Ἡ ἐπιστολή του πατριάρχου Βαρθολομαίου πρός τόν Πάπαν Φραγκίσκον




Ες πιστολήν του πρός τόν Πάπαν Φραγκίσκον
Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΟΜΙΛΕΙ ΠΕΡΙ
ΔΙΗΡΗΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΝΤΙ
ΔΙΑ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Ποος τόν λέγχει πλέον ες τάς πράξεις καί τάς ποφάσεις
του πί τν θεολογικν Διαλόγων;



Οκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαος δέν τηρε πλέον οτε τά προσχήματα ες τήν προσπάθειάν του νά προχωρήση ες τήν νωσιν τν «κκλησιν» νευ ρων, προϋποθέσεων καί μετανοίας τν πλανεμένων-αρετικν χριστιανν. ρκε κάποιος κάποια νά μελετήση τήν πιστολήν, τήν ποίαν πέστειλε πρός τόν νέον Πάπαν κ. Φραγκίσκον, διά τήν θρονικήν ορτήν τς «κκλησίας» του. Ες τήν πιστολήν χι μόνον ποδέχεται τόν Πάπαν ς γιώτατον καί Μακαριώτατον κανονικόν μέλος τς κκλησίας (τς πρεσβυτέρας Ρώμης), λλά προχωρε να βμα περαιτέρω. Ποον εναι ατό; μιλε περί διηρημένης κκλησίας, ταν χομεν σχίσμα μέ τούς Παπικούς καί τό γνωρίζουν ατό κόμη καί τά παιδιά το Γυμνασίου.
ποφεύγει τήν λέξιν σχίσμα, διότι ατή ατομάτως παραπέμπει ες τήν αρεσιν. Τάς «κκλησίας» το Παπισμο, το Προτεσταντισμο και λλων αρετικν χριστιανν ποκαλε διηρημένας μέ τήν ρθόδοξον κκλησίαν, ν εναι αρετικαί. Εναι μως δυνατόν Οκουμενικός Πατριάρχης νά βαπτίζη τήν αρεσιν πλς διαίρεσιν μετά τς ρθοδόξου κκλησίας;
ταν Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος διετύπωσε παρομοίας θέσεις διά τό Βατικανόν πρξε μέγας θόρυβος ες τήν λλάδα καί στράφησαν ναντίον του ρχιερες, καθηγηταί Πανεπιστημίου τς Θεολογικς Σχολς, ρθόδοξοι δελφότητες διά τν ντύπων των καί «Ο.Τ.». καθηγητής τς δογματικς κ. Τσελεγγίδης το επε, γραπτς, πώς ν δέν νακαλέση άν πιμείνη ες τάς θέσεις του τότε δέν χει θέσιν ες τούς κόλπους τς εραρχίας καί θέσις του εναι κτός ρθοδόξου κκλησίας. πεκαλέσθη κ. Τσελεγγίδης καί σχετικήν πό
φασιν Ο κουμενικς Συνόδου. Σεβ. Μεσσηνίας δωσε τάς παραιτήτους διευκρινίσεις ες την εράν Σύνοδον καί τερματίσθη θόρυβος ναντίον του.
ν μως Σεβ. Μεσσηνίας πρεπε νά ερεθ κτός εραρχίας και κκλησίας διά τάς παλαιοτέρας θέσεις του περί διηρημένης κκλησίας, μέ τόν Οκουμενικόν Πατριάρχην τίθά πρεπε νά συμβ; Εναι δυνατόν Οκουμενικός Πατριάρχης νά ξαλείφη πό τό λεξιλόγιόν του τάς λέξεις: σχίσμα και αρεσις καί νά δίδη φεσιν μαρτιν καί νά μνηστεύη λας τάς αρέσεις καί τάς κακοδοξίας τν πλανεμένων «κκλησιν»; Εναι δυνατόν νά ξισώνη τό Φς καί την λήθειαν τς ρθοδοξίας μέ το σκότος καί τήν πλάνην; Τί κοινόν χει κκλησία μας μέ λας ατάς τάς νθρωπιστικάς καί πολιτικάς «κκλησίας»; Πιστεύομεν τι Οκουμενικός Πατριάρχης ες την προσπάθειάν του νά διασώση τους θεολογικούς Διαλόγους μετά τν Παπικν καί λλων πλανεμένων χριστιανν, χει πωλέσει τό μέτρον. λοι πιθυμομεν τόν Διάλογον καί τήν νωσιν, λλά χι μέ τον τρόπον, πού θέλουν Οκουμενικός Πατριάρχης καί ο διάφοροι «παπαγιάννηδες», ο ποοι σκανδαλίζουν πολλαπλς τόν πιστόν λαόν.
Δέν εναι δυνατόν νωσις νά γίνη ες βάρος τς ρθοδοξίας. Α στιγμαί εναι στορικαί. Ο πολιτικοί πρόδωσαν τό ρθόδοξον λληνικόν γένος, τήν Πατρίδα και τό θνος λόκληρον. Δέν θά νεχθμεν παρομοίαν προδοσίαν τς ρθοδόξου πίστεως πό τν διοικητικν κεφαλν τς κκλησίας μας.
Ατήν τήν στιγμήν φείλουν οἱ Ἐπίσκοποι τς λλάδος νά ποβάλλουν τόν διοικητικόν φόβον ναντι το Οκουμενικο Πατριάρχου καί τς μάδος μέ τήν ποίαν διοικε τό Φανάριον καί κατευθύνει τούς θεολογικούς Διαλόγους, καί να διακηρύξουν ετε δημοσίως ετε με πιστολάς τήν ντίθεσίν των ες την προδοσίαν τς πίστεως καί τήν ξίσωσιν τς ρθοδοξίας μέ τό σκότος κάστης αρέσεως, τήν ποίαν το Φανάριον ποκαλε κανονικήν «κκλησίαν». Ο Σεβ. Μητροπολται το Οκουμενικο θρόνου φείλουν νά ντιδράσουν. Ποία κκλησία, λήθεια, πηρετον, ταν ο Φαναριται καταφρονον ερούς Κανόνας, Οκουμενικάς Συνόδους, τυπικς παγγέλλουν τό Πιστεύω, το ποον μιλε διά μίαν γίαν, Καθολικήν καί ποστολικήν κκλησίαν; Α κκλησίαι γιναν πολλαί, συμφώνως πρός τό Οκουμενικόν Πατριαρχεον. ρα δέν πάρχει ἡ ἐκπεφρασμένη διά το «Πιστεύω» Μία, γία, Καθολική καί ποστολική κκλησία. πάρχει μόνον ες τά... χαρτιά. Τήν ατήν ντίδρασιν φείλουν νά χουν καί α κεφαλαί τν ρθοδόξων κκλησιν τν χωρν, α ποαι σαν πό κομμουνιστικόν ζυγόν. φείλουν νά ντιδράσουν καί διά να λλον λόγον:
Διότι μεθοδεύει τήν νωσιν μετά τν Παπικν ναγνωρίζων πολλάς πίστεις, πολλά χριστιανικά δόγματα, πολλά καί διαφορετικά δόγματα. Τέλος ναμένομεν τήν ντίδρασιν το γίου ρους, τό ποον τον τελευταον καιρόν δέν λαμβάνει θέσιν πί κρισίμων ζητημάτων.

