Άρθρο του φιλολόγου
Νικολάου Γεωρ. Κατσούλη
Νικολάου Γεωρ. Κατσούλη
Εις όλας τας φάσεις της εξελίξεως των κοινωνιών, τα
φαινόμενα της πραγματικότητος παρουσιάζονται ως απρόβλεπτα, ποικιλόμορφα και
απατήλα. Μερικα κοινωνικά συστήματα ειναι εις θέσιν εις περιόδους κρίσεως και
πολέμου,να κινητοποιήσωσι αποτελεσματικώς και ταχυρρύθμως τους ανθρωπίνους και
υλικούς αυτών πόρους και να εκδιώξωσι δια παράδειγμα έναν εξωτερικόν εισβολέαν,
εν ώ άλλα καταρρέουσι εις σύντομον χρονικόν διάστημα.Ιστορικον παράδειγμα η
πτώσις της Γαλλίας εις ολίγα εικοσιτετράωρα εις τους ναζί και απο την άλλη η
αντίστασις των Ελλήνων εναντίον δυο υπερδυνάμεων εις τα όρη της Πίνδου και το
Ρούπελ κατα τα έτη 1940-1941 .Πως εξηγείται όμως η διαφορετική αντιμετώπισις
του μη προβλεψίμου του βίου εκ των εκάστοτε κοινωνιών;
Σαφώς εις την διαφορετικήν αντίληψιν ην έχουσι δια την ζωήν και εις τας πνευματικάς και ηθικάς των υποδομάς. Ο άνθρωπος είναι σάρξ και πνέυμα.Δεν είναι δυνατόν η μία φύσις εξ αυτών των δυο να ζήση εις βάρος της άλλης.Φαίνεται δε ωστόσο,ότι κατα καιρόν κάθε κοινωνία επενδύει εις την ανάπτυξιν μιας εξ αυτών,παραμελώντας την άλλην. Ετσι αγνοώντας φερ ειπείν το πνέυμα και δίδοντας έμφασιν εις την ευμάρειαν,την ικανοποίησιν της σαρκός και της ύλης,είναι ίσως εμφανές,ότι θα υπάρξη διαταραχή της ισορροπίας τι,όπερ θα έχη αντικτυπον.
Λεγει στιγμην τινά ο Ιησους ''δεν πρεπει το ενδιαφέρον υμών ολόκληρον να το στρέφητε μετα ζήλου εις το να αποκτήσητε την υλικήν τροφήν,αλλά την πνευματικήν ήτις μένει άφθαρτος και παράγει ως αποτέλεσμα την αιώνιον ζωήν''(Ιωαν.Στ,27). Και η πνευματική τροφή είναι με δυο λογια η πνευματική καλλιέργεια και η τελειοποίησις του ήθους κατα το δυνατόν.Ταύτα και τα δυο ομού,επετέυχθησαν εν τω βίω του ελληνικού έθνους μέσω του ελληνοχριστιανικού ιδεώδους.Αυτό μεσουράνησε επι βυζαντίου και ως εκ θαύματος ωδήγησεν το έθνος ύστερα απο τετρακόσια έτη σκλαβιάς εις την αναγέννησιν,εν ώ εις την σύγχρονην ιστορίαν έδωκεν νέας δάφνας εις τον ελληνοιταλικόν πόλεμον.Αυτές αι δυο παραδοσιακαί αξίαι του ελληνισμού,οι πυλώνες οίτινες τον διετήρησαν ζωντανον δια μέσου της λαίλαπος και του αφανισμού των σκληρών καταστάσεων του ρού της ιστορίας,η πίστις εις τας αρετάς των προγόνων και εις το ήθος το χριστιανικόν,υπήρξαν αι αιτίαι της σωτηρίας.
