Σχολική εκπαίδευση και διδασκαλία της γλώσσας

ιτική γλωσσική επίγνωση ως στόχος της γλωσσικής διδασκαλίας στο σχολείο

της
Βόντσα Βασιλικής,
Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων,
Προϊσταμένη Επιστημονικής και Παιδαγωγικής
Καθοδήγησης Β/θμιας Εκπ/σης Δ. Μακεδονίας




Α. Εισαγωγή

Η διδασκαλία της γλώσσας αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, διότι η γλωσσική επάρκεια είναι η βάση για την οικοδόμηση οποιασδήποτε άλλης θεωρητικής γνώσης σ’ όλα τα διδακτικά αντικείμενα. Έτσι ο μαθητής που είναι επαρκής ομιλητής και χρήστης του επίσημου γλωσσικού συστήματος μπορεί να κατανοήσει τις αρχές των άλλων επιστημών, των άλλων αντικειμένων και μαθημάτων και να επιτύχει στη μαθησιακή του πορεία. Επομένως η γλωσσική διδασκαλία στο σχολείο αποβλέπει στο να καταστήσει τους μαθητές γνώστες του γλωσσικού συστήματος, επαρκείς ομιλητές και χρήστες του γραπτού λόγου. 



Πως αξιολογείται μια καλή έκθεση



του
Παιδαγωγικού Ινστιτούτου



Σύμφωνα με το Αναλυτικό Πρόγραμμα και τη σχετική υπουργική απόφαση για τις γενικές εξετάσεις λυκείων με την έκθεση ο καθηγητής ελέγχει και αξιολογεί την πνευματική συγκρότηση του μαθητή και ειδικά την ικανότητά του να κατανοεί ένα πρόβλημα, που αφορά τον άνθρωπο και τον κόσμο του, να παίρνει ορισμένη θέση απέναντι σ' αυτό και να εκφράζει με σαφήνεια και ακρίβεια τις προσωπικές του σκέψεις.

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να προσέξει ο διορθωτής με την προσεκτική ανάγνωση του γραπτού δοκιμίου είναι αν ο μαθητής κατανόησε σωστά όλες τις απαιτήσεις του θέματος και αν ανταποκρίνεται σ' αυτές. Γραπτά που δείχνουν ολοφάνερα ότι η σκέψη του μαθητή κινείται έξω από το θέμα βαθμολογούνται από 0-12,5.
Γενικά στα γραπτά ο διορθωτής πρέπει να προσέξει:

Α) Το περιεχόμενο, δηλ. το σύνολο των οργανωμένων σκέψεων που διατυπώνει ο μαθητής πάνω στο δεδομένο πρόβλημα.
Θετικά στοιχεία θεωρούνται:
1.     Η ξεκάθαρη θέση που παίρνει ο μαθητής απέναντι στο πρόβλημα, η προσωπική του άποψη που μπορεί να είναι και αντίθετη με τις ως τώρα γνωστές και παραδεκτές απόψεις, αρκεί να είναι τεκμηριωμένη. Ο βαθμολογητής δεν πρέπει να επηρεάζεται από την προσωπική του άποψη.
2.     Το είδος των γνώσεων-σκέψεων, που χρησιμοποιεί ο μαθητής, για να στηρίξει τη θέση του, και μαζί η κριτική του ικανότητα και η ορθότητα επιλογής των προσφορότερων γνώσεων. Ο βαθμολογητής δηλαδή πρέπει να προσέξει: αν οι γνώσεις είναι αφομοιωμένες και αποτελούν κτήμα του μαθητή· αν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του θέματος κι έχουν λειτουργική σχέση μ' αυτό· αν βασίζονται στα ουσιαστικά γνωρίσματα των δεδομένων εννοιών.
3.     Ο τρόπος που οργανώνει τις σκέψεις του· η ικανότητά του να τους δίνει μορφή λογικών επιχειρημάτων με αποδεικτική δύναμη και αξία.
4.     Ο πλούτος και η ορθότητα των επιχειρημάτων που χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει τις απόψεις του.
5.     Η ελευθερία, η ευρύτητα, η άνεση και η σοβαρότητα της σκέψης· η έλλειψη προκατάληψης και εριστικής διάθεσης.
  • Τα στοιχεία αυτά ως σύνολο έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα και βαθμολογούνται από (0-25).
Σφάλματα για το περιεχόμενο θεωρούνται:
1.     Η προβολή μιας φανερά παράλογης ή ακαθόριστης θέσης.
2.     Η μη λογική "στήριξη" μιας ορθής θέσης.
3.     Η φτωχή και περιορισμένη επιχειρηματολογία.
4.     Η απλή παράθεση ξένων, αναφομοίωτων γνώσεων.
5.     Ο περιττός φόρτος ιστορικών και άλλων παραδειγμάτων.
6.     Η αναπλήρωση της έλλειψης επιχειρημάτων με παραγγέλματα, συμβουλές, ρητά, γνώμες στοχαστών. Των στοιχείων αυτών είναι αποδεκτή η μετρημένη χρήση και μάλιστα όταν έρχονται σε ενίσχυση των λογικών επιχειρημάτων.
7.     Τα παρείσακτα στοιχεία που δεν περιέχονται στις απαιτήσεις του θέματος.
8.     Τα γενικά και αυθαίρετα συμπεράσματα.
9.     Η ανάπτυξη δευτερευόντων σε σημασία σημείων σε βάρος των πρωτευόντων.
10.                        Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει η αδυναμία του μαθητή να δει την ουσία του προβλήματος και η κίνηση της σκέψης του στην περιφέρεια του θέματος.

Β) Τη διάρθρωση των σκέψεων που καθορίζουν το σχέδιο και την οικονομία της έκθεσης.
Θετικά στοιχεία θεωρούνται:
1.     Η λογική διάταξη των σκέψεων, η οργανική και αρμονική σύνδεση μεταξύ τους, έτσι που να βγαίνει η μια μέσα από την άλλη κατά λογική ακολουθία και ακόμη η συγκρότηση των σκέψεων σε πειστικά επιχειρήματα.
2.     Η ορθή κατάταξη των επιχειρημάτων σε κλιμακωτή μορφή.
3.     Η προοδευτική αποκάλυψη και δικαιολόγηση της προσωπικής θέσης.
4.     Η φυσική και αβίαστη κατάληξη σ' ένα λογικό συμπέρασμα.
5.     Η ανεξαρτησία από προκαθορισμένα γενικά πρότυπα (καλούπια) και η πρωτοτυπία.
·  Τα στοιχεία αυτά βαθμολογούνται σαν σύνολο από 0-10.
Σφάλματα στη διάρθρωση των σκέψεων θεωρούνται:
1.     Η έλλειψη καθορισμένης πορείας και η άτακτη παράθεση των σκέψεων.
2.     Η έλλειψη ενότητας είτε ανάμεσα στα μέρη (πρόλογο, κύριο θέμα, επίλογο) είτε ανάμεσα στις επιμέρους σκέψεις και επιχειρήματα.
3.     Η κυκλική πορεία στην ανάπτυξη, που δεν προωθεί τη σκέψη με νέες εμπνεύσεις, αλλά την επαναφέρει στο σημείο αφετηρίας με επαναλήψεις.

Γ) Την έκφραση ή μορφή. Αυτή αποτελεί το είδος, την ποιότητα του λόγου, που χρησιμοποιεί ο μαθητής, για να διαρθρώσει και να παρουσιάσει το σύνολο των σκέψεών του.
Θετικά στοιχεία θεωρούνται:
1.     Η ακρίβεια της διατύπωσης, η σαφήνεια και η καθαρότητα, η μετρημένη χρήση των εκφραστικών τρόπων.
2.     Η συμφωνία του λόγου με τις απαιτήσεις του περιεχόμενου.
3.     Η ομοιομορφία του λόγου σ' ολόκληρη την έκθεση, που δείχνει ότι οι διατυπωμένες σκέψεις είναι προσωπικό κτήμα του μαθητή.
4.     Ο λογικός, λεκτικός και εκφραστικός πλούτος.
  • Τα στοιχεία μορφής στο σύνολο βαθμολογούνται από 0-15.
Σφάλματα στην έκφραση θεωρούνται:
1.     Η εκφραστική ανακρίβεια, η ασάφεια και αοριστία, το σκοτεινό ύφος και o επιφανειακός εκφραστικός πλούτος (βερμπαλισμός, κενολογία).
2.     Ο ιστορισμός, ο ρητορισμός, ο λογοτεχνισμός, η φλυαρία, η ωραιολογία.
3.     Η εκφραστική ανομοιομορφία.
4.     Η εκφραστική δυσκαμψία και φτώχεια, που συχνά συνοδεύεται από τη μονότονη επανάληψη λέξεων και εκφράσεων.
5.     Η απεραντολογία με τις φορτικές επαναλήψεις νοημάτων.
6.     Η ανάμειξη της δημοτικής και της καθαρεύουσας.
7.     Τα γραμματικά και συντακτικά λάθη. Η επισήμανσή τους πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τους κανόνες που περιέχουν τα σχολικά εγχειρίδια (Νεοελληνική Γραμματική, Συντακτικό της νέας ελληνικής).

Θεώρηση του συνόλου
Η προσπάθεια για αξιολόγηση της έκθεσης με την πρόσθεση των επιμέρους βαθμών μπορεί να μην ανταποκρίνεται στο αίτημα για δίκαιη βαθμολόγηση. O ίδιος ο διορθωτής αισθάνεται πολλές φορές την ανάγκη να δει το γραπτό στο σύνολό του.
'Αλλωστε περιεχόμενο, σχέδιο και μορφή, ουσιαστικά δεν διαχωρίζονται. Γι' αυτό, καλό είναι η βαθμολογία να στηρίζεται στη θεώρηση του συνόλου σε συνδυασμό με την εκτίμηση των επιμέρους στοιχείων.
Με την ευκαιρία αυτή μπορεί ο διορθωτής να λάβει υπόψη του και τη γενική εικόνα του γραπτού.
Θετικά στοιχεία θεωρούνται: η ευανάγνωστη γραφή, το καθαρογραμμένο γραπτό, η ορθή χρήση των σημείων στίξης, η ορθή διάκριση παραγράφων.
Αρνητικά στοιχεία είναι: η ακαταστασία του γραπτού, η κακή χρήση της στίξης, η έλλειψη παραγράφων, οι συχνές διαγραφές λέξεων και φράσεων, οι μουντζούρες.

Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Γενικές αρχές και τεχνικές υποδείξεις για την αξιολόγηση
των γραπτών δοκιμίων των Γενικών Εξετάσεων




Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και το κρητικό ζήτημα, 1897-1910




(απόσπασμα από το πολιτικό ιστορικό ντοκιμαντέρ
Ελευθέριος Βενιζέλος)




Σκηνοθέτης: Λίλα Κουρκουλάκου, 1966
Αφήγηση: Στέφανος Ληναίος, Γιώργος Κάρτερ, Γιώργος Νέζος, Χρήστος Τσάγκας, Δημήτρης Ντουνάκης



Σὲξ στὴν ἐφηβεία; Περιπέτεια γιὰ δύο!


του
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου

 

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀκολουθώντας ἀταλάντευτα τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων, ἀνέκαθεν, καταδικάζει τὶς σχέσεις τόσο πρὶν ἀπʼ τὸν γάμο ὅσο καὶ τὶς ἐξωσυζυγικές, αὐτὲς δηλαδὴ ποὺ γίνονται κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ γάμου. Ἡ δὲ στάση τῶν ἀνθρώπων σʼ αὐτὴ της τὴ θέση, ἦταν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἡ ἴδια. Ἄλλοι τὴν ἀποδέχονταν κι ἄλλοι τὴν ἀπέρριπταν. Δὲν εἶναι αὐτὸ σημε ρινὸ φαινόμενο μόνο. Ὅμως τί σημαίνει αὐτὴ ἡ ἀπόρριψη ἀπʼ τοὺς ἐφήβους καὶ τοὺς νέους; Καὶ εἰδικότερα ὅταν αὐτοὶ δὲν εἶναι παντρεμένοι; Ἂς τὸ δοῦμε καλοί μου
φίλοι…

Τί λένε οἱ στατιστικὲς
Κι ἂς ἀρχίσουμε πρῶτα μὲ τοὺς ἀριθμοὺς καὶ κάποιες διαπιστώσεις:
– Στατιστικὲς ποὺ ἔγιναν στὴν Ἀμερικὴ σὲ 22 ἑκατ. Ἐφήβους ἡλικίας 15-19 ἐτῶν δείχνουν ὅτι τὸ 50% αὐτῶν ἔχει δραστηριοποιηθεῖ σεξουαλικὰ μὲ ἀποτέλεσμα:
• Ἀπὸ τὶς ἐνεργεῖς σεξουαλικὰ αὐτὲς ἐφήβους (κορίτσια), 1.000.000 μένουν κάθε χρόνο ἔγκυες καὶ πάνω ἀπὸ 600.000 φθάνουν στὸν τοκετό!
• Τὸ 1/5 τῶν τοκετῶν ἀφοροῦν ἐφήβους!
• Τὸ 1/3 τῶν παιδιῶν ποὺ γεννιοῦνται, εἶναι ἐκτὸς γάμου!
• Τὰ 2/3 τῶν κυήσεων τῶν κοριτσιῶν ἡλικίας κάτω τῶν 20 ἐτῶν εἶναι ἀνεπιθύμητες!
– Χιλιάδες νέες γυναῖκες ζοῦν τὴ ἐμπειρία μίας ἀνεπιθύμητης ἐγκυμοσύνης, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν δημιουργία τεραστίων οἰκονομικῶν, κοινωνικῶν, ψυχολογικῶν καὶ ἰατρικῶν προβλημάτων!
– Οἱ κυήσεις στὴν ἐφηβεία τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχουν διεθνῶς αὐξηθεῖ!
– Τὰ ἐξειδικευμένα βιβλία ἢ ὀπτικοακουστικὰ μέσα, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση καὶ ἐνημέρωση εἶναι ἀνεπαρκῆ ἢ ἐπιεικῶς ἀκατάλληλα!
– Στὴ Σουηδία ὅπου ἀπὸ χρόνια ἔχει καθιερωθεῖ ἡ σεξουαλικὴ ἀγωγὴ στὰ σχολεῖα, τὰ κορίτσια ἐνῶ ἄρχισαν νὰ γνωρίζουν ἀπʼ τὰ 7 τους χρόνια θέματα ἀντισύλληψης, φθάνουν στὰ 14-15 μʼ ἕνα παιδὶ στὴν ἀγκαλιά!
– Στὴν Ἀγγλία κάθε χρόνο γεννιοῦνται 15.000 μωρὰ ἀπὸ μητέρες 15-18 χρονῶν, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων εἶναι σπουδάστριες!
– Στὴ Δανία τὸ 15% τῶν ζευγαριῶν δὲν ἔχουν παντρευτεῖ! Τὸ 1/3 τῶν παιδιῶν γεννιοῦνται ἀπὸ ἄγαμους γονεῖς. Τὸ 1/2 τῶν γάμων καταλήγει σὲ διαζύγιο! Προβλέπεται ὅτι σὲ λίγα χρόνια ἡ οἰκογένεια ἐκεῖ, θὰ ἀποτελεῖται σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀπὸ ἕνα μόνο γονιὸ κι ἕνα παιδί!
– Στὴ Βενεζουέλα -γιὰ νὰ ἀναφέρουμε κι ἕνα παράδειγμα ἀπʼ τὶς ἀναπτυσσόμενες χῶρες- τὸ 65% τῶν παιδιῶν γεννιοῦνται ἐκτὸς γάμου ἀπὸ ἀνήλικες, ἀκόμη καὶ 12 ἐτῶν!
– Σὲ ἔρευνα ποὺ ἔγινε στὴν Ε.Ε. σὲ συγκεκριμένο σύνολο σπουδαστριῶν, τὸ 68% ἀπάντησε ὅτι ἔχει ἐρωτικὴ ἐμπειρία, ἐνῶ τὸ 31% αὐτῶν ἦταν ἑπόμενο νὰ ὁμολογήσει ὅτι ἤδη εἶχαν ὑποστεῖ μία ἔκτρωση!
– Στὴν Ἑλλάδα τὸ 35% τῶν ἐκτρώσεων γίνεται σὲ ἔφηβες, ἐνῶ τὸ 50% σὲ κοπέλες μέχρι 21 ἐτῶν!
– Ἀπὸ τὶς γυναῖκες ποὺ φθάνουν στὸν τοκετὸ -γύρω στὶς 120.000 κάθε χρόνο- τὸ 12% εἶναι κάτω τῶν 19 ἐτῶν. Αὐτὸ τὸ ποσοστὸ γίνεται ἀκόμη πιὸ σημαντικό, ἂν σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι στὴν πλειοψηφία τους οἱ ἔφηβες μητέρες εἶναι ἀνύπαντρες, τουλάχιστον κατὰ τὴν περίοδο τῆς σύλληψης.
– Ἀναγκαστικά, λοιπόν, ἄλλες παντρεύονται γιὰ νὰ καλύψουν τὴν ἐγκυμοσύνη τους, ἄλλες δίνουν τὸ μωρὸ, ποὺ γεννιέται γιὰ υἱοθεσία κι ἄλλες -οἱ πολὺ λίγες- ἀποφασίζουν νὰ ἀναλάβουν τὴν ἀνατροφὴ τοῦ παιδιοῦ μόνες τους, ἀψηφώντας τὴν κοινωνικὴ κατακραυγή!

Τί διαπιστώνεται, λοιπόν;
Μὲ βάση τὶς στατιστικὲς αὐτές, μποροῦμε νὰ συμπεράνουμε πὼς ἐκεῖνοι (ες), ποὺ συνάπτουν σχέσεις μὲ τὸ ἄλλο φῦλο, ἀργὰ ἢ γρήγορα, ἀντιμετωπίζουν τελικὰ τὰ ἑξῆς προβλήματα:
• Τὴν ἐγκυμοσύνη.
• Τὶς ἀμβλώσεις.
• Τὸν γάμο ἕνεκα τῆς ἐγκυμοσύνης.
• Τὰ ἐξώγαμα παιδιά.
Καὶ φυσικὰ ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι τίποτʼ ἄλλο, παρὰ ἡ κορυφὴ ἑνὸς παγόβουνου προβλημάτων!
Γιατί πέραν ἀπʼ τὴν ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη, πόσα δράματα δὲν κρύβονται ἀπʼ τὶς ἐκτρώσεις, τὶς ἐρωτικὲς ἀπογοητεύσεις, τὰ ψυχολογικὰ προβλήματα (κατάθλιψη, μελαγχολία, νευροψυχικὲς διαταραχές, ἐνοχές, ἀπαισιοδοξία, αἴσθη μα μοναξιᾶς, ἔλεγχοι συνείδησης κ.λπ.), τὰ ἀφροδίσια νοσήματα, τὶς νευρώσεις ἀπʼ τὴν πρώιμη σεξουαλικὴ ἐμπειρία, τὰ σκοτεινὰ κυκλώματα τῶν ἀνθρώπων, ποὺ πολλὲς φορὲς ἀκολουθοῦν τὴ διάλυση ἑνὸς ἐφηβικοῦ ζευγαριοῦ, τὴν ὀπισθοδρόμηση στὰ μαθήματα καὶ τὶς σπουδές, ὡς κι αὐτὸν τὸν καρκίνο τῆς μήτρας, πού προκαλεῖ τὸ ἐφηβικὸ σέξ;
Κι ἐνῶ βλέπει κανεὶς νέους ὅλο σφρῖγος καὶ δύναμη, σὲ λίγο τους παρατηρεῖ νὰ ἔχουν μεταβληθεῖ σὲ ράκη καὶ ἐρείπια, ποὺ ἀγωνίζονται, γιὰ νὰ ἐπιζήσουν! Ἰδιαίτερα στὸ ἐξωτερικὸ εἶναι μεγάλος ὁ ἀριθμὸς τῶν… 20χρονων γέρων καὶ γριῶν!
Κι ἐνῶ πάλι, πολλοὶ ξεκινοῦν μὲ σχέδια καὶ πλάθουν ὄνειρα γιὰ τὴ ζωή, στὸ τέλος δέν κάνουν τίποτα κι ἔτσι μπαίνουν μόνοι τους στὸ περιθώριο τῆς ζωῆς. Δὲν εἶναι φοβερό; Λοιπόν, «ἀνοίγοντας σχέσεις» μὲ τὸ ἄλλο φῦλο κι «ἔτσι γιὰ πλάκα» ἢ γιὰ νὰ μὴ θεωρηθοῦν καθυστερημένοι ἀπʼ τὸ περιβάλλον τους, πολλοὶ ἔφηβοι, ἀρχίζουν στὴν οὐσία ἕνα δρόμο, κυριολεκτικὰ γεμάτο περιπέτειες!
Ὡστόσο ἂς δοῦμε μὲ συντομία, μόνο τὶς τέσσερις πιὸ πάνω περιπτώσεις ποὺ ἀναφέραμε, δεδομένου ὅτι ἀρκοῦν γιὰ κάποια βαθιὰ συμπεράσματα καὶ προβληματισμούς.

Τὰ ἀντισυλληπτικὰ μέσα
Ἡ ἀντίληψη ποὺ ἐπικρατεῖ σὲ πολλοὺς εἶναι, πὼς ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει ἡ ἀπαιτούμενη ἐνημέρωση τῶν νέων, ἡ λεγόμενη σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση, συμβαίνουν ὅλʼ αὐτὰ τὰ τραγικὰ προβλήματα.
Καὶ ποῦ ἀποβλέπει αὐτὴ ἡ διαπαιδαγώγησή τους; Ὄχι στὸ νὰ μιλήσει στοὺς νέους -πέραν τῶν ἄλλων- γιὰ τὴν ἀγάπη, τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἐγκράτεια ὡς τὸν γάμο, ἀλλὰ γιὰ τὰ μέσα ποὺ πρέπει νὰ χρησιμοποιοῦν,
προκειμένου νὰ ἀπο φύγουν τὰ μετὰ τὸ σὲξ προβλήματα!
Ὅμως καὶ πάλι δὲν λένε τὴν ἀλήθεια στοὺς νέους ποὺ εἶναι:
• Καμμιὰ ἀντισυλληπτικὴ μέθοδος δὲν εἶναι ἀπόλυτα ἀσφαλής!
• Ὅλες οἱ μέθοδοι ἀπαιτοῦν τὴ συμβουλὴ ἢ καὶ τὴν παρακολούθηση ἰατροῦ!
• Ὅλες, λίγο ὡς πολύ, ἔχουν κάποιες παρενέργειες, ποὺ πολλὲς φορὲς εἶναι σοβαρές! Τέτοιες εἶναι: Ναυτία, αἱμορραγία, πρόσθετο βάρος, ἐκνευρισμός, ὑπέρταση, πιὸ ὀδυνηρὴ περίοδος, φλεγμονές, μολύνσεις, πόνους στὴν κοιλιά, μητρορραργίες κ.λπ.!