πιστολή πρός τόν Πάπαν

Παραθέτομεν κατωτέρω τήν πιστολήν το Οκουμενικο Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρός τόν νέον Πάπαν κ. Φραγκίσκον, τόν ποον χαρακτηρίζει γιώτατον καί Μακαριώτατον Πάπαν τς πρεσβυτέρας Ρώμης, ποδέχεται τήν παπικήν προπαγάνδα περί ταπεινότητος καί πλότητος το νέου Πάπα (ντό Βατικανόν συγκλονίζεται πό νέα σκάνδαλα μοφυλοφιλίας και μαφιοκρατίας), τό θεωρε κανονικόν μέλος τς κκλησίας, το παραδίδει «μαθήματα» περί γίου Πνεύματος, ταν οτος ατοχαρακτηρίζεται μίθεος (λάθητος) και ποκλειστικός ντιπρόσωπος τοΧριστο πί τς γς. πιστολή χει ς κολούθως:

«Τ γιωτάτ κα ΜακαριωτάτΠάπ τς Πρεσβυτέρας Ρώμης Φραγκίσκ, ν Κυρί χαίρειν.

λογητς Θες κα Πατρ το Κυρίου μν ησο Χριστο, κατ τ πολ ατο λεος, ναγεννήσας μς ες λπίδα ζσαν δι ̓ ἀναστάσεως ησο Χριστο κ νεκρν, ες κληρονομίαν φθαρτον κα μίαντον κα μάραντον" (ΑΠετρ. α, 3-4), μολογομεν κα μες μετ Πέτρου το Πρωτοκορυφαίου τν ποστόλων π τς καθ ̓ ἡμς γιωτάτης κκλησίας τς Κωνσταντινουπόλεως - Νέας Ρώμης, πευθύνοντες γκάρδιον δελφικν όρτιον χαιρετισμν καὶ ἀσπασμν τ μετέρ σεβασμιοποθήτ γιότητι π τ εσήμῳ ἡμέρ τς πανηγύρεως τν γίων ποστόλων Πέτρου κα Παύλου, τκαί Θρονικ ορτ τς καθ ̓ μς σεβασμίας κκλησίας τς Ρώμης.
Τ Οκ. Πατριαρχεον, συνεχίζον τν παράδοσιν, συμμετέχει καὶ ἐφέτος ες τν χαράν τς κοσμούσης τ πρτον κατ τν ορτν ταύτην τν Θρόνον τς ρχαίας κκλησίας τς Ρώμης μετέρας γιότητος κα συγχαίρει λοκαρδίως μετ ̓ Ατς κα μετ το εσεβος λαο Ατς π τ ορτ τν δύο τούτων γίων ποστόλων καὶ ἐκφράζει τν προσδοκίαν κα τν λπίδα τι α κατευθύνσεις τς μετέρας γιότητος πρς τν πλότητα κα τν φιλανθρωπίαν, αἱ ὁποαι παγκοσμίως γένοντο ν εαρεσκεί κα κανοποιήσει ποδεκταί, θ μποτίσουν βαθύτατα τν κκλησίαν κα θ προσανατολίσουν τ πνεμα ατς πρς τοσιώδη το νόμου, τν κρίσιν κατ λεος, ς διδάσκει κα παιτε ὁ ἱδρυτς ατς Κύριος μν ησος Χριστός, καλέσας μς πάντας ληθς "ες λπίδα ζσαν".
πρξε λίαν συγκινητικ γνωσθεσα ερέως στάσις τς μετέρας γιότητος ες τ θέματα τατα τς πλότητος κα τς φιλανθρωπίας. Εναι ληθές, σαύτως, τι ἡ Ἐκκλησία το Χριστο κα τ μέλη ατς πάντοτε νεπνέοντο πτν ατν δεν κα τν δίων ρχν τς φιλανθρωπίας κα τς
πλότητος. Α σύγχρονοι Χριστιανικα κοινωνίαι γέμουσι φιλανθρωπικν κα γαθοεργν καταστημάτων κα φιλανθρώπων, λλ α νάγκαι, δίως ες τν μετέραν ποχήν, ποχν οκονομικς κρίσεως κα δυσχερείας, κα κυρίως κρίσεως ξιν κα θεσμν εναι μεγάλαι κα δι τοτο χρειάζεται πάντοτε ν ποκιννται τ φιλάνθρωπα ασθήματα πρς δρσιν κα νακούφισιν τν νδεν.
Τ πνεμα τοτο τς πλότητος σφαλς φείλει ν διέπη κα τς σχέσεις τν κκλησιν κα τν Χριστιανν, ο ποοι, κρίμασιν ος οδε Κύριος, ερίσκονται σήμερον διηρημένοι ες διαφόρους Χριστιανικάς κκλησίας κα μολογίας.
χομεν δι ̓ λπίδος τι ο ν κκρεμότητι διάλογοι μεταξ τν κκλησιν, κα μάλιστα μέτερος, μεταξ τν δύο μεγάλων κκλησιν Ρωμαιοκαθολικς καὶ Ὀρθοδόξου διάλογος τς γάπης, τς θεολογίας κα τς ληθείας, θ συνεχισθον καρποφόρως ν πνεύματι πλότητος κα φιλαδελφίας, λληλοκατανοήσεως κα ληθείας, κα θ φέρουν τος πιθυμητος καρπος τς προσεγγίσεως πρς τν μοναδικν ν Χριστ λήθειαν, ποία κα ν τέλει εναι μόνη, ποία δύναται ν νώση κα θ νώση τος χριστιανούς.
Δν εναι, γιώτατε δελφέ, πίστις μν συμπίλημα διαφόρων δοξασιν δι τν ναρμόνισιν τν συζητουμένων, λλ ποκεκαλυμμένη μοναδικ λ ή θ ε ι α, κφραζομένη διά ησο Χριστο κα ν τ προσώπ Ατο, στε τελικς τ ζητούμενον π πάντων τν διαλεγομένων ν εναι προσέγγισις, ψηλάφησις, κατανόησις καὶ ἡ βίωσις το Προσώπου Ατο, ν τ ποί συγκεφαλαιοται ποκαλυπτομένη τος οσι μετ ̓ Ατοῦ ἐν γί Πνεύματι πιστος λήθεια.
Θρονικ ορτ μίας κκλησίας, τς μετέρας σήμερον, τν προσεχ Νοέμβριον τς κατ Κωνσταντινούπολιν μετέρας κκλησίας, π τ μνήμ το γίου ποστόλου νδρέου το Πρωτοκλήτου, ποτελε σταθμν κα ρόσημον τς πνευματικς πορείας κάστης ξ ατν. Παρέχει φορμήν νασκοπήσεως το παρελθόντος καί ραματισμο δι τ μέλλον. Τπραχθέντα κα τ συμβάντα καττ παρελθν δεόντως ξιολογούμενα κα σταθμιζόμενα διακρίνονται ες γαθ κα προωθητέα καες σφαλμένα κα ποφευκτέα.
Εθε κάστη ρχομένη μεθέορτος περίοδος ν εναι πλήρης ξιομιμήτων κα παινετν κα προωθητέων τι περαιτέρω πρωτοβουλιν κα δραστηριοτήτων τς μετέρας σεβασμίας γιότητος κατς καθ ̓ μς στορικς κκλησίας, να οτως γγίζωμεν ς δελφο ρθς τν ν Χριστ λήθειαν, βιοντες κα μετ ̓ Ατο συμπορευόμενοι "ες κληρονομίαν φθαρτον κα μίαντον κα μάραντον" κα να τ "δοκίμιον τς πίστεως μν ... ερεθ ες παινον κατιμν κα δόξαν" (πρβλ. Α Πετρ. 7), τι "οτως στ τ θέλημα το Θεο, γαθοποιοντας φιμον τν τν φρόνων νθρώπων γνωσίαν [...] πάντας τιμντες, τν δελφότητα γαπντες, τν Θεν φοβούμενοι" (πρβλ. Α Πετρ. β 15 κα 18).
Διά τς Πατριαρχικς μν ντιπροσωπείας, π τν γεσίαν τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κυρίου ωάννου κα τ συμμετοχ τν Θεοφιλεστάτου πισκόπου Σινώπης κ. θηναγόρου καὶ Ὁσιολογιωτάτου ρχιμ. κ. Προδρόμου Ξενάκη, κφράζομεν τ ασθήματα τατα κα τς γκαρδίους συγχαρητηρίους εχάς τς καθ ̓ ἡμς κκλησίας τς Κων/πόλεως κα μν προσωπικς, κα συγχρόνως πάντων τν ρθοδόξων Χριστιανν, π τ φαιδροψύχ καεκλεε ταύτ μετέρ πανηγύρει.
Κα νν μετ χρηστν λπίδων τενίζομεν πρς τν συμπόρευσιν μν πρς τ κοινν ποτήριον.
Δεν παραγνωρίζομεν τς παρχούσας δυσκολίας δι τν ποθητν νότητα πάντων τν χριστιανν. μως, δν παύομεν ν ργαζώμεθα ση μν δύναμις κα ν λπίζωμεν ες τ Πανάγιον Πνεμα. Τοτο τΠνεμα, "σοφώτατον γρ κα φιλανθρωπότατον", κατ τν Θεολόγον Γρηγόριον, ρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως, "ἐὰν λιέας ερη, σαγηνεύει Χριστ, κόσμον λον τ το λόγου πλοκ συλλαμβάνοντας", καθάπερ Πέτρον. "Ἐὰν διώκτας θερμούς, τν ζλον μετατίθησι κα ποιε Παύλους ντ Σαύλων κα τοσοτον ες εσέβειαν, σον ες κακίαν κατέλαβε. Τοτο κα Πνεμά στι πραότητος". Τοτο τ Πνεμα ποιε κα μς σήμερον "τολμηρος κήρυκας" τς χριστιανικς νότητος, πρ τς ποίας καταπαύστως "κάμπτομεν τ γόνατα μν πρς τν Πατέρα τοΚυρίου μν ησο Χριστο". ΤΠνεμα τ γιον "ν μν ε και στι κα σται, οτε ρξάμενον οτε παυσόμενον". Διά τοτο πάντοτε θ μπνέη μν τν πόθον διτν ν πλότητι νότητα κα τν κοινν σωτηρίαν· "μόνον ε σταίητε μεθ ̓ μν κα κοιν τν Τριάδα δοξάσαιμεν", Πατέρα, Υἱὸν κα γιον Πνεμα, "παρ ̓ ν μόνων γινώσκεται μία σύναξις, λατρεία μία, προσκύνησις, δύναμις, τελειότης, γιασμός". Κα ατ τ Πνεμα τὸ Ἅγιον "δεται τν πρς μς δωρημάτων".
θεν, συμπανηγυρίζοντες μεττς μετέρας προσφιλος γιότητος, προσευχόμεθα μετ το μνω δο τς καθ ̓ μς ρθοδόξου κκλησίας πρς τος κοινος μν προστάτας κλεινος ποστόλους: "Χαίρετε, μακαρία ξυνωρίς· μία ψυχ ν δυσ σώμασι, Πέτρε κα Παλε, χαίρετε ν Κυρί πάντο τε· διαλείπτως πρ μν ξαιτούμεθα προσεύχεσθαι· τς ποσχέσεις μν πληρώσατε". Χαίρετε, κα μ πιλάθησθε μν, λλτ νάρχ Τριάδι μέσως παριστάμενοι πρ μν πάντων τ σωτήρια ξαιτεσθε, να τύχωμεν τν αωνίων γαθν, ν Χριστ ησοτ Κυρί μν· δόξα κα τκράτος, τιμ κα προσκύνησις, κα εχαριστία κα εγνωμοσύνη, σν τ νάρχ Ατο Πατρκα τ Παναγί κα γαθ κα ζωοποι Ατο Πνεύματι, νν κα εί, κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.
μήν.

βιγ ουνίου κβ»

 




DMCA.com Protection Status


author image

About the Author

This article is written by: Φιλόλογος Ερμής - He has already written over 2.200 articles for Φιλόλογος Ερμής. He has Graduate Diploma in Classical Philology, Postgraduate Diploma in Applied Pedagogic, and is Candidate Doctor(Dph) of Classical Philology. Stay touch with him or email him

1 σχόλια:

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ είπε...

Ο Αριστοτέλης που εν τοις ηθικοίς αυτού λέγει: «ἡ δ' ἠθικὴ ἐξ ἔθους περιγίνεται, ὅθεν καὶ τοὔνομα ἔσχηκε μικρὸν παρεκκλῖνον ἀπὸ τοῦ ἔθους.». Καθ’ όμοιον τρόπον η λέξις «σχίσμα» πολύ λίγον απέχει από την λέξιν «χάσμα». Και αν δεν κατανοούμε την λέξιν σχίσμα τότε πολύ εύκολα καταλαβαίνουμε την ομόιδιά της χάσμα. Τι μας χωρίζει από τους παπικούς; Χάσμα, γκρεμνός, διαφορετική αντίληψις περί πολλών. Είναι δυνατόν τις να υπερβή το χάσμα, τον γκρεμνόν; Δεν θα πέση να γκρεμοτσακιστή;
Αντιθέτως μια οικογένεια είναι διηρημένη εις πολλά μέλη. Όμως τα μέλη αυτά της οικογενείας είναι ωσάν ένα μέλος. Ιδού η ύπουλος ερμηνεία της διαιρέσεως των οικουμενιστών. Όμως ενθάδε δεν θα παίξωμε με τας λέξεις ούτε θα κοιτάζωμε κάθε φορά τα λεξικά μη τύχη και κάποιος προδίδει την πίστη μας. Κρίμα δια τας κεφαλάς της εκκλησίας να λεπτολογούν με τα δόγματα της πίστεως και να φέρωνται ως κοινοί διπλωμάτες με σκοπό να ξεγελάσουν ποιους;, αυτούς που υποτίθεται καθοδηγούν