Την σήμερον καλείται το ελληνικόν έθνος να θυσιάση ό,τι πολυτιμότερον έχει,αυτάς τας ιδέας του περι ελευθερίας,δημοκρατίας και δικαιοσύνης και ισονομίας αλλα και την πίστιν του και τας αρχάς του εις την αγαθοσύνην,πραότητα και προ πάντων αυτάρκειαν,και εγκρατείαν προκειμένου να μην απωλέση την όποια δόσιν υλικής ευμαρείας του επιδαψίλευσαν τα κέντρα της αλλοδαπής΄΄μια ευμάρεια ήτις δοσμένη τεχνηέντως και βαθμιαίως απο το παρελθόν παρέλυσεν όποιαν πνευματικήν και ηθικήν αντίστασιν είχε και προσανατολισμόν. Απώλεσε η σύγχρονη Ελλάς τον προσανατολισμόν της και τίς είναι άρα γε υπέυθυνος να της τον επαναπροσφέρη πάρεξ απο τους πνευματικούς ταγούς αυτης, αν φυσικως απέμεινεν εν αυτοίς ολίγη συνείδησις και θέλησις και δεν έχουσι κι αυτοί αλλοιωθεί εντος της καθολικής παρακμής.
Σαφώς εις την διαφορετικήν αντίληψιν ην έχουσι δια την ζωήν και εις τας πνευματικάς και ηθικάς των υποδομάς. Ο άνθρωπος είναι σάρξ και πνέυμα.Δεν είναι δυνατόν η μία φύσις εξ αυτών των δυο να ζήση εις βάρος της άλλης.Φαίνεται δε ωστόσο,ότι κατα καιρόν κάθε κοινωνία επενδύει εις την ανάπτυξιν μιας εξ αυτών,παραμελώντας την άλλην. Ετσι αγνοώντας φερ ειπείν το πνέυμα και δίδοντας έμφασιν εις την ευμάρειαν,την ικανοποίησιν της σαρκός και της ύλης,είναι ίσως εμφανές,ότι θα υπάρξη διαταραχή της ισορροπίας τι,όπερ θα έχη αντικτυπον.
Λεγει στιγμην τινά ο Ιησους ''δεν πρεπει το ενδιαφέρον υμών ολόκληρον να το στρέφητε μετα ζήλου εις το να αποκτήσητε την υλικήν τροφήν,αλλά την πνευματικήν ήτις μένει άφθαρτος και παράγει ως αποτέλεσμα την αιώνιον ζωήν''(Ιωαν.Στ,27). Και η πνευματική τροφή είναι με δυο λογια η πνευματική καλλιέργεια και η τελειοποίησις του ήθους κατα το δυνατόν.Ταύτα και τα δυο ομού,επετέυχθησαν εν τω βίω του ελληνικού έθνους μέσω του ελληνοχριστιανικού ιδεώδους.Αυτό μεσουράνησε επι βυζαντίου και ως εκ θαύματος ωδήγησεν το έθνος ύστερα απο τετρακόσια έτη σκλαβιάς εις την αναγέννησιν,εν ώ εις την σύγχρονην ιστορίαν έδωκεν νέας δάφνας εις τον ελληνοιταλικόν πόλεμον.Αυτές αι δυο παραδοσιακαί αξίαι του ελληνισμού,οι πυλώνες οίτινες τον διετήρησαν ζωντανον δια μέσου της λαίλαπος και του αφανισμού των σκληρών καταστάσεων του ρού της ιστορίας,η πίστις εις τας αρετάς των προγόνων και εις το ήθος το χριστιανικόν,υπήρξαν αι αιτίαι της σωτηρίας.
Την σήμερον καλείται το ελληνικόν έθνος να θυσιάση ό,τι πολυτιμότερον έχει,αυτάς τας ιδέας του περι ελευθερίας,δημοκρατίας και δικαιοσύνης και ισονομίας αλλα και την πίστιν του και τας αρχάς του εις την αγαθοσύνην,πραότητα και προ πάντων αυτάρκειαν,και εγκρατείαν προκειμένου να μην απωλέση την όποια δόσιν υλικής ευμαρείας του επιδαψίλευσαν τα κέντρα της αλλοδαπής΄΄μια ευμάρεια ήτις δοσμένη τεχνηέντως και βαθμιαίως απο το παρελθόν παρέλυσεν όποιαν πνευματικήν και ηθικήν αντίστασιν είχε και προσανατολισμόν. Απώλεσε η σύγχρονη Ελλάς τον προσανατολισμόν της και τίς είναι άρα γε υπέυθυνος να της τον επαναπροσφέρη πάρεξ απο τους πνευματικούς ταγούς αυτης, αν φυσικως απέμεινεν εν αυτοίς ολίγη συνείδησις και θέλησις και δεν έχουσι κι αυτοί αλλοιωθεί εντος της καθολικής παρακμής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου