὸν Αὔφιδον. ῾Ο πατήρ του ἦτο ἀπελεύθερος (libertinus), ἀποζῶν ἐκ τῶν προσόδων μικροῦ κτήματος. Περὶ τῆς μητρὸς του οὐδὲν εἶναι γνωστόν, διότι περὶ αὐτῆς ὁ ἴδιος οὐδὲν ἀναφέρει εἰς τὰ ποιήματά του. Πιθανῶς ἡ μήτηρ του εἶχεν ἀποθάνει, ὅτε ὁ ῾Οράτιος ἦτο πολὺ μικρός. Μέχρι τοῦ 12ου ἔτους τῆς ἡλικίας του ἔζησεν ὁ ῾Οράτιος ἐντὸς τοῦ ἐπιβλητικοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τῆς μικρᾶς γενετείρας του, ἀπολαύων τῶν ἀγαθῶν καὶ τῆς ἀνέσεως τῆς ἀγροτικῆς ζωῆς. Μετὰ ταῦτα, συνοδευόμενος ὑπὸ τοῦ πατρός του, ἦλθεν εἰς Ρώμην πρὸς συμπλήρωσιν τῆς μορφώσεώς του. ᾽Εκεῖ παρηκολούθησε τὰ μαθήματα διαπρεπῶν διδασκάλων καί δὴ τοῦ περιφήμου γραμματικοῦ ᾽Ορβιλίου. ῾Ο πατήρ του, πρὸς ἀντιμετώπισιν τῶν νέων δαπανῶν, τὰς ὁποίας ἐδημιούργησεν ἡ ἐν Ρώμῃ ἐγκατάστασίς των, ἀνέλαβε τὸ ἔργον τοῦ εἰσπράκτορος τῶν ἐκ τῶν δημοπρασιῶν χρημάτων (coactor auctionum) καὶ ἀφωσιώθη ὁλοψύχως εἰς τὴν πνευματικὴν καὶ ἠθικὴν μόρφωσιν τοῦ υἱοῦ του, χάριν τοῦ ὁποίου ἐγκατέλιπε τὴν Οὐενουσίαν καὶ τὸ ποοσφιλὲς ἀγρόκτημά του. Διὰ τοῦτο ὁ ποιητὴς ἀναφέρει εἰς τὰ ποιήματά του (Σατιρ. Ι, 6, 72) μετὰ τρυφερᾶς εὐγνωμοσύνης τὴν αὐταπαρνησίαν καὶ τὰς ὑπὲρ αὐτοῦ θυσίας τοῦ στοργικωτάτου πατρός του, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ὑπερηφάνως μνημονεύει, εἰς πεῖσμα ἐκείνων, οἵτινες ἔσκωψαν αὐτὸν διὰ τὴν ταπεινὴν καταγωγήν του.


ΛEΞIKO OPΩN THΣ APXAIAΣ EΛΛHNIKHΣ TPAΓΩΔIAΣ




του
Nικολάου Δεσύπρη



1.    Aγγελος / αγγελιαφορος
Δευτερεύον πρόσωπο της τραγωδίας, συνήθως ανώνυμο, που αφηγείται στους ήρωες (και στους θεα­τές) γεγονότα που συνέβησαν εκτός σκηνής ή μέσα στο παλάτι˙ οι αγγελιαφόροι ονομάζονται στα αρχαία âξάγγελοι, όταν αναγγέλλουν γεγονότα που συνέβησαν μέσα στα ανάκτορα ή στο ναό, και ôγγελοι, όταν τα γεγονότα που αναγγέλλουν συνέβησαν σε άλλο τόπο. (Bλ. και λήμμα ενότητα τόπου).



Eυριπίδου Eλένη: Ανακεφαλαιωτικές ερωτήσεις





του
Nικολάου Δεσύπρη



1. Το έργο μπορεί να χωριστεί σε δύο τμήματα με βάση τα προβλήματα που απασχολούν την ηρωίδα μας, την Ελένη. Ποια είναι αυτά; Βάλτε ένα σύντομο τίτλο σε κάθε τμήμα.

2. Οι ήρωές μας τόσο στην πορεία τους προς την αναγνώριση όσο και στην προσπάθειά τους να αποδράσουν συναντούν εμπόδια. Τι τους βοήθησε να τα ξεπεράσουν στην πρώτη περίπτωση και τι στη δεύτερη;



Ἡ Μετάφρασις τῶν κειμένων τῶν ἀρχαίων τῆς Γ' Γυμνασίου





ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ by ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


ΒΑΣΙΚΟΝ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ (ΜΕΡΟΣ Α’) (Α- C)







ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



 
Α
1.    ā ἤ ab (abs παρὰ τῷ Nέπωτι μόνον ἐν συνθέσει, π. χ. abstineo ἐκ τῆς προο. abs καὶ leneo), πρόθεσις μετ’ ἀφαιρ.1) τοπικῶς ἀπὸ Ηn 2, 2.6,3.7, 7. Α 14,2.20,1. usque a ἀπὸ Ηn 2,1. Μετά τῆς ἐννοίας τῆς ἀπελευθερώσεως ἀπὸ τινος (ἡμείς λέγομεν: ἐναντίον) Ηn 9,4.10,5.2) χρονικῶς ἀπό C 2, 4.3, 2. Α 16,3.;8, 3 (a stirpe). 3) πρὸς δήλωσιν τῆς καταγωγῆς ἤ τοῦ γένους ἀπό, ἐκ Α 1, 1. 18, 3 (a quoque ortus=et a quo ortus). 4) πρὸς δήλωσιν ἐκπορεύσεως ἐνεργείας a patre accipio παρὰ τοῦ πατρὸς παραλαμβάνω Α 14,2.5) πρὸ δήλωσιν τοῦ ποιητικοῦ αἰτίου = ὑπό, παρὰ (+γεν.).


Πρώτη Kλίσις Oὐσιαστικῶν Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς




ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ 


 
1. Ἀσυναίρετα


§ 46. Κατὰ τὴν πρώτην κλίσιν κλίνονται ὀνόματα ἀρσενικὰ καὶ θηλυκὰ μόνον· ἀρσενικά, τὰ ὁποῖα λήγουν εἰς -ας-ης , καὶ θηλυκὰ εἰς - α-η.



Ἡ μεγάλη ἀγορά τῆς Κωνσταντινουπόλεως






Γεωργίου Τσοκόπουλου



῾Η ἰστορία τῆς βιομηχανίας καὶ τοῦ ἐμπορίου τῆς ἑλληνικῆς αὐτοκρατορίας, ἐν συγκρίσει μάλιστα πρὸς τὸν γύρω πολιτισμὸν καὶ ἰδιαιτέρως τὸν πολιτισμὸν τῆς Δύσεως, εἴναι χαρακτηριστικὴ καὶ τῆς οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς θέσεως τοῦ Κράτους ἐκείνου.

Ἡ Κωνσταντινούπολις ὑπῆρξε καθ’ ὅλους τοὺς σκοτεινοὺς χρόνους τού μεσαίωνος ἡ μεγάλη ἀγορὰ τοῦ κόσμου. ῎Εμποροι ἀπό τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου ἔφεραν ἐκεῖ τα ἐμπορεύματὰ των είς τὴν μεγάλην αὐτήν ἀγορὰν καταναλώσεως, είς τό σημεῖον της συγκεντρώσεως διὰ τήν μετακόμισην ἀπό τήν Ἀνατολὴν είς τὴν Δύσιν καὶ ἀπό τὴν Δύσιν πρὸς τὴν Δύσιν προς τήν Ἀνατολὴν.



Τά δευτερόκλιτα ἐπίθετα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς (ΘΕΩΡΙΑ / ΑΣΚΗΣΕΙΣ)







της
Κολιοπούλου Ιωάννας





  • ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΚΛΙΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ

1.    Τα επίθετα της β΄ κλίσης ανάλογα με τις καταλήξεις και τα γένη διακρίνονται σε:

α) τριγενή και τρικατάληκτα με καταλήξεις –ος, -η (ή –α), -ον: ἀγαθός, ἀγαθή, ἀγαθὸν – γενναῖος, γενναία, γενναῖον

β) τριγενή και δικατάληκτα με καταλήξεις –ος (αρσενικό και θηλυκό), -ον (ουδέτερο): ὁ, ἡ ἔνδοξος, τὸ ἔνδοξον.

γ) συνηρημένα τριγενή και τρικατάληκτα: χρυσοῦς, χρυσῆ, χρυσοῦν και συνηρημένα τριγενή και δικατάληκτα: ὁ, ἡ εὔνους, τὸ εὔνουν και δ) αττικόκλιτα επίθετα: ὁ, ἡ ἵλεως, τὸ ἵλεων.


2.    Το αρσενικό και το ουδέτερο γένος των δευτερόκλιτων επιθέτων κλίνονται όπως τα ουσιαστικά της β΄ κλίσης στο αντίστοιχο γένος.


3.    H κλίση του θηλυκού γένους των δευτερόκλιτων τρικατάληκτων επιθέτων είναι ίδια με αυτή των ουσιαστικών της α΄ κλίσης.


4.    Το θηλυκό των δευτερόκλιτων επιθέτων τρικατάληκτων επιθέτων στην ονομαστική, γενική και κλητική πληθυντικού τονίζεται στην σύμφωνα με το αρσενικό.



Δίπτωτα ῥήματα τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς




του 
ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ


 
Δίπτωτα ῥήματα

α) Μὲ δύο αἰτιατικάς.

§72. Μὲ δύο ἀντικείμενα, ἀμφότερα κατ’ αἰτιατικὴν πτῶσιν, συντάσσονται

1) τὰ ῥήματα, τὰ ὁποῖα σημαίνουν ἐρωτᾶν, εἰσπράττειν, ἀποστερεῖν, ἀποκρύπτειν : οὐ τοῦτο ἐρωτῶ σε Ἀρφ. (πρβλ. αὐτὸ σὲ ῥώτησα ). οὐδένα ἐγὼ ἐπραξάμην μισθὸν ἢ ᾔτησα (= ἀπὸ κανέναν ἐγὼ δὲν) Πλ. Διογείτων τὴν θυγατέρα ἔκρυπτε τὸν θάνατο ν τοῦ ἀνδρὸς (= ἀπὸ τὴν θυγατέρα).