Ἐκύκλωσαν κύνες ὡσεὶ πολλοί

τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Κύριε, ἀναβαίνοντός σου ἐν τῷ σταυρῶ, φόβος, καὶ τρόμος ἐπέπεσε τῇ Κτίσει, καὶ τὴν γῆν μὲν ἐκώλυες, καταπιεῖν τοὺς σταυροῦντάς σε, τῷ δὲ ᾍδῃ ἐπέτρεπες, ἀναπέμπειν τοὺς δεσμίους εἰς ἀναγέννησιν βροτῶν. Κριτὰ ζώντων καὶ νεκρῶν, ζωὴν ἦλθες παρασχεῖν, καὶ οὐ θάνατον, Φιλάνθρωπε δόξα σοι.

Καλοκαίρι ξημέρωσε. Ναι ή απατώμαι; Ιδού όμως. Μεσημέριασε και η φύσις θλίβεται και δακρύζει. Φόβος και τρόμος εις αυτήν. Το ότι ακόμα δεν ανοίγει η γής να μας καταπιή με όλα όσα κάναμε και ακόμα κάνουμε και λέμε δεν οφείλεται σε κανέναν άλλον λόγο παρά σ’ αυτό που αναφέρεται. Εκείνος δεν το επιτρέπει ακόμα, ως φιλάνθρωπος. Διότι ως λέγεται πάλι δεν ήρθε να επιφέρη θάνατον αλλά ζωήν.

Τι κάνουμε εμείς ως ανταπόδοσιν εις Αυτόν που μας χαρίζει την ζωήν; Ιδού τα λόγια του:

Ἐξέδυσάν με τὰ ἱμάτιά μου, καὶ ἐνέδυσάν με χλαμύδα κοκκίνην, ἔθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου, στέφανον ἐξ ἀκανθῶν, καὶ ἐπὶ τὴν δεξιάν μου χεῖρα, ἔδωκαν κάλαμον, … Τὸν νῶτόν μου ἔδωκα εἰς μαστίγωσιν, τὸ δὲ πρόσωπόν μου οὐκ ἀπεστράφη ἀπὸ ἐμπτυσμάτων, βήματι Πιλάτου παρέστην, καὶ σταυρὸν ὑπέμεινα, διὰ τὴν τοῦ κόσμου σωτηρίαν.

Ιδού τι κάνουμε. Τον γδύνουμε με τα λόγια μας, αισχρολογούμε από απιστία εναντίον Του, βρίζουμε αυτούς που Τον πιστεύουν σαν ηλίθιους, ενώ εμείς οι λογικοί που δεν υπάγουμε εαυτόν υπό του ιερατείου που πλουτίζει ως λέγει ο Δήμου και ο κάθε σαν αυτόν είμαστε πάνω από τους άλλους, εκείνα τα κορόιδα που δεν θα ξυπνήσουν. Αλλαζόνες και υπερόπτες ως το τέλος μας. Εμείς έχουμε την αλήθεια. Τους άλλους τους κοροϊδεύουν τα ιερατεία και το παπαδαριό. Αγκάθια έχει το στόμα μας και ξύδι και χολή τα λόγια μας. Ποτίζουν τον συνάνθρωπό μας που πιστεύει. Εμείς οι σταυρωτές, φτύνουμε ακόμα και σήμερα και βλασφημούμε τα θεία που δεν υπάρχουν τάχα όπως θεωρεί το πτωχό μας το μυαλό. Εμείς οι σεβούμενοι τάχα την ανεξιθρησκεία κυνηγάμε Εκείνον σαν σκυλιά. Με λύσσα. Σιγά να μην ήρθε Εκείνος να μας σώση. Ποιος βασιλέας και πράσινα άλογα. Ιδού. Καλάμι κρατά για σκήπτρο.

Ναι αδέρφια. Δεν ανοίγει η γής να μας καταπιή γιατί ακόμα Αυτός το εμποδίζει. Κρατά το καλάμι που του δώσαμε για να Τον κοροιδεύουμε αλλά ξέρετε τι θα κάμη με αυτό;

ἐπὶ τὴν δεξιάν μου χεῖρα, ἔδωκαν κάλαμον, ἵνα συντρίψω αὐτούς, ὡς σκεύη κεραμέως.

Τον αιώνιο εχθρό Του που μας έχει υπό την σκέπην του και μας ξεσηκώνει με τις διαβολές του εναντίον του μόνου αληθινού Βασιλέως θα τον συντρίψη με αυτό το ίδιο το όπλο του. Κορόιδεψες, χλέυασες, έφτυσες και χτύπησες την αλήθεια; Η αλήθεια θα σε σκοτώση. Στην ουσία θα σε καύση η αλήθεια όταν την ιδής και είναι αργά. Μόνος σου θα καταστραφής. Ναι εκείνος που ήρθε για να σε σώση τα δέχεται όλα και περιμένη

Ἐκύκλωσαν κύνες ὡσεὶ πολλοί, ἐκρότησαν, Ἄναξ, σιαγόνα σὴν ῥαπισμῷ, ἠρώτων σε, σοῦ δέ, ψευδῆ κατεμαρτύρουν, καὶ πάντα ὑπομείνας, ἅπαντας ἔσωσας

Όμως δεν θα σε σκοτώση Αυτός αλλά η ίδια σου η αδιαλλαξία. Η σκληράδα στην καρδιά σου. Η έπαρση πως εσύ δεν είσαι αρνίον σαν τους άλλους, πρόβατο τάχα που ακολουθεί κολοβές ιδέες. Αυτή η έπαρση σου θα σε θρυμματίση σαν κανάτι, θα σε κάνη σκόνη, θα σε συνθλίψη. Αποφαίνεσαι πως μόνον εσύ είσαι έλλην και ξέρεις την ελληνική παιδεία. Μάθε λοιπόν τι κατακρέμνησε εις τα τάρταρα όλους τους τραγικούς ήρωες, από τον Αίαντα μέχρι τον Οιδίποδα. Η έπαρσή τους και η αλλαζονία τους.

Όσο για εμάς που πιστεύουμε εις Εκείνον, μην σε μέλει. Θα λέμε έως ότου δικασθούμε με φωνή μεγάλη τα εξής:

Οἱ νομοθέται τοῦ Ἰσραήλ, Ἰουδαῖοι καὶ Φαρισαῖοι, ὁ χορὸς τῶν Ἀποστόλων βοᾷ πρὸς ὑμᾶς. Ἰδε ναός, ὃν ὑμεῖς ἐλύσατε, ἴδε ἀμνός, ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε, τάφῳ παρεδώκατε, ἀλλ' ἐξουσίᾳ ἑαυτοῦ ἀνέστη. Μὴ πλανᾶσθε Ἰουδαῖοι· αὐτὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐν θαλάσσῃ σώσας, καὶ ἐν ἐρήμῳ θρέψας, αὐτός ἐστιν ἡ ζωὴ καὶ τὸ φῶς, καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Κόσμου.