Για τον Πάμπλο Νερούντα κι έξι ποιήματα




Ποιήματα του Νερούντα (στην Αγγλική γλώσσα) εδώ Για τον Πάμπλο Νερούντα κι έξι ποιήματα 24grammata.com- free ebοok [κατέβασέτο] κείμενο, μετάφραση: Εσπέρια Καπόγλου Επιμέλεια, πρόλογος: Γιώργος Πρίμπας Το κείμενο (κριτική παρουσίαση), υπογράφεται από την κα Εσπέρια Καπόγλου, για τον Πάμπλο Νερούντα που ακολουθείται από έξι ποιήματα του, σε μετάφραση της ιδίας, γράφτηκε ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ

via ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Πότε ὁ συλλογισμὸς λέγεται ἀπόδειξις





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





1. Ἡ ἔννοια καὶ τὰ στοιχεῖα τῆς ἀποδείξεως. 


Διὰ τοῦ τυπικοῦ συλλογισμοῦ συνάγομεν κρίσιν τινὰ ἐξ ἄλλων κατὰ λογικὴν ἀκολουθίαν. Ἡ κρίσις αὕτη δὲν εἶναι ἀναγκαίως καὶ ἀληθής, διότι ἐνδέχεται νὰ προκύπτῃ ὀρθῶς μέν, ἀλλ’ ἐκ προκειμένων ψευδῶν.
Κρίσις τυπικῶς καὶ οὐσιαστικῶς ὀρθὴ προκύπτει, ὅταν αἱ προκείμεναι εἶναι προτάσεις ἀναμφισβητήτως ἀληθεῖς. Ὁ συλλογισμὸς τότε λέγεται ἀπόδειξις.



Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν




τοῦ
κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη,
Θεολόγου



Τι λένε γιά τή Δεσποτική Γιορτή τῶν Χριστουγέννων, ἀποσπασματικά, τέσσερεις ἅγιοι μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας: Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ἀμφιλόχιος Ἰκονίου, καί Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεως.

(Τά κείμενα λαμβάνονται ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀθανασίου Ἀ. Φραγκοπούλου «Πατερικές ὁμιλίες στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ» ἀπόδοση στή Νεοελληνική).

·        Γρηγόριος ὁ Θεολόγος:

«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε. Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε. Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε... Ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος. Σκιρτᾶτε ἀπό τρόμο καί χαρά. Τρόμο γιά τήν ἁμαρτία, χαρά για τήν ἐλπίδα...Ὁ ἄσαρκος σαρκώνεται, ὁ Λόγος λαμβάνει σῶμα ὑλικό. Ὁ ἀόρατος γίνεται ὁρατός. Ὁ ἄχρονος, ἀποκτᾶ χρονική ἀρχή... Ἄς σκανδαλίζονται οἱ Ἰουδαῖοι, ἄς χλευάζουν οἱ εἰδωλολάτρες. Ἄς φλυαροῦν οἱ αἱρετικοί... Ἡ θεία φύση θέωσε τήν ἀνθρώπινη. Τί παράδοξη ἕνωση! Ὁ ὤν γίνεται, καί ὁ ἄκτιστος δημιουργεῖται, καί ὁ ἀπεριόριστος περιορίζεται.
...Ἄς γιορτάσουμε λοιπόν, ὄχι κοσμικά, ἀλλά ὑπερκόσμια...».


·        Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:

Βλέπω μυστήριο καινοφανές και παράδοξο... Σήμερα ἡ Βηθλεέμ ἔμοιασε στόν οὐρανό: Ἀντί για ἀστέρια δέχθηκε ἀγγέλους ὑμνωδούς. Ἀντί γιά ἥλιο χώρεσε τόν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, με τρόπο πού δέ μπορεῖ νά περιγραφεῖ. Σήμερα ὁ ὤν γεννιέται.
Ἦταν Θεός καί γίνεται ἄνθρωπος, χωρίς νά παύσει νά εἶναι Θεός. Διότι δέν ἔχει γίνει ἄνθρωπος, χάνοντας τή θεία φύση Του. Ἡ θεία φύση δεν ὑπέστη μεταβολή...Ἦλθαν οἱ βασιλεῖς (οἱ Μάγοι), γιά νά προσκυνήσουν τόν ἐπουράνιο βασιλέα τῆς δόξης. Οἱ στρατιῶτες γιά να ὑπηρετήσουν τόν Ἀρχιστράτηγο τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων.
Οἱ γυναῖκες Αὐτόν πού γεννήθηκε ἀπό γυναίκα, γιά νά μετατρέψει τίς λύπες τῆς γυναίκας σέ χαρά...


·        Ἀμφιλόχιος Ἰκονίου:

«Χάρη στή Γέννηση, ὁ παράδεισος μᾶς ἔχει ξαναδοθεῖ...Ὤ ἀμύθητος πλοῦτος τῶν θεϊκῶν ὑποσχέσεων! Ὤ ἀνείπωτη γνώση πάνσοφων μυστηρίων! Ὤ ἀνεξάλειπτος θησαυρός θεϊκῶν καί ἀνέκφραστων δωρεῶν! Ὤ ἀπέραντη χάρη προνοητικῆς φιλανθρωπίας! ..Ὤ Βηθλεέμ, πόλη ἁγιασμένη, πού ἔχεις γίνει κοινή πατρίδα τῶν ἀνθρώπων!Ὤ Μαρία, ὤ Μαρία, πού ἀπέκτησες πρωτότοκο καί μοναδικό σου γιό τον Δημιουργό τοῦ κόσμου!…


·        Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεως:

«Οἱ εἰδωλολάτρες γιορτάζουν, ἀλλά μέσα στήν ἀνηθικότητά τους θεοποίησαν τά πάθη, ὁπότε στίς γιορτές τους κυλίονται στό βοῦρκο τῆς ἀτιμίας...
Ἀντίθετα, οἱ γιορτές τῶν χριστιανῶν εἶναι θεϊκές καί θαυμαστές καί ὄντως θησαυροί...Ὤ γέννα, λύτρο τῆς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου! Ὤ κοιλία τῆς Παρθένου, πλατύτερη ἀπό τόν οὐρανό! Ὤ κοιλία, νυφικός θάλαμος!... Στόν Κύριο ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ ἐξουσία στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες. Ἀμήν.






Σῶσον ἡμᾶς Υἱέ Θεοῦ, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούϊα




Μέ όρτια ασθήματα γάπης καί τιμς ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΡΜΗΣ σας εχεται Γεννηθείς Χριστός νά Σς χαρίζει γεία, μακροημέρευση, καί λα Του τά γαθά, τά πίγεια και τά οράνια, στε νά συνεχίσετε νά δοξάζετε τό γιο νομά Του κατά το ρχόμενο τος 2015 καί λες τίς πόλοιπες στιγμές τς πί γς παρουσίας Σας.

Χρόνια πολλά. Ελογημένο τό
Νέο τος 2015






Δελφικός Παιάνας στον Απόλλωνα (του Αριστονόου)






Ο Αριστόνοος, άγνωστος από αλλού, είναι ο δημιουργός δύο ύμνων που βρέθηκαν στις ανασκαφές του 1903 στην περιοχή του θησαυρού των Αθηναίων στους Δελφούς. Ο Αριστόνοος ανήκει χρονολογικά στο 3ο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ. Τιμήθηκε από τις αρχές των Δελφών, ο ίδιος και οι απόγονοί του, με το δικαίωμα να έχει προτεραιότητα στη σειρά, κάθε φορά που θα ήθελε να συμβουλευτεί το μαντείο. Το δικαίωμα αυτό το κέρδισε δίκαια, χάρη στους ύμνους που συνέθεσε για τους θεούς, όπως αναφέρει μια δελφική επιγραφή.[1]Από τους ύμνους αυτούς σώζονται ένας παιάνας προς τιμήν του Απόλλωνος και ένας ύμνος στην Εστία.


Η σημασία της παιδείας







ΘΕΜΑ:
Η σημασία της παιδείας στη σημερινή εποχή είναι τεράστια, γιατί αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς ανάπτυξης και ολοκλήρωσης του ανθρώπου με πρωταρχική λειτουργία τη μεταβίβαση στους νέους της υλικής, πνευματικής, ηθικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Με βάση τα παραπάνω να απαντήσετε στα ακόλουθα ερωτήματα:
α) Πιστεύετε ότι η παιδεία που δέχεται σήμερα το άτομο είναι η πλέον κατάλληλη; Ποιους στόχους νομίζετε ότι πρέπει να έχει προκειμένου να διαμορφώσει προσωπικότητες άξιες να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των καιρών;
β) Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι φορείς της παιδείας; Κατά τη γνώμη σας εκπληρώνουν σήμερα το ρόλο τους ή έχουν απομακρυνθεί απ’ αυτόν;


Ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα παιδιών






ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΟΡΙΣΜΟΣ
  Ανθρώπινα δικαιώματα είναι τα δικαιώματα που απολαμβάνει ο άνθρωπος λόγω της ανθρώπινης ιδιότητας του και ανεξάρτητα από φυλή, εθνικότητα, θρήσκευμα και τόπο διαμονής.
  Με τον όρο «ανθρώπινα δικαιώματα» εννοούμε τη δυνατότητα του ανθρώπου να ζει και να δραστηριοποιείται σύμφωνα με τους νόμους, για να ολοκληρώνεται και να πετυχαίνει τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του σε όλους τους τομείς. Πρόκειται για απαιτήσεις που απορρέουν από τον ορθό λόγο ή το νόμο και αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για τη φυσική και κοινωνική ανάπτυξη του ανθρώπου.


Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΕΩΣ




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




1.   Ἡ ἔννοια καὶ τὰ στοιχεῖα τοῦ ὀρισμοῦ. 


Ὡς γνωστὸν αἱ ἔννοιαι εἶναι τέλειαι, ὅταν εἶναι σαφεῖς καὶ εὐκρινεῖς, ἤτοι ὅταν γνωρίζωμεν τελείως τὸ βάθος καὶ τὸ πλάτος αὐτῶν.




Αἱ πέντε αἰσθήσεις τοῦ ἀνθρώπου



ΕΥΑΓΟΡΑ Μ. ΠΑΝΤΕΛΟΥΡΗ 






1.   ΑΙΣΘΗΣΙΣ. ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ

Τὰ ἑρεθίσματα προσλαμβάνοντσι ἀπὸ εἰδικὰ αἰσθητικὰ κύτταρα, εἰς τὰ ὁποῖα απολὴγουν τὰ αἰσθητικὰ νεῦρα. ᾽Εκεῖθεν μεταφέρονται εἱς τὸ κεντρικὸν νευρικὸν σύστημα καὶ οῦτως ἀντιλαμβανόμεθα τὰς μεταβολάς, αἱ ὁποῖαι τὰ προκαλοῦν. Ἡ λειτουργία διὰ τῆς ὁποίας προσλαμβάνομεν τὰ διάφορα έρεθίσματα καὶ ἀντιλαμβανόμεθα τὰ φαινόμενα, τὰ ὁποῖα τὰ προκαλοῦν, καλεῖται αἴσθησις. Τᾶ ὅργανα τοῦ σώματος, τὰ ὁποῖα περιλαμβάιιουν τὰ αἰσθητικά κύτταρα καὶ εἶναι καταλλήλως διαμορφωμἑνα διά τὴν ὑποδοχὴν τῶν έρεθισμάτων, καλοῦνται αἰσθητήρια ὅργανα.



ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡ. ΚΑΤ. - ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ I (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2015)


ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
1ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ – ΘΕΜΑΤΑ





ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




* Ο ΕΡΜΗΣ σας παρουσιάζει το Α’ Διαγώνισμα προετοιμασίας για τις φετινές επικείμενες Πανελλήνιες Εξετάσεις 2015 στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών της Θεωρητικής Κατευθύνσεως προς εξάσκησιν και κατάλληλη εμπέδωσιν της διδακτέας ύλης...

....



Διαγώνισμα Λατινικῶν Α’ (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2015)




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





Ο ΕΡΜΗΣ σας παρουσιάζει το Α’ Διαγώνισμα προετοιμασίας για τις φετινές επικείμενες Πανελλήνιες Εξετάσεις 2015 στο μάθημα των Λατινικών της Θεωρητικής Κατευθύνσεως προς εξάσκησιν και κατάλληλη εμπέδωσιν της διδακτέας ύλης...



Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ & ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΚΜΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ



ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΛΛΙΑΡΟΥ



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




Κατὰ τὸ δεύτερον ἥμισυ τοῦ 5ου π.Χ. αἰῶνος, μὲ τὸν ὁποῖον συμπίπτει ἡ ἐνεργὸς πολιτικὴ δρᾶσις τοῦ Περικλέους, αἱ Ἀθῆναι ἔφθασαν εἰς μεγίστην ἀκμήν. Ὅχι μόνον ἡ ὁμαδικὴ καὶ ἀτομικὴ δραστηριότης ὑπῆρξεν ἔντονος εἰς ὅλους τοὺς κλάδους τῆς πολιτικῆς, οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀνάπτυξις τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν ἔφθασεν εἰς μοναδικὴν τελειότητα.



Σχηματισμὸς τῶν ἐγκλίσεων καὶ τῶν χρόνων τῶν ῥημάτων




ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν





1. Συζυγία τῶν εἰς -ω ῥημάτων

 
῾Η συζυγία τῶν εἰς - ω ῥημάτων περιλαμβάνει:
1) ῥήματα βαρύτονα , ἤτοι ῥήματα, τὰ ὁποῖα λήγουν εἰς -ω ἄτονον: λύω, πείθω ˙
2) ῥήματα συνῃρημέναπερισπώμενα , ἤτοι ῥήματα, τὰ ὁποῖα λήγουν εἰς - ω περισπώμενον: τιμῶ, ποιῶ




Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα




Ἀρχιμανδρίτης 
π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος


Κατὰ τὴν σημερινὴν Κυριακὴν τῶν προπατόρων στοὺς Ἱ. Ναοὺς διαβάζεται ἡ παραβολὴ τοῦ «μεγάλου δείπνου», ὅπως τὴν κατέγραψε ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Ὁ Θεὸς Πατέρας ὡς ἀγαθὸς οἰκοδεσπότης ἔχει ἑτοιμάσει γιὰ ὅλους ἐμᾶς ἕνα πλούσιο δεῖπνο ἀγάπης καὶ θείας εὐλογίας, καὶ εἴμαστε ὅλοι προσκεκλημένοι.


Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν...



Είναι δύσκολο και οδυνηρό να περπατάς ξυπόλητος ανάμεσα στ’ αγκάθια. Όταν όμως ο ξυπόλητος άνθρωπος πεθαίνει της δίψας κι η πηγή με το νερό είναι μετά τα’ αγκάθια, δε θ’ αποφασίσει γρήγορα να βαδίσει πάνω σ’ αυτά, μ’ όλο που τα πόδια του θα πληγωθούν, για να πλησιάσει στο νερό; Ή μήπως θα προτιμήσει να καθίσει πάνω στο χλωρό γρασίδι που είναι πριν από τα’ αγκάθια και να πεθάνει της δίψας;



Κάποιοι άνθρωποι που είναι άρρωστοι από την αμαρτία λένε: «Δεν μπορούμε να πάρουμε τόσο πικρό φάρμακο». Κι έτσι ο γιατρός που αγαπά το ανθρώπινο γένος, πήρε πρώτος το φάρμακο, το πικρότερο φάρμακο, μ’ όλο που ήταν υγιής. Και το έκανε αυτό μόνο για να δείξει στους αρρώστους πως αυτό δεν είναι αδύνατο. Αλήθεια, πόσο πιο δύσκολο είναι στον υγιή άνθρωπο να πάρει και να καταπιεί το φάρμακο που είναι για τους αρρώστους! Εκείνος όμως το πήρε, ώστε οι θνητοί άρρωστοι να οδηγηθούν στην απόφαση να το πάρουν και αυτοί.




«Δεν μπορούμε να περπατήσουμε ξυπόλητοι πάνω στα αγκάθια, λένε οι άνθρωποι που είναι άρρωστοι από την αμαρτία, όσο και να διψάμε και όσο καθαρό και να’ ναι το νερό από την άλλη μεριά». Κι έτσι ο Κύριος, που αγαπά το ανθρώπινο γένος, βάδισε ο ίδιος ξυπόλητος πάνω στ’ αγκάθια. Και τώρα καλεί από την άλλη μεριά τους διψασμένους στην πηγή με το δροσερό νερό.




«Είναι δυνατό, μας λέει. Βάδισα μόνος μου πάνω στα πιο αιχμηρά αγκάθια και πατώντας τα, τα άμβλυνα, τα μαλάκωσα. Ελάτε λοιπόν».




«Αν το φάρμακο είναι ο σταυρός, δεν μπορούμε να το πάρουμε. Και να ο σταυρός είναι ο δρόμος, δεν μπορούμε να τον βαδίσουμε». Αυτό λένε όλοι εκείνοι που η αμαρτία τους έκανε άρρωστους. Κι έτσι ο Κύριος, που αγαπά το ανθρώπινο γένος, σήκωσε πάνω Του το βαρύτερο σταυρό, για να μας δείξει πως κι αυτό είναι δυνατό.




«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι». Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, πρέπει να απαρνηθεί τον παλιό και αμαρτωλό εαυτό του, να πάρει πάνω του το σταυρό των θλίψεων και των δοκιμασιών και τότε ας με ακολουθήσει.




Ο Κύριος δεν οδηγεί τους ανθρώπους στο σταυρό πριν απ’ Αυτόν. Τους καλεί να τον ακολουθήσουν, αφού Εκείνος πρώτος κουβάλησε τον Σταυρό. Έγινε ο πρώτος στα πάθη κι ο πρώτος στη δόξα.



Ήρθε και για να αποδείξει πως όλ’ αυτά που οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι αδύνατα, τελικά είναι δυνατά…ότι Αυτός τα έκανε δυνατά!



Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς πηγή






ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ

Διαβάστε περισσότερα άρθρα σχετικά με την Ορθόδοξη Πίστη μας στον ΕΡΜΗ

via ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ἁντιλήψεις περὶ τοῦ ἠθικοῦ ἰδεώδους


Κ. ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 
- Π. Χ. ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ 




Ὑψηλότερον προορισμὸν δίδει εἰς τὸν ἄνθρωπον ἡ θεωρία τῆς τελειώσεως. Συμβουλεύει νὰ ἐπιδιώκωμεν διαρκῶς τὴν πνευματικὴν καὶ ἠθικήν μας προαγωγήν. Πολλοὺς δυνάμεθα νὰ ἀναφέρωμεν ὀπαδοὺς τῆς θεωρίας. Ὁ Σωκράτης εὕρισκεν ὅτι τίποτε δὲν παρέχει τόσην ἡδονήν, ὅσον τὸ «ἑαυτοῦ ἡγεῖσθαι βελτίω γίγνεσθαι» (Ξ. Ἀπομ. Α΄, 6, 9). Ἡ σοφία καὶ αἱ ἄλλαι ἀρεταὶ θὰ μᾶς δείξουν τὸν δρόμον πρὸς τὴν τελείωσιν ἡμῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἄλλων. Καὶ κατὰ τὸν Πλάτωνα μόνος εὐδαίμων εἶναι ὁ σοφός, διότι μόνος αὐτὸς ἀποβλέπει πρὸς τὸν τέλειον κόσμον τῶν ἰδεῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὑπερτάτη εἶναι ἡ ἰδέα τοῦ ἀγαθοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ θεᾶται τὸ ὕψιστον τοῦτο ἀγαθὸν καὶ συμμετέχει αὐτοῦ εἶναι ὡς νὰ γίνεται ἀθάνατος. Ἀρκούμεθα εἰς τὴν μνείαν ἑνὸς μόνον χωρίου: «Ἐνταῦθα τοῦ βίου γενήσεται αὐτῷ, ὁρῶντι τὸ καλὸν τίκτειν...τεκόντι δὲ ἀρετήν ὑπάρχει θεοφιλεῖ γενέσθαι καί, εἴπερ τω ἄλλῳ ἀνθρώπων, ἀθανάτω» (Συμπόσ. 211 δ).



Ποῖον τὸ ὕψιστον ἀγαθόν;


Τὰ μεγάλα ἠθικὰ προβλήματα καὶ ἡ Φιλοσοφία

 Κ. ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 
- Π. Χ. ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ 




Ἡ Ἠθική, πᾶσα Ἠθική, παραγγέλλει νὰ πράττωμεν τὸ ἀγαθόν .

Ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ θέλῃ καὶ νὰ πράττῃ τὸ ἀγαθὸν, νὰ ἀποστρέφεται καὶ νὰ φεύγῃ τὸ κακόν, εἶναι κοινὸν δίδαγμα ὅλων σχεδὸν τῶν φιλοσοφικῶν συστημάτων καὶ θεωριῶν. Ποῖον ὅμως εἶναι καὶ εἰς τί συνίσταται τὸ ἀγαθὸν τοῦτο; Καὶ ἐπειδὴ τὰ θεωρούμενα ὡς ἀγαθὰ εἶναι πολλά, ὑλικὰ καὶ πνευματικὰ καὶ ἄλλα, ποῖον μεταξὺ αὐτῶν τὸ μέγιστον; Ποῖον τὸ ὕψιστον, τὸ ἄκρον ἀγαθόν; Καὶ ἄλλως:Ποῖος ὁ ὕψιστος τῆς ἠθικῆς ζωῆς σκοπός, πρὸς τὸν ὁποῖον ὀφείλει ὁ καθεὶς νὰ ρυθμίζῃ τὰς πράξεις του;



Ἡ ἀξία τῆς χριστιανικῆς Ἠθικῆς καὶ ἡ ὠφέλεια αὐτῆς


Κ. ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 
- Π. Χ. ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ




Ἡ σημασία καὶ ἡ σπουδαιότης τοῦ μαθήματος τῆς Χριστιανικῆς Ἠθικῆς εἶναι φανερὰ ἐξ ὅσων μέχρι τοῦδε ἐσημειώσαμεν.



Υπόθεσις τῆς τραγωδίας καλουμένης ῎Ερωφίλης και Ἀπόσπασμα


ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΟΡΤΑΤΣΗ


Ἔκδοσις Σ. ΞΑΝΘΟΥΔΙΔΟΥ᾽



 

Τραγωδία εἰς πέντε πράξεις

῾Υπόθεση τῆς τραγωδίας, καλουμένης ῎Ερωφίλης (γραμμένη ἀπὸ τὸν ποιητή).

Ἀφότις ἐσκοτώθῃ εἰς τὸν πόλεμον Θρασύμαχος ὁ βασιλεὺς τῆς Τζέρτζας, ἔτυχεν εἰς τὰ χέρια Φιλογόνου τοῦ βασιλέως τῆς Μέμφιδος, ἤγουν τῆς Αἰγύπτου, κάποιον ἀνήλικον παιδὶ τ’ ὄνομα Πανάρετος, ὁποὺ μονογενὲς καὶ ὀρφανὸν ἔμεινε μετὰ τὸν σκοτωμὸν τοῦ πατρός του. Καὶ μ’ ὅλον ὁποὺ δὲν τὸν ἐγνώριζον ὁ Φιλόγονος διὰ παιδὶ τοῦ Θρασύμαχου, ὅμως ἐπρόσταξε νὰ συναναστρέφεται ὁμάδι μὲ τὴν κορασίδα ᾽Ερωφίλην τὴν θυγατέρα του, μονογενὴς καὶ αὐτή.



Αἱ ἁπαρχαί τῆς Ἡθικῆς Φιλοσοφίας



Κ. ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 
- Π. Χ. ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ


 
Ἀφορμὴν λαμβάνων ἀπὸ τὰς σφαλερὰς δοξασίας τῶν Σοφιστῶν , τὰς ὁποίας μίαν πρὸς μίαν ἀναιρεῖ ὁ μέγας φιλόσοφος τῆς προχριστιανικῆς περιόδου, ὁ Σωκράτης, οἰκοδομεῖ τὴν ἠθικὴν ζωὴν καὶ τὴν ἠθικὴν διδασκαλίαν ἐπάνω εἰς ἕν στερεὸν θεμέλιον, τὸ θεμέλιον τῆς γνώσεως. Οἱ Σοφισταὶ δηλαδὴ εἶχον διδάξει ὅτι τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον, τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακὸν εἶναι τρόποι συμπεριφορᾶς χωρὶς καθωρισμένον καὶ ἀπὸ ὃλους ἀποδεκτὸν περιεχόμενον. Εἶναι ἔννοιαι, αἱ ὁποίαι ὑφίστανται παραλλαγὰς κατὰ τόπους καὶ κατὰ καιροὺς ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν εἴτε ὀλίγων ἰσχυρῶν εἴτε τῆς ἀνθρωπίνης μάζης. Μία τοιαύτη θεωρία καὶ διδασκαλία ἦτο ἱκανὴ νὰ φέρῃ πλήρη ἐξάρθρωσιν τοῦ ἠθικοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων. Ἀντιμέτωπος αὐτῆς τῆς βιοθεωρίας ὀρθοῦται ὁ Σωκράτης . Εἶναι ὁ πρῶτος ὃστις ἐξήτασε μετ’ ἐπιστήμης τὰ ἠθικὰ προβλήματα καὶ ἐστήριξεν εἰς ἀσφαλεῖς βάσεις τὴν ἠθικὴν συμπεριφορὰν τοῦ ἀνθρώπου. 




Αἱ ἀντωνυμίαι τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς (ΘΕΩΡΙΑ)




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



Ἀντωνυμίαι λέγονται αἱ λέξεις, αἱ ὁποῖαι λαμβάνονται εἰς τὸν λόγον ἀντὶ ὀνομάτων οὐσιαστικῶν ἢ ἐπιθέτων : ἐκείνος γράφει (π,χ. ὁ Πλάτων) - τοιοῦτος ἦν Ἀριστείδης (δηλ. δίκαιος). 



Αὐτοπαθεῖς ἀντωνυμίαι τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν




Αὐτοπαθεῖς ἀντωνυμίαι λέγονται ἐκεῖναι, αἱ ὁποῖαι λαμβάνονται ἐπὶ αὐτοπαθείας, ἤτοι ὅταν δηλοῦται ὅτι ἕν καὶ τὸ αὐτὸ πρόσωπον ἐνεργεῖ συγχρόνως καὶ πάσχει : γνῶθι σαυτὸν (= γνώρισε σὺ τὸν ἐαυτόν σου ).




Βάκχες & Αντιγόνη (Video)


Εκπαιδευτική Τηλεόραση




Οι Βάκχες είναι τραγωδία του Ευριπίδη. Γράφτηκε το 407 π.Χ., όταν ο ποιητής βρισκόταν στην Πέλλα της Μακεδονίας, στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου, και σκηνοθετήθηκε από το γιο του το 405 π.Χ. στην Αθήνα. Η τραγωδία αυτή διδάχθηκε (παίχτηκε) μετά τον θάνατο του δημιουργού της του Ευριπίδου.



Ἡ παράδοσις τῶν ὁμηρικῶν ἐπῶν


ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ Ξ. ΕΛΕΟΠΟΥΛΟΥ 
& ΚΑΛΛΙΡΡΟΗΣ Ν. ΕΛΕΟΠΟΥΛΟΥ 




Τὰ πρῶτα μικρὰ ἔτη εἰς τὴ ῾Ελλάδα ἀπηγγέλοντο μὲ συνοδείαν κιθάρας, εἴτε ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν ποιητήν, εἴτε ἀπὸ ἄλλον εἰδικὸν εἰς τήν ἐπικὴν ἀπαγγελίαν. Οἱ τοιοῦτοι ἐλέγοντο ἀοιδοὶ καὶ συνήθως ἐμισθώνοντο εἰς τὰς ἡγεμονικὰς αὐλάς, ὅπου ἀπελάμβανον ἐξαιρετικῶν τιμῶν. Τὸ ἔργον των ἦτο νὰ ποικίλλουν τὰ συμπόσια τῶν κυρίων των ἀπαγγέλοντες ἐπικὰ τεμάχια, τὰ ὁποῖα ἢ ἐξέλεγον αὐτοὶ ἢ τούς ὑπεδεικνύοντο ἀπὸ τοὺς παρισταμένους. Πρὶν ἀρχίση ὁ ἀοιδός, «ἀνεβάλλετο», δηλ. ἔκρουε ἐπ’ ὀλίγον τὴν φόρμιγγα (κιθάραν), διὰ νὰ ἐπέλθῃ σιωπὴ καὶ διά νὰ κανονίση τὸν ρυθμὸν τῆς ἀπαγγελίας. Τέλος δὲ ἤρχιζε ν’ ἀπαγγέλλη τοὺς ἐπικοὺς στίχους μὲ τὴν ὑπόκρουσιν τοῦ μουσικοῦ ὀργάνου καὶ μὲ θερμὴν καὶ ἐκφραστικὴ φωνὴν καταγοητεύων τοὺς ἀκροατάς του.



Ἡ τοῦ Βασιλέως Γέννησις Ἰησοῦ Χριστοῦ




Ευγενίου Βουλγάρεως*

ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν







Ο Ευγένιος Βούλγαρης ή Βούλγαρις (1716 - 1806) ήταν Έλληνας κληρικός, παιδαγωγός, μεταφραστής του Βολταίρου και διαπρεπής στοχαστής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Με τη διδασκαλία του και τα συγγράμματά του εγκαινίασε μια νέα εποχή στην ιστορία της ελληνικής παιδείας. Οι φιλελεύθερες ιδέες του προετοίμασαν το έδαφος για τον ελληνικό διαφωτισμό. Μαθητές του υπήρξαν ο ιατροφιλόσοφος Θωμάς Μανδακάσης που δίδαξε για μια χρονική περίοδο στο Ανώτερον Σχολείον Κυρίτζη της Καστοριάς, ο Θεόφιλος ο εξ Ιωαννίνων μετέπειτα επίσκοπος Καμπανίας, ο Ιώσηπος Μοισιόδαξ σχολάρχης στο Ιάσιο κ.α. Καταπληκτική είναι η συγγραφική παραγωγή του τόσο για τον όγκο όσο και για την ποικιλία της. Έγραψε πραγματείες επί παντός επιστητού: νομικές, ιστορικές, θεολογικές, γραμματικές, γλωσσικές, αστρονομικές, πολιτικές, μαθηματικές, αρχαιολογικές, περί μουσικής, περί ανεξιθρησκίας, περί ευθανασίας, περί παλιρροιών. Ποιήματα, λόγους, εκκλήσεις προς την Αικατερίνη Β΄ για την απελευθέρωση της Ελλάδος και εκατοντάδες επιστολές. Επιμελήθηκε πολύτιμες εκδόσεις βυζαντινών συγγραφέων και κλασικών συγγραμμάτων και μετέφρασε πλήθος κειμένων από τα λατινικά στα γαλλικά.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια



100 σημαντικές γυναίκες του 20ου αιώνα


Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων



Το παρόν αποτελείται από τέσσερα κείμενα αφιερωμάτων σε περιοδικό ποικίλης ύλης, τα οποία αναφέρονται σε γυναίκες που διέπρεψαν στο χώρο της τέχνης (Κινηματογράφο, μουσική, χορό, ζωγραφική κλπ). Συγκεκριμένα πρόκειται για τα αφιερώματα:



Ο τρόπος με τον οποίο η εικόνα λειτουργεί στην εκπαιδευτική διαδικασία


Μαρίας Σφυρόερα


Στο κείμενο μελετάται ο τρόπος με τον οποίο η εικόνα λειτουργεί στην εκπαιδευτική διαδικασία: η εικόνα ως κίνητρο, η εικόνα ως διαμεσολαβητής ανάμεσα στο γνωστό και στο άγνωστο, η εικόνα ως εργαλείο κατανόησης. Πώς από την εικόνα μπορούμε να φτάσουμε σε κείμενο; Πόσες διαφορετικές δραστηριότητες μπορούμε να κάνουμε με αφορμή μια εικόνα; Οι εικόνες είναι ένα άνοιγμα στον κόσμο αλλά και μια σύνδεση με το βίωμα των παιδιών. Πώς βρίσκουμε την ισορροπία μέσα στην τάξη; Γιατί οι εικόνες είναι πολύ σημαντικές για τα παιδιά που η μητρική τους γλώσσα είναι διαφορετική από τη γλώσσα του σχολείου;



Σύνταξις τῆς Γενικῆς τῆς Λατινικῆς



ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν



ΣΥΝΤΑΞΙΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΙΙ by ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ



Ανδρέας Κάλβος (Video)






Ο Ανδρέας Κάλβος (Απρίλιος 1792 – 3 Νοεμβρίου 1869) αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές, του οποίου παραδόξως δεν υπάρχει γνωστό σωζόμενο πορτραίτο. Η νεοκλασικιστική του παιδεία και η ρομαντική του ψυχοσύνθεση συμπλέκουν στην ποίηση του το δραματικό με το ειδυλλιακό, το παγανιστικό με το χριστιανικό, τα αρχαιοελληνικά πρότυπα με την σύγχρονη επαναστατική επικαιρότητα, τον πουριτανισμό με τον λανθάνοντα ερωτισμό, την αυστηρότητα, τη μελαγχολία, την κλασικιστική φόρμα με το ρομαντικό περιεχόμενο, σύζευξη που είναι ορατή ακόμη και στη γλώσσα (αρχαΐζουσα με βάση δημοτική) και στη μετρική (αρχαϊκή στροφή και μέτρο που συχνά δημιουργεί, σε δεύτερο επίπεδο, δεκαπεντασύλλαβους).



Ἡ ρητορική του Περικλέους - Ἡ προσωνυμία «Ολύμπιος»




ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


ΚΕΦ. 8

1 Τῆ μέντοι περὶ τὸν βίον κατασκευῇ καὶ τῷ μεγέθει τοῦ φρονήματος ἁρμόζοντα λόγον ὥσπερ ὄργανον ἐξαρτυόμενος, παρενέτεινε πολλαχοῦ τὸν Ἀναξαγόραν, οἷον βαφὴν τῆ ῥητορικῇ τὴν φυσιολογίαν ὑποχεόμενος. 2 Τὸ γὰρ «ὑψηλόνουν τοῦτο καὶ πάντῃ τελεσιουργόν», ὡς ὁ θεῖος Πλάτων φησί, «πρὸς τῷ εὐφυὴς εἶναι κτησάμενος» ἐκ φυσιολογίας, καὶ «τὸ πρόσφορον ἑλκύσας ἐπὶ τὴν τῶν λόγων τέχνην», πολὺ πάντων διήνεγκε. 3 Διὸ καὶ τὴν ἐπίκλησιν αὐτῷ γενέσθαι λέγουσι καίτοι τινὲς ἀπὸ τῶν ἀναθημάτων οἷς ἐκόσμησε τὴν πόλιν, οἱ δ’ ἀπὸ τῆς ἐν τῆ πολιτείᾳ καὶ ταῖς στρατηγίαις δυνάμεως Ὀλύμπιον αὐτὸν οἴονται προσαγορευθῆναι· καὶ συνδραμεῖν οὐδὲν ἀπέοικεν ἀπὸ πολλῶν προσόντων τῷ ἀνδρὶ τὴν δόξαν. 4 Αἱ μέντοι κωμῳδίαι τῶν τότε διδασκάλων, σπουδῇ τε πολλὰς καὶ μετὰ γέλωτος ἀφεικότων φωνὰς εἰς αὐτόν, ἐπὶ τῷ λόγῳ μάλιστα τὴν προσωνυμίαν γενέσθαι δηλοῦσι, «βροντᾶν» μὲν αὐτὸν καὶ «ἀστράπτειν» ὅτε δημηγοροίη, «δεινὸν δὲ κεραυνὸν ἐν γλώσσῃ φέρειν» λεγόντων.



Ἡ Μητέρα καί ἡ Γιαγιά ὡς παιδαγωγοί





Γράφει ἡ
κ. Βαρβάρα Καλογεροπούλου
― Μεταλληνοῦ
Δρ.Θεολογίας - πτυχ. Φιλολογίας



ΠΟΙΟΣ εἶναι ὁ βασικός σκοπός τῆς ἀγωγῆς; Γιά μᾶς τους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἶναι ἡ γνώση καί μετάδοση στά νεαρά μέλη τῆς οἰκογένειάς μας τοῦ «τί εἶναι καλό», ὣστε καλλιεργώντας το νά «φθάσουν στήν τελειότητα», πού μέτρο της εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός. Περιεχόμενο τοῦ «καλοῦ» εἶναι κυρίως ἡ ἐσωτερική κατάσταση τῆς χαρᾶς, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης προς ὃλα τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ καί ἰδιαιτέρως στόν συνάνθρωπο.


ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝIΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

GILBERT MURRAY

ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΝ ΤΩ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩ ΤΗΣ ΟΞΦΟΡΔΗΣ
ΚΑΙ ΕΤΑΙΡΟΥ ΤΗΣ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΕΙΑΣ
 
 
Ιστορίας των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων έχομεν ελληνιστί αρκετάς. Πλην των πρωτοτύπων έργων των καθηγητών του Πανεπιστημίου Κ. Ασωπίου Σπ. Σακελλαροπούλου και Γ. Μιστριώτου, έχομεν και μεταφράσεις των σπουδαιοτάτων ξένων συγγραφών. Δηλαδή (πλην των παλαιοτέρων) την του Κ. Οδ. Μυλλέρου, την συνέχειαν αυτής υπό Ι. Γ. Δοναλσώνος, και την υπό Emil Heitz, το Εγχειρίδιον του Β. Κοππίου, και τέλος την Ιστορίαν της ελληνικής λογοτεχνίας του W. Christ. Ιδίως δε το τελευταίον τούτο έργον το πληρέστατον των σήμερον υπαρχόντων, δύναται να χρησιμεύση ως ασφαλής οδηγός εις τας μελέτας των φιλολόγων.




Τὰ ἑπτά Μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας


ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Χ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ




·        ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΓΕΝΙΚΩΣ

Ἄρθρον ι΄ τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως: Ὁμολογῶ ἕν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἀμαρτιῶν.


Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, συνεχίζει τὸ ἀπολυτρωτικὸν ἔργον τοῦ Σωτῆρος, διδάσκουσα καὶ ποιμαίνουσα, τὴν κοινωνίαν τῶν πιστῶν καὶ χορηγοῦσα εἰς αὐτοὺς τὴν θείαν χάριν διὰ τῶν Μυστηρίων της.