Ἡ ἐγκυμοσύνη
Ἔτσι ἀργὰ ἢ γρήγορα, μὲ τὰ ἀντισυλληπτικὰ μέσα ἢ καὶ χωρὶς αὐτά, ἔρχεται ἡ ἐγκυμοσύνη! Ἀλήθεια τι γίνεται τότε; Πῶς δύο ἔφηβοι θὰ ἀντιμετωπίσουν αὐτὸ τὸ μέγα πρόβλημα; Τί θὰ ποῦν στοὺς γονεῖς τους, στοὺς συγγενεῖς τους, στοὺς συμμαθητές τους, στὶς σπουδές τους, στὸ μέλλον τους, ἀλλὰ καὶ στὴ συνείδησή τους καὶ στὸν Θεό;
Οἱ λύσεις εἶναι οἱ ἑξῆς τρεῖς: Ἡ ἔκτρωση, ὁ πρόωρος γάμος καὶ ἡ χωρὶς αὐτὰ τὰ δύο γέννηση τοῦ παιδιοῦ, τὸ ὁποῖο ἢ θὰ πρέπει νὰ δοθεῖ σὲ κάποιο ἵδρυμα ἢ θὰ τὸ κρατήσει ἡ ἀνύπαντρη ἔφηβη μητέρα!
Ἀλλὰ καὶ ἡ κύηση στὴν ἐφηβεία, αὐτὴ καθʼ ἑαυτή, εἶναι γεμάτη κινδύνους γιὰ τὴν ἔφηβο μητέρα καὶ τὸ ἴδιο τὸ ἔμβρυο!
Οἱ κοπέλες, λοιπόν, ποὺ βρίσκονται στὴ ἐφηβεία, ἔχουν, σὲ περίπτωση ἐγκυμοσύνης, δύο φορὲς μεγαλύτερη πιθανότητα νὰ πάθουν σοβαρὴ ἐπιπλοκὴ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης, σὲ σχέση μὲ τὶς κοπέλες ἐκεῖνες ποὺ εἶναι 20 χρονῶν. Μάλιστα ἡ αὐξημένη αὐτὴ συχνότητα μαιευτικῶν ἐπιπλοκῶν, ὁδηγοῦν σὲ ὑψηλὸ ποσοστὸ σὲ περιγεννητικὴ θνησιμότητα καὶ νοσηρότητα.
Ἀκόμη, οἱ ἔρευνες ἔδειξαν ὅτι ὑπάρχουν ἐνισχυμένα ποσοστὰ κινδύνου τοξιναιμίας, ἀναιμίας καὶ καισαρικῶν τομῶν. Ὁ κίνδυνος δὲ τῆς τοξιναιμίας εἶναι μεγάλος, κυρίως κατὰ τὰ δύο πρῶτα χρόνια ἀπʼ τὴν ἔναρξη τῆς ἔμμηνης ρήσης.
Παράλληλα, ὑπάρχει καὶ ὁ κίνδυνος τοῦ πρόωρου τοκετοῦ καὶ τοῦ λιποβαροῦς βρέφους, μὲ ὅλες τὶς δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις γιὰ τὸ παιδί!
Ἐὰν σὲ ὅλα αὐτὰ προσθέσουμε καὶ τὸ ποσοστὸ ἐπιπλοκῶν αἱμορραγίας καὶ λοίμωξης μετὰ τὸν τοκετό, ποὺ εἶναι ἐπίσης πολὺ αὐξημένο, τότε ἔχουμε μία πλήρη εἰκόνα τῶν κινδύνων, ποὺ κρύβει μία ἐγκυμοσύνη στὴν ἐφηβικὴ ἡλικία.
Η Ἐκκλησία μας, ἀκολουθώντας ἀταλάντευτα τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων, ἀνέκαθεν, καταδικάζει τὶς σχέσεις τόσο πρὶν ἀπʼ τὸν γάμο ὅσο καὶ τὶς ἐξωσυζυγικές, αὐτὲς δηλαδὴ ποὺ γίνονται κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ γάμου. Ἡ δὲ στάση τῶν ἀνθρώπων σʼ αὐτὴ της τὴ θέση, ἦταν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἡ ἴδια. Ἄλλοι τὴν ἀποδέχονταν κι ἄλλοι τὴν ἀπέρριπταν. Δὲν εἶναι αὐτὸ σημερινὸ φαινόμενο μόνο. Ὅμως τί σημαίνει αὐτὴ ἡ ἀπόρριψη ἀπʼ τοὺς ἐφήβους καὶ τοὺς νέους; Καὶ εἰδικότερα ὅταν αὐτοὶ δὲν εἶναι παντρεμένοι;
Ἀναφερθήκαμε στὸ τί ἀποκαλύπτουν τὰ στατιστικὰ δεδομένα, ἀπʼ τὰ ὁποῖα προκύπτει πὼς ἐκεῖνοι (ες), ποὺ συνάπτουν σχέσεις μὲ τὸ ἄλλο
φῦλο, ἀργὰ ἢ γρήγορα, ἀντιμετωπίζουν τελικὰ τὰ ἑξῆς προβλήματα:
Τὴν ἐγκυμοσύνη, τὶς ἀμβλώσεις, τὸν γάμο ἕνεκα τῆς ἐγκυμοσύνης καὶ τὰ ἐξώγαμα παιδιά, ποὺ βέβαια δὲν εἶναι καὶ τὰ μόνα προβλήματα,
δεδομένου ὅτι ὅλα τὰ ἀντισυλληπτικὰ μέσα εἶναι ἀνεπαρκῆ. Ἐπιπλέον ἀναφερθήκαμε διεξοδικὰ στὴν ἐφηβικὴ ἐγκυμοσύνη καὶ τώρα θὰ δοῦμε τὰ ὑπόλοιπα, ποὺ προβάλλονται καὶ ὡς λύσεις.
Οἱ ἀμβλώσεις Φαίνεται ὡς ἡ ἁπλούστερη, ἀλλʼ εἶναι ὄντως ἡ τραγικότερη λύση! Πρόβλημα φοβερὸ καὶ μὲ τεράστιες διαστάσεις. Πού μένει!
Γράφει κοσμικὸ γυναικεῖο περιοδικό: «Σημάδι ἀνεξίτηλο, καμιὰ φορά καὶ γιὰ ἐκεῖνον! Ναὶ τὸν νεαρὸ “σύντροφο” στὸ παιχνίδι καὶ τὴν περιπέτεια. Μία περιπέτεια ποὺ τὸ ὄνομά της προκαλεῖ ρίγος. Ἄμβλωση! Ὅσο κι ἂν οἱ ἀριθμοὶ μιλᾶνε γιὰ “ρουτίνα” στὴν πραγματικότητα εἶναι μία ἐμπειρία, ποὺ γιὰ κάθε ζευγάρι εἶναι μοναδική…».
Μελέτες ποὺ ἔγιναν στὴν Ἀμερικὴ ἔδειξαν, πὼς ἀπʼ τὶς 900.000 γυναῖκες, ποὺ ἔκαναν ἔκτρωση σʼ ἕνα χρόνο, τὸ 25% αὐτῶν ὑπέφερε
ἀπὸ κατάθλιψη μετὰ τὴν ἔκτρωση!
Οἱ ψυχολόγοι ὑποστηρίζουν, πὼς «ἡ ἀπότομη ὁρμονικὴ μεταβολὴ μετὰ τὴν ἐγκυμοσύνη προκαλεῖ μία φυσικὴ κατάθλιψη. Πέραν ἀπʼ τὸ συναίσθημα τῆς ἀπώλειας, ποὺ νιώθουν ἀπʼ τὴ βίαιη ἐπέμβαση στὰ μητρικά τους ἔνστικτα»!
Πολλὲς φορὲς δέ, μετὰ τὴν ἔκ τρω ση, νοιώθουν θυμωμένες, ἄλλες διακόπτουν τὶς σχέσεις τους, κλείνονται στὸν ἑαυτό τους, ἀπομονώνονται, ἀπογοητεύονται. Ὅ λες νοιώθουν ἀφόρητη ἐνοχή. Ἕ να συναίσθημα ἀξεπέραστο! Διαβάζουμε στὸ βιβλίο «Ο ΤΟΚΕΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ», τῆς μαίας Ἀλ. Συκάκη-Δούκα, σελ. 223: «Καθημερινὰ δεκάδες γυναῖκες περιμένουν στὴν αἴθουσα ἀναμονῆς, ὄχι γιὰ νὰ φέρουν ἕνα παιδὶ
στὸν κόσμο, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ ξερριζώσουν…Στὰ πρόσωπά τους διαγράφεται ἡ ἐνοχή, ὁ φόβος, ἡ ἀπογοήτευση, ἡ πίκρα. Ἐλάχιστες παριστάνουν τὶς ψύχραιμες, τὶς ἀδιάφορες… Μεταξύ τους, ὄχι λίγες, μαθήτριες Λυκείου κι ἀκόμη Γυμνασίου»!
Οἱ γιατροὶ κάνουν λόγο γιὰ 17 ὁμάδες ἐπιπλοκῶν κατὰ τὴν ἔκτρωση, κι ἀμέσως μετὰ γιὰ ἄλλες 8. Ἀργότερα ἀκολουθοῦν κι ἄλλες, ποὺ φθάνουν τὶς 40!
Ἀλλʼ ἀξίζει τὸν κόπο νὰ δοῦμε καὶ μερικὲς μαρτυρίες ἀπὸ ἔφηβες μετὰ τὴν ἔκτρωση:
• «Σηκώθηκα μʼ ἕνα τρομερὸ πονοκέφαλο. Ὅλες οἱ προηγούμενες ἡμέρες ἦταν τόσο σκληρές, ποὺ αἰσθανόμουν σὰν νὰ εἶχα ὑποστεῖ τὸ μαρτύριο τῆς ἔκτρωσης δεκάδες φορές. Ἤμουν τρομερὰ μόνη!
Εἶχα ἐφιάλτες, δὲν μποροῦσα νὰ φά ω. Ἔνιωθα φόβο, ἀηδία… Περνοῦσα μία δύσκολη ψυχολογικὴ κατάσταση…».
• «…Μετὰ τὴν ἔκτρωση σιχαινόμουνα τὸν ἑαυτό μου! Πῶς τὸ ἔκανα αὐτὸ τὸ λάθος;».
• «Ξύπνησα σʼ ἕνα φορεῖο στὸ διάδρομο. Μόλις συνειδητοποίησα τί εἶχε συμβεῖ, ἔβαλα τὰ κλάματα!
Αἰσθανόμουν χαμένη καὶ ἄδεια, σὰν νὰ μοῦ εἶχαν πάρει μὲ τὴ βία, ἕνα
πολύτιμο κομμάτι ἀπʼ τὸν ἑαυτό μου. Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἡ ζωή μου ἄλλαξε. Ἔγινα πιὸ ὑπεύθυνη, πιὸ συνειδητοποιημένη, πιὸ σοβαρή, χάνοντας ὅμως γιὰ πάντα τὴν ἀθωότητα καὶ τὴν ἀμελειά μου…»!
• «Δὲν ἤμουν ἀπληροφόρητη γιὰ τὸ τί θὰ μποροῦσε νὰ μοῦ συμβεῖ,
ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ εἶχα σεξουαλικὲς σχέσεις μὲ τὸ ἀγόρι μου.
Παρʼ ὅλα αὐτὰ ὅμως, εἶχα τὴν ἀνόητη πεποίθηση ὅτι σʼ ἐμένα δὲν θὰ
τύχαινε κάτι τέτοιο! Κι ὅταν ἔτυχε πάλι τὸ ἀντιμετώπισα μὲ τὴν ἴδια
ἀνόητη σιγουριά. Ὅλα θὰ τελείωναν σὲ λίγες ὧρες καὶ θὰ εἶναι ξανὰ
ὅπως πρίν, εἶπα. Καὶ στὶς πλέον ἰδανικὲς συνθῆκες μίας ἔκτρωσης, τίποτε δὲν εἶναι ξανὰ ὅπως πρίν»!
• «Στὶς 15 ἡμέρες ποὺ μεσολάβησαν ἀπʼ τὴν ἐπίσκεψή μου στὸ γιατρὸ μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς ἄμβλωσης, ἔνιωθα πολὺ περίεργα.
Ὅ σο παράξενο κι ἂν φαίνεται, εἶχα ἀρχίσει νὰ αἰσθάνομαι τρυφερὰ γιὰ
ἕνα πλάσμα, ποὺ οὔτε τὸ ἔβλεπα οὔτε τὸ ἔνιωθα καλὰ – καλά. Δὲν ἤθελα νὰ πιστέψω ὅτι αὐτὸ τὸ μωρὸ (γιατί σὰν μωρὸ τὸ ἔνιωθα κι ὄχι σὰν ἀσχημάτιστο μικροοργανισμὸ) θὰ πέταγα ἔξω ἀπʼ τὸ σῶμα μου! Τὰ βράδια πρὶν κοιμηθῶ, τὸ σκεφτόμουν καὶ ἔκανα ὄνειρα.
Φανταζόμουν πῶς θὰ ἦταν ἂν τὸ γεννοῦσα, σὲ ποιὸν θὰ ἔμοιαζε, πόσο θὰ ἄλλαζε ἡ ζωή μου. Κι ὅταν ἔφτανε ἡ στιγμὴ τῆς λογικῆς “καλὰ ὅλα αὐτὰ ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ κρατήσω” τότε στενοχωριόμουν πάρα πολύ…
…Μετὰ τὴν ἐπέμβαση τὸ πρῶτο πράγμα, ποὺ σκέφθηκα ἦταν ὅτι ἡ κοιλιά μου ἦταν ἄδεια κι αἰσθάνθηκα τρομερὴ ἀπογοήτευση. Τότε συνειδητοποίησα πὼς ὅλα αὐτὰ τὰ βράδια, ποὺ σκεφτόμουν τὸ μωρὸ κι ἔνιωθα τόσο τρυφερά, ἦταν πιὰ παρελθὸν κι ὅτι τώρα πιὰ δὲν ὑπάρχει.
Σʼ αὐτὴ τὴ σκέψη ἄρχισα νὰ κλαίω.
Μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμὴ δὲν εἶχα καταλάβει πόσο σκληρὴ ἐμπειρία ἦταν
αὐτὴ ποὺ ζοῦσα… Αὐτὸ ποὺ πέρασα ἦταν πραγματικὰ συγκλονιστικό.
Κάθε κοπέλα ὀφείλει νὰ κάνει τὸ πᾶν, γιὰ νὰ ἀποφύγει αὐτὴν τὴν ἐμπειρία». Κι ἦταν ἑπόμενο νὰ νιώθει ἔτσι. Γιατί, ὅπως σωστὰ λένε οἱ
ψυχολόγοι, «ἡ στιγμὴ ποὺ γεννιέται ἕνα παιδί, εἶναι ἡ στιγμὴ τῆς μεγαλύτερης χαρᾶς γιὰ μία γυναίκα, ἡ μεγαλύτερη συγκίνηση, μία ἀγαλλίαση, μὲ τὴν ὁποία καμιὰ ἄλλη δὲν συγκρίνεται. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ χαρὰ τῆς δημιουργίας».
Ἀλλʼ αὐτὸ δὲν ἀπαλλάσσει τὸν ἄνδρα ἀπὸ ἀνάλογα συναισθήματα καὶ κυρίως ἀπʼ τὶς ἐνοχές!
Γράφει κοσμικὸ περιοδικό: «Ὅταν τὸ βάζει στὰ πόδια κι ἐξαφανίζεται, ναί, τὸ κάνει ἔτσι σκληρὰ ἀλλʼ ὄχι χωρὶς τύψεις! Ὅταν συνοδεύει τὴν καλή του στὸ γιατρὸ καὶ τὴν κλινικὴ (κι αὐτὸ γίνεται συνήθως) τὸ κάνει πάντα μὲ τὸν τίτλο τοῦ συνενόχου, ἂν ὄχι τοῦ κύριου ἐνόχου»!
Ὁ Κ.Γ. Καρακατσάνης, ἐπίκουρος καθηγητὴς Ἰατρικῆς, ἀναφέρει: «Ἡ βίαιη διακοπὴ τῆς ἐγκυμοσύνης-ἄμβλωση, δημιουργεῖ βαρύτατες ψυχολογικὲς καὶ ψυχικὲς συνέπειες στὴν ἔγκυο. Μόνιμη στειρότητα, αὐξημένη ὄψιμη νοσηρότητα, αὐξημένη συχνότητα ἐγκεφαλικῶν βλαβῶν καὶ συγγενῶν ἀνωμαλιῶν τοῦ ἐμβρύου, κινδύνους ἀπʼ τὴν ἀναισθησία καὶ κυρίως βαριὰ διαταραχὴ τῆς ψυχικῆς ὁμοιοστάσεως τῆς μητέρας ἀπὸ τὶς τύψεις, οἱ ὁποῖες τὴν παρακολουθοῦν σʼ ὁλόκληρη τὴ ζωὴ καὶ δὲν παύουν παρὰ μόνο μετὰ βαθύτατη συντριβὴ καὶ μετάνοια. Οἱ τύψεις αὐτὲς ἐκδηλώνονται συνήθως μὲ τὴ μορφὴ καταθλίψεως, ἡ ὁποία ἀποστερεῖ τὴ μητέρα ἀπὸ κάθε μορφὴ χαρᾶς. Ἡ ἄμβλωση ὑποβιβάζει κι ἐξευτελίζει τὴν προσωπικότητα τῆς γυναίκας».
Ὁ μαιευτήρας – γυναικολόγος καὶ Λέκτορας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Γ. Κρεατσᾶς, εἶχε διαπιστώσει σὲ ἔρευνά του, πὼς οἱ κοπέλες μέχρι 18 ἐτῶν, εἴτε γιατί κάνουν τὴν ἔκτρωση πρόχειρα καὶ κρυφά, εἴτε ἐπειδὴ ὁ ὀργανισμὸς τους εἶναι πιὸ εὐαίσθητος, παθαίνουν κακώσεις τῆς μήτρας, λοιμώξεις κι ἄλλες ἐπιπλοκές. Προβλήματα μποροῦν νὰ ὑπάρξουν ἀπὸ αἱμορραγία, λόγῳ διάτρησης τῆς μήτρας, μόλυνσης, βλάβης τοῦ τραχήλου, ἀλλὰ καὶ χρόνια προβλήματα ἀπὸ βλάβη στὸ ἐσωτερικό τῆς
μήτρας, μὲ τελευταῖο καὶ ἀπώτερο κίνδυνο τὴ στείρωση τῆς γυναίκας!
Ἀλλὰ δὲν εἶναι καθόλου εὐκαταφρόνητο καὶ τὸ οἰκονομικὸ πρόβλημα. Στὴν πράξη, τὸ ποσὸ ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ τὴν ἐπέμβαση εἶναι μεγάλο, καὶ φυσικὰ δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τὸ ἔχει ἕνας ἔφηβος (η).
Ἀκούσαμε γιὰ τὴν περίπτωση μίας ἔφηβης, ποὺ ἔψαχνε νὰ βρεῖ χρήματα γιὰ τὴν ἔκτρωση. Ἀλλὰ τότε ποὺ τὰ συγκέντρωσε, ἡ κατάστασή της ἦταν προχωρημένη καὶ οἱ γιατροὶ δὲν ἀναλάμβαναν τὴν εὐθύνη!

Ὁ γάμος ἕνεκα τῆς ἐγκυμοσύνης!
Πολλοὶ εἶναι οἱ ἔφηβοι, ποὺ ὁδηγοῦνται τελικὰ στὸν γάμο, μετὰ ἀπὸ μία τέτοια ἐγκυμοσύνη! Ἔτσι ἀπροετοίμαστοι γιὰ ἕνα τόσο σημαντικὸ καὶ τόσο σοβαρὸ γεγονὸς τῆς ζωῆς τους. Διακόπτουν τὶς σπουδές τους, ἀλλάζουν τελείως προσανατολισμό, προσπαθοῦν νὰ ὡριμάσουν ὅπως –ὅπως κι ἀπότομα!
Ἔρευνες ποὺ ἔχουν γίνει σʼ ὅλο τὸν κόσμο καὶ στὴ χώρα μας ἀποδεικνύουν ὅτι, ὅταν οἱ νύφες εἶναι κάτω τῶν 20 ἐτῶν, ὑπάρχουν πολλὲς περιπτώσεις ὁ γάμος νὰ καταλήξει σὲ διαζύγιο. Ἂν μάλιστα καὶ ὁ γαμπρὸς εἶναι κι αὐτὸς κάτω τῶν 20 ἐτῶν, τότε οἱ πιθανότητες εἶναι πολὺ μεγάλες.
Μία 16χρονη θὰ πεῖ: «Μετὰ τὰ πρῶτα λεπτὰ τῆς ἔκπληξης καὶ τοῦ πανικοῦ, κάθισα μόνη μου καὶ σκέφτηκα τὶς ἐναλλακτικὲς λύσεις. Πρώτη καὶ… χειρότερη ἦταν ἡ ἔ κτρωση! Αὐτὴν τὴν περίπτωση τὴν ἀπέκλεισα ἀμέσως. Ἀνέκαθεν ἤμουν κατὰ τῆς ἄμβλωσης. Γιὰ μένα εἶναι ἔγκλημα νὰ σκοτώσεις ἕνα ἔμβρυο, ποὺ ἀναπτύσσεται μέσα σου. Ξέρω ὅτι ἂν ἔρριχνα αὐτὸ τὸ μωρό, θὰ εἶχα τύψεις σὲ ὅλη μου τὴ ζωή, θὰ ἔφτανα στὸ σημεῖο νὰ σιχαθῶ τὸν ἑαυτό μου… Αὐτὸ ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ κάνω εἶναι νὰ κρατήσω τὸ παιδὶ καὶ νὰ τὸ μεγαλώσω μόνη μου. Κι αὐτὸ τὸ ἀπέκλεισα, γιατί οἱ δικοί μου θὰ μοῦ ἔκαναν διαρκῶς πόλεμο. Ἡ λύση, λοιπόν, ποὺ ἔμενε ἦταν ὁ γάμος. Βέβαια οἱ σχέσεις μου μὲ τόν Νίκο (25 χρονῶν) δὲν εἶχαν ὡριμάσει μέσα στοὺς δύο μῆνες, ποὺ εἴχαμε γνωριστεῖ… Σὲ μία ἑβδομάδα ἔγινε ὁ γάμος μας!»

Συμπέρασμα
Λοιπόν, τί λέτε φίλοι, γιὰ τὰ … ἀναχρονιστικὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, ποὺ μιλοῦν μὲ ἔμφαση γιὰ τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἐγκράτεια; Γιατί οἱ ἔφηβοι νὰ μὴ δραστηριοποιηθοῦν στὶς σπουδὲς καὶ τὸ μέλλον τους κι ὅταν ἔλθει ἡ κατάλληλη στιγμὴ νὰ συνάψουν σχέσεις, νὰ παντρευτοῦν, νὰ δημιουργήσουν οἰκογένεια σὲ σωστὲς βάσεις καὶ νὰ ζήσουν εὐτυχισμένα
κι ἐπιτυχημένα; Ἡ ἁμαρτία ἀσφαλῶς πάντοτε φέρνει τὰ ἀδιέξοδα καὶ τὴν καταστροφὴ στὸν ἄνθρωπο. Καὶ μὴ ξεχνᾶμε: Ἡ νιότη εἶναι ἡ κατʼ ἐξο χὴν περίοδος τῆς σπορᾶς. Καὶ θερίζει μία ζωή, ὅ,τι τώρα σπείρει!...

 ΠΗΓΗ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ (18 & 25/5/2012)





ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ: Πλήρης παρουσίαση, δομής, θεμάτων, ρόλων


της

Καλλιόπης Πολυμέρου
Σχολικής Συμβούλου Φιλολόγων Ν. Φθιώτιδας





ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ



Διδάσκοντας Θουκυδίδη στο Γενικό Λύκειο




της
Αγάθης Γεωργιάδου,
Διδάκτωρ Κλασικής Φιλολογίας 


 

Περίληψη
Η εργασία αυτή εντάσσεται στη θεματική ενότητα των Π.Ε.Κ. «Διδακτική των επιμέρους μαθημάτων κατά βαθμίδα εκπαίδευσης» και αναφέρεται συγκεκριμένα στη διδακτική των Αρχαίων Ελλήνων Ιστοριογράφων στο Γενικό Λύκειο, εστιάζοντας στον Θουκυδίδη. Αρχικά, παρουσιάζονται οι γενικοί σκοποί της διδασκαλίας της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας (πρωτότυπο/μετάφραση), όπως καθορίζονται στα Δ.Ε.Π.Π.Σ. και Α.Π.Σ., και ακολουθούν δύο διδακτικά παραδείγματα από τον Θουκυδίδη: Περικλέους Επιτάφιος 2.40. 35 και Σικελικά 7.75. 67 από τη Γ΄ και Α΄ Γενικού Λυκείου αντίστοιχα. Μετά από μια εισαγωγή σχετική με τους στόχους διδασκαλίας του συγκεκριμένου μαθήματος, δίνεται μια ενδεικτική οργάνωση της διδακτικής πορείας και ακολουθεί σχέδιο μαθήματος για τις δύο ενότητες που εξετάζονται, το οποίο περιλαμβάνει τα εξής μέρη: ΕισαγωγήΠαρουσίαση, Επεξεργασία/Ερμηνευτική προσέγγιση Διακειμενική/Διαθεματική προσέγγιση και Αξιολόγηση.



ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ;


Τί ἀναμένομεν ὡς δοκιμαζόμενος πιστός λαός καί δοκιμαζόμενον Ἔθνος καί Γένος ἀπό τήν προσεχῆ Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας. Εἰς τάς ἡμέρας μας ἔχει συντελεσθῆ μία ὀλέθριος ἀνατροπήν: Οἱ πολιτικοί «ποιμαίνουν» καί οἱ Ἐκκλησιαστικοί ὑπηρετοῦν τήν πολιτικήν τῶν πολιτικῶν. Ἀπαιτεῖται ἄμεσος ἀντίδρασις καί ὄχι ὑποταγή εἰς τό μοιραῖον. Χρειάζεται νά γίνη ἐπιστροφή εἰς τούς ρόλους μας· νά ποιμαίνη ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Πολιτεία νά χειρίζεται ἀποκλειστικῶς τά βιοτικά, ὡς ἔκανε πάντοτε εἰς τήν περίοδον τῆς Ρωμηοσύνης. Ἀλλά διά νά γίνῃ αὐτό ἀπό τήν Πολιτείαν πρέπει νά ἀπαρτισθῆ ἀπό γνησίους Ρωμηούς.

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου
Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

 επιμελεία του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
κλασσικού φιλολόγου


 
Ἀφορμὴ γι᾽ αὐτὸ τὸ ἄρθρο μοῦ ἔδωσε ἡ θεματολογία, ποὺ ἔχει προαναγγείλει ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὴ Σύνοδόν της τοῦ προσεχοῦςὈκτωβρίου. Οἱ Εἰσηγήσεις, ποὺ ἔχουν ἀναλάβει νὰ συντάξουν οἱ ἐντεταλμένοι ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία ΣεβασμιώτατοιΜητροπολίτες, ἀναφέρονται σὲ θέματα καίρια, ὅπως «Ἡ ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἐποχὴ τῶν μνημονίων» καὶ «Οἱ δυσκολίες τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν ἄσκηση τῆς ποιμαντικῆς Της».
Ἀπὸ τὸν τρόπο διαπραγματεύσε ως αὐτῶν τῶν θεμάτων θὰ κριθοῦν πολλά, γι᾽ αὐτό, τὸ Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας περιμένει μὲ προσμονὴ ἀλλὰ καὶ ἐλπίδα τὰ ἀγαθὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς Συνόδου. Αἰσθάνομαι ὅτι αὐτὴ τὴν κρίσιμη ὥρα ἔχουμε ἐπιτακτικὸ χρέος καὶ ἐμεῖς οἱ Πρεσβύτεροι νὰ διακονήσουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις τὸ ἔργο τῶν Ἐπισκόπων μας, καί, μάλιστα, τὸ πρωταρχικό, ποὺ εἶναι ἡ χάραξη τῆςἘκκλησιαστικῆς στρατηγικῆς, γιατί δὲν εἴμαστε μόνο Ποιμένες τοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ «Συνέδριον τοῦ Ἐπισκόπου» μας.
Πρὶν ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα, πρέπει νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς Ἐπισκόπους μας γιὰ τὶς πληροφορίες, ποὺ ἔχουμε καὶ γιὰ ὅλα ὅσα γνωρίζουμε σχετικὰ μὲ τὰ πραγματικὰ αἴτια τῆς Κρίσεως, ποὺ μαστίζει τὸν Τόπο μας, γιὰ τὶς αἰτίες ποὺ ἐμποδίζουν τὴν καλλιέργεια τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν χριστιανῶν μας, γιὰ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ μᾶς καταθέτουν «ἐκ βαθέων» ὅλες οἱ τάξεις τοῦ λαοῦ μας —ἀφοῦ ἔχουμε τὸ μοναδικὸ προνόμιο νὰ εἴμαστε συνυφασμένοι μὲ τὴ ζωὴ αὐτοῦ τοῦ εὐλογημένου λαοῦ— ἀλλὰ καὶ νὰ θέσουμε ὑπὸ τὴν κρίση τῆς Ἱεραρχίας μας τοὺς προβληματισμοὺς καὶ τὶς πολυετεῖς ἐκτιμήσεις μας γιὰ τὴν ἀναποτελεσματικότητα τῆςἘκκλησιαστικῆς Ποιμαντικῆς τῶν τελευταίων διακοσίων χρόνων τοῦ ἐλευθέρου βίου τῆς Πατρίδος μας.
Σ᾽ αὐτὸ τὸ ἄρθρο, λοιπόν, πρέπει νὰ μιλήσουμε ἀνοικτά. Χωρὶς περιστροφές, φωτοβολίδες καὶ συνθήματα. Πρέπει νὰ ψηλαφήσουμε τὴν πραγματικότητα ἀπηλλαγμένοι ἀπὸ ἀγκυλώσεις καὶ ἐμμονὲς τοῦ παρελθόντος, ποὺ μᾶς στεροῦν τὴ δυνατότητα νὰ δοῦμε καθαρὰ καὶ πέρα ἀπὸ τὰφαινόμενα. Πρέπει νὰ ἐπιδιώξουμε νὰ δοῦμε τὴν πραγματικὴ κατάσταση, ποὺ ἐπικρατεῖ στὴ Χώρα μας καὶ ὄχι τὴν πλαστὴ πραγματικότητα, ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ «ἀλλαχόθεν» μὲ τὰΜέσα προβολῆς καὶ ἐπιβολῆς τοῦ ψεύδους. Πρέπει νὰ δοῦμε κατὰ πρόσωπο ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ μὲ μαεστρία καὶ σκοπιμότητα μᾶς κρύβει τὸ Σκοτάδι…
Θὰ ἐπιχειρήσω τὸ τόλμημα αὐτὸ μὲ σκόρπια ἐρωτήματα, παραβαίνοντας τοὺς κανόνες τῆς ἀρθρογραφίας, γιὰ νὰ γίνη πιὸ ζωντανὸς ὁ λόγος.

Οἱ πολιτικοὶ «ποιμαίνουν» τὸν λαό μας!

Τὸ πρῶτο ἐρώτημα, ποὺ προκύπτει ἀβίαστα μὲ ἀφορμὴ τὸ θέμα τῆς Ἱεραρχίας «Οἱ δυσκολίες τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν ἄσκηση τῆς ποιμαντικῆς Της», εἶναι:—Γιὰ ποιὰ εκκλησιαστική μας Διοίκηση, ὥστε νὰ ἐρευνοῦμε καὶ τὶς δυσκολίες ἐνασκήσεώς της; Ἡ Ἐκκλησία ποιμαίνει τὸν λαό μας σήμερα; Ὄχι βέβαια! Τὸν λαό μας τὸν «ποιμαίνουν» οἱ 300 Πολιτικοὶ τῆς Βουλῆς μὲ ὅλα τὰ Μέσα, ποὺ διαθέτουν, μπαίνοντας καθημερινὰ καὶ ἐπὶ 24ώρου βάσεως σὲ κάθε Ἑλληνικὸ σπίτι μὲ τὴν Τηλεόραση, τὸ Ραδιόφωνο, τὶς Ἐφημερίδες, τὰ Περιοδικὰ καὶ καταδιώκοντάς μας μὲ τὴν ἄθλια αὐτὴ ποιμαντικὴ καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ σπίτια μας, μὲ τὰ ἀθεϊστικὰ Σχολεῖα καὶ Πανεπιστήμια, τὶς ἀμοραλιστικὲς Ὀργανώσεις τάχα προστασίας τῶν πολιτῶν, τὶς ἀγενεῖς καὶ κακότροπες Δημόσιες Ὑπηρεσίες, τὶς Βακχικὲς ἐξαλλότητες τῶν ὀργανωμένων ἀπὸ τὸ Κράτος κατ᾽ εὐφημισμὸν Πολιτιστικῶν Ἐκδηλώσεων, τὶς ἐπιδοτούμενες ἀπὸ τὰ Ἀσφαλιστικὰ Ταμεῖα Ἐκτρώσεις καὶ μὲ πολλὰ ἄλλα.
Καὶ ἡ Ἐκκλησία; Ἔχει 2 ὧρες κάθε Κυριακή, γιὰ νὰ ποιμάνη ὅσους ἀνθρώπους τῆς ἀπέμειναν ἀπὸ τὸν κάποτε Λαό Της καὶ αὐτὸ εἶναι ὅλο! Δὲν κατοικοῦμε, λοιπόν, στὴν Ἑλλάδα, ὅταν μιλᾶμε γιὰ δυσκολίες Ποιμαντικῆς, ἀφοῦ ἡ σημερινὴ πραγματικότητα βοᾶ γιὰ τὸ σχεδὸν ἀπραγματοποίητο τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ποιμαντικῆς!
Πρέπει ἔστω καὶ τὴν ὕστατη αὐτὴ ὥρα νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι στὸν Τόπο μας ἔχει συντελεσθεῖ μία ὀλέθρια ἀνατροπή. Ἔχει γίνει σχεδὸν ἀπόλυτη ἀλλαγὴ ρόλων μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ πολιτικῶν! Οἱ πολιτικοὶ «ποιμαίνουν» καὶ οἱ Ἐκκλησιαστικοὶ ὑπηρετοῦν τὴν ποιμαντικὴ τῶν πολιτικῶν! Οἱ πολιτικοὶ καθορίζουν μέχρι λεπτομερειῶν τὸ ἦθος τοῦ λαοῦ μας, χωρὶς νὰ λύνουν σχεδὸν κανένα ἀπὸ τὰ βιωτικὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων καὶ ἔχουν ἀφήσει τὴν Ἐκκλησία νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὰ συσσίτια, τὰ ἱδρύματα περιθάλψεως ἀναξιοπαθούντων καὶ μὲ τὴν ἐξεύρεση ἐργασίας στοὺς ἀνέργους! Μιλᾶμε, λοιπόν, γιὰ κάτι πολὺ σοβαρό, ποὺ χρειάζεται καίρια καὶ δραστικὴ ἀντιμετώπιση!

Ἀπαιτεῖται ἄμεση ἀντίδραση καὶ ὄχι ὑποταγὴ στὸ μοιραῖο!

Κάποιοι ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, μέσα σ᾽ αὐτὴν τὴν κοσμοχαλασιά, κάτι «παίρνουν εἴδηση» καὶ ἀνησυχοῦν, συνειδητοποιοῦντες τὴν πνευματικὴ κατάπτωση τοῦ λαοῦ μας, ἀλλὰ ἀδυνατοῦν νὰ κάνουν σωστὴ διάγνωση τῆς καταστάσεως, ποὺ ἐπικρατεῖ καὶ συνιστοῦν ὡς ἔκτακτο μέτρο μόνο ἀγρυπνίες καὶ προσευχή! Λησμονοῦν, φαίνεται, πώς μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγο εἴχαμε στὴ Γῆ, κοντά μας, τόσους Γέροντες, συγχρόνους Ἁγίους, ποὺ ἀδιαλείπτως προσηύχοντο καί, εὐτυχῶς, κάποιους ἔχουμε ἀκόμη, ἀλλὰ οἱ προσευχὲς ὅλων αὐτῶν δὲν ἐμπόδισαν νὰ φθάσουμε σ᾽ αὐτὸ τὸ κατάντημα, ὄχι γιατί ἡ προσευχὴ ἔχασε τὴ δύναμή της νὰ μετακινῆ βουνά, ἀλλὰ γιατί χρειάζονται καὶ ἄλλα, ποὺ περιμένει ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐμᾶς, πολὺ σημαντικά, ποὺ τὰ ἀφήσαμε, μὲ ἐπιπολαιότητα καὶ ἀδιαφορία, νὰ χαθοῦν μέσα ἀπὸ τὰ χέρια μας.
Χρειάζεται νὰ γίνη ἐπιστροφὴ στοὺς ρόλους μας: Νὰ ποιμαίνη ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Πολιτεία νὰ χειρίζεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὰ βιωτικά, ὅπως ἔκανε πάντοτε στὴν περίοδο τῆς Ρωμηοσύνης. Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνη αὐτὸ ἀπὸ τὴν Πολιτεία πρέπει αὐτὴ νὰ ἀπαρτισθῆ ἀπὸ γνήσιους Ρωμηούς!
Πῶς, ὅμως, φθάσαμε στὴν ἀντιστροφὴ τῶν ρόλων Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε; Φαίνεται πὼς τρομάξαμε, ἀκούγοντας τὸν πυροβολισμό, ποὺ δολοφόνησε τὸν Καποδίστρια καὶ παραδοθήκαμε ὡς Ἐκκλησία καὶ ὡς Ἔθνος ἄνευ ὅρων στοὺς Ξένους νὰ μᾶς κυβερνοῦν καὶ νὰ μᾶς διαφεντεύουν!
Ἀρχικὰ μᾶς κυβέρνησαν ἀπ᾽ εὐθείας οἱ Ξένοι, μὲ μπότα, σπαθὶ καὶ μαστίγιο. Χτύπησαν τὴν ψυχὴ τοῦ Ἔθνους μας, τὴν Ἐκκλησία, ξερρίζωσαν τὸν Μοναχισμό, λεηλάτησαν τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Περιουσία, ποὺ ἀνήκει στὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ ἀποκλειστικὸ διαχειριστὴ τὴν Ἐκκλησία, ἔφεραν Ἐπίτροπό τους κατάσκοπο μέσα στὶς Συνεδριάσεις τῆς Ἱεραρχίας μας, ἐπέβαλαν μὲ λίγα λόγια τὴν Προτεσταντικὴ Κρατικὴ κυριαρχία στὴν Ἐκκλησία καὶ πῆραν μὲ τὸ «ἔτσι θέλω» τὴν ποιμαντικὴ τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὰ χέρια τῆς Ἐκκλησίας, καθορίζοντας ἐξ ὁλοκλήρου τὴν Παιδεία τοῦ Γένους μας.
Ἀργότερα, ὅταν κάποια στιγμὴ πεταχτήκαμε ἀπ᾽ τὸν ὕπνο μας ἀγανακτισμένοι ἀπʼ αὐτὴ τὴν ἀτιμωτικὴ κατάσταση τῆς ξένης Κυριαρχίας, μᾶς πρόλαβαν καὶ πάλι οἱ Ξένοι καί, γιὰ νὰ μὴ ξυπνήσουμε ὁλότελα, μᾶς καθησύχασαν ὅτι ὅλα θὰ ἐπανέλθουν στὸ σωστὸ δρόμο τους καὶ μᾶς ξανακοίμισαν, ρίχνοντάς μας «στάχτη στὰ μάτια» μὲ τὸ νὰ μᾶς δώσουν κυβερνήσεις μὲ Ἕλληνες πολιτικούς!
Μᾶς διέφυγε, ὅμως, ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια μία ἄκρως σημαντική… λεπτομέρεια: Ὅλα τὰ Κόμματα, ποὺ ἀφέθηκαν νὰ εἰσέλθουν στὴν Ἑλλη νικὴ Βουλή, μετὰ τὸν Καποδίστρια καὶ μέχρι σήμερα, ἦσαν ὅλα Κόμματα franchize (παραρτήματα) Κομμάτων τοῦ Ἐξωτερικοῦ!
Ἔτσι ἔγινε ἡ Δεξιά, τὸ Κέντρο, ὁ Σοσιαλισμός, ὁ Κομμουνισμός, ὁ Ἀριστερισμός, οἱ μιμηταὶ τῶν Χριστιανοδημοκρατικῶν τοῦ Προτεσταντικοῦ Κοινωνισμοῦ, ἡ Ἄκρα Δεξιά, ἡ Ἄκρα Ἀριστερὰ κ.λπ. Ποιὸ Κόμμα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι Ἑλληνικό;
Κανένα!Ὅλα μὲ ξένες προδιαγραφές, ἄσχετες μὲ τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ἱστορία, τὴν πνευματική μας Ἰδιοπροσωπία καὶ τὶς Θεανθρώπινες Παραδόσεις μας. Κανένα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ ξενόφερτα Κόμματα δὲν εἶχε τὶς Ἀρχὲς τῆς Ρωμηοσύνης, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ Γένους καὶ ἡ Πολιτεία τὸ Σῶμα καὶ γι᾽ αὐτὸ φθάσαμε στὸ κατάντημα νὰ ἀκοῦμε ἀπὸ τοὺς πολιτικούς μας ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς Φορεῖς τοῦ Κράτους — ὅπως ὅλα τὰ Σωματεῖα(!)— χωρίς, οὔτε αὐτοὶ ποὺ τὸ διακηρύσσουν νὰ ντρέπονται, οὔτε ἐμεῖς, οἱ ὑποτιθέμενοι Ὀρθόδοξοι, κοκκινίζουμε ποὺ τὸ ἀκοῦμε «λουφάζοντας» ἀπὸ φοβία, σὰν νὰ εἴμαστε οἱ ἀπόκληροι τῆς Πατρίδος μας ἢ λαθρομετανάστες!
Αὐτὸ ποὺ γίνεται σήμερα στὸν Τόπο μας ποτὲ δὲν τὸ ἐπέτρεψε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωμηοσύνης στὴν ὑπερχιλιετῆ Ἱστορία Της. Ποτὲ κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ρωμηοσύνης δὲν ἐπέτρεψε ἡ Ἐκκλησία ἀντιστροφὴ τοῦ ρόλου της μὲ τὴν Πολιτεία, ἐκτὸς ἐλαχιστοτάτων ἐξαιρέσεων ἐπικυριαρχίας Αὐτοκρατόρων, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, καὶ αὐτοὶ οὐδέποτε διενοήθησαν νὰ περιθωριοποιήσουν τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἐδίωξαν μόνο κάποιους ἀγωνιστὰς λειτουργούς Της. Καὶ αὐτό, γιατί εἶχαν βρεῖ ἐρείσματα γιὰ κατάχρηση ἐξουσίας σὲ «Ἐφιάλτες» τῆς Πίστεως Ἐκκλησιαστικούς.
Ἀλήθεια, διερωτηθήκαμε ποτὲ μέχρι σήμερα γιὰ τὸ τί εἴδους Ὀρθοδοξία βιώνει ὁ λαός μας κατακερματισμένος —καί, μάλιστα, μὲ ἀπίστευτο φανατισμό— σὲ τόσα Κό μματα, ἄσχετα ἐντελῶς μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὴ ζωὴ τῆς Ὀρθοδοξίας; Εἶναι ποτὲ δυνατόν, ἕνας Δεξιός, ἕνας Κεντρῶος, ἕνας Σοσιαλιστής, ἕνας Κομμουνιστής, ἕνας Ἀριστερός, ἕνας Προτεσταντικὰ κοινωνιστὴς καὶ ἕνας Ἀκροδεξιὸς νὰ βιώνουν τὴν Πίστη μας μὲ τὸν ἴδιο τρόπο; Πῶς αὐτὸ τὸ τόσο καίριο καὶ ἀποφασιστικῆς σημασίας γιὰ τὴν πνευματική μας ὑπόσταση, ὄχι μόνο δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ, ἀλλὰ τὸ θεωροῦμε ἀπολύτως φυσιολογικὸ καὶ δικαιολογημένο σὰν νὰ εἶναι ἡ καθημερινή μας ζωὴ καὶ οἱ Πολιτειακὲς ἀντιλήψεις μας ἄσχετες μὲ τὸν ἑαυτό μας, τὸ ἦθος μας, τὴ συμπεριφορά μας, τὶς πεποιθήσεις μας καὶ τὴν Πίστη μας; Καὶ ἂν δὲν εἶναι ἄσχετες, ὅπως δὲν εἶναι, ἀφοῦ «οὐ μικρόν, τὸ παραμικρόν», γιατί δὲν τρομάζουμε μ᾽ αὐτή μας τὴν κατάσταση;

Ἐκκλησιαστικὸς καὶ Πολιτικὸς Οἰκουμενισμὸς

Κάνουμε ἀγῶνες κατὰ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ πολὺ καλὰ κάνουμε. Δὲν χωροῦν προσμίξεις πλάνης στὴν Ὀρθοδοξία, οὔτε μποροῦν νὰ γίνουν ἀνεκτὲς οἱ ὕπουλες δραστηριότητες, ποὺ τὴν ὑποσκάπτουν. Γιατί, ὅμως, δὲν κάνουμε τοὺς ἴδιους ἀγῶνες, γιὰ νὰ ἐμποδίσουμε τὸν ξενόφερτο Πολιτικὸ Οἰκουμενισμό, ποὺ ἐπικρατεῖ 200 χρόνια στὴν Πατρίδα μας, ἀλλὰ μένουμε ἀδιάφοροι ἢ, γιὰ νὰ ἀκριβολογοῦμε, ψηφίζουμε, συντηροῦμε καὶ ἔχουμε πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως διαπλακεῖ μὲ πάθος καὶ μὲ ἐμπάθεια μὲ αὐτὸν τὸν Πολιτικὸ Οἰκουμενισμό;
Δὲν ἔχουμε καταλάβει ἀκόμη, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, ὅτι ὁ Ἐκκλησιαστικὸς Οἰκουμενισμὸς εἶναι «γέννημα καὶ θρέμμα» τοῦ Πολιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ προσπαθεῖ νὰ μᾶς πείση ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες μποροῦν ἄφοβα νὰ κατακερματίζονται στὰ διάφορα ἑτερόκλητα Κόμματα χωρὶς νὰ παραβλάπτεται στὸ ἐλάχιστο ἡ Ὀρθοδοξία τους;
Τί ἄλλο εἶναι ὁ Ἐκκλησιαστικὸς Οἰκουμενισμός, παρὰ διατεταγμένη ὑπηρεσία τῶν πολιτικῶν πρὸς τοὺς Ἐκκλησιαστικούς; Ἄλλως θὰ ἐνδιέφερε τὴν Ὀρθοδοξία ὁ Οἰκου μενισμός; Ὄχι βέβαια! Ἐκτὸς ἂν εἴμαστε τόσο ἀνόητοι νὰ πιστέψουμε αὐτό, ποὺ μᾶς λένε, ὅτι δηλαδὴ οἱ Διάλογοι χρειάζονται σήμερα, γιὰ νὰ ἐξηγήσουμε στοὺς Δυτικοὺς τὰ κείμενα τῆς Ὀρθοδοξίας, γιατί τοὺς θεωροῦμε ἀνίκανους νὰ τὰ καταλάβουν ἀπὸ μόνοι τους!

Διαθρησκειακὲς στὴν ὑπηρεσία τῆς Παγκοσμιοποίησης!

Δὲν γνωρίζουμε ὅλοι ὅτι ὁ Ἐκκλησιαστικὸς Οἰκουμενισμὸς χρηματοδοτεῖται καί, μάλιστα, ἁδρὰ ἀπὸ τὸν Πολιτικὸ Οἰκουμενισμό, γιὰ νὰ παίζη μὲ πολὺ πειστικὸ καὶ πνευματοφανῆ τρόπο τὸν ρόλο τῆς ἠχοῦς τῶν πολιτικῶν; Οἱ Διάλογοι γιὰ τὰ Δόγματα εἶναι «πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις». Δὲν ἔχουν καμμιὰ σχέση μὲ τὸν ἐπιδιωκό μενο σκοπὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ εἶναι ἡ ὑλοποίηση τῆς ἐντολῆς τῆς Πολιτικῆς ἐξουσίας πρὸς τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς νὰ ὑπηρετήσουν τὰ κοσμικὰ σχέδια της γιὰ ἐπιβολὴ μιᾶς Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.
Αὐτὸ ἀποδεικνύουν περίτρανα καὶ οἱ Διαθρησκειακὲς Συνελεύσεις. Ποιὸς ἄλλος ἔχει δώσει τὸ σύνθημα γιὰ τὴν ἔναρξη τῶν Διαθρησκειακῶν Συναθροίσεων Ἐκκλησιαστικῶν Ἡγετῶν παρὰ ἡ πολιτικὴ τῆς Παγκοσμιοποίησης, ποὺ σὰν λαίλαπα ἔχει κυριεύσει τὸν κόσμον ὅλον; Καμμιὰ λογικὴ ἐξήγηση (γιὰ Θεολογικὴ ἐξήγηση οὔτε λόγος!) δὲν μποροῦν νὰ μᾶς δώσουν οἱ συμμετέχοντες στὶς Διαθρησκειακές, ὡς πρὸς τὸν ἐπιδιωκόμενο σκοπό τους, ἐκτὸς ἂν εἶναι βλάσφημοι καὶ πιστεύουν ὅτι θὰ ἐπιτύχουν τὴν ἕνωση τῆς ἀνθρωπότητος μέσῳ τῆς πλάνης καὶ τοῦ ψεύδους, διαψεύδοντας τὸν Χριστό, ποὺ μᾶς εἶπε «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»!
Εἶναι, λοιπόν, «ἡλίου φαεινότερον» ὅτι αὐτὸ ποὺ ἐπιδιώκει, ἡ διεθνὴς καὶ ἐγχώρια Πολιτικὴ μὲ τὶς Διαθρησκειακές, καὶ δὲν τὸ ἀντιλαμβάνονται, ὅσοι ἀπὸ τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς δὲν εἶναι συμπαῖ κτες τῶν πολιτικῶν, εἶναι τὸ νὰ κοροϊδέψη τοὺς ἁπανταχοῦ γῆς θρησκευομένους ἀνθρώπους μὲ τὴν ἀνοησία ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι Ἕνας καὶ ὅτι ὅλες οἱ Θρησκεῖες ὁδηγοῦν σ᾽ Αὐτόν, ὥστε νὰ μαντρώσουν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους κάτω ἀπὸ μία κυβέρνηση, ποὺ θὰ θεοποιήση «τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ», πολεμώντας λυσσαλέα τὸν Ἕνα Ἀληθινὸ Θεό μας.
Μὲ αὐτὰ ποὺ προτάξαμε, φαίνεται καθαρά, νομίζω, ὅτι ἡ Πολιτικὴ πλέον στὶς μέρες μας δὲν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ τὴν Πολιτικὴ τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ εἶναι ἕνα πρόσχημα καὶ προκάλυμμα, γιὰ νὰ χειρίζονται οἱ λεγόμενοι πολιτικοὶ ἐξ ὁλοκλήρου τὴν ψυχοσωματικὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Δὲν εἶναι πλέον ἡ Πολιτική, ποὺ ρυθμίζει τὰ βιωτικὰ καὶ κοσμικὰ πράγματα, ἀλλὰ πρόκειται γιὰ σφετερισμὸ τῆς Ἱερωσύνης, ποὺ παραπέμπει εὐθέως στὸ Βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως» καὶ σὲ ἐκεῖνον τὸν δυσώνυμο, ποὺ ἑτοιμάζεται «ὥστε καὶ εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυ τὸν ὅτι ἐστί Θεός»! (Β´ Θεσ. 2, 4).

Πλαστὴ ἡ Οἰκονομικὴ Κρίση

Ἔτσι, τὸ ἄλλο θέμα τῆς Συνοδικῆς Εἰσηγήσεως «Ἡ Ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἐποχὴ τῶν Μνημονίων» πρέπει νὰ ἐξετασθῆ ὑπὸ τὸ πρίσμα τοῦ σφετερισμοῦ τῆς Ἱερωσύνης ἀπὸ τὴν Πολιτική, ἄλ λως, ἐπεξεργαζόμενο ὅπως ὁρίζει ὁ τίτλος του, δὲν πρόκειται νὰ ἐπιτύχη τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νά γίνη γιὰ ἄλλη μία φορὰ ἡ Ἐκκλησία θεραπαινίδα τῶν σχεδίων τῶν πολιτικῶν μας, ἀναλαμβάνοντας δυσβάστακτα οἰκονομικὰ βάρη καὶ ζημιώνοντας πνευματικὰ τὴν Ἀποστο λή Της, ἀφοῦ ἤδη παραγκωνίζεται καὶ παραμελεῖται τὸ πνευματικό Της ἔργο μὲ τὸ καθ᾽ ὑπερβολὴν «διακονεῖν τραπέζαις» καὶ συρρικνώνεται ἀκόμη καὶ ἡ λειτουργικὴ καὶ λατρευτική Της παρουσία μὲ τὴν δραματικὴ μείωση τῶν Ὀργανικῶν θέσεων Ἐφημερίων.
Ὅμως, δὲν εἶναι μόνο αὐτά. Ἐὰν ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Διοίκηση συμφωνήση νὰ συνδράμη τὴν Πολιτεία (ἤδη ἀρκετοὶ Ἱεράρχες ἔχουν προθυμοποιηθεῖ, γιατί πιστεύουν ἀκόμη τοὺς πολιτικούς), στὴν πλαστὴ Οἰκονομικὴ Κρίση, ποὺ μὲ μαεστρία σχεδιάσθηκε στὴν Εὐρώπη καὶ μὲ προδοτικὴ ὑποτέλεια καὶ ἰδιοτέλεια ὑλοποιεῖται ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες πολιτικούς, τότε θὰ γίνη ἡ Ἐκκλησία ἀπόλυτος συμπαίκτης τῆς Πολιτείας στὴν ἐξαπάτηση τῶν πολιτῶν τῆς Χώρας μας καὶ πνευματικὰ ὑπεύθυνη γιὰ τὴν ὑποδούλωση τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων σὲ Εὐρωπαϊκὴ ἀρχικὰ καὶ Παγκόσμια, στὴ συνέχεια, Κυβέρνηση.
Τὸ ὅτι δὲν ὑπάρχει πραγματικὴ Οἰκονομικὴ Κρίση τὸ φωνάζουμε καὶ τὸ γράφουμε ἀπὸ τότε, ποὺ πρωτοπαρουσιάσθηκε αὐτὴ ἡ ἀπάτη στὸ προσκήνιο. Τώρα βοοῦν ἀλλοεθνεῖς ἀλλὰ καὶ Ἕλληνες οἰκονομολόγοι καὶ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος, ποὺ βλέπουν πέρα ἀπὸ αὐτά, ποὺ θέλουν νὰ μᾶς δείξουν οἱ μαέστροι τῆς ἀποπλανήσεως τοῦ λαοῦ μας πολιτικοί ὅτι ἡ οἰκονομικὴ Κρίση εἶναι τεχνητὴ (σὰν τοὺς τεχνητοὺς τυφῶνες καὶ τὰ τσουνάμια, ποὺ προκαλοῦν γιὰ τὶς πολιτικές τους σκοπιμότητες, ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ θύματα) καὶ ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ ἀλλοτριώση πνευματικὰ καὶ πολιτιστικὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ τὴν ὑποτάξη πνευματικά, μὲ μοχλὸ καὶ πρόφαση τὴν κακή, τάχα, οἰκονομία της.
Εἶναι χαρακτηριστικὰ τὰ ὅσα γράφει ὁ Διευθυντὴς τοῦ Κέντρου Βυζαντινῶν Ἐρευνῶν τῆς Ὀξφόρδης Peter Frankopan, παραλληλίζοντας τὰ αἴτια τῆς σημερινῆς οἰκονομικῆς Κρίσεως τῆς Ἑλλάδος μὲ τὶς ἐπιδιώξεις τῆς Δύσεως εἰς βάρος τῆς Ρωμηοσύνης στὴν Δ΄ Σταυροφορία!
Δὲν εἶναι ὅμως μόνο αὐτά, ποὺ λένε καὶ γράφουν οἱ Ξένοι καὶ οἱ Ἕλληνες διανοητές. Εἶναι καὶ τὰ προϊόντα τῆς γῆς μας, ἡ κτηνοτροφία, ὁ πολυποίκιλος ὀρυκτός μας πλοῦτος, τὰ σπάνια κοιτάσματα, ποὺ διαθέτει ἡ Χώρα μας, ἡ ἐργατικότητα τοῦ λαοῦ μας, ἀποδεικτικὰ ὅτι ἡ Ἑλλάδα, ὄχι μόνο δὲν εἶναι φτωχή, ἀλλὰ ἔχει καὶ ὅλες τὶς προϋποθέσεις νὰ διαπρέψη παντοιοτρόπως σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς. Τὰ βαρίδια τῆς Ἑλλάδος εἶναι μόνο οἱ πολιτικοί της! Αὐτοὶ ποὺ συστηματικὰ ὑπονομεύουν σὲ κάθε Τομέα, πνευματικὸ ἢ οἰκονομικὸ τὴν ἐξυγίανση τῆς Χώρας μας!
Αὐτὸ ποὺ γράφω δὲν εἶναι συκοφαντία, ἀλλὰ ἡ πραγματικότητα. Πολὺ πρόσφατα ἐπεβεβαίωσε δημόσια ὅλα αὐτὰ ὁ ἀδέκαστος πρώην Εἰσαγγελέας καὶ μέχρι πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ἐπικεφαλῆς τοῦ Σ.Δ.Ο.Ε. κ. Διώτης λέγοντας ὅτι ζήτησε ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση 10 ὑπαλλήλους θαλάσσης (μὲ μετάθεση, ὄχι διορισμὸ) στὸν Σ.Δ.Ο.Ε, γιὰ νὰ ἐξοικονομήση ἡ Χώρα μας 150 περίπου ἑκατομμύρια εὐρὼ ἀπὸ τὴν πάταξη τῆς φοροδιαφυγῆς τῶν Σκαφῶν καὶ ἄλλους 10 ὑπαλλήλους, γιὰ τὴν κάλυψη Συνοριακῶν Γραμμῶν, ὥστε νὰ παταχθῆ τὸ λαθρεμπόριο τσιγάρων καὶ πετρελαίου καὶ νὰ ἔχη ἡ Οἰκονομία μας ἔσοδα 1 δισεκατομμυρίου εὐρὼ καὶ ἡ Κυβέρνηση, ὄχι μόνο τοῦ ἀρνήθηκε ἀλλὰ καὶ τὸν ἀπέλυσε!
Πρὶν λίγες μέρες ἐπίσης ἀνώτατος Οἰκονομικὸς Ἐπιθεωρητὴς σὲ Σεμινάριο Διευθυντῶν διερωτήθηκε ποιὸς εἶναι πλέον ὁ ρόλος του, ἀφοῦ ὑποδεικνύει συνεχῶς στὴν Κυβέρνηση τρόπους νὰ εἰσπραχθοῦν ἑκατομμύρια εὐρώ, χωρὶς περικοπὲς καὶ φορολόγηση πολιτῶν, ἀλλὰ μόνο μὲ τὸ νοικοκύρεμα καὶ τὴν ἐξυγίανση Ὑπηρεσιῶν τοῦ Δημοσίου καὶ ἡ Κυβέρνηση ἀδιαφορεῖ καὶ δὲν ἀλλάζει ἀπολύτως τίποτε! «Ἀποροῦμε, κατέληξε ὁ Ἐπιθεωρητὴς αὐτός, γιὰ τὸ τί συμβαίνει! Πῶς ἐνῶ θεωρητικὰ ἡ Κυβέρνηση ἀναζητεῖ χρῆμα, ἀρνεῖται νὰ κάνει στρατηγικὲς κινήσεις, ἀλλὰ μόνο συρρικνώνει τοὺς Μισθοὺς καὶ τὶς Συντάξεις; Ποῦ ἀποσκοπεῖ;»!
Ἡ ἀπορία τοῦ εὐσυνειδήτου αὐτοῦ Ἐπιθεωρητοῦ ἔχει τὴν ἐξήγησή της, ἂν θυμηθοῦμε τὰ λόγια, ποὺ εἶπε τὸν περασμένο Αὔγουστο ὁ ἐκ τῶν στυλοβατῶν τῆς σημερινῆς Κυβερνήσεως κ. Εὐάγγελος Βενιζέλος, μεταφέροντας στοὺς δημοσιογράφους τὸ πνεῦμα τῆς συζητήσεώς του μὲ τὸν Πρόεδρο τοῦ Ἰσραὴλ κ. Σίμον Πέρες: «Συζητήσαμε τὰ διμερῆ θέματα, τὴν κατάσταση στὴν εὐρύτερη περιοχὴ καὶ κυρίως τὴν παγκόσμια κατάσταση, γιατί ὁ κ. Πέρες ἀντιλαμβάνεται πάρα πολὺ καλὰ ὅτι ἡ ἀνακύκλωση τῆς διεθνοῦς οἰκονομικῆς κρίσης μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπιστεῖ μόνο μέσα ἀπὸ μεγάλες θεσμικὲς καὶ πολιτικὲς ἀλλαγές. Μέσα ἀπὸ ἕνα νέο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, οἰκονομικῆς καὶ πολιτικῆς.»!
Συμπέρασμα: Εἶναι καταφανὲς ὅτι δὲν ψάχνει ἡ Κυβέρνηση γιὰ χρήματα, ἀλλὰ διεκτραγωδεῖ τὰ πάντα μόνο καὶ μόνο, γιὰ νὰ ἐξαθλιώση τοὺς Μισθοὺς καὶ τὶς Συντάξεις τῶν πολιτῶν, ὥστε ὅλοι νὰ πεισθοῦμε μία μέρα ὅτι δὲν γίνεται προκοπὴ μὲ ἐγχώριες Κυβερνήσεις καὶ νὰ ὑποδεχθοῦμε «ἀγαλλομένῳ ποδὶ» Παγκόσμια Διακυβέρνηση!
Ὅταν αὐτὸ τὸ δεχθοῦμε, ὅλοι οἱ Μισθοὶ καὶ οἱ Συντάξεις θὰ ἀνεβοῦν κατακόρυφα, ἀλλὰ θὰ ἀφανισθῆ κάθε πνευματικὴ ἰκμάδα τῆς Πατρίδος μας, ἀφοῦ τίποτε πλέον δὲν θὰ θυμίζη Οὐρανό!
Αἴσθησή μου εἶναι πὼς ἡ Δύση θὰ προχωρήση ὁλοταχῶς –μὲ τὰ Κράτη ποὺ τὴν ἀπαρτίζουν– σὲ μιὰ συγκεντρωτικὴ Διακυβέρνηση (δημιουργώντας ἕνα εἶδος Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Εὐρώπης) καί, κάποια στιγμή, θὰ συγχωνευθῆ ἡ Εὐρώπη μὲ τὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἀποτελεσθῆ μιὰ ὑπερατλαντικὴ Δύ ναμη μὲ Τετραρχικὴ διακυβέρνηση, στὸ πρότυπο τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας τῆς παρακμῆς. Ἡ διαφορὰ στὴν ἐπανάληψη τῆς ἱστορίας εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ Νέα Τάξη Πρα γμάτων δὲν θὰ ἔχη τὴν περιωρισμένη Ρωμαϊκὴ ἐδαφικὴ ἐμβέλεια τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ διαπλανητικὴ ἐμβέλεια, ἀφοῦ θὰ ἐλέγχη τόσες Ἠπείρους!
Αὐτός, ἆραγε, δὲν εἶναι καὶ ὁ λόγος, ποὺ δὲν διαλύεται τὸ Ν.Α.Τ.Ο., παρ᾽ ὅτι ἔπαυσε νὰ ἰσχύη τὸ Σύμφωνο τῆς Βαρσοβίας;

Τί περιμένουμε ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία μας:

Ἀπὸ τὴν προσεχῆ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας μας περιμένουμε νὰ ἀποκαλύψη καὶ νὰ καταγγείλη στὸν Λαό μας τὰ πραγματικὰ αἴτια τῆς Κρίσεως καὶ τὴν αἰτία, ποὺ μαραζώνει κάθε πνευματικὴ προσπάθεια στὸν Τόπο μας. Ἡ Ἐκκλησία δὲν φοβᾶται κανέναν καὶ τίποτα, πλὴν τοῦ Θεοῦ!
Περιμένουμε, λοιπόν, χάραξη Ἐκκλησιαστικῆς Στρατηγικῆς καὶ ὄχι ὑποτέλεια τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως στὴν Πολιτεία. Στρατηγικὴ καί, μάλιστα, Ἐκκλησιαστική, σημαίνει νὰ σχεδιάζης καὶ νὰ ἐνεργῆς, ὄχι ἐκτελώντας τὶς ὁδηγίες τοῦ ἐχθροῦ τῆς Ἀποστολῆς σου, σὰν βοηθὸς καὶ συμπαραστάτης του, ἀλλά, νὰ σχεδιάζης καὶ νὰ ἐνεργῆς, γιὰ νὰ φέρης εἰς πέρας τὴν πνευματικὴ Ἀποστολή σου, ματαιώνοντας τὴ ματαίωσή της! Μέχρι σήμερα, μὲ τὴν πρακτικὴ ποὺ ἀκολουθεῖται συστηματικά, ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας δὲν ἔχει ἀνακαλύψει ἀκόμη τὸν ἐχθρό, ποὺ ματαιώνει τὸ Ἔργο της.
Ἀντιθέτως, μάλιστα, τὸν θεωρεῖ σύμμαχο καὶ τοῦ συμπαρίσταται καὶ συνεργάζεται ἁρμονικὰ μαζί του, χωρὶς οὔτε κἂν νὰ ὑποψιάζεται ὅτι ἡ συρρίκνωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ εἶναι ἔργο τοῦ ἐχθροῦ της!
Λύση πνευματικὴ καὶ ρεαλιστικὴ εἶναι, νομίζω, αὐτὲς τὶς κρίσιμες ὧ ρες πρῶτα ἡ προσευχὴ καὶ ἡ βαθειὰ συνειδητοποίηση τοῦ ποῦ ἐφθάσαμε ζῶντες τόσα χρόνια ὄχι ὡς Ὀρθόδοξοι Ρωμηοί, ἀλλὰ ὡς ὀπαδοὶ τοῦ «Ἀγγελισμοῦ», μὲ πλήρη ἀδιαφορία γιὰ τὴν πορεία καὶ τὸ κατάντημα τῆς Δημόσιας ζωῆς, σὰν νὰ μὴ εἶναι τὰ πνευματικὰ καυσαέρια τῆς Δημόσιας ζωῆς πιὸ ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὰ ἀποπνυκτικὰ καυσαέρια τῆς ἀτμόσφαιρας γιὰ τὸ σῶμα μας!
Κατόπιν νὰ σαλπίσουμε Πανελλήνιο Προσκλητήριο γιὰ ἀναβίωση τῆς Πολιτικῆς τῆς Ρωμηοσύνης ἀπὸ πνευματικοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴν ὁποία τὸ Ἔθνος μας θὰ κάνη καὶ πάλι τὴν Ἐκκλησία ψυχή του καὶ τὴν Πολιτεία σῶμα του. Νὰ ἀναβιώση ἡ Πολιτική, μὲ τὴν ὁποία τὸ Γένος μας μεγαλούργησε καὶ μεγαλύνθηκε.
Νὰ γίνη καὶ πάλι Στρατηγὸς τοῦ Ἔθνους μας ἡ Παναγία μας καὶ νὰ ἀφήσουμε τὰ Ἀμερικανικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Βελγικὰ Σουηδικὰ κ.ἄ. πολιτικὰ Μοντέλα γιὰ ἐκείνους, ποὺ ζοῦν «ὡς ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ».
Ἂς σαλπίσουμε, γιὰ νὰ μετρηθοῦ με πόσοι εἴμαστε. Δὲν ἔχει σημασία τὸ πλῆθος, ἀφοῦ «κρείσσων εἷς ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ἢ μύριοι παράνομοι»!
Αὐτὰ μοῦ ὑπαγόρευσε ἡ συνείδησή μου νὰ καταθέσω ὡς τὴ μόνη ἀντίσταση, ποὺ μπορῶ νὰ προβάλλω μὲ τὶς μικρές μου δυνάμεις στὸν διαγραφόμενο πνευματικὸ ἀφανισμὸ τῆς Πατρίδος μας. Ἂν ὡς ἄνθρωποι καὶ μάλιστα πιστοί, δὲν ἔχουμε τὸ φιλότιμο νὰ κάνουμε κάτι δραστικό, ἀλλὰ πάλι «σταυρώσουμε τὰ χέρια μας» μὲ ἀδιαφορία, τότε, ὅπως ἔγραψα καὶ ἄλλοτε, μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει τὸ τί θὰ ἀπογίνουμε...!

ΠΗΓΗ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ (21/9/2012)