Η πτώση της εκπαίδευσης


του
Κωνσταντίνου Αλεξάκη




Η οικονομική κρίση, που χτύπησε τόσο την Ελλάδα, όσο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες στις αρχές του 21ου αιώνα, άλλαξε ριζικά τα δεδομένα.
Τόσο σε οικονομικό αλλά και πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, η κρίση αυτή έχει στιγματίσει εκατομμύρια ανθρώπους. Η αύξηση της ανεργίας, η μείωση των εισοδημάτων, η αύξηση της φορολογίας και κατά συνέπεια και των τιμών των προϊόντων, έχουν διαμορφώσει ένα διαφορετικό σκηνικό και καταστάσεις σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.



Η καθημερινότητα των απλών ανθρώπων γίνεται όλο και πιο δύσκολη, καθώς οι υποχρεώσεις αυξάνονται και η οικονομική κατάσταση δεν ευνοεί την επίλυσή τους. Οι απολύσεις εργαζομένων τόσο στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στο δημόσιο, σαφώς και στον τομέα της εκπαίδευσης, ολοένα και αυξάνονται, ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της κοινωνίας. Η εκπαίδευση, μια από τις πιο σημαντικές παραμέτρους για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας, έχει υποβαθμιστεί τόσο σε οικονομικό επίπεδο αλλά πολύ περισσότερο έχει πληγεί στο κύρος και στην σημασία του ρόλου της.


Από τα αρχαία χρόνια, την σημασία και τη σπουδαιότητα του ρόλου της εκπαίδευσης, είχαν διατυπώσει πολλοί φιλόσοφοι, όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Ξενοφώντας, κ.ά. Για να προοδεύσει μια χώρα, πρέπει να καλλιεργηθεί και αναπτυχθεί η εκπαίδευση των νέων, καθώς εκεί μόνο βρίσκεται το μέλλον και η δύναμή της. Μέχρι και λίγες δεκαετίες πριν, οι εκπαιδευτικοί κατείχαν μια διαφορετική από τη σημερινή θέση στην κοινωνία, καθώς η δύναμη της γνώσης, τους παρείχε μια διαφορετική με κύρος και σεβασμό κοινωνική θέση.


Αν αναλογιστεί κάποιος τη θέση, που είχε σε μια μικρή τοπική κοινωνία ένας εκπαιδευτικός, όπου θεωρούνταν μια ξεχωριστή και δυναμική προσωπικότητα για την συμβολή της προόδου και εικόνας του τόπου, σήμερα ο ρόλος του φαίνεται να ξαναγυρίζει στις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα. Παρόμοια οικονομική δυσχέρεια, παρόμοια κοινωνικά δεδομένα, η οικονομικο-πολιτική κρίση, η υποβάθμιση του ρόλου της εκπαίδευσης, αποτελούν στοιχεία, που θυμίζουν την επιστροφή στο παρελθόν.


Μέσα σε όλη αυτή τη σημερινή κατάσταση, ο εκπαιδευτικός καλείται να αξιολογηθεί και να απομακρυνθεί από το λειτούργημά του, όπου του εξασφάλιζε έναν απλό και λιτό βίο και την ανατροφή της οικογένειάς του. Ολοένα και περισσότερες ελλείψεις στον τομέα της εκπαίδευσης, τόσο σε διδακτικό υλικό και μέσα, όσο και σε προσωπικό, η υποβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού, μετατρέποντάς τον σε ένα απλό μηχανοκίνητο ον, χωρίς νόηση, εκτελώντας τις εντολές, των ανωτέρων του και της κοινωνίας, σε συνδυασμό με την μικρή οικονομική ευχέρεια, πλαισιώνουν την εικόνα της χώρας στις αρχές του 21ου αιώνα στον χώρο της παιδείας.


Η μόνη λύση σε αυτό το αδιέξοδο, αποτελεί η συνειδητοποίηση του ρόλου των εκπαιδευτικών, όχι μόνο ως φορέας γνώσης και αξιών αλλά και ως σύμβουλος ψυχικής υγείας για τα παιδιά και την κοινωνία. Μόνο η αλλαγή αυτή μπορεί να συνδράμει και να βοηθήσει, όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, μειώνοντας τις κοινωνικές διακρίσεις και δημιουργώντας την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον για τη νέα γενιά.


DMCA.com Protection Status Copyrighted.com Registered & Protected


author image

About the Author

This article is written by: Φιλόλογος Ερμής - He has already written over 2.200 articles for Φιλόλογος Ερμής. He has Graduate Diploma in Classical Philology, Postgraduate Diploma in Applied Pedagogic, and is Candidate Doctor(Dph) of Classical Philology. Stay touch with him or